จิ่วฉงจื่อ 8 เล่มจบ
ผู้แต่ง : จือจือ
ผู้แปล : ยูมิน
สำนักพิมพ์ Princess
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
งานของท่านจือจือไม่ผิดหวังจริงๆ เรื่องนี้ญาติเยอะมากกก ทั้งฝั่งนางเอก ฝั่งพระเอก ฝั่งญาติที่เกี่ยวดอง เยอะแยะมากมายแต่ก็สนุกมากก
นางเอก โต้วเจา คุณหนูสี่สกุลโต้วที่ตายแล้วได้ย้อนกลับมาอยู่ในร่างตัวเองเมื่อตอนสมัยเด็ก ชาติก่อนพ่อมีเมียใหม่ แม่ก็ตาย นางเอกเลยถูกส่งไปให้ย่าเลี้ยงที่หมู่บ้านชาวนา พอโตถึงได้กลับมาอยู่กับพ่อ ทว่านางเอกก็ไม่เคยรู้สึกว่าที่นั่นเป็นบ้านเลย พี่น้องคนละแม่รังเกียจดูถูก ตัวแม่เลี้ยงก็ไม่ชอบและอยากจะแย่งการแต่งงานของนางเอกไปให้บุตรสาวของตัวเอง แต่สุดท้ายนางเอกก็ได้แต่งงานกับคู่หมั้นคู่หมายที่แม่แท้ๆ เคยจัดเตรียมไว้ให้สำเร็จจนได้ แต่พอแต่งไปก็เหนื่อยอีกเพราะสามีไม่เอาไหน ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง มีแต่บรรดาศักดิ์ทว่าข้างในกลับกลวงโบ๋ แม่สามีก็หัวอ่อน ทั้งบ้านเชื่อฟังแต่ลูกสาวคนโตที่แต่งงานออกไปแล้ว แม้ในที่สุดนางเอกจะได้อำนาจในการดูแลจวนกลับคืนมาและเขี่ยพี่สาวสามีออกไปได้ แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการที่ลูกหมางเมินไม่สนิทสนมด้วย เพราะงานเยอะไม่มีเวลาดูแลลูก ปั๋วก็ลอยชายกินบุญเก่าไปวันๆ ลูกเลยไปสนิทกับแม่นมแทน นี่จึงกลายเป็นปมในใจนางเอก พอได้ย้อนกลับมาใหม่และแต่งงานมีลูกอีก คราวนี้นางเอกเลยขอเลี้ยงลูก+ให้นมลูกเอง
ต้องบอกก่อนว่าถึงแม้นางเอกจะรู้เหตุการณ์หลายๆ อย่างล่วงหน้าแต่ก็ใช่ว่าจะเข้าไปยุ่งหรือเปลี่ยนแปลงได้ทุกเรื่องนะ หลายๆ เรื่องก็ยังคงเกิดขึ้นเหมือนเดิม เพียงแต่อาจจะไม่ได้แย่หรือดีเหมือนในชาติที่แล้ว ...อย่างเช่นการตายของแม่ นางเอกพยายามแล้วแต่ด้วยความที่ยังเด็กมาก บวกกับนิสัยท่านแม่ สุดท้ายก็ไม่อาจยับยั้งได้ แต่นางเอกก็ไม่ได้ถูกส่งไปที่หมู่บ้านชาวนาอีกและได้รู้ว่าจริงๆ ลุงป้า(ญาติฝั่งแม่)รักและห่วงตัวเองมากขนาดไหน ไม่ต้องเข้าใจผิดและเหินห่างกันเหมือนในชาติก่อนอีก แถมชาตินี้อนุพ่อนางเอกก็ไม่ได้ถูกยกขึ้นเป็นภรรยาเอกง่ายๆ และไม่ได้มีลูกชายด้วย
หลังแม่นางเอกตาย พ่อก็รู้สึกผิดมากกกก เลยไม่ยุ่งกับอนุอีก แม้ตอนหลังบ้านอนุจะกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้งแต่พ่อก็ไม่ได้คิดจะยกนางขึ้นเป็นภรรยาเอก แต่เสนอให้เลิกกัน ให้นางกลับบ้านและแต่งงานใหม่เสีย ส่วนลูกที่เกิดมาพ่อนางเอกจะเลี้ยงเอง แต่อนุไม่ยอม ฝั่งพี่สะใภ้อนุก็มาปลุกปั่นต่อว่า ก่อกวนไปจนถึงบ้านผู้หญิงที่พ่อนางเอกจะแต่งงานใหม่ด้วย แล้วบวกกับเจอเรื่องการเมืองบีบเพราะพ่ออนุได้คืนตำแหน่ง(ตอนแรกถูกลงโทษปลดและเนรเทศ) สุดท้ายก็เลยต้องยกอนุขึ้นเป็นภรรยาเอกแทน แต่พ่อก็บอกก่อนว่าถ้าจะเป็นก็ให้ได้แค่ฐานะและอยู่แบบให้เกียรติกันเท่านั้นนะ ...ส่วนนางเอกก็ถูกส่งไปอยู่ที่สกุลโต้วฝั่งตะวันออก ให้ป้าสะใภ้หกและสตรีที่นั่นดูแล ป้าสะใภ้ก็รักและเอ็นดูนางเอกเหมือนลูกแท้ๆ ชาตินี้นางเอกเลยสนิทสนมกับป้าสะใภ้หกที่สุด
แต่ก่อนที่พ่อจะแต่งภรรยาเอกใหม่ได้ตามกฏหมายคือต้องได้รับหนังสือยินยอมจากบ้านฝั่งภรรยาคนเก่าก่อน ลุงนางเอก(พี่ชายแม่)เลยทำข้อตกลงว่าถ้าจะแต่งใหม่ก็ต้องยกทรัพย์สินของตระกูลโต้วฝั่งตะวันตกให้นางเอกก่อนครึ่งหนึ่ง และห้ามตระกูลโต้วกับตระกูลแม่เลี้ยงเข้ามาก้าวก่ายเรื่องการแต่งงานของนางเอก ตอนแรกพ่อของแม่เลี้ยงเสนอว่าจะช่วยลุงนางเอกเรื่องหน้าที่การงานแลกกับเรื่องให้ลูกสาวได้ขึ้นเป็นภรรยาเอก แต่ลุงนางเอกไม่เอา วางแผนจะเอานางเอกไปเลี้ยงเองด้วย แต่ฝั่งพ่อนางเอกไม่ยอมแล้วนางเอกก็ไม่ไป แต่จะขออยู่สู้เผชิญหน้าเพื่อรักษาสิ่งของของแม่และสิทธิ์ที่ตัวเองควรจะได้รับไว้
พอเริ่มโตนางเอกก็ไปตามหาคนรับใช้ที่เคยติดตามรับใช้ตนเมื่อชาติที่แล้วมาคืนทีละคน เริ่มสะสมกำลังของตัวเอง เพราะนางเอกมีเงินเยอะ แม้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งในตอนนี้ญาติจะดูแลให้อยู่ แต่ก็ยังได้เบี้ยรายเดือนและมีเงินใช้เยอะกว่าหลายๆ คนอยู่ดี เพราะเรื่องทรัพย์สินนี่แหละเลยทำให้มีคนหมายตาอยากได้นางเอกไปเป็นภรรยา ส่วนคนสกุลโต้วฝั่งตะวันออกแม้จะเคยรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับการแต่งงานของนางเอกแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ตัวดีเลย ซึ่งนางเอกก็รู้แหละ เลยวางแผนหาทางหลบหลีกแบบเนียนๆ โดยไม่ให้ใครรู้มาตลอด... ชาตินี้นางเอกเสน่ห์แรงมากมีแต่คนมาชอบ ตอนแรกก็เกือบจะโดนคนวางแผนมัดมือชกให้แต่งเพราะหวังทรัพย์สิน แต่ชาตินี้นางเอกไม่ใช่สาวน้อยแล้ว ผ่านอะไรมาเยอะ เลยมีสติรับมือวางแผนโต้กลับได้อย่างเฉียบ คนทำก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ญาติของแม่เลี้ยงนั่นแหละ..หึหึ หลังจากเหตุการณ์นี้นางเอกเลยจ้างผู้คุ้มกันของตัวเองเอาไว้เลยจ้า หาคนของตัวเองไว้ใช้งาน ทั้งสาวใช้ เถ้าแก่ร้าน ที่ปรึกษา ผู้คุ้มกัน ค่อยๆ สร้างขุมกำลังของตัวเองขึ้นมา พอมีคนของตัวเองจะทำอะไรก็สะดวกขึ้นเยอะ
พระเอก ซ่งโม่ ซื่อจื่อจวนอิงกั๋วกง... เป็นพระเอกที่น่าสงสารมากก หน้าตาดี เก่ง ฉลาด ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ชาติกำเนิดสูงส่ง มารดาก็มาจากตระกูลแม่ทัพเลื่องชื่อ เห็นแววดีมาตั้งแต่เด็กย่าเลยยกสินส่วนตัวของตัวเองทั้งหมดให้พระเอกที่เป็นหลาน ส่วนปู่ก็ทิ้งกำลังคนที่คัดสรรมาอย่างดีเอาไว้ให้เพื่อให้คอยช่วยหลานในยามที่ตนจากไป ชาติก่อนบ้านลุง(พี่ชายแม่)ถูกใส่ร้าย ตระกูลฝั่งแม่ล่มสลายแทบไม่เหลือรอดสักคน หลังจากนั้นแม่พระเอกก็ตาย พระเอกโดนขับออกจากตระกูล ถูกทอดทิ้ง ต่อมาราชสำนักเกิดการเปลี่ยนแปลงมีการก่อกบฏ พระเอกเป็นคนลงมือสังหารรัชทายาท จากนั้นก็สังหารบิดาและน้องชายของตัวเองทิ้งโดยไม่ทราบสาเหตุ เลยทำให้ผู้คนหวาดกลัวในความอำมหิตนี้และรุมประนามสาปส่งพระเอก...
ชาติก่อนนางเอกเคยเจอพระเอกแค่ครั้งเดียวหลังจากแต่งงานมีลูกแล้ว แต่ชาตินี้ได้มาเจอกันตอนนางเอก 14 พระเอก 13 ในหมู่บ้านชาวนาของนางเอก พระเอกมาด้วยเรื่องบางอย่างที่ไม่อาจบอกใครได้ แต่ที่ปรึกษาพระเอกดันจำที่ปรึกษานางเอกได้ก็เลยเป็นเรื่อง สองฝ่ายเกือบได้ปะทะกัน นางเอกอาศัยความทรงจำจากชาติก่อนเลยเดาได้ว่าพระเอกไปทำอะไรมาและรู้ว่าฝ่ายตัวเองต้องถูกเก็บเพื่อรักษาความลับแน่ๆ ก็เลยพยายามเอาตัวรอด หาทางเจรจาต่อรองกับพระเอกและแนะนำเรื่องบางอย่างกับพระเอกไป จนทำให้ตระกูลของลุงพระเอกไม่ต้องตายหมดเหมือนในชาติที่แล้วอีก พระเอกเลยเริ่มรู้สึกดีๆ กับนางเอก
จนมาถึงตอนที่แม่พระเอกเสีย ตอนแรกนางเอกคิดว่าถ้าตระกูลลุงพระเอกไม่ล่มสลายเหมือนชาติก่อนแม่พระเอกก้คงไม่อาการป่วยทรุดจนจากไปอีก แต่สุดท้ายแม่พระเอกก็ยังไม่รอดเหมือนเดิม นางเอกเลยกังวลว่าชะตาชีวิตพระเอกจะวนลูปเดิม บวกกับมีคนของพระเอกส่งข่าวมาขอให้ช่วยพอดี นางเอกเลยรู้สึกทะแม่งๆ แบบมันต้องมีอะไรแน่ๆ ในเมื่อเรื่องบ้านลุงพระเอกจบไปแล้วแต่ทำไมคนของพระเอกยังถูกตามเก็บอีกล่ะ ก็เลยส่งคนของตัวเองไปดู ก็ไปเจอพระเอกในสภาพเกือบขิตถูกพ่อโบยแล้วจับขังเอาไว้ คือถ้านางเอกไม่ส่งคนไปดูแล้วช่วยออกมาพระเอกคงได้เดินซ้ำรอยเดิมแน่ๆ คือนางเอกรวมถึงที่ปรึกษาของนางเอกก็พากันตะลึง ไม่อยากเชื่อว่าพ่อพระเอกจะทำแบบนี้กับพระเอกที่เป็นลูกแท้ๆ ไม่มีใครรู้สาเหตุเพราะคนที่รู้ตายหมดแล้ว พวกคนรับใช้เก่าแก่ก็ถูกอิพ่อกำจัดทิ้งหมด
...เป็นอีกปมหนึ่งที่ทำให้อยากรู้มากๆ ว่าทำไมพ่อพระเอกจู่ๆ ถึงได้เกลียดและอยากฆ่าพระเอกขนาดนั้น เพราะขนาดเสือร้ายยังไม่กินลูกตัวเองแล้วพ่อพระเอกเรื่องนี้มันอารายยย ลูกดี+เก่ง+กตัญญูขนาดนี้ แถมลูกแท้ๆ ด้วยนะ จู่ๆ พลิกหน้ามือเป็นหลังเท้ายังกับศัตรูคู่แค้น คืออารายงงมากก ญาติๆ ฝั่งพ่อก็ไม่มีใครช่วยพูดสักคน พออิพ่อบอกจะเปิดศาลบรรพชนเพื่อขับพระเอกออกจากตระกูลก็พากันเงียบ พ่อพระเอกว่าไงก็ตามนั้น ต่อมาพอพระเอกมีอำนาจได้ดีเลยไม่เอาญาติฝั่งพ่อสักคน ไม่จัดงานรวมญาติไม่ไปมาหาสู่อีก ...ไปมาหาสู่และช่วยแต่ญาติฝั่งนางเอกเท่านั้น
หลังรอดจากเหตุการณ์นี้มาได้พระเอกกับพ่อก็เป็นปรปักษ์กันอย่างชัดเจน ต่อหน้าคนนอกทำเหมือนไม่มีอะไรแต่ลับหลังอิพ่อก็พยายามสกัดหาทางเล่นงานลูกทุกทาง พระเอกก็เสียใจจนด้านชา พยายามตามสืบว่ามันเกิดอะไรขึ้น บางทีเศร้าๆ กลุ้มใจก็แอบออกนอกเมืองมาขอพบนางเอกบ้าง แต่นางเอกไม่ค่อยอยากไปเจอ เพราะจำได้ว่าชาติก่อนพระเอกโหดขนาดไหนเลยไม่อยากยุ่งเกี่ยวกันอีก พระเอกก็แอบสืบเรื่องของนางเอกและคอยแอบช่วยอยู่เงียบๆ รู้ว่านางเอกมีคู่หมั้นแล้วก็คิดจะสนับสนุนช่วยเหลือคู่หมั้นนางเอกให้เจริญก้าวหน้า...
ใครชอบพราวพร่างบุปผาตระการหรือชอบงานของนักเขียนท่านนี้ บอกเลยว่าไม่ควรพลาดเรื่องนี้ จะเล่าตั้งแต่นางเอกเด็กๆ จนถึงวัยออกเรือนได้แต่งงานและกลายเป็นแม่คนเลย เป็นแนวหลังบ้านสายสัมพันธ์ต่างๆ การเมือง และมีเรื่องกบฏ แต่หลักๆ ก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวสายสัมพันธ์ของคนในตระกูล ญาติพี่น้อง ญาติที่เกี่ยวดอง รวมถึงบ่าวไพร่และอีกมากมาย ตระกูลไหนถ้าพี่น้องรักใคร่สามัคคีกลมเกลียวและมีคนเก่งๆ ก็พากันเจริญอยู่ยาว แม้จะมีคนไม่เอาไหนบ้างแต่ถ้าช่วยกันประคับประคองยังไงก็รอด แต่มันต้องมีคนเก่งคนที่มองการณ์ไกลอ่านสถานการณ์ออก หรือคนที่เป็นผู้นำได้อยู่ในตระกูลด้วยนะ ไม่งั้นก็อาจจะล่มไม่เจริญก้าวหน้าเหมือนอย่างตระกูลคู่หมั้นเก่านางเอกอะ
คือชาตินี้ฮีไม่ได้แต่งกับนางเอกแล้วไง เลยไม่มีคนเก่งๆ มาดูแลบ้านและคอยหาเงินเข้าจวน เมียที่แต่งในชาตินี้ก็ตามหึงหวงอย่างเดียวไม่สนใจอย่างอื่นเลย ตัวเองก็ไม่เอาไหนไม่แสวงหาหนทางก้าวหน้า สุดท้ายก็ค่อยๆ เสื่อมถอยกลายเป็นตระกูลตกอับอย่างแท้จริง ส่วนตระกูลแม่เลี้ยงนางเอกชาตินี้ก็ไม่ได้เจริญมากหรือมีอำนาจเหมือนในชาติก่อนอีก เพราะถูกลูกสาวหรือแม่เลี้ยงนางเอกถ่วงเอาไว้ เวลาคนพ่อจะได้เลื่อนตำแหน่งก็ถูกคนเอาเรื่องความประพฤติ+ชื่อเสียงของบุตรสาวหรือแม่เลี้ยงนางเอกมาสกัดไว้ ชาตินี้พ่อของแม่เลี้ยงเลยไม่ได้ย้ายกลับมาเมืองหลวงอีกเลย แถมแม่เลี้ยงก็สร้างเรื่องสร้างราวบ่อย ทำแต่เรื่องวิบัติจนถูกส่งกลับตระกูลเดิม ถูกตระกูลตัวเองต่อว่า +ชิงชัง แม่ที่เคยเข้าข้างก็เลิกเข้าข้าง ลูกสาวก็ทอดทิ้ง นางเอกไม่ต้องทำไรเลย นางทำตัวเองทั้งนั้น รวมถึงน้องสาวคนละแม่หรือลูกแม่เลี้ยงด้วย นึกว่านางจะเปลี่ยนได้เพราะชาตินี้ได้ไท่ฟูเหรินของตระกูลโต้วฝั่งตะวันออกเลี้ยงดูตอนเด็ก พอโตพ่อก็ส่งมาให้นางเอกซึ่งเป็นพี่สาวอบรมขัดเกลา แต่นางก็ยังเหมือนเก่า เอาแต่ใจ ขี้อิจฉาริษยา ชอบโวยวาย ชาติก่อนชีวิตนางดีกว่านางเอกตั้งเยอะ มีพ่อ แม่ น้องชายอยู่ข้างกายตั้งแต่เล็กจนโต แถมบ้านฝั่งแม่ก็มีอำนาจ แต่ชีวิตก็ยังล้มเหลว แล้วชาตินี้ไม่ได้มีเท่าในชาติก่อน แถมนิสัยยังเป็นแบบนี้...จะไปเหลือ เฮ้ออ
เล่ม 5 พระนางได้แต่งกันแล้ว พระเอกรู้ว่าพ่อไม่มีทางหาสตรีดีๆ มาให้ตัวเอง จะต้องหาคนหัวอ่อนควบคุมง่ายมาแน่ๆ ก็เลยวางแผนให้พ่อเข้าใจว่านางเอกเป็นคนไม่ดีถูกตระกูลทอดทิ้ง ไม่ถูกกับแม่เลี้ยง ไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ จนพ่อหลงกลแล้วไปสู่ขอให้55 แต่พอเห็นขบวนสินสอดกับญาตินางเอกเลยเริ่มตะหงิดๆ เลยส่งคนไปสืบใหม่55 ...พ่อพระเอกก็ทำตัวเหมือนสตรีในเรือนหลังที่ขี้อิจฉาริษยาพยายามเล่นแง่ไม่ยอมมอบอำนาจในการดูแลจวนให้นางเอกที่เป็นลูกสะใภ้ แถมพอตัวเองไม่อยู่ก็ยังหักหน้าโดยการไปให้พี่สะใภ้หรือป้าพระเอกมาดูแลจวนแทนอีก แต่พระนางก็ไม่สนใจ สุดท้ายในจวนมีเหตุเพลิงไหม้ ป้ากลัวตัวเองมีความผิดเลยรีบมอบอำนาจคืนให้นางเอกแล้วเผ่นกลับบ้านตัวเองไปเลยจ้าาา... เข็ดแล้ว
คือชาติก่อน หลังพระเอกถูกขับออกจากตระกูล ฮ่องเต้ก็ไม่ได้สนใจเรื่องพระเอกอีก แต่ชาตินี้ตรงข้าม เพราะพระเอกยังเป็นคนโปรดของฮ่องเต้เหมือนเดิม หน้าที่การงานก็เจริญขึ้นเรื่อยๆ แถมได้ภรรยาดีด้วย ทำอะไรก็สำเร็จลุล่วงเพราะมีนางเอกช่วยคิดและเป็นที่พึ่งทางใจไม่ต้องเดียวดายดำดิ่งจนกู่ไม่กลับเหมือนในชาติที่แล้วอีก นางเอกก็พยายามสืบหาความจริงว่าทำไมชาติก่อนพระเอกถึงได้สังหารพ่อกับน้องชายตัวเองทิ้ง โดยอาศัยเรื่องราวที่ได้ยินหรือรู้มาจากในชาติก่อนค่อยๆ ปะติดปะต่อไปจนพบเบาะแสใหญ่...
พอเฉลยแล้วอึ้งมาก พ่อพระเอกคือสุดๆ จุกพูดไม่ออก ยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ ยิ่งอึ้ง น้องชายก็เสียแรงที่แม่พระเอกรัก+ประคบประหงม ทำไมไม่เหมือนพี่ชายแต่ดันไปเหมือนพ่อเหมือนแม่...ซะงั้น รู้ความจริงแทนที่จะบอกพี่ ตอนแรกก็เข้าใจนะว่าเวลานั้นยังเด็กคงกลัว แต่พอพี่ชายมีอำนาจแล้วทำไมไม่พูด แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเข้าใจและว่าที่แท้ก็เป็นกมลสันดานนี่เอง เลือดพ่อ+แม่แรง พ่อแม่เป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างนั้นแหละ(มั้ง) พ่อพระเอกนี่แบบสุดๆ อ่อนแอขี้ขลาด หูเบา คิดเล็กคิดน้อยสุดๆ แถมยังเจ้าคิดเจ้าแค้น ปู่กับย่าพระเอกคงดูออกแหละเลยข้ามหัวลูกชายมาฝากทุกอย่างไว้ที่หลานแทน จนจะตายก็ยังไม่สำนึก ยังนึกว่าคนอื่นผิดตัวเองถูกอยู่
หลังพระนางแต่งกัน นอกจากเรื่องในบ้านก็จะเริ่มมีเรื่องการแย่งชิงอำนาจและการก่อกบฏเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ชาติที่แล้วตอนก่อกบฏพระเอกเป็นคนยิงธนูสังหารรัชทายาท ทำให้ต้องถูกคนประนามและแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่ ชาตินี้นางเอกเลยต้องหาทางกันพระเอกรวมถึงคนรอบตัวที่สำคัญออกมา พยายามบอกเป็นนัยๆ ทำให้พระเอกเริ่มสงสัยอ๋องเหลียว ตอนแรกพระนางกะจะวางตัวเป็นกลางไม่เลือกฝ่ายไหน แต่เพราะเหตุบางอย่างเลยทำให้พระเอกต้องตัดสินใจเลือกฝ่าย...
รายละเอียดเยอะมาก เราอาจรีวิวได้ไม่ครบนะคะแต่ส่วนตัวชอบเรื่องนี้มาก มีตัวละครหลายตัวเลยที่ชอบ อย่างท่านพี่จี้หรือจี้หย่ง55 เราว่าก็เป็นตัวละครที่นิสัยแปลกดี เก่ง อัจฉริยะ ชาติตระกูลดี หยิ่ง ไม่เห็นหัวใคร ขี้เบื่อ ปากร้าย เรื่องผิดก็ทำให้กลายเป็นถูกได้อยู่ที่มุมมองของตัวเอง มั่นใจในตัวเองสูงมาก เพราะฉลาด+เก่งมาก(แต่ฉลาด+เก่งจริง) ผู้ใหญ่ในตระกูลยังเอาไม่ค่อยอยู่ บางทีต้องให้นางเอกชี้แนะ+ด่าเรียกสติพี่แกถึงได้กลับมาอยู่กับร่องกับรอย เป็นอีกคนที่ชอบนางเอกแต่พอพยายามแล้วไม่ได้ก็ปล่อยมือ ไม่รำพึงรำพันเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อีก กลายมาเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมอย่างสง่าผ่าเผย เป็นคนเดียว(ในจำนวนคนที่มาสู่ขอนางเอก) ที่นางเอกไม่หลบเลี่ยง มาหาเมื่อไรก็ออกมาพบหน้า เราชอบความไม่แคร์ใครของพี่จี้มาก มาหาพระเอก พระเอกไม่ยอมพบ พี่แกก็ไปหานางเอกแทนเลยจ้า ไม่แคร์อยู่แล้ว55 สุดท้ายพระเอกก็ต้องออกมาพบ เป็นคนเดียวที่กล้าว่า+เหน็บแนมพระเอกทั้งต่อหน้าและลับหลัง พอรู้ว่านางเอกเลือกข้างไหนพี่แกก็ย้ายฝั่งตามทันที(จริงๆ จะเลือกอีกฝั่ง) กลัวตัวเองชนะแล้วเดี๋ยวบ้านนางเอกจะติดคุกกันหมดเลยย้ายมาฝั่งเดียวกับนางเอกซะ เหตุผลง่ายๆ55 เป็นตัวละครที่ไม่ค่อยคบหาสหายไม่ผูกมิตรกับใคร แต่หน้าที่การงานไม่เคยดรอปมีแต่พุ่งทะยาน หนึ่งในหมื่นจริงๆ คนอื่นต้องหาสหายหาพรรคพวกเอาไว้ แต่พี่จี้คือไม่55 (ก็คนมันเก่ง)
ป.ล.พระเอกเรื่องนี้คือลูกเขยแห่งชาติ เอาอกเอาใจ+ออกหน้าแทนพ่อตาตลอด คิดเผื่อนางเอกทุกอย่าง ชาตินี้นางเอกโชคดีมาก พระเอกเป็นสามีและเป็นพ่อที่ดี แถมยังเป็นลูกเขยที่ดีคอยเอาใจใส่บ้านภรรยาสุดๆ ตระกูลโต้วฝั่งตะวันออกก็วางใจไม่กล้าเข้ามายุ่งมากเหมือนเมื่อก่อนอีก เพราะรู้ว่าพ่อนางเอกได้ลูกเขยดี มีลูกเขยคอยปกป้องแล้ว
ป.ล. แปลดี แต่อาจมีงงๆ ตรงคำเรียกว่าลูกหมิง ลูกจือ ลูกหยวนหน่อย แต่โดยรวมเราว่าแปลดีเลย ไม่มีสะดุด สนุกมากกก
