วันจันทร์ที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2566

ซ่อนรักชายาลับ 5 เล่มจบ


ซ่อนรักชายาลับ 5 เล่มจบ 
ผู้แต่ง : 
ขวงซั่งจยาขวง (狂上加狂)
ผู้แปล : ลู่เผิ่งฮวา
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอก หลิ่วเหมียนถัง ถูกคนทำร้ายตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าแล้วโยนลงแม่น้ำ ศีรษะกระแทกความจำเสื่อม จำเรื่องราวในอดีตบางส่วนไม่ได้ ถูกพระเอกหรือไหวหยางอ๋องเข้าใจผิดนึกว่านางเป็นภรรยาหัวหน้าโจรที่ตนกำลังต่อกรอยู่ ก็เลยให้คนพานางเอกกลับมารักษาเพื่อเอาไว้เป็นเหยื่อล่อหัวหน้าโจรออกมา นางเอกเห็นถุงห้อยที่ข้างเอวพระเอกก็เข้าใจผิดคิดว่าพระเอกคือสามีคนที่ตนต้องเดินทางไปแต่งงานด้วย ส่วนพระเอกก็ไม่แก้ตัวปล่อยให้นางเอกเข้าใจผิดคิดว่าตนเป็นสามีแซ่ชุยคนนั้น...

พระเอกพานางเอกไปอยู่ในตำบลเล็กๆ ทำให้นางเอกเข้าใจคิดว่าตนเป็นพ่อค้าตกอับที่กิจการล่มจมจนต้องย้ายมาตั้งรกรากใหม่ที่นี่ นางเอกก็แสนดีสามีพูดอะไรก็เชื่อหมด บอกให้ไปหาซื้อร้านค้าไว้ขายของก็ไป บอกให้นางเอกจัดการดูแลร้านก็ทำ เพราะนางเอกนึกว่าสามียังเสียใจเรื่องที่ทำการค้าล้มเหลวเลยยังทำใจดูแลร้านค้าเองไม่ได้ นึกว่าตอนนี้ที่บ้านไม่ค่อยมีตังค์ก็เลยพยายามประหยัด สวมใส่เสื้อผ้าเก่าๆ กินแต่ผักไม่มีเมนูเนื้อ จะกินดีเฉพาะตอนพระเอกกลับมา มโนเป็นตุเป็นตะ พระเอกบอกว่าต้องออกไปเรียนเดินหมากกับอาจารย์บนภูเขาแต่จริงๆ ไปทำงานที่ค่ายทหารนางเอกก็เชื่อไม่เคยสงสัย หลังๆ พระเอกเห็นนางเอกใส่แต่เสื้อผ้าเก่าๆ กินแต่ผักก็เลยเอาเงินมาให้ แต่บอกว่าได้มาจากการเดินหมาก นางเอกก็ซาบซึ้งใจเพราะสามีบ้านอื่นเวลาได้เงินพิเศษมามีแต่จะเก็บไว้ใช้เองคนเดียว ไม่มีใครเอามาให้ภรรยาหรอก

นางเอกหัวการค้าสุดๆ หาเงินเก่งมาก พระเอกให้นางเอกเปิดร้านขายของเพื่อกะใช้ล่อโจร แต่นางเอกกลับตั้งใจทำแบบจริงจังจนร้านเริ่มมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก.. แบบไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังถูกใช้เป็นเหยื่อล่อโจรอยู่ เชื่อใจพระเอกทุกอย่าง เป็นภรรยาที่อ่อนโยนว่าง่ายอยู่ในกรอบจรรยา ไม่ระแคะระคายเลยสักนิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องหลอกลวงที่พระเอกสร้างขึ้น แถมพระเอกก็มีคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานในอีกไม่ช้านี้แล้ว... แต่พออยู่ด้วยกันนานวันเข้าจากที่ไม่คิดอะไรพระเอกก็เริ่มคิด จากที่ว่าเมื่องานเสร็จแล้วจะยกบ้านกับร้านค้าให้นางเอกเอาไว้ยังชีพแล้วแยกย้ายทางใครทางมัน พระเอกก็เริ่มเปลี่ยนใจ เริ่มไม่อยากปล่อยคน แต่ก็ไม่ได้คิดจะแต่งนางเอกเป็นภรรยาเอกนะ ให้ได้แค่อนุสูงสูงศักดิ์ เพราะชาติกำเนิดนางเอกไม่ดีบวกกับเรื่องที่เคยเป็นโจรมาก่อนด้วย แต่นางเอกก็ไม่รู้ว่าพระเอกมีความคิดแบบนี้ ยังคงเป็นภรรยาที่ดี เห็นสามีกลับบ้านก็รีบวิ่งมาต้อนรับดูแล มีเรื่องอะไรก็เอามาเล่าให้พระเอกฟังตลอดไม่ว่าเล็กใหญ่ ขำเวลานางเอกเอาเรื่องไหวหยางอ๋อง(ก็ตัวพระเอกนั่นแหละ) มานินทาว่าไม่ดีอย่างงู้นอย่างงี้ พระเอกฟังก็ไม่พอใจแต่ทำไรไม่ได้55 ...

ส่วนคู่หมั้นพระเอกที่เป็นญาติผู้น้องก็รู้นะว่าพระเอกแอบเลี้ยงคนไว้ข้างนอก แต่ไปสืบดูแล้วเห็นว่าประวัตินางเอกไม่ดีเลยไม่สนใจ เพราะรู้ว่าพระเอกไม่มีทางแต่งสตรีแบบนี้เข้าบ้านแน่นอน อย่างมากก็ได้แค่อนุ... ช่วงที่นางเอกทำการค้าอยู่ในตำบลคนรู้จักเก่าที่เคยสนิทสนมสมัยตอนเป็นโจรก็บังเอิญมาเจอเข้า ซึ่งคนนี้แหละคือสาเหตุที่ทำให้นางเอกตัดสินใจเลิกกับคนรักเก่าและลงจากภูเขา นางอิจฉาที่นางเอกได้หัวใจคนที่นางแอบชอบไปครอง ก็เลยวางแผนทำให้นางเอกเข้าใจผิดทะเลาะกับอดีตคนรักแล้วจากไป จากนั้นก็ให้คนไปดักซุ่มทำร้ายนางเอกตอนลงจากเขาต่อ พอเห็นว่านางเอกยังไม่ตายนางก็เริ่มวางแผนทำลายชีวิตนางเอกอีกครั้ง แม้นางเอกจะบอกว่าตัวเองจำเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้แล้วก็ตาม...

ต่อมาพระเอกต้องไปรบ แม่พระเอกเลยอยากให้ลูกแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาก่อนไป แต่บ้านฝ่ายหญิงกลัวพระเอกไม่รอดกลับมาก็เลยบ่ายเบี่ยงแสร้งป่วย พระเอกส่งคนไปจับตาดู พอรู้ว่าบ้านคู่หมั้นโกหกก็เลยส่งหนังสือถอนหมั้นไปให้ทันที แล้วก็ทิ้งหนังสือหย่าไว้ให้นางเอกอีกฉบับก่อนไป(เพราะอดีตคนรักเก่านางเอกรวมถึงพวกโจรบนภูเขาได้รับอภัยโทษแล้ว พระเอกเลยไม่อยากหลอกนางเอกอีก ตั้งใจจะปล่อยคน) พี่แกก็แอบหวังว่าพอเห็นหนังสือหย่านางเอกจะเสียใจบ้างไรบ้าง แต่พอรู้ว่านางเอกเก็บข้าวของจากไปโดยไม่พูดอะไรเลยก็นอยด์นิดนึง ... หารู้ไม่ว่าจริงๆ แล้วนางเอกแอบจ้างรถม้าติดตามขบวนทัพมาด้วย พอเจอหน้ากันก็ตบสามีไปหนึ่งทีโทษฐานที่ทิ้งหนังสือหย่าไว้ แล้วบอกว่าต่อให้พระเอกตายตนก็จะพากลับบ้านไปด้วยให้ได้ พระเอกเลยเลิกคิดที่จะปล่อยนางเอกไป ไม่ว่าอดีตจะเป็นยังไงก็ไม่สนแล้ว

นางเอกก็ตามมาอยู่เมืองใกล้ๆ ชายแดน แล้วเปิดร้านขายยาเพื่อคอยซัพพอร์ตสามี พระเอกก็คอยแวะเวียนมาหานางเอกเป็นระยะ จนวันหนึ่งนางเอกสงสัยเลยถามพระเอกว่าอยู่ในกองทัพทำหน้าที่อะไร ทำไมพอไปถามคนอื่นถึงไม่มีใครรู้จักพระเอกเลย พระเอกก็เลยโกหกว่าตำแหน่งที่ตนทำต้องเก็บเป็นความลับเปิดเผยไม่ได้เลยไม่มีคนรู้จัก แล้วก็สั่งนางเอกว่าห้ามบอกใครล่ะ(โกหกบ่อยจนลื่นและ55) แต่มีความสุขได้ไม่นานเรื่องที่พระเอกไม่ใช่สามีนางเอกก็ถูกเปิดโปง55 นางเอกคืออึ้ง พยายามเค้นถามว่าแล้วตกลงพระเอกเป็นใครกันแน่ พอรู้ฐานะก็อึ้งต่อ เพราะรู้ว่าตนกับพระเอกไม่เหมาะสมไม่มีทางแต่งงานกันได้เลย แถมพระเอกก็ยังไม่เปลี่ยนความคิดเรื่องที่จะให้นางเอกเป็นอนุด้วย ส่วนนางเอกให้ตายก็ไม่มีทางเป็นอนุใครเด็ดขาด ต่อให้รักมากแค่ไหนก็ขอบาย พอรู้ความคิดพระเอก นางเอกก็ถอยห่างออกมาทันที วางตัวนอบน้อมมีมารยาทไม่เรียกพระเอกว่า 'ท่านพี่' อีกเลย พระเอกก็โหวงๆ แต่คือหยิ่งไม่เคยง้อหรือก้มหัวให้ใครมาก่อนไง พอเห็นนางเอกมีท่าทีแบบนี้พี่แกก็เลยแบบ..เลิกก็เลิก งั้นต่างคนต่างไปละกัน

แต่พอคนเขาไปจริงพระเอกคือซึมเลย เริ่มหงุดหงิดนอนไม่หลับ คนสนิททำเสื้อตัวในที่นางเอกเย็บให้ขาดก็โมโห ส่วนนางเอกตัดเป็นตัดเวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่งเอง จริงๆ คือนางไม่มีเวลามานั่งเสียใจด้วยแหละ เพราะต้องรีบหาเงินไปเลี้ยงคนในสำนักคุ้มกันภัยของท่านตาที่กำลังจะเจ๊ง นางเอกเรื่องนี้ทั้งสวยทั้งฉลาด ใจกว้าง ไม่คิดเล็กคิดน้อย ทำการค้าเก่ง บุ๋นก็ได้บู๊ก็ดี ไปอยู่ไหนก็กลมกลืนเข้ากับเขาได้หมด จับไปปล่อยไหนก็เอาตัวรอดได้ทุกที่55... กลับไปอยู่บ้านได้ไม่นานก็มีคนมาขายขนมจีบมีแม่สื่อมาทาบทาม แต่ก็เจอคนที่พระเอกส่งมาสกัดไว้หมด(ถึงตัวจะอยู่ในสนามรบ แต่ก็ยังไม่ลืมส่งลูกน้องมาจัดการแทนก่อน) อยู่บ้านตาได้ไม่นานนางเอกก็ออกไปซื้อบ้านอยู่เองและตั้งตนเป็นเจ้าบ้านหญิง จากนั้นก็ช่วยจัดการเคลียร์ปัญหาต่างๆ ในบ้านตารวมถึงกอบกู้สำนักคุ้มกันภัยให้กลับมาเฟื่องฟูอีกครั้ง

ทว่าไม่นานนางเอกก็ได้ข่าวเรื่องที่พระเอกบาดเจ็บเลยตามไปดู แล้วก็ถูกพระเอกจับได้เลยถูกบังคับให้อยู่ที่นั่นต่อ ความสัมพันธ์ก็เหมือนจะดีขึ้น คราวนี้พระเอกเป็นฝ่ายยอมถอยก่อนเพราะรู้ว่าตนขาดนางเอกไม่ได้ ไม่ให้แต่งเป็นอนุแล้วแต่จะขอให้แต่งมาเป็นภรรยาเอกแทน ไม่สนอะไรแล้ว ก่อนจากกันรอบนี้พระเอกเลยบอกให้นางเอกรออยู่ที่บ้านดีๆ เดี๋ยวจะรีบไปสู่ขอกับท่านตานะ.. พอตารู้ว่าพระเอกคือคนที่หลอกอยู่กินกับหลานสาวสุดที่รักมากว่าสองปีก็โมโหมากจนลงไม้ลงมือกับพระเอก พระเอกก็ไม่สู้เพราะรู้ว่าตนผิดจริงเลยปล่อยให้ท่านตาระบายโทสะ แต่ท่านตาก็ไม่ได้ขัดขวางเส้นทางรักของทั้งคู่นะ แล้วแต่นางเอกจะตัดสินใจ พระนางเลยตกลงหมั้นกันไว้ก่อน พระเอกส่งสินสอดมาสู่ขอตามธรรมเนียม จนทำให้ใครต่อใครพากันอิจฉานางเอกที่ได้แต่งกับคนหล่อและรวย55 พระเอกก็ทำเป็นพูดดี บอกว่าวันหน้าหากไม่พอใจอะไรก็ถอนหมั้นได้ตลอดนะ (แต่ใจจริงคือไม่มีทาง ให้ตายข้าก็ไม่มีวันให้เจ้าถอนหมั้นเด็ดขาด อย่าฝัน!)

จากนั้นพระเอกก็พานางเอกกลับเมืองตัวเองและพาไปเจอแม่ แม่พระเอกเป็นคนใจดีแต่เชื่อคนง่าย โดยเฉพาะน้องสาวตัวเอง เพราะโดนน้องสาวเป่าหูตอนแรกแม่เลยไม่ค่อยชอบนางเอก กะจะให้พระเอกกลับมาหมั้นกับหลานสาวหรือลูกของน้องสาวตัวเองใหม่อีกครั้ง แต่พระเอกเซย์โนไม่ๆๆ จะแต่งกับนางเอกเท่านั้น แม่ทำไรไม่ได้ แต่อยู่ไปอยู่มาแม่ก็เริ่มชอบนางเอก แต่ว่าแม่ก็ยังโดนน้องสาวเป่าหูอยู่เรื่อยๆ จนมีความคิดจะให้นางเอกกับหลานตัวเองแต่งเข้าจวนอ๋องพร้อมกันในฐานะชายาเอก ...คืออ่านแล้วอยากหยุมหัวน้องสาวแม่มาก แม่ก็รักน้องสาวเกิน อิน้องสาวก็หวังแต่จะเกาะบ้านพี่กอบโกยจากบ้านพี่ มีอะไรก็วิ่งมาหาบีบน้ำตาให้พี่ช่วย เพราะรู้ว่าพี่สาวใจดีแถมยังหัวอ่อนหลอกง่าย ยิ่งตอนพระเอกไปปราบโจรนะยิ่งน่าโมโห คือตอนนั้นพระเอกไม่อยู่ นางเอกไปเห็นคนแปลกๆ ลอบเข้าเมืองกลางดึกเลยรู้สึกว่ามันไม่ปกติ บวกกับฝั่งพระเอกขาดการติดต่อ นางเอกเลยสั่งให้คนรีบไปพาแม่พระเอกหนีออกมาจากจวนอ๋องทันที แต่กว่าจะมาถึงคือนานมากกก สุดท้ายถึงได้รู้ว่าเป็นเพราะน้องสาวแม่ขอติดตามมาด้วย ก็เลยต้องเสียเวลารอครอบครัวน้องสาวเก็บของ สุดท้ายโจรก็เลยตามมาทัน...เหอๆ คือมีอีกเยอะจริงๆ วีรกรรมน้องสาวแม่พระเอกเนี่ย อายุยืนมากกก

ตอนหลบหนี นางเอกบังเอิญไปเจอลูกน้องเก่าที่เคยติดตามตนตอนเป็นโจรก็เลยได้รู้สถานะในอดีตของตัวเอง รู้ว่าตนกับพระเอกจริงๆ แล้วเป็นคู่แค้นเก่ากัน แถมต่อมายังตรวจพบว่าตัวเองกำลังตั้งท้องอีก ไปใหญ่เลยทีนี้ จะไปต่อหรือถอยดีชีวิต แต่ชอบที่นางเอกเป็นคนมองโลกในแง่ดี แบบอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด มีความสุขได้หนึ่งวันก็หนึ่งวันฟะ! อย่างน้อยข้าก็ได้หลับนอนกับสุดหล่อคนนี้แล้วเช่นนั้นก็ถือว่าข้าได้กำไรแล้วแหละ55

อ่านจบแล้วสนุกดี เพลินมากก มีอะไรมาให้ลุ้นและขำอยู่เรื่อยๆ ไม่น่าเบื่อ เรื่องในบ้านการวางแผนของสตรีในเรือนหลังก็มัน ศึกสงครามการเมืองก็โอเคไม่หนักมาก ไม่ว่าจะเกิดอะไรพระนางของเราก็ผ่านมันไปได้(ฉลุย)เสมอ เวลาทั้งคู่ทะเลาะไม่เข้าใจกันก็โกรธกันไม่นาน เมื่อถึงจุดนึงก็มักมีคนยอมถอยให้ก่อนเสมอ ตอนแรกนึกว่าจะมีดร่ามายาวๆ ตอนความทรงจำนางเอกกลับมา แต่สุดท้ายก็ไม่นานอย่างที่คิด แวบแรกที่นางเอกเห็นพระเอกตอนความจำกลับมาสิ่งแรกที่นางคิดคือ...ใครฟะ?หล่อจัง แต่งงานยังเนี่ย..แต่พอรู้ว่าพระเอกคือไหวหยางอ๋องศัตรูเก่าก็ช็อกเปลี่ยนสีหน้าทันที พอลูกน้องบอกท่านแต่งงานมีลูกกับเขาแล้วนะ...นางเอกแบบเฮ้ยยย! ไม่จริ๊งงงงง ช๊อกคูณสอง55 แต่เรื่องนี้พระนางงานเข้าบ่อย ชีพจรลงเท้าตลอด ฮ่องเต้พระองค์ใหม่ก็ระแวงพระเอกแต่ก็ต้องเรียกใช้งาน ให้ไปรบมั่งปราบโจรกบฏมั่ง(เพราะมันไม่มีใครให้ใช้) และยังต้องเอาพี่แกมาช่วยถ่วงดุลขั้วอำนาจในราชสำนักอีกด้วย อิฝ่ายตรงข้ามก็กัดไม่ปล่อย ว่างเมื่อไรต้องคอยหาเรื่องเล่นงานพระนางตลอด ดีนะที่เป็นพระเอกนางเอก ถ้าเป็นตัวละครอื่นทั่วไปที่ไม่สำคัญป่านนี้คงได้ขิตไปนานแล้ว55

ป.ล.เราอาจจะรีวิวได้ไม่หมดนะคะ จริงๆ มีตอนที่ขำๆ สนุกๆ อีกเยอะเลยค่ะ ต้องลองไปอ่านดูนะคะ ^^ อย่างองครักษ์พระเอกที่พระเอกให้คอยติดตามคุ้มครองนางเอก แต่นางเอกนึกว่าเป็นจอมยุทธผู้กล้า(มอบเงินให้ตอนเขามาช่วย55 องครักษ์หันไปมองพระเอกแบบต้องรับมะ)  หลังๆ โดนนางเอกจับได้เลยถูกเอามาใช้เป็นแรงงานในร้านซะเลย หรือเพื่อนสนิทพระเอกที่มุ่งมั่นจะจีบเมียเพื่อนอยู่ตลอด55




วันพฤหัสบดีที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2566

ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร

 


ภาพวาดปริศนากับการตามหาฆาตกร (เล่มเดียวจบ) 
ผู้แต่ง : อุเก็ตสึ
ผู้แปล : ฉัตรขวัญ อดิศัย
prism publishing

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

การไขปริศนาคดีฆาตกรรม 4 เรื่องผ่านภาพวาดที่ดูไม่น่าจะเกี่ยวข้องกัน แต่กลับมีบางอย่างเชื่อมโยงกันอย่างน่าประหลาด จนนำไปสู่การจับกุมฆาตกรตัวจริง...

ในเรื่องแรกจะเล่าถึงครอบครัวของสามีภรรยาคู่หนึ่งที่เพิ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน สามีตัดสินใจใช้นามแฝงเปิดบล็อกเพื่อเขียนไดอารี่เล่าเรื่องราวในชีวิตประจำวัน โดยมีภรรยาคอยวาดรูปให้ ทุกอย่างดูเหมือนจะไปสวยโดยเฉพาะเมื่อภรรยาตั้งครรภ์ เมื่อสามีรู้ข่าวก็เอาเรื่องนี้มาเขียนลงบล็อกบอกทุกคนด้วยความดีใจ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขากลับตรวจพบว่าทารกในท้องของภรรยาไม่กลับหัว แม้ทั้งคู่จะไม่สบายใจ แต่เมื่อได้ฟังคำแนะนำจากพยาบาลผดุงครรภ์ก็กลับมามีกำลังใจอีกครั้ง ดูๆ แล้วก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรอีก แต่น่าเสียดายที่สุดท้ายภรรยาก็ยังต้องมาเสียชีวิตในตอนคลอดจนได้ หลังจากนั้นสามีก็มาเล่าเรื่องราวการสูญเสียภรรยาลงบล็อก และบอกว่าตนเองจะพยายามเข้มแข็งต่อไปเพื่อลูก ก่อนที่จะหยุดอับบล็อก และก็กลับมาอับใหม่ในอีกสามปีให้หลัง ซึ่งคราวนี้ดูเหมือนว่าตัวสามีจะรู้อะไรบางอย่างจากรูปภาพที่ภรรยาวาดทิ้งไว้ให้ ...

เรื่องที่สอง เป็นเรื่องของเด็กผู้ชายวัย 5 ขวบที่อาศัยอยู่กับแม่ในอพาร์ตเมนต์ เด็กน้อยที่สูญเสียพ่อแท้ๆ จึงต้องใช้ชีวิตอยู่กับแม่สองคน แม่เองก็พยายามทำงานอย่างเต็มที่เพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูเด็กน้อย ซึ่งก็ไม่ง่ายเลยสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียวที่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่แถมยังไร้ญาติขาดมิตร แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่เคยย่อท้อ แม้จะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหนแต่เธอก็ยังไปรับเด็กน้อยที่โรงเรียนด้วยตัวเองและกลับมาทำอาหารดูแลบ้านได้เสมอ ...แต่ในวันหนึ่งหลังเลิกเรียน ครูที่โรงเรียนกลับเรียกเธอไปพบและให้เธอดูภาพวาดที่เด็กน้อยวาดขึ้น ทั้งครูและเธอต่างช่วยกันตีความรวมถึงหาเหตุผลว่าทำไมเด็กน้อยถึงวาดภาพในหัวข้อคุณแม่ออกมาแบบนี้.. แต่ก็ยังไม่พบคำตอบ จนกระทั่งวันหนึ่งที่เด็กน้อยหายตัวไป...

เรื่องที่สาม คดีฆาตกรรมครูศิลปะบนหุบเขา เป็นคดีสะเทือนขวัญเพราะผู้ตายถูกฆ่าอย่างโหดร้ายทารุณ สภาพศพแทบไม่เหลือเค้าเดิมราวกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน และสุดท้ายคดีนี้ก็ถูกทิ้งให้เป็นปริศนาเพราะไม่มีหลักฐานมากพอที่จะจับคนร้ายได้ ...แต่ผ่านไป 3 ปีคดีนี้ก็ถูกตามสืบอีกครั้งโดยพนักงานหน้าใหม่ของบริษัทแห่งหนึ่ง เด็กหนุ่มที่มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นนักข่าว เนื่องจากคนตายเป็นอาจารย์ในโรงเรียนเก่าที่เด็กหนุ่มเคารพนับถือ ดังนั้นเขาจึงยิ่งอยากจะตามหาความจริงเพื่อจับตัวคนร้ายมาลงโทษให้ได้ ทว่าเมื่อถึงวันที่ได้รู้ความจริง เด็กหนุ่มกลับทำได้แค่ทิ้งภาพวาดภาพหนึ่งเอาไว้เท่านั้น....

เรื่องสุดท้าย เรื่องราวของเด็กผู้หญิงที่วาดรูปบ้านและต้นไม้ ภายในต้นไม้มีนกเขาชวาอาศัยอยู่ บ่งบอกว่าเธอมีความปรารถนาที่อยากจะปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า เรื่องนี้ถูกเกริ่นไว้ตั้งแต่หน้าแรกๆ แต่กลับถูกเอามาเล่าเป็นเรื่องสุดท้าย... อ่านจบแล้วอยากจะร้องเฮ้ยยดังๆ แบบทั้งคาดถึงและคาดไม่ถึงจริงๆ คือมันไม่ใช่แค่การเฉลยตัวคนร้าย แต่มันยังชี้ให้เราเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของสภาพอารมณ์และจิตใจของตัวคนร้ายตั้งแต่เริ่มมาจนถึงปัจจุบัน รายละเอียดต่างๆ ถูกสอดแทรกไว้ระหว่างทางพร้อมกับภาพวาดที่คาดไม่ถึงว่าจะมีความลับอะไรซ่อนอยู่ ซึ่งพอจะทำให้เราเข้าใจได้ว่าอะไรเป็นสาเหตุและตัวกระตุ้นที่ทำให้อีกฝ่ายตัดสินใจกระทำสิ่งเหล่านี้....