องครักษ์เสื้อแพร 2 เล่มจบ

 

องครักษ์เสื้อแพร 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เฟยเทียนเย่เสียง

ผู้แปล : เข็มจิรา ตั้งตฤษณกุล

สำนักพิมพ์ phoenix

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นายเอก สวีอวิ๋นฉี่ บุตรนอกสมรสของแม่ทัพสวีต๋า แม่ทัพใหญ่คนสำคัญที่ช่วยฮ่องเต้บุกเบิกแผ่นดิน
พระเอก ทั่วป๋าเฟิง เด็กกำพร้าที่ถูกพี่เขยนายเอกเก็บกลับมา เป็นชาวทูเจวี๋ย

พระ-นายถูกส่งตัวเข้าไปอยู่ในวังตั้งแต่เด็ก ได้ร่ำเรียนฝึกฝนวรยุทธ์เป็นศิษย์พี่-ศิษย์น้องกัน พึ่งพาอาศัยกันมาตั้งแต่เล็กจนโต
จนต่อมาก็ได้รับราชการในหน่วยองครักษ์เสื้อแพร
คนหนึ่งกลายเป็นผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อแพร ส่วนอีกคนก็เป็นรองผู้บัญชาการ
หน่วยองครักษ์เสื้อแพรขึ้นตรงและฟังคำสั่งจากฮ่องเต้เพียงคนเดียว ภายนอกดูมีเกียรติ
น่าเคารพยำเกรง ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนหวาดกลัว เพราะไม่รู้ว่าวันดีคืนดีตนจะกลายเป็นเป้าหมายต่อไปที่ถูกจัดการหรือเปล่า ดังนั้นนอกจากจะเป็นหน่วยที่มีเกียรติและน่าเกรงขามแล้ว
ก็ยังเป็นหน่วยที่มีแต่คนรังเกียจดูถูก และอยากจะล้มล้างมากที่สุดอีกด้วย
คือถ้าพลาดเมื่อไรก็รอโดนกระทืบซ้ำได้เลย มีแต่คนสาปแช่ง...

ดังนั้นพระ-นายจึงเจ็บตัวบ่อยมากโดยเฉพาะนายเอก น้องทั้งถูกโบย ถูกวางยา ถูกทรมานมากมายสารพัด หวิดจะตายหลายรอบมาก แม้จะมีแบ็คใหญ่คอยหนุนหลัง
เพราะเป็นถึงอดีตลูกแม่ทัพใหญ่ และมีพี่สาวร่วมอุทรเป็นถึงชายาเอกของท่านอ๋อง
ทั้งยังเป็นคนสนิทของรัชทายาท แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมาก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ก็ยังต้องรับโทษเจ็บตัวเกือบตายอยู่ดี ใช่ว่าจะมีอภิสิทธิ์ไม่มีใครทำอะไรได้ หรือเดี๋ยวก็มีคนมาช่วยไม่ต้องรับโทษ ไม่ใช่เลยจ้า แถมฮ่องเต้ก็ไม่ได้เข้าข้างด้วยนะ...อย่างโหด

นิยายเรื่องนี้อิงประวัติศาสตร์ ฮ่องเต้ในเรื่องก็คือฮ่องเต้จูหยวนจาง ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ต้าหมิง
พอก่อตั้งราชวงศ์เสร็จไม่นานฮ่องเต้ก็เริ่มกำจัดขุนนางเด่นๆ ที่เคยช่วยบุกเบิกแผ่นดินไปจนหมดสิ้น รวมถึงแม่ทัพสวีต๋าพ่อของนายเอกด้วย
มีขุนนางมากมายที่ถูกใส่ความจนตายและถูกประหารหลายชั่วโคตร ด้วยฝีมือของเหล่าองครักษ์เสื้อแพร  แต่องครักษ์เสื้อแพรทำตามคำสั่งใครล่ะถ้าไม่ใช่ฮ่องเต้
ผิดถูกก็ต้องทำเพราะมันเป็นคำสั่ง ขุนนางในเรื่องนี้จึงตายและถูกประหารกันเยอะมาก
แล้วแบบไม่ได้ตายคนเดียวด้วยนะ เพราะครอบครัว คนสนิทและอีกมากมาย ก็ต้องพลอยถูกลูกหลงโดนตามไปด้วย เพื่อขุดรากถอนโคนกรุยทางให้กับรัชทายาทที่เป็นหลานชาย...

แต่ก็มีบางคนที่นายเอกแอบช่วยให้รอดชีวิต แต่ฮ่องเต้ก็เหมือนจะรู้ทันหมดอะ
ดังนั้นเวลาที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น อาจารย์ของนายเอกก็เลยมักจะชิงตัดหน้าลงโทษนายเอกหนักๆ ก่อน แล้วถึงค่อยส่งตัวไปให้ฮ่องเต้ต่อ เพราะหากไม่ทำแบบนี้นายเอกก็คงไม่รอด...
ก็ตามประวัติศาสตร์แหละนะ พอฮ่องเต้คนแรกสวรรคต หลานก็ขึ้นครองบัลลังก์ต่อ
แต่หลานอ่อนแอ ไม่เด็ดขาด นิสัยไม่เหมาะที่จะเป็นฮ่องเต้เลย
ขุนนางรอบข้างก็มีแต่สายบุ๋น (สายบู๊เก่งๆ ถูกฮ่องเต้องค์เก่ากำจัดหมดแล้ว)
แล้วขุนนางรอบข้างฮ่องเต้คนใหม่ก็เกลียดนายเอกมากกก
ยิ่งรู้ว่านายเอกเป็นคนโปรดและสนิทสนมกับฮ่องเต้มาตั้งแต่เด็กก็ยิ่งเกลียด
แต่นายเอกกลับเป็นคนใจดี มนุษยสัมพันธ์ดีคือมีแต่คนชอบอะ (โดยเฉพาะผู้ชาย)
สมัยเด็กก็เป็นเพื่อนเล่นและคอยดูแลรัชทายาทคนนี้มาตลอด เหมือนพี่ชาย-น้องชาย
แต่รัชทายาทดันไม่ได้คิดกับนายเอกแบบพี่น้องอะดิ่ 

แล้วมันจะมีบางทีที่รัชทายาทก็โกรธหรือไม่พอใจนายเอก เลยสั่งให้คนไปจับมาขังไว้
แต่แค่ให้จับไปขังไว้เฉยๆ นะไม่ได้คิดจะทำอะไร แต่อิฝ่ายตรงข้ามที่เป็นอริ
พอเห็นแบบนี้ก็ได้ทีรีบหาโอกาสซ้ำเติมทันที อย่างตอนที่เกิดกบฏ นายเอกถูกคนใส่ความว่าสมรู้ร่วมคิดกับศัตรู ฮ่องเต้ก็ผิดหวังเสียใจ สั่งให้คนไปควบคุมตัวนายเอกกลับมา
คืออยากเอามาถามด้วยตัวเองเฉยๆ ไม่ได้คิดทำร้าย แต่อิพวกราชครูกับพวกขุนนางข้างกายกลับแอบสั่งให้ฆ่านายเอกได้เลย..เหอๆ

ส่วนพระเอกนั้นแม้เป็นถึงหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร แต่แท้จริงกลับโดดเดี่ยวตัวคนเดียวมาก
นอกจากนายเอกก็ไม่มีใครแล้วที่จริงใจ ที่รัก หรือเป็นห่วงตัวเองอย่างแท้จริง
เพราะพระเอกเป็นชาวทูเจวี๋ย ต่อให้มีตำแหน่งสูงแค่ไหนก็ยังถูกดูถูกและไม่มีใครเห็นเป็นพวกเดียวกันอยู่ดี ดังนั้นนายเอกจึงเป็นอันดับหนึ่งในใจของพระเอกมาตั้งแต่เด็ก
ทว่าพระเอกกลับยังไม่ใช่อันดับหนึ่ง หรือตัวเลือกอันดับแรกของนายเอกน่ะสิ
เป็นเพราะนายเอกมีสิ่งที่ต้องปกป้อง ต้องห่วง ต้องพะวงเยอะ ทั้งคนในครอบครัว เพื่อนร่วมงาน รัชทายาทที่โตมาด้วยกัน แล้วยังมีอาจารย์ที่เคารพนับถืออีก
ดังนั้นนายเอกจึงไม่อาจหันหลังและทิ้งทุกอย่างไปได้ง่ายๆ เหมือนกับพระเอก
ไม่ว่ายังไงก็ต้องกลับมาอยู่ในวังและทำหน้าที่เหมือนเดิมต่อไป..เฮ้อ

ชอบงานของคนเขียนท่านนี้มากๆ โดยเฉพาะแนวโบราณ ตั้งแต่ปราชญ์กู้บัลลังก์
ราชันย์คืนบัลลังก์ สารบัญชุมนุมปีศาจจนมาเรื่องนี้ก็ชอบบบ คือเราถูกจริตแนวโบราณของท่านนี้ทุกเรื่องเลยอะ (แต่แนวปัจจุบันไม่ค่อยรอด55) ตัวละครในเรื่องส่วนใหญ่จะออกเทาๆ
ไม่มีดี-เลว ไม่ว่าจะฝั่งไหนก็ตาม แบบทุกคนล้วนแต่มีเหตุผลในการกระทำของตัวเอง
ผิดถูกก็พูดยาก ยิ่งด้วยยุคสมัยแบบนั้นมันก็มีแค่จะแพ้หรือชนะเท่านั้นแหละ
แต่แอบสงสารนายเอกเรื่องนี้นะ เพราะต้องอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งของคนกันเองทั้งนั้น
คนนั้นก็เหมือนน้องชาย คนนี้ก็พี่เขย แต่นั่นก็คนรัก จะว่าไปตัวคนเดียวแบบพระเอกมันก็มีข้อดีเหมือนกันเนาะ จะทำอะไร จะไปไหน ก็ไม่ต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลัง
มีห่วงแค่อย่างเดียวคือนายเอกเท่านั้น ส่วนนายเอกอะห่วงเยอะ ต้องคอยปกป้องรับผิดแทนคนนู้นคนนี้จนเกือบตายก็หลายที อยากจะปกป้องคนนี้แต่เดี๋ยวก็ขัดใจคนนั้น
จนสุดท้ายบางทีตัวเองก็ต้องมารับเคราะห์แทน..แล้ววันหนึ่งมันก็มาถึงจุดที่นายเอกไม่ไหวอีกต่อไป จนต้องขอร้องให้พระเอกช่วยพาตัวเองไปด้วย..

เรื่องนี้ไม่ต้องมีคำว่ารัก เพราะสิ่งที่พระ-นายทำให้กันมันอธิบายทุกอย่างไว้หมดแล้ว ..
ชอบความใสซื่อ พูดจาตรงไปตรงมาของพระเอก (เหมือนน้องหมาตัวโตๆ) พูดคำไหนคำนั้นบอกว่าจะให้เงินนายเอกทุกเดือนก็ให้จริงๆ ไม่เคยเก็บไว้สักแดง ยกเงินเดือนให้นายเอกเก็บหมด ชอบความศิษย์พี่ละเอ็นดูเจ้า 55   

ปล. Nc ดูดิบแต่ไม่หยาบ ไม่ถึงขั้นละมุนแต่ก็ดีงาม (แปลดี)