องค์ชายอัปลักษณ์

องค์ชายอัปลักษณ์
องค์ชายอัปลักษณ์ 3 เล่มจบ + เล่มพิเศษ / ผู้แต่ง : อี้เหรินเป่ย
สำนักพิมพ์ ฝู

คำโปรยหลังปก
      เป็นองค์ชายแท้ๆ  ทำไมถึงผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกได้นะ? ......
นี่คือความประทับใจแรกที่จางผิงมีต่อหวงฝู่เจี๋ย  
เขามององค์ชายที่ยอมคุกเข่าให้ขันทีกระจอกงอกง่อย  อีกทั้งแผลน้อยใหญ่บนตัวฝ่ายนั้นแล้วให้โกรธจนตาแดงก่ำ
ก็แค่เกิดมาอัปลักษณ์  ดูประหลาดกว่าคนอื่นนิดเดียวเท่านั้นไม่ใช่หรือ ?
     คนอัปลักษณ์ไม่ใช่คนหรือไร ?
หึ  เขาตัดสินใจแล้ว  เขาจะเลี้ยงดูหวงฝู่เจี๋ยในวังหลวงแห่งนี้
ให้เด็กน้อยเติบโตขึ้นเป็นยอดฝีมืออันดับสองในอผ่นดินให้จงได้

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  (อาจมีสปอยล์ )

องค์ชายอัปลักษณ์นิยายวายเรื่องแรกที่ได้อ่าน  หลังจากนั้นก็ตามมาอีกเป็นขบวน..โอ้ย!
เรื่องนี้มันแซบหลาย ทั้งเนื้อหา ทั้งพระ-นาย โดยเฉพาะพระเอกหวงฝู่เจี๋ยนี่มันแซบจริงๆ .. 
ลบภาพลักษณ์ที่พระเอกจะต้องเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ หรือเป็นจอมยุทธผู้ผดุงคุณธรรมไปได้เลยจ้า เพราะเรื่องนี้พระเอกช่างโหด เหี้ยม หื่น เลวได้ใจจริงๆ  ฮาฮาฮา ~~~ 

มากล่าวถึงชีวิตของพระเอกในวัยเด็ก...ช่างเป็นชีวิตที่อนาถแท้    
เป็นถึงองค์ชายสี่ของแผ่นดิน แต่ชีวิตความเป็นอยู่กลับแย่ยิ่งกว่าขอทานข้างถนนเสียอีก  

ชีวิตในวัยเด็กของพระเอกนี่บัดซบมาก ถ้าไม่เจอนายเอกก็ไม่รู้ว่าจะรอดอยู่ได้ถึงตอนโตไหม  พระเอกเป็นองค์ชายที่พ่อไม่รักไม่สนใจ เพียงเพราะเขามีหน้าตาอัปลักษณ์   
แม่ก็รังเกียจ+เกลียดตัวเอง เอาทุกอย่างมาลงที่พระเอกหมด ...

แถมยังโดนพวกพี่น้องกับบ่าวไพร่รุมทำร้ายรังแก ไม่เคารพไม่เห็นหัว ข้าวก็กินไม่เคยอิ่ม   
ในวัยเด็กพระเอกจึงผอมมากมีแต่กระดูก แทบไม่มีเนื้อมีหนังเลย ( แต่คนที่สร้างบาดแผลให้กับพระเอกมากที่สุดคงจะเป็นแม่ของตัวเอง ไม่น่าเชื่อว่าแม่แท้ๆ จะทำกับลูกของตัวเองได้ถึงขนาดนี้ ) เนื้อตัวของพระเอกมีแต่รอยแผล ทั้งใหม่ทั้งเก่าเต็มไปหมด   

เสื้อผ้าก็ใส่แบบเก่าๆ ขาด ๆ  ผมเผ้าก็ไม่มีใครสระให้ เหาเต็มหัวเลย  

จนนายเอกได้มารับใช้นี่แหละถึงได้มาจัดการให้ใหม่หมด ได้กินข้าวอิ่ม ได้อาบน้ำอุ่นๆ 

มีคนดูแลใส่ใจเสื้อผ้าอาหาร มีคนออกรับผิดออกหน้าแทน ชีวิตถึงได้ดีขึ้นมาหน่อย

นายเอกของเรื่องเป็นขันทีมีชื่อว่าจางผิง (เป็นขันทีจริงๆ ไม่ได้โม้ ตอนแล้วจ้า ) 
เป็นคนซื่อๆ ใสๆ ไม่มีพิษมีภัยอะไร เป็นหนุ่มบ้านนอกที่เข้ามาเป็นขันทีเพื่อหาเงินไปเลี้ยงดูจุนเจือครอบครัวเท่านั้น ไม่ได้มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรซับซ้อน  

ครอบครัวของนายเอกพ่อแม่มีลูกเยอะ แล้วไหนจะลูกของลูกอีกก็เลยทำให้ยากจน  

เงินไม่พอใช้  นายเอกไม่อยากให้พ่อแม่ลำบากเลยมาขายตัวเป็นขันที (ตอนนั้นซื่อ ไม่รู้ว่าขันทีเป็นยังไง) แต่บ้านนี้เขามีดีตรงที่รักใคร่กลมเกลียวกันมาก ทั้งพ่อแม่+พี่น้องทำงานกันเป็นทีมจริงๆ 55  นายเอกมีวรยุทธและกำลังภายในสูง แต่ติดที่เป็นคนซื่อๆ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม
เลยมักแพ้ทางพระเอกและทำให้ถูกจับกดอยู่บ่อยๆ
จริงๆ ตัวนายเอกนั้นมีความฝันที่อยากจะออกไปท่องยุทธภพแล้วเป็นจอมยุทธ์อันดับหนึ่ง 
แต่ก็ยากเพราะพระเอกต้องอยู่ในวังไปไหนไม่ได้ เพราะฉะนั้นนายเอกก็ต้องอยู่ตาม 
กว่าจะไปได้ก็นู่นตอนแก่แล้วถึงได้ไปกันสองคน หึหึ .......
ส่วนพระเอกเขาก็มีความฝันอยู่ในใจลึกๆ เช่นกัน ว่าสักวันจะได้ทำลายวรยุทธนายเอก  
แล้วจับขังไว้ในตำหนักบรรทม ไม่ให้ออกไปไหนได้อีกเลย 55+  ........ヽ( ´ー`)ノ

พอเล่ม 2 จะเข้าสู่การวางแผนแย่งชิงบัลลังก์ พระเอกที่เป็นม้านอกสายตาของใครต่อใคร
ก็เริ่มไต่เต้าขึ้นมาเรื่อยๆ จนมีขุมกำลังและลูกน้องที่ไว้วางใจได้เป็นของตัวเอง  
ส่วนนายเอกพออยู่ในวังนานเข้าก็เริ่มรู้อะไรมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่บื้อเหมือนเดิม เริ่มมีเขี้ยวเล็บ
แต่ต่อหน้าคนอื่นก็ยังทำตัวโง่ๆ เซ่อๆ อยู่เหมือนเดิม                                                       
พระเอกเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากนะ ถ้าไม่มีนายเอกอยู่ด้วยนี่ก็ไม่รู้ว่าจะบ้าคลั่งขนาดไหน  
แต่นายเอกก็รู้แหละว่าพระเอกเป็นคนที่โหดเหี้ยม ไม่ค่อยปกติ (ภาษาเราก็คือโรคจิตนั่นแล)  
จากวัยเด็กที่ได้รับการเลี้ยงดูและถูกกระทำมาแบบนั้น ก็ไม่แปลกที่โตมาแล้วจะเป็นแบบนี้ 
พอเริ่มมีอำนาจ พี่แกเลยมาตามเก็บคนที่เคยทำไม่ดีกับตัวเองเอาไว้ 
ทีนี้แหละโดนหมด ลดหลั่นกันไปตามความมากน้อยของบาดแผล  

ใครมากหน่อยก็ตายไม่ดีศพไม่ค่อยสวย  ส่วนนายเอกก็ใช่ว่าจะดี เพราะนอกจากต้องคอยอยู่ข้างๆ คอยดึงไม่ให้พระเอกถลำลึกแล้ว ก็ยังต้องคอยรองรับอารมณ์พี่แกเวลาไปฆ่าคนเสร็จด้วย.....สะโพกระบมไปหมดเลยจางผิงของบ่าว 55+

พอพระเอกได้เป็นใหญ่เป็นโต ก็ไม่มีใครคิดว่าหน้าตาอัปลักษณ์แล้ว  
กลายเป็นน่าเกรงขามสมชายชาตรี เป็นเทพมังกรลงมาเกิด   
มีแต่คนอยากยกลูกสาวให้แต่งงานด้วย นางกำนัลก็พยายามอ่อยเต็มที่ (ผิดกับตอนเด็กมาก) แต่ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ เพราะพระเอกเขารักเดียวใจเดียวมากๆ 
แต่ติดที่นายเอกเป็นคนความรู้สึกช้าไม่ค่อยทันเรื่องความรัก พระเอกอยากให้หึง อยากให้พูดจาหวานๆ บ้างก็ไม่เคยทำ  คือนายเอกเค้าเคยหวังไว้ไง ว่าสักวันพระเอกคงจะได้แต่งงานมีครอบครัวกับผู้หญิง แล้วจะได้เลิกจับตัวเองกดสักที (บอกแล้วนายเอกเค้าใสๆ อิอิ)
ซึ่งมันไม่มีทาง เพราะหลังจากนั้นพี่แกก็ยิ่งกดไม่เลือกที่ 

จนขันทีกับองครักษ์ที่ติดตามหลบกันแทบไม่ทัน  55+

อ่านจบแล้วสนุกๆๆ หนังสือ 4 เล่มราคา 1080 บาท  เรื่องนี้ 18+ เยอะอยู่นะ 55+  ... 

คุณเฟื่องแปลได้สนุกมาก  ใช้คำพูดภาษาง่ายๆ แต่แปลได้สนุกเข้าถึงอารมณ์มาก ...

" ถ้าเอาเวลาหมกมุ่นราคะไปฝึกกำลังภายใน  เจ้าจะแพ้ข้าไหม? "
" นี่เจ้าหาว่าเราป้อแป้หรือ? "
" ไม่ป้อแป้?  ถ้าอย่างนั้นเจ้าเอาชนะข้าได้ไหมล่ะ? "
" เราจะใช้ความจริงพิสูจน์ให้เจ้าเห็นเอง "
.........................................................................................................

“ เสี่ยวเจี๋ยขอปรึกษาอะไรหน่อยสิ 
   พอกลับไปแล้วเจ้าให้ข้าเกษียนกลับบ้านได้หรือเปล่า? “    
 " ได้ "
" จริงหรือ? "
" อืม  บ้านเกิดเจ้าคือหมู่บ้านฟางติ่งใช่ไหม  อยู่ห่างจากเมืองหลวงห้าร้อยลี้? "
" บ้านเกิดข้าอยู่ใกล้เมืองหลวงมากเลย  อันที่จริงเจ้าให้ข้าเกษียนตัวกลับไปอยู่บ้านก็ไม่เป็นไรหรอกนะ  เพราะข้ายังมาหาเจ้าได้บ่อยๆ "
" ไม่ต้อง "
" พอข้ากลับไปจะสั่งให้ย้ายเมืองหลวงออกไปห้าร้อยลี้ "
จางผิงสูดหายใจเข้าลึก แล้วพูดเสียงหนักๆ  " ไม่ต้องบอกใครล่ะว่าเจ้าทำเพื่อข้า "
" ..... ได้ "

                       

น้องหญิงตัวปลอม

น้องหญิงตัวปลอม  / ผู้แต่ง :  เจี่ยนซวิน                                                                           
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก

ฐานะของนางคือตัวปลอม  แต่ความรู้สึกซึ่งมีต่อเขาเป็นความจริง

ปราสาทไหมแห่งเจียงหนานครองตลาดแพรพรรณ  ส่วนร้านผ้าปักสกลุเกอก็ชื่อเสียงโด่งดัง  
สองตระกูลอยากได้ดองเป็นทองแผ่นเดียวกันย่อมต่างสนับสนุนเกื้อกูล

เช่นนี้เอง  การแต่งงานระหว่างบุตรชายโทนตระกูลซั่งกวนและคุณหนูเหอจึงริเริ่มกำเนิดขึ้น  
พิธีมงคลสมรสจัดอย่างยิ่งใหญ่  กระทั่งขุนนางในวังก็มาเป็นสักขีพยาน  
จะปล่อยให้มีเรื่องผิดพลาดไม่ได้เป็นอันขาด!

ทว่า ...มันก็เกิดขึ้นแล้ว  เมื่อว่าที่เจ้าสาวหนีออกจากบ้านไปพร้อมกับหนุ่มคนรัก  
นายท่านและฮูหยินเหอจึงร้อนใจสุดประมาณ  ด้วยสำนึกในบุญคุณที่ได้รับการชุบเลี้ยง  
จินฮัวไคเลยสวมรอยเป็นเจ้าสาวแทน

แต่สามีภรรยาย่อมใกล้ชิดสนิทสนม  นางเดิมทีเป็นแค่สาวใช้  ความรู้การหนังสือมิเคยร่ำเรียน 
แล้วจะตบตาเขาว่าตนเพียบพร้อมทั้งศาสตร์ศิลป์  เป็นคุณหนูผู้ดีได้หรือนี่!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  ( อาจมีสปอยล์ )

น้องหญิงตัวปลอมเป็นหนึ่งในชุดวาสนาหัวใจ ชุดนี้มีทั้งหมด 4 เล่ม 
คือยอดหญิงลิขิตใจ  เจ้าสาวคอยรัก  น้องหญิงตัวปลอมและสาวใช้จอมตะกละ  
เป็นเรื่องของสี่สาวพี่น้องที่ขายตัวเองไปเป็นสาวใช้ เพราะต้องการหาเงินไปฝังศพพ่อแม่   
ทั้งสี่สาวจึงพลัดพรากจากกันตั้งแต่เด็ก และมีเพียงหินห้อยคอที่เป็นสมบัติติดตัวเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น ที่จะช่วยยืนยันตัวตนของคนทั้งสี่ หากได้กลับมาพบเจอกันอีกครั้งเมื่อยามโต

ใน 4 เรื่องนี้ เราชอบเรื่องน้องหญิงตัวปลอมมากที่สุด อ่านบ่อยมากๆ  
เป็นเรื่องที่พระ-นางไม่เคยเจอหน้าหรือรักกันมาก่อน  
ถึงจะถูกจับคลุมถุงชนแต่งงานร่วมหอกันแล้ว แต่พระเอกก็ยังไม่ได้หลงรักนางเอก  
นางเอกเรื่องนี้แต่งงานตอนอายุแค่ 15 เอง  เด็กมากๆๆ 
( แต่ในสมัยนั้นถือว่าโตแล้ว แต่งงานตอนอายุ 15 นั้นถือว่าเป็นเรื่องปกติ＞▂＜  )  ....                                                            
นางเอกของเรื่องเป็นสาวใช้ที่จำใจต้องมาสวมรอยแต่งงานแทนคุณหนูของตนที่หนีการแต่งงาน
ทีแรกนางเอกตั้งใจว่า พอคุณหนูออกเรือนไปแล้วก็จะตั้งใจทำงานเก็บเงินไปเรื่อยๆ เพื่อไถ่ตัว 
แล้วจะได้กลับบ้านเกิดไปตามหาพี่น้อง เพราะปกติในสมัยโบราณหากคุณหนูบ้านไหนแต่งงาน    
สาวใช้ที่ตามมาด้วยส่วนมากก็มักจะกลายเป็นเมียบ่าวของเจ้าบ่าวไปด้วย   
แต่โชคดีที่บ้านของพระเอกไม่มีธรรมเนียมให้สาวใช้ติดตามเจ้าสาวเข้ามาหลังแต่งงาน ........    
นางเอกเลยดีใจ นึกว่ารอดแล้ว ไม่ต้องไปเป็นเมียบ่าว 55+  

แต่เมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก นางก็ได้แต่ยอมรับชะตากรรม เป็นภรรยาที่ดี ว่านอนสอนง่าย  
เคารพญาติผู้ใหญ่  ไม่ทำให้พระเอกยุ่งยากลำบากใจเพราะนางระลึกอยู่เสมอว่าตนนั้นเป็นตัวปลอม 
แถมยังต้องกินใช้ของๆเขา เพราะฉะนั้นนางจึงเจียมเนื้อเจียมตัวเอามากๆ  ... 
ถึงจะอายุแค่ 15 แต่นิสัยนางเอกในเรื่องก็ไม่เด็กเลย  ไม่ทำตัวงอแงเอาแต่ใจ 
ไม่เคยเรียกร้องให้สามีอยู่ด้วย  นางขอแค่กระต่ายสี่ตัวมาเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนเล่น         
(พระเอกก็กลัวยุ่งยากเลยเลือกมาแต่ตัวผู้ นางเอกไม่รู้ก็เลยงงว่าทำไมกระต่ายไม่มีลูกสักที 55+ )  
เป็นภรรยาในอุดมคติจริงๆ 55+ นางตั้งใจว่าสักวันหนึ่งจะบอกความจริงกับพระเอก
และหากวันใดคุณหนูกลับมา ก็จะยกตำแหน่งนี้คืนให้ตามเดิมด้วย  
(ตอนอายุ 15 เรายังบ้าๆ บอๆ อยู่เลย  ยังคิดไม่ได้แบบนี้เลยนะเนี่ย.....  (～o￣▽￣)～)

ถ้าถามว่าพระเอกนั้นดีไหม ก็ต้องบอกว่าคุณพี่เป็นสุภาพบุรุษมาก เป็นสามีที่ดี   
ถึงตอนแรกจะยังไม่ได้รักเมีย แต่คุณพี่ก็ปฏิบัติต่อนางเอกได้ดีตามแบบที่สามีที่ดีควรพึงกระทำ 
ไม่มีเรื่องผู้หญิงหรือบ้านเล็กบ้านน้อย ชีวิตคุณพี่นั้นทุ่มเทเพื่อครอบครัวและวงศ์ตระกูลโดยแท้  
ตื่นแต่เช้าตรู่ออกไปทำงาน กลับมาบ้านกินข้าวเสร็จก็ไปอยู่คุยเล่นเป็นเพื่อนกับท่านแม่+ท่านย่า  
กว่าจะได้มาเจอหน้าเมียก็ตอนจะเข้านอนนู่น ขยันทำการบ้านเพราะคุณพี่ถือว่าการมีทายาทสืบสกุลนั้นเป็นหน้าที่อย่างหนึ่งที่ตนต้องทำให้ได้  เป็นลูกหลานที่เชื่อฟังผู้อาวุโสในบ้านมากจ้า  
นางเอกเองก็เป็นสะใภ้ที่เชื่อฟัง ไม่มีปากมีเสียง ไม่เถียง  ว่านอนสอนง่าย
ทำให้พระเอกเมื่อกลับมาถึงบ้านก็สบายใจ 
 ...จนนางเอกเริ่มตั้งท้องนั่นแหละ คุณพี่ถึงได้เริ่มรู้สึกตัวว่ารักเมียแล้วน๊าจ๊า .... 

เราก็รออยู่นะว่าเมื่อไรพระเอกจะรักเมียสักที สงสารนางเอกอะ แบบอายุ 15 ก็ต้องออกเรือนแล้ว 
แถมพอแต่งแล้วจะออกไปไหนมาไหนก็ไม่ได้ ถ้าสามีไม่พาไป  
ดังนั้นวันๆ เลยได้แต่อยู่บ้านเลี้ยงกระต่าย ให้อาหารสัตว์  เย็บปักถักร้อยไปเรื่อย   
อยากจะคุยกับสามีแต่พี่แกก็กลับมาค่ำ กว่าจะเข้าห้องนอนก็ต้องไปคุยกับย่าก่อน 
พอคุยเสร็จบางทีก็ไปทำงานต่อที่ห้องหนังสือ นางเอกก็ได้แต่นั่งแกร่วอยู่คนเดียว 
ไม่กล้าพูดเกรงใจเขา แถมบางทีพอพี่แกเลิกงานแล้วก็ยังไปขี่ม้าเล่น นั่งเรือชมวิวทิวทัศน์
...ดีจริงๆ ปล่อยเมียให้นั่งเหงาอยู่กับบ้านนะจ๊ะดวกกกกส์ 55+  (‵▽′)ψ (‵▽′)ψ (‵▽′)ψ

แต่มารู้ใจตัวเองจริงๆ จังๆ ว่ารักเมียแล้ว ...ก็ตอนที่กลับมาบ้านแล้วเห็นเมียไปพูดคุยหัวเราะกับผู้ชายอื่นนี่แหละ  แต่จริงๆ นางเอกไม่ได้ทำอะไรไม่งามนะ เพราะตอนคุยกันก็มีบ่าวไพร่อยู่ด้วย  
แต่คนมันหึงอะ นิดนึงก็คิดไกล 55+  แล้วพระเอกเค้าเป็นคนที่เหตุผลมาก่อนอารมณ์ ก็เลยไม่ได้บุกเข้าไปแทรกกลางวง แต่พี่แกให้บ่าวไพร่ไปบอกว่าลูกร้อง แล้วให้นางเอกกลับมาดู ...
เป็นเสต็ปมากกก 55+   หลังจากระเบิดลงคุณพี่ก็เอาอกเอาใจเมียมากขึ้น  
ไม่ไปขี่ม้าชมวิวที่ไหนแล้ว อยากแต่จะกลับบ้านมาหาเมียกับลูกอย่างเดียว

                                                                  

แต่สุดท้ายความลับก็ไม่มีในโลก ไม่นานเรื่องที่นางเอกสวมรอยเป็นคุณหนูก็ถูกคนรู้เข้า   
อ่านถึงตอนนี้สะใจการตัดสินใจของนางเอกมาก อยากจะหัวเราะดังๆ....วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
<(￣︶￣)/<(￣︶￣)/ ....แต่จะดีกว่านี้มากเลยอะ ถ้าตอนที่พระเอกตามมาเจอ  
นางเอกจะเล่นตัวมากกว่านี้อีกหน่อย...แต่ก็เข้าใจอะนะ ว่านางเอกเป็นผู้หญิงที่ไม่งี่เง่า ไม่ขี้งอน
เข้าใจอะไรง่าย แล้วทั้งคู่ก็เป็นคนที่มีเหตุผลมันก็เลยจบแฮปปี้ๆ  555+

'''''  เขามีใจให้น้องหญิง

กับหย่งซือเขาเพียงชื่นชมชอบพบ  แต่ไม่ได้เก็บวางไว้ในใจ

   กับน้องหญิงเขาก็ชื่นชมชอบพอ  แต่ไม่เพียงชมชอบเอ็นดู  
แต่ยังทนเห็นนางยิ้มให้คนอื่นไม่ได้ด้วย

      เป็นอย่างที่หย่งซือว่า  เขาฉลาดเป็นหนึ่งแต่เลอะเลือนเป็นบางครา  
เหตุผลนี้ช่างง่ายดายเหลือเกิน                     
เขา ... รักน้องหญิงเข้าเสียแล้ว ''''''

เพียงแรกพบ

เพียงแรกพบ

เพียงแรกพบ 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เหวยเหอจ้งจื่อ

สำนักพิมพ์ Hongsamut

คำโปรยหลังปก

        นางเป็นหมอเทวดามิใช่รึ ทำไมชีวิตเหมือนอยู่ในนรกเลยล่ะ?

        เสิ่นจือหลี หมอเทวดาเจ้าหุบเขาหวยชุน  ได้ช่วยชีวิตคุณชายรูปงามผู้หนึ่ง

ซึ่งโดนหญิงคนรักถีบตกภูเขามาหมาดๆ  ไม่นึกว่าหลังจากที่คุณชายผู้นี้ตื่นมา

ก็หลงรักนาง  ตามติด  ตามลวนลาม  ตามตื้อเสียจนแกะไม่ปล่อย

        ถึงแม้ว่านิสัยของนางไม่ค่อยดีสักเท่าไร  แต่คุณธรรมในการเป็นหมอ

ก็ยังคงมีอยู่  นางจึงยอมให้ชายผู้นี้อาศัยด้วย  จนกว่าความทรงจำเขาจะกลับคืนมา

คาดไม่ถึงยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ

       " เจ้าอย่าตามข้าอีกเลยจะได้ไหม "

       " แต่ว่า ... ข้าหลงรักจือหลีนี่นา "

       " รัก ...เฮอะ  ถ้าข้าเชื่อคนไข้ความจำเสื่อมอย่างเจ้าข้าก็ปัญญาอ่อนแล้ว "

       " จือหลี ... แช่งตัวเองอย่างนั้นไม่ดีนะ "

       นางกัดฟัน  สงบอารมณ์ตัวเองสุดฤทธิ์  " เจ้าไปให้พ้นหน้าข้านะ  หากข้าเห็นเจ้าสะกดรอยตามมาอีกล่ะก็  ข้าจะขายเจ้าทิ้งซะเลย! "

       ซูเฉินเช่อนิ่งงั้นไปครู่หนึ่ง  แล้วจึงชมเปาะเสียงหวาน  " จือหลี  เจ้าช่างเก่งค้าขายเหลือเกิน "

       เก่งกับผีน่ะสิ!  เจ้านั่นแหละเก่งตัวพ่อเลย!

       ทั้งหว่านล้อม  ทั้งตีมึน  ทั้งตามติด

       วิทยายุทธเลอเลิศจนข้าจะไม่มีที่ยืนบนโลกใบนี้อยู่แล้ว!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  (อาจมีสปอยล์)
ไปเสิร์ชเจอตัวอย่างนิยายเรื่องนี้ให้อ่านฟรีในเว็บ 12 ตอน อ่านแล้วชอบมากๆ 
ก็พยายามหาว่าวางขายที่ไหน วางขายหรือยัง แต่ปรากฏว่าตอนนั้นกำลังเปิดจองอยู่ 

ตอนนั้นมือใหม่จริงๆ นึกว่ามีตัวอย่างให้แล้วก็สามารถไปซื้อที่ร้านได้เลย 
เพิ่งรู้ว่ามีให้ทดลองอ่านก่อนแล้วเปิดจองด้วย…ได้เปิดโลกทัศน์มากๆ ...<("""O""")>  
รู้สึกว่าตัวเราไปอยู่ไหนมาเนี่ย  โลกเขาไปไกลแล้วนะเฟ้ยยย 55+

เพียงแรกพบเป็นเรื่องของพระเอก ‘ซูเฉินเช่อ’ คุณชายสือเอ้อเย่แห่งสำนักสิบสองราตรี 
คุณชายที่ได้รับการโหวตให้เป็นจอมยุทธ์อันดับหนึ่งในยุทธภพ  ...
คุณชายรูปงาม สุภาพเรียบร้อย นุ่มนวล อ่อนโยน  สมบูรณ์แบบทุกอย่าง 
มีรอยยิ้มอันแสนพิสุทธิ์ที่ทำให้ผู้คนหลงใหลเคลิบเคลิ้ม พร้อมที่จะอภัยให้ทุกอย่าง 55+ 
แต่ไม่ใช่กับนางเอกนะ เพราะธาตุแท้นิสัยของคุณพี่เมื่อมาอยู่ต่อหน้านางเอกนี่มันตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์บริสุทธิ์นั้นมากเลยอะ ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งฉลาดแกมโกง ทั้งหน้าด้านไร้ยางอาย โกหกหน้าตาย มือก็ลื่นยิ่งกว่าปลาไหล ชอบลวนลาม ชอบแต๊ะอั๋ง ทำตัวน่าสงสารเหมือนภรรยาที่ถูกทอดทิ้ง หากนางเอกแอบมองผู้ชายอื่นให้เห็น พี่แกก็ฆ่า! เอ้ยๆ เก็บเรียบ
หญิงสาว หญิงแก่ แม่หม้ายล้วนชมชอบ เพียงแค่พี่ยิ้มก็พากันเขินอายหน้าแดงเป็นแถวๆ 
แต่คุณพี่กลับมาตามตื๊อตามจีบนางเอกคนเดียว 
นางเอกที่เป็นหมอเทวดาเจ้าแห่งหุบเขา มีนิสัยรักเงินยิ่งชีพ และขี้งกเป็นที่สุด  

แต่กลับรักษาได้ทุกโรค ขอแค่มีเงินจ่ายก็พอ   
... เข้าก๊านนนเข้ากันกับพระเอกที่มีเงินให้สูบเป็นภูเขา 55+ 

นางเอกในเรื่องมีชื่อว่า เสิ่นจือหลี  เป็นท่านหมอเทวดาที่มีหน้าตาธรรมดา  
ไม่ได้เป็นสาวงามอะไร แถมยังเจอคนค่อนแคะอยู่บ่อยๆ ว่าไม่สวย อัปลักษณ์ .. 
หน้าอกก็ไม่ค่อยมี พระเอกจึงต้องคอยซื้อมะละกอให้กินอยู่บ่อยๆ เพื่ออัพขนาด 55+  
แต่พระเอกก็รักของแกอะนะ รักมากด้วย  เลยเกาะติดนางเอกเป็นตังเม ไปไหนไปด้วย 
ไล่ให้ตายก็ไม่ยอมไป  หนีไปทางไหนก็เจอ ยังกับวิญญาณตามติด 
คุณพี่จะคอยตามจีบนางเอก และสรรหาคำพูดหวานๆ ที่เราฟังแล้วยังเลี่ยนแทนมาพูดอยู่ตลอด เหมือนที่นางเอกเคยบอก  
" ซูเฉินเช่อ คำว่า 'รัก'  ของเจ้าเนี่ยมันเชื่อถือไม่ได้จริงๆ"  
" มิเป็นไร  ถึงยังไงข้าก็รักไปแล้ว เจ้าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร " พระเอก

แบบว่าพระเอกเรื่องนี้เค้าโปรไฟล์ดีจริงๆ คุณสมบัติครบถ้วนมาก  หล่อ รวย (มากกกกก)
ฉลาด ชาติตระกูลดี วรยุทธสูงส่ง เพียบพร้อมมากๆ
นางเอกเลยไม่เชื่อว่าคุณพี่จะมาชอบตัวเองจริงๆ เป็นไปได้เหรอ?

ที่ผู้ชายคุณสมบัติดีเลิศขนาดนี้จะมาชอบคนหน้าตาธรรมดาอย่างเรา 

แถมก่อนหน้านี้คุณพี่เค้าก็ยังเคยมีคู่ควงเป็นสาวงามอันดับหนึ่งอีกด้วย  

จึงยิ่งทำให้นางเอกกลัวว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริงเลยผลักไส ปฏิเสธพระเอกอยู่ตลอด 

  
" ตอนนั้นเจ้าไม่รู้แต่ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้วว่าพวกเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน  
และก่อนที่จะความจำเสื่อมคนที่เจ้าชอบก็คือเย่วเฉียนเฉียนนั่น  เจ้า .... "
" จือหลี  เจ้าเชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือไม่? "
" จือหลี  ตั้งแต่ข้าฟื้นขึ้นมาเจอเจ้าแวบแรกก็เหมือนมีคนมาบอกว่า นางอัปลักษณ์ผู้นี้แหละ      คือคนที่ข้าอยากจะอยู่ใกล้ๆ  ต่อให้นางช่างดูธรรมดาข้าก็อยากอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต   
ดังนั้นข้าจึงยอมรับเจ้าเป็นเมียอย่างแน่นอน  ชาตินี้ไม่คิดปล่อยมือ  "
"  ล้อเล่นน่ะ ......... จือหลีของข้าสวยที่สุด "

เปิดเรื่องมาเป็นตอนที่พระเอกได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องถูกแบกมาให้นางเอกรักษา           
พอฟื้นขึ้นมาก็ความจำเสื่อมจำอะไรไม่ได้  แต่จำได้ว่านางเอกต้องเป็นเมียตัวเองแน่ๆ 55
ทีนี้แหละบ้านช่องไม่ยอมกลับ ลูกน้องมาขอร้องให้กลับก็ไม่ไป ตามตื้อนางเอกลูกเดียว อิอิ 

นางเอกจากที่เคยใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในหุบเขา พอมีพระเอกเข้ามาก็เหมือนจะตกนรกและ
ตั้งแต่ต้องหนีศิษย์พี่ตัวเองที่ตามมาล้างแค้น ไหนจะศัตรูของศิษย์พี่ที่มาคอยตามจับ   

แถมยังมาซวย เพราะถูกดึงให้เข้าไปพัวพันกับสงครามระหว่างพรรคมารกับฝ่ายธรรมะอีก  

พอเล่ม 2 จะเริ่มเข้าสู่การต่อสู้ระหว่างพรรคมารกับฝ่ายธรรมะ ซึ่งมีพระเอกเป็นผู้นำ  

จริงๆ พระเอกไม่ได้อยากไปต่อสู้ด้วยหรอก แต่เพราะในยุทธภพนี่พี่แกวรยุทธสูงกว่าใคร 

บวกกับภาพลักษณ์ของคุณชายสือเอ้อเย่แห่งสำนักสิบสองราตรีที่ใครๆ ต่างก็หวาดกลัว 
ทั้งๆ ที่ในใจคุณพี่นั้นไม่ได้อยากเป็นคุณชายสือเอ้อเย่อะไรนี่เลย 
เขาก็แค่อยากติดตามอยู่ข้างกายนางเอกไปเรื่อยๆ  อยากแต่งงานกับนาง
นางไปไหนเขาก็ไปด้วย แต่ในเมื่อนางเอกมาขอร้องก็เลยต้องจำใจ ยอมไปทำก็ได้จ้ะ ...

เรื่องนี้ตัวละครเยอะทั้งฝ่ายมารฝ่ายธรรมะ นิสัยก็แปลกๆ ดี
แต่เรากลับสงสารและเห็นใจลูกน้องคนสนิทของพระเอกมากที่สุด 55+ 
เพราะโดนพระเอกแกล้งตั้งแต่เล็กจนโต แกล้งจนเกือบตาย  
คือตอนเด็กๆ พี่แกก็แค่อยากหาคนมาเล่นด้วย อยากแกล้งบ้างตามประสาเด็กผู้ชาย
แต่หนักมือไปหน่อย เลยทำเอาลูกน้องเกือบตายไปหลายที   ...
ทีนี้พอเริ่มโต ก็เลยรู้จักสร้างภาพลักษณ์ใสซื่อบริสุทธิ์ขึ้นมาให้คนมาเข้าใกล้ 
พอเขาตกหลุมพรางก็แกล้งอีก พอถูกจับได้ก็ตีหน้าซื่อทำตัวแอ๊บแบ๊ว 55+                                                                                                                        
โดยรวมชอบเล่ม 1 ที่สุด ..กลางๆเล่ม 2 ตอนต่อสู้กันเราเฉยๆ (ชอบตอนที่โดนศัตรูของศิษย์พี่จับไปมากกว่า อันนั้นมันดี แล้วสรุปใครคือป๊ะป๋าของศิษย์พี่บอกที? ใช่คนที่เราคิดไหม ) 
คือหนูเริ่มงงๆ ตั้งแต่ตอนที่นางเอกโดนพรรคมารจับไป แล้วก็โดนวางยาแล้วเดี๋ยวก็โดนสะกดจิตบังคับ จนไปถึงตอนสุดท้ายที่เฉลยปมในถ้ำแห่งความลับ ... 
ผ่านอะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะ แต่พอนางเอกตัดสินใจจะตายก็เล่นง่ายๆ แบบนี้เลยหราาาา
ถึงจะทำเพื่อรักษาคำพูดที่ให้ไว้กับท่านอาจารย์ก็เถอะนะ 

แล้วแบบว่าอยู่กันตั้งหลายคน ทำไมไม่มีใครพังประตูเข้าไปช่วยได้เลยเหรอจ๊ะ  
ต้องรอพระเอกมาคนเดียวใช่มิ  แล้วก็ตามสไตล์ สุดท้ายพระเอกของเราก็บุกมาช่วยไว้ได้ทันแบบงงๆ └(￣▽￣*)  ( หรือไม่มีใครงง แต่มีเรางงคนเดียว 55+ )    

เรื่องนี้ชอบความหน้าด้าน หน้ามึน ของพระเอกเป็นที่สุด ...
ตั้งแต่อ่านนิยายมายังไม่เคยเจอพระเอกเรื่องไหนที่หน้าด้านไร้ยางอายเท่าเรื่องนี้เลย 
( ต้องยกให้พี่แกจริงๆ  (～o￣▽￣)～o )  แล้วก็ชอบนิสัยของศิษย์พี่นางเอกด้วย   
ศิษย์น้องถนัดรักษาคน แต่ศิษย์พี่นั้นถนัดฆ่าคนกับใช้พิษ อิอิ
ศิษย์พี่ที่ใจร้อนโหดเหี้ยม ไม่สนใจชีวิตผู้อื่น แต่กลับรักนางเอกที่เป็นเสมือนญาติสนิทเพียงคนเดียวมากที่สุด ศิษย์พี่ที่เกลียดขี้หน้าพระเอกยิ่งกว่าอะไรดี
ต้องคอยบอกนางเอกอยู่เสมอว่าให้ทิ้งพระเอกไป แล้วเดี๋ยวศิษย์พี่จะหาคนที่ดีกว่านี้ให้เอง 55+ (สองคนนี้เจอหน้ากันทีไร เป็นต้องต่อยตีกันทุกที)     
ส่วนพระเอกหายใจเข้าออกก็จือหลีๆๆๆๆๆๆๆ  งานอดิเรกของคุณพี่คือนั่งมองจือหลี     
สิ่งที่อยากทำก็คือแต่งงานกับจือหลี    สิ่งที่ชอบก็คือทุกอย่างที่จือหลีชอบ     
คติพจน์ประจำใจ “ อะไรที่จือหลีพูดถูกต้องทุกอย่าง ”  ╮(╯▽╰)╭

ทระนง

                                                                                             

ทระนง 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : ซื่อเยี่ยหลิงหลัน                                          
สำนักพิมพ์ Hongsamut

คำโปรยหลังปก

ขึ้นชื่อว่ารัก มักจะมาในหลายรูปแบบ ต่างช่วงเวลา ต่างคนต่างสถานที่

เข้ามาในชีวิตเรา ... หลอกล่อ ยั่วเย้า  และทำให้ติดกับ

เฉกเช่นเดียวกับบุรุษทั้งหกที่เข้ามาในชีวิตของฟางลั่วซี

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  (อาจมีสปอยล์ )

เรื่องนี้ทางสำนักพิมพ์ลงตัวอย่างให้ทดลองอ่าน 6 ตอน ลงไว้นานมากจนลืมเลย 
รู้ตัวอีกทีก็เอ้าเปิดจองหนังสือแว้วววว เลยกลับไปอ่านตัวอย่างใหม่อีกรอบ 55+
เคยลองถามไปว่าจะมีมาลงเพิ่มไหมเพราะปกติทาง สนพ.จะลงตัวอย่างให้อ่านเยอะกว่านี้  
แต่สนพ.บอกว่าบ่มีจ้า... แต่เราก็จองนะไม่พลาด 55+  
พอได้หนังสือมาอ่านถึงได้รู้สึกว่าดีแล้วที่ลง 6 ตอน....เป็น 6 ตอนที่กำลังดีจริงๆ นะ 

เรื่องนี้มีคนมาชอบนางเอกเยอะ หลักๆก็ 6 คนเลยจ้าา แต่ละคนโปรไฟล์ไม่ธรรมดาทั้งนั้น  
เล่มแรกจะกล่าวถึงตอนที่นางเอก ฟางลั่วซี และผองเพื่อนได้อยู่ร่วมกัน ใช้ชีวิตเรียนหนังสือด้วยกัน  เป็นช่วงชีวิตที่สวยสดงดงามเพราะไม่มีเรื่องบ้านเมืองหรือฐานะมาเกี่ยวข้อง  
นางเอกเป็นหญิงงาม งามล่มบ้านล่มเมือง แต่เพราะตอนเด็กๆ เคยมีคนทำนายไว้ว่า...
ใบหน้านี้ของนางจะนำภัยมาสู่ตัวเองรวมไปถึงคนรอบข้าง
พ่อของนางก็เลยให้คนมาสอนทำหน้ากากเพื่อปิดบังใบหน้า
ดังนั้นจึงมีน้อยคนมากๆ ที่จะเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของนางเอก
แถมครอบครัวนางก็ไม่เคยบอกลูกเลยว่าใบหน้าที่แท้จริงของลูกนั้น ความจริงแล้ว.. 
มันงามล่มบ้านล่มเมืองขนาดไหน ดังนั้นนางเอกจึงไม่รู้ว่าตัวเองงาม 55+  └(￣▽￣*)

นางเอกติดการใส่หน้ากากเวลาไปไหนมาไหน ขนาดอยู่บ้านนางก็ใส่หน้ากากตลอด  
ทว่าผู้ชายทุกคนที่มาหลงรักนางนั้นกลับได้หลงรักที่ใบหน้าเลย (ตอนแรกนางใส่หน้ากากเลยไม่มีใครรู้ใบหน้าที่แท้จริง )  แต่รักที่นิสัยและตัวตนของนาง ที่เป็นคนง่ายๆ  สบายๆ  รักอิสรเสรี นางเอกนั้นชอบออกเดินทางท่องเที่ยวคนเดียว วรยุทธก็ไม่ได้เก่งกาจมากมาย
หากรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็หนี  (แต่ก็อดไม่ได้ที่จะช่วยคนอื่นเลยบาดเจ็บอยู่บ่อยๆ )  
นางกินอยู่ง่าย ของกินจะอร่อยหรือไม่อร่อย ถ้าหิวก็กินหมด  รักเพื่อนพ้องมาก
ถึงจะเป็นลูกคุณหนูสกุลใหญ่แต่คำพูดคำจากิริยาท่าทางห่างไกลคำว่าคุณหนูมาก 55+               

ผู้ชายในเรื่องล้วนดีงาม จนเราอาจจะลงเรือผิดลำเพราะเดาไม่ถูกว่าพระเอกเป็นไผ. ....

แต่ขอบอกว่าเราเดาถูก 55+ ( หัวเราะอย่างสง่างาม ヽ( ´ー`)ノ )  
ความรู้สึกมันบอกน่ะว่าคนนี้แตกต่างจากคนอื่นๆ แถมชื่อตอนก็เหมือนใบ้ๆ อยู่ด้วย...
แต่เราเสียน้ำตาให้กับตัวละครเกือบทุกตัวเลยนะ 
เพราะ 5 ใน 6 คนนี้แทบจะเป็นพระเอกได้หมดเลยจริงๆ  

แต่พระเอกอาจจะโชคดีกว่าคนอื่นตรงที่มักจะมาถูกจังหวะถูกเวลา
แล้วก็เป็นคนที่เข้ามาโอบอุ้มดูแลในเวลาที่นางเอกต้องการใครสักคนอยู่เสมอ  
เพราะนางชอบไปไหนมาไหนคนเดียว จึงทำให้พระเอกถูกปฏิเสธบ่อยๆ แต่ก็เขาก็เดินหน้าต่อ  จนกระทั่งกลายเป็นคนที่เข้าใจนางเอกยิ่งกว่าตัวนางเอง   

รู้ทั้งรู้ว่านางไม่ได้รักเขา ใจนางมีคนอื่น แต่ก็ยังตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าจะยอมสละทุกอย่าง สังหารทุกคนเพื่อนาง ในขณะที่ผู้ชายคนอื่นๆ ที่เหลือกลับยังตัดสินใจแบบนั้นไม่ได้ในทันที ยังมีลังเล ไม่แน่ใจ ยังมีเรื่องที่เป็นห่วงกังวล ไม่กล้าทิ้ง 
หรือเป็นเพราะในเรื่องพระเอกโตกว่าคนอื่นๆ แล้วมีประสบการณ์ในชีวิตมากกว่าก็ไม่รู้
จึงทำให้สามารถตัดสินใจเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตและเลือกทางเดินเองได้  
ครั้งสุดท้ายที่จำใจต้องปล่อยนางเอกไปเขาเคยพูดเอาไว้ว่า      
"  หากครั้งหน้าเจอกัน  หากเจ้ากลับมาอยู่ข้างกายข้าอีก  ไม่ว่าจะต้องสูญเสียอะไร  
ข้าก็จะไม่ให้เจ้าจากข้าไปอีกแล้ว !! " 

รักครั้งแรกของนางเอกจึงออกแนว puppy love  รักของเด็กสาวใสๆ มองโลกเป็นสีชมพู   
คิดว่าหนีมาอยู่ด้วยกันแล้วตัดขาดจากโลกภายนอกก็สิ้นเรื่อง 
แต่เมื่อความจริงมาอยู่ตรงหน้า อีกฝ่ายก็กลับทำไม่ได้  เขาทิ้งครอบครัว ทิ้งวงศ์ตระกูล 
ทิ้งอะไรหลายๆ อย่างไม่ได้  ทั้งๆ ที่รักนางเอกมาก แถมยามที่นางตกอยู่ในอันตราย
เขาก็มักจะเป็นคนแรกที่วิ่งออกไป แล้วช่วยนางไว้ได้เสมอ  
แต่พอเอาเข้าจริง เขากลับกลัวว่าโลกของตัวเองจะทำให้นางไม่มีความสุข  
กลัวว่าตนจะไม่สามารถปกป้องนางได้ สุดท้ายเลยยอมทำตามคำขอร้องของคนในบ้าน
เพราะคิดว่านี่เป็นหนทางเดียวที่จะสามารถปกป้องนางเอกได้ 
…คนนี้ชอบเก็บความรู้สึกไว้ในใจ มีอะไรไม่พูด ตัดสินใจเองคนเดียว  
มีเรื่องอะไรก็ไม่บอกนางเอก  แล้วไม่ต้องคิดเลยว่านางเอกจะเจ็บปวดมากแค่ไหน  
แถมเป็นรักครั้งแรกด้วย  นางใจกล้าบ้าบิ่นขนาดไปตะโกนถามเขาว่า  
“ วันนี้ที่ข้ามา เพียงอยากจะถามท่านหนึ่งประโยค 
ท่านยอมที่จะล้มเลิกการแต่งงานกับฉีซิน  ออกไปท่องโลกกว้างกับข้า   
ร่วมเดินทางไปสุดหล้าฟ้าเขียวตามคำสาบานของเราหรือไม่?”    
ถึงจะเจ็บช้ำแสนสาหัสแต่ก็ยังดีที่พระเอกตามมาทัน เลยได้คอยปลอบโยนดูแลอยู่ข้างๆ
จนหายดี (พระเอกนี่ก็เหมือนมีญาณนะ พอรู้สึกว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับนางเอกก็รีบขี่ม้ามาอย่างไว  ╮(╯▽╰)╭)

รักครั้งที่สองนั้นเริ่มต้นด้วยสถานะของเจ้านายกับลูกจ้าง  และเปลี่ยนเป็นเพื่อน  
ต่อมาก็กลายเป็นความผูกพันจนกลายเป็นความรัก ... คนนี้ก็ดีงาม ภายนอกดูกะล่อนเจ้าชู้ 
ชอบใช้เงินแทนน้ำ แต่เบื้องหลังกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อน โดนตามฆ่าบ่อยเหลือเกิน  
ต้องให้นางเอกคอยปกป้องอยู่บ่อยๆ  เป็นคนแรกที่ได้เจอและได้ใกล้ชิดกับนางเอก
จนเกือบทำให้เราลงเรือผิดลำแล้วไหมล่ะ 55  คนนี้อยู่กับนางเอกเยอะ
แต่เวลาโดนตามฆ่าแล้วนางเอกบอกให้พี่แกหนีไปก่อน พี่แกก็หนีไปแล้วทิ้งนางเอกไว้อะ... (ถึงเราจะรู้ว่านางเอาตัวรอดได้ก็เถอะ)  คือเราก็เข้าใจนะว่าคุณพี่โดนพิษ คุณพี่ใช้วรยุทธม่ายล่าย คุณพี่มีเบื้องหลังที่ซับซ้อนไม่ธรรมดา แต่มันก็ยังแหม่งๆ อะ (T.T) ...
แล้วในเวลานางเอกมีอันตราย คุณพี่ก็ไม่ไปช่วยด้วยตัวเองเหมือนคนอื่นๆ
แต่ส่งคนไปช่วยแทนอะ ......เราว่ามันแหม่งๆ นะ(T.T)   
อยากจะบอกว่าคุณพี่นี่มีโอกาสเยอะแต่ทำหลุดมือบ่อยนะ....แต่เราควรจะมองข้ามไป
เพราะสุดท้ายคุณพี่ก็ได้กลับไปช่วยนางเอกด้วยตัวเองจริงๆ สักทีชิมิ ....โอเคๆ
เพราะฉากนี้ทำให้เราเสียน้ำตามากนะ T^T ...เพราะงั้นเราจะมองข้ามทุกอย่างไป  
เราจะเห็นแก่ที่คุณพี่มีปณิธานอันยิ่งใหญ่ต่อแผ่นดิน เห็นแก่ที่สุดท้ายคุณพี่ก็ได้พบว่าปณิธานอันยิ่งใหญ่ของคุณพี่นั้นจะงดงามได้ก็ต่อเมื่อมีนางเอกอยู่ด้วย ดังคำพูดของคุณพี่   
“  วันที่ข้ามีความสุขมากที่สุดในชีวิตก็คือวันวานที่ได้อยู่กับเจ้า    
หากชาตินี้ข้าไร้บุญวาสนาไม่สามารถอยู่ร่วมกับเจ้าไปจนแก่เฒ่าได้ 
ชาติหน้ามีจริงข้าก็จะไม่ยอมปล่อยมือจากเจ้าเป็นอันขาด แผ่นดินนี้ ... 
เพราะมีเจ้าถึงงดงามดังภาพวาด...”

มาถึงรักครั้งสุดท้ายอย่างที่โบราณท่านว่าไว้  “คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน”   
เราคิดมาตั้งแต่เล่มแรกแล้วว่าคนนี้แหละพระเอกชัวร์  
เพราะเราว่าคนนี้เหมาะที่จะเป็นพระเอกที่สุดแล้ว ไม่ใช่ว่าคนอื่นไม่ดีนะ ทุกคนดีหมด
เพราะทุกคนต่างมีวิธีและแนวทางในการปกป้องนางเอกตามแบบของตัวเอง  
และบางคนก็สละให้ได้แม้กระทั่งชีวิต   
แต่ว่าบางทีคู่แท้มันก็ต้องอาศัยจังหวะเวลา ต้องอาศัยโอกาสและสถานการณ์ 
และต้องอาศัยว่ามีวาสนาต่อกันด้วย  เพราะบางครั้งต่อให้มีโอกาส แต่ถ้าวาสนาไม่ได้ถูกสานต่อมันก็จบ  แล้วพระเอกก็ดูเหมือนจะโชคดีกว่าคนอื่นอยู่ตรงที่วาสนานั้นมันได้สานต่อเนื่องมาเรื่อยๆ แม้จะมีช่วงที่ห่างกันไปแต่สุดท้ายก็กลับมาได้ถูกจังหวะและได้สานวาสนานั้นต่อ 
                       
พระเอกคงเป็นคนที่เข้าใจธรรมชาติและนิสัยของนางเอกมากที่สุดแล้วล่ะมั้ง   
เป็นคนคอยอยู่ข้างๆ ข้ามผ่านช่วงเวลาที่เสียใจ เวลาที่ต้องการใครสักคน คือมาถูกจังหวะอะ
ถึงต้องเจ็บปวดที่รู้ว่าใจนางมีใคร แต่ก็ยังคงทุ่มเทไม่ยอมแพ้ รักแล้วก็รักเลย มั่นคง
สละได้ทุกอย่าง ไม่มีอะไรแอบแฝง  เวลาที่นางเจ็บปวดเจียนตายเขามักจะรีบตามมาอยู่ข้างๆ กายนางเสมอ ..ยอมทิ้งบัลลังก์ที่อยู่แค่เอื้อม หันหลังให้อำนาจเกียรติยศที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ลังเล และเมื่อรู้ว่านางกำลังพยายามฆ่าตัวตาย เขาก็เจ็บปวดใจยิ่งจนต้องหลั่งน้ำตา  
“ ตอนนี้ข้าสูญสิ้นทุกอย่างแล้ว  ข้าเหลือเพียงเจ้า 
หากเจ้าต้องการตายข้าก็จะไปกับเจ้าด้วย ขึ้นสวรรค์หรือลงนรก ข้าก็จะตามเจ้าไป “

คนที่ 4 คู่หมั้นเก่า ที่ตอนแรกเขารั้งนางไว้ข้างกายด้วยยาพิษเพื่อให้นางเอกทำงานให้ตนเอง  แต่คนนี้ก็ดีนะนางเอกจะไปไหน แค่มาบอกว่าจะไปแล้วก็ปล่อยให้ไป
ไม่ฉุดรั้งบังคับให้อยู่ด้วย  อยากจะไปไหน ถอนพิษเสร็จแล้วจะจากไปก็ไป   
คอยแอบช่วยเหลือนางเอกแบบลับๆ อยู่ตลอด  กว่าจะมารู้ว่าผู้หญิงที่เขาชอบก็คือคู่หมั้นเก่าที่ตัวเองเคยถอนหมั้นไปนั้นก็สายไปเสียแล้ว พลาดโอกาสที่จะได้ครอบครองนางไปเสียแล้ว  และเมื่อพลาดครั้งแรกแล้ว ท้ายที่สุดยังไงก็ต้องพลาดอยู่ดี….

คนที่ 5 นี่ตอนแรกเราไม่คิดว่าพี่แกจะชอบนางเอกเหมือนกับคนอื่นๆ 
เพราะดูเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ชายมากกว่า...แต่สุดท้ายก็ชอบ
แต่ไม่แสดงออก เพราะรู้ว่านี่คือผู้หญิงที่เพื่อนรักหมายปอง   
...คนนี้แต่เดิมอยากเป็นหมอแล้วออกท่องยุทธภพไปรักษาคนมากกว่า  
แต่สุดท้ายดันมาได้ในสิ่งที่คนอื่นฝันถึง  อำนาจที่บุรุษทุกคนล้วนใฝ่ฝันแทน T^T  
( เพื่อเพื่อน.... เพื่อให้พระเอกได้พานางเอกไปใช้ชีวิตอย่างอิสรเสรี เขาต้องทำ )

เป็นอีกเรื่องที่ซาบซึ้งตรึงใจไปกับมิตรภาพความผูกพันธ์ของคำว่าเพื่อนของทุกตัวละคร  
ตอนแรกอ่านไปก็หัวเราะไป แล้วก็ค่อยๆ เติบโตไปพร้อมกับนางเอกและผองเพื่อน  
เสียน้ำตาไปตอนท้ายๆ เล่ม 2 ไปจนถึงเล่ม 3 เลยทีเดียว  
นางเอกถึงต่อให้หน้าตาไม่สวย แต่นิสัยแบบนี้ไม่ว่าใครก็ต้องชอบ ( เรายังชอบเลย 55+ )                                                                                                                                               ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่ได้อยู่ร่วมกัน  .........
ช่างเปรียบเสมือนความฝันที่ค่อยๆ เลือนรางและไกลห่างออกไปทุกที   
เพราะใครเล่าจะไม่เติบโต ใครเล่าจะไม่เปลี่ยนแปลง.....
ไม่ว่าบุรุษหรือสตรี เมื่อถึงวัยอันควรก็ย่อมมีภาระหน้าที่และเส้นทางเดินที่แตกต่างกันออกไป   บางคนเปลี่ยนจากเพื่อนกลายเป็นศัตรู  บางคนจากศัตรูก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นมิตรภาพ
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่แม้ไม่อยากแต่ก็ต้องทำ และจำต้องยอมรับผลที่จะตามมา ....  
ความสุขในวัยเยาว์ได้กลายเป็นความทรงจำที่งดงามที่สุดในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต   
ที่ชวนให้คิดถึงคนที่ยังอยู่และจากไป ....
ทว่าสิ่งที่สูญเสียไปแล้วล้วนไม่อาจเรียกกลับคืนมาได้   
จึงทำได้เพียงเดินต่อไป  มีชีวิตต่อไป   
ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเพื่อคนที่ยังอยู่และจากไปอย่างไม่หวนกลับเท่านั้น... m(_ _)m

 

( รูปประกอบของ Ibuki จาก internet )

“ รู้จักกันง่าย แต่รักกันนั้นยาก

รักกันง่าย  แต่อยู่ด้วยกันนั้นยาก

จากกันนั้นง่าย  แต่เจอกันอีกครั้งนั้นยาก

หวนคิดนั้นง่าย  แต่ลืมนั้นยาก

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ไยต้องคิดถึง ไยต้องเป็นห่วง ไยต้องอาวรณ์ 
คนไกลคนนั้น จะรู้บ้างหรือไม่   ”

"ความรักนั้นมีหลายรูปแบบ ข้าและสหายเก่าทุกคน  อยากเห็นเสี่ยวฮวามีความสุข....”

เพียงหนึ่งใจ

เพียงหนึ่งใจ                                                                                                                                             เพียงหนึ่งใจ 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เซินไป๋เซ่อ                                                                                          สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก

ที่เขาเกลียดชังไม่อยากข้องเกี่ยว ด้วยเพราะนางหยิ่งผยอง 
วางอำนาจและโหดเหี้ยมเย็นชา                           
ทว่านางและเขาไม่เคยรู้เลยว่าสุดท้ายแล้วทั้งสองกลับต้องมาพบกันในสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน       นาง...จากสตรีเย่อหยิ่งไร้ความสามารถกลายเป็นหญิงสาวที่เฉียบแหลม 
เปี่ยมความรู้ สดใสและน่ารัก       
เขา...จากฮ่องเต้ผู้สูงศักดิ์กลายเป็นสุนัขที่แสนจะน่าเกลียดและอ่อนแอตัวหนึ่ง!

ความรู้สึกส่วนตัวหลังอ่านจบ  (อาจมีสปอยล์)

ดีใจจริงๆ ที่ปีนี้แจ่มใสเริ่มมาจับนิยายจีนแนวเข้มข้น เล่มหนาๆเพิ่มมากขึ้น          
เดือนสิงหานี้มีแต่นิยายที่น่าสนใจเนื้อหาเข้มข้น  ให้ได้เตรียมเสียไต+กระเป๋าฉีกกันอีก 3 เรื่อง 
มีหงส์ขังรักเล่ม 1-2 , บุปผาสีชาด 2 เล่มสุดท้ายกับบุพเพอลวน 3 เล่มจบ 
...เราก็ได้แต่เตรียมตัวเสียตังค์อย่างสง่าผ่าเผย \(￣︶￣)>

เพียงหนึ่งใจนิยายเล่มหนา 2 เล่มจบ ...บอกได้เลยว่าสนุกมากๆ 
ติดตั้งแต่แจ่มลงตัวอย่างให้ทดลองอ่าน 6 ตอน โชคดีที่คราวนี้หนังสือออกเร็ว 
ออกตั้งแต่วันที่ 1 สค.เลยนะเออ แถมขายดีมากเพราะไม่ถึง 1 อาทิตย์หนังสือก็หมดเว็บเลยจ้า ..  
เป็นเรื่องของพระเอกที่เป็นฮ่องเต้ แต่ไม่รู้จะเรียกว่าโชคร้ายหรือโชคดี
เพราะวิญญาณของพี่แกดันหลุดไปอยู่ในร่างของลูกหมาน้อยนามว่าอาเป่าน่ะสิ  
ส่วนนางเอกในหนังสือบอกว่านางทะลุมิติมา (อีกและ ╮(￣▽￣)╭ )  
แต่จากการมโนของเราคิดว่านางน่าจะลืมดื่มน้ำแกงยายเมิ่งมากกว่านะ
เพราะนางมาอยู่ในร่างนี้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กทารกเลยอะ 55+ 

นางเอกชื่อ เมิ่งซังอวี๋ เป็นหนึ่งในบรรดานางสนมของพระเอก เป็นสนมที่พระเอกรังเกียจไม่ชอบ  
แต่ก็ต้องแสดงออกให้คนอื่นๆ เห็นว่าโปรดปรานนางมากๆ  
เหตุเพราะต้องการใช้นางเอกเป็นโล่กันธนู  คอยรับเคราะห์ให้กับคนที่ตัวเองรัก  
ส่วนนางเอกก็รู้นะ รู้หมดแหละ ..นางเอกเรื่องนี้เป็นคนฉลาด ไม่งี่เง่า  
อ่านไปแล้วไม่รู้สึกขัดใจกับนิสัยของนางเอกเลย เพราะนางเป็นคนมองโลกตามความเป็นจริง 
มีเหตุมีผล ไม่ได้เอะอะอะไรๆ ก็ความรัก ...คือนางก็รู้แหละว่าพระเอกไม่ได้รักนาง 
รู้ว่าคนที่พระเอกรักจริงๆ คือใคร นางมองออกตั้งแต่แรกแล้วเน้อ ...
แต่ก็ตามน้ำ ยอมเป็นโล่กันธนู ยอมถูกคนวางยา ถูกลอบฆ่า  ...
แล้วนางก็ไม่ได้เสียใจอะไรนะ เพราะนางก็ไม่ได้รักพระเอกเหมือนกัน 
ความสัมพันธ์ของพระ-นางตอนแรกจึงเป็นแบบหลอกใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกันมากกว่า ...
แต่พระเอกไม่รู้นะว่านางเอกรู้ 55+ ...
คิดว่าสนมข้าก็ต้องรักข้าสิ!  คิดว่านางเอกคงไม่ฉลาดหรอกจะไปรู้ได้ไง  
แต่ผิดคาดเพราะพอได้มาอยู่ในร่างน้องหมา คุณพี่ถึงได้รู้ความจริงว่านางเอกรู้หมดเลยนี่หว่า  
มองความคิดพี่แกออกหมด แถมยังมาประจักษ์ว่าจริงๆ แล้วเมียไม่ได้รักตัวเองเลยสักกะติ๊ด
แค่เสแสร้งแกล้งทำ ส่วนไอ้ภาพลักษณ์ภายนอก ความโหดเหี้ยมที่ตัวเองเคยเห็นเคยได้ยินมา
นั่นก็แค่การเล่นละคร คราวนี้ก็...อึ้งสิอึ้ง  (~￣▽￣)~ ....เพราะฉันรักเธอแล้ววววว  เง้อออออ

เรื่องนี้อาจจะดูคล้ายกับเรื่องว่าด้วยอาชีพนางสนม แต่จริงๆแล้วต่างกันนะ     
เพราะเรื่องนี้พระเอกพอรู้ตัวว่าฉันรักเธอแล้ว ....  
พอกลับมาอยู่ร่างคนคุณพี่ก็แสดงออกให้เห็นกันชัดๆ เลย คุณพี่ไม่แอบซ่อน ไม่ปิดบังความรู้สึก 
กลายเป็นทาสภรรยาอย่างแท้จริง55+  ไม่ไปหาสนมนางในคนอื่นๆ อีกเลย ออกจะรังเกียจด้วยซ้ำ
เพราะตอนอยู่ในร่างน้องหมา คุณพี่ได้รู้แจ้งแล้วว่าที่แท้อิสตรีที่อยู่รอบๆ ตัวเองนั้นน่ากลัวขนาดไหน 
แต่จริงๆ มันก็เป็นธรรมดาของผู้หญิงที่อยู่ในวังหลังอะนะ   ...
ในเมื่อชีวิตจะรุ่งโรจน์หรือดิ่งเหว ก็ล้วนขึ้นอยู่กับความรักของผู้ชายเพียงคนเดียว
ดังนั้นหากจิตใจจะบิดเบี้ยว+โหดเหี้ยมก็ไม่แปลกดอก ....แต่คุณพี่ก็มีแค่นางเอกคนเดียวจริงๆ  
แต่พอนางเอกเห็นพระเอกมาทำดีด้วยก็นึกสงสัยหวาดระแวง 
แบบคราวนี้จะมาไม้ไหน  หรือจะให้นางคอยเป็นโล่กันให้ใครอีก  ...
ยิ่งพระเอกทำดีมากเท่าไรก็ยิ่งคอยระวังตัว  ...ถึงจะอ่อนโยนแค่ไหนก็ไม่ยอมเผลอใจรัก ....
คุณพี่ก็เศร้าบ้าง  น้อยใจบ้างเป็นระยะๆ  แต่ก็สู้ต่อไปเพราะรู้ดีว่าที่นางเอกเป็นแบบนี้เพราะใคร
 ... ........ถ้าไม่ใช่ตัวเอง (～o￣▽￣) 
พอคิดได้แบบนั้นคุณพี่ก็เลยเดินหน้าจีบเมียต่อ พิชิตใจเมียต่อไป 55+  

ความยาว 2 เล่มจบนี่กำลังดีเลย  เพราะตอนจบก็อิ่มเอมใจมาก จบได้ดี ลงตัวไม่มากไม่น้อยเกินไป
พระเอกเป็นฮ่องเต้ที่เก่งกาจ เหี้ยมได้ใจไม่อ่อนแอ      
ส่วนนางเอกถึงเนื้อแท้จะเป็นคนใจดีขี้สงสาร แต่เมื่อถึงเวลาต้องฆ่านางก็ฆ่าได้ไม่มีลังเล  .....
อ่านไปก็เอาใจช่วยให้พระเอกเอาชนะใจเมียได้เร็วๆ  
แต่เพราะนางเอกของเราเจ็บมาเยอะ เจอมาแยะ  ใจนางจึงเหมือนมีกำแพงสูงเสียดฟ้าขวางกั้น 
ต้องบอกว่าดีนะที่พระเอกเป็นฮ่องเต้ นางเอกก็เลยไม่สามารถแสดงความรังเกียจ
ไม่สามารถแสดงสีหน้าไม่พอใจหรือปฏิเสธออกไปตรงๆ ได้  คุณพี่จึงไม่ต้องเจ็บปวดมากนัก   
แต่คุณพี่ก็ทำกับเขาไว้เยอะเพราะฉะนั้นก็รับกรรมไปเถอะนะ 55+ .... 
เวลาพระเอกแสดงความรักกับนางเอกต่อหน้าสนมคนอื่นๆ หรือทำให้นางเอกไม่พอใจเนี่ย 
นางเอกก็จะชอบด่าพระเอกอยู่ในใจ  แล้วมันจะมีประโยคที่บรรยายความรู้สึกตอนนี้อยู่บ่อยๆ
ว่าในใจนางชูนิ้วกลางขึ้นอย่างสง่างาม แล้วด่าว่า....    
“ บ้าเอ๊ยๆ  หาเรื่องเดือดร้อนให้มารดาอีกแล้ว!!! “   \(‵▽′)/ \(‵▽′)/ \(‵▽′)/

สุดท้ายกว่าคุณพี่จะทำให้เมียยอมรับและรักตัวเองได้ก็ใช้เวลาไปสิบกว่าปีเลยทีเดียว 
...ไม่ใช่ปุบปับรักแล้วก็ให้อภัยเลยนะเออ ....55+  

" เอาสิ่งนี้ออกไป "  
" สิ่งนี้  นี่ด้วย  เอาออกไปให้หมด! "
" ต่อไปห้ามเอ้อร์เป่าเข้ามาในตำหนักบรรทมของเจ้าอีก  
ไม่อนุญาตให้มันปีนขึ้นเตียงของเจ้า  ไม่อนุญาตให้ กอดมันนอน  ได้ยินหรือไม่ "
" ได้ยินแล้วเพคะ "  
กู่เซ่าเจ๋อเลิกคิ้ว  เอ่ยเตือนทีละคำ  " หากเราเห็นขนสุนัขแม้เพียงเส้นเดียวบนเตียงของเจ้า   
เราจะโยนมันทิ้งทันที  เราไม่ได้พูดส่งๆ หรอกนะ "                                                                             
" หม่อมฉันทราบแล้วเพคะ! "   
เมิ่งซังอวี้ขบกรามขานรับบัญชา  ใบหน้าฉีกรอยยิ้ม แต่ทว่าในใจกำลังก่นด่า  
'  บ้าเอ๊ย  แย่งชิงอาณาเขตกับเอ้อร์เป่าหรืออย่างไร  อย่าทำตัวเป็นเด็กเช่นนี้ได้หรือไม่! '