กลรักดอกท้อ

กลรักดอกท้อ 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : โม่เหยียน
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
     'ต้วนฉางยวน' ประมุขแห่งปราสาทเขาชิงอวี้จะรับอนุภรรยา!
เพียงข่าวแค่นี้ก็ทำให้สตรีทั่วหล้าใจสลาย
ด้วยต้วนฉางยวนเป็นยอดบุรุษในฝัน
แต่ที่ทำให้ผู้คนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟก็เพราะอนุภรรยาที่ว่า
เป็นแม่นางอัปลักษณ์ที่บังอาจใช้ชีวิตน้องสาวท่านประมุขมาข่มขู่ขอตำแหน่ง
     แต่ใครจะก่นด่าอะไรก็ช่าง  'อวี๋เสี่ยวเถา' คร้านจะใส่ใจ
ในเมื่อนามนี้เป็นนามปลอม  ใบหน้าอัปลักษณ์นี้ก็ไม่ใช่โฉมหน้าที่แท้จริงของนาง
หากมิใช่เพราะเผชิญภัยร้ายเหมือนตายทั้งเป็น
มีหรือนางจะยอมเป็นอนุใคร!
     แต่สำหรับต้วนฉางยวน  นางเป็นใครไม่สำคัญ
ให้ยอมนิ่งเฉยถูกลูบคมเพียงฝ่ายเดียวงั้นหรือ ไม่มีวันเสียล่ะ
หากมีบุญคุณ  เขาย่อมตอบแทนด้วยชีวิต
หากคิดข่มขู่  อย่าหวังจะอยู่เป็นสุข!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

นางเอก ‘อวี๋เป่าเอ๋อร์ ’ สมญานาม ‘ เทพธิดาดอกเถา ’ 
ได้รับการยกย่องว่าเป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งยุทธภพ ทำให้เป็นที่หมายปองของชายหนุ่มมากมาย และเพราะความงามเลยทำให้ทั้งถูกวางยา ถูกตามล่า จนต้องแปลงโฉมหนีเอาชีวิตรอดและหายาถอนพิษ กระทั่งต้องไปหลบอยู่ใต้ปีกของพระเอก ‘ต้วนฉางยวน’ ประมุขปราสาทเขาชิงอวี้ โดยบากหน้ากัดฟันหอบรูปโฉมที่สุดแสนจะอัปลักษณ์เพราะถูกพิษ 
ไปขอให้พระเอกรับเป็นอนุ แลกกับการรักษาน้องสาวให้
นางเอกต้องการที่อยู่+อาหาร+ความปลอดภัย และสิ่งสำคัญคือยาแก้พิษ ( พระเอกไงจ๊ะยาแก้พิษจะใครล่ะ อิอิ~~ )
พระเอกเกลียดการถูกข่มขู่บีบบังคับ แต่เพื่อรักษาน้องเลยยอมตกลง ....... 
นางเอกถูกก่นด่าสาปแช่งที่หวังสูง คิดฉวยโอกาสเป็นอนุของพระเอก
แต่ยามนี้เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ ของตัวเอง นางจึงต้องทำหูหนวกตาบอดกัดฟันทน  
รอนางพักฟื้นหายดีเมื่อไรก็จะตีปีกจากไปทันที

นางเอกเป็นสาวงาม นิสัยน่ารักซุกซน เชี่ยวชาญเรื่องยาพิษ+ปรุงยา  
ที่ถูกคนวางยาตามล่าก็เพราะความงามของตัวเอง หลังจากหายดีแล้วก็เลยยังไม่เลิกแปลงโฉม เพราะไม่เชื่อใจคน เนื่องจากที่ผ่านมาเจอแต่คนที่มาทำดีด้วยเพราะรูปโฉมของตัวเอง ....
ส่วนพระเอกก็นั่นแหละ เป็นประมุขของปราสาทเขาชิงอวี้ ฉลาด เจ้าเล่ห์ ช่างวางแผน
ชอบวางกับดัก แล้วตัวเองก็ยืนดูแบบสวยๆ มือไม่เปื้อน  แต่ก็เคยพลาดท่าถูกนางเอกวางยาสลบถึง 2 ครั้ง ...พอหลังๆ เริ่มจับทางได้ก็เลยไม่พลาดและ อิอิ 
พี่แกเริ่มสนใจนางเอกเพราะนางเอกไม่สนใจพี่แก  
นางไม่มีการประจบเอาใจหรือมีท่าทีหลงใหลได้ปลื้มเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ เลย  
งั้นตกลงนางมาเป็นอนุพี่แกทำไม นางต้องการอะไร  พี่แกงงก็เลยเริ่มจับตามอง .....

เรื่องนี้มันเกิดเพราะความสวย  เกิดเป็นคนหน้าตาดีก็ใช่ว่าจะดีเสมอไป โดยเฉพาะกับนางเอกเรื่องนี้ ความงามของนางนำพามาซึ่งภัยพิบัติโดยแท้   
แต่พอเจอคนจริงใจที่ไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอก พระเอกก็ดันมาแอบสกัดดาวรุ่งซะงั้น
แต่เราว่านางเอกก็ต้องลงเอยกับพระเอกนั่นแหละเนาะ เพราะถึงจะมีคนจริงใจไม่สนใจหน้าตามาชอบ แต่คนเหล่านั้นก็ความสามารถไม่ถึง ไม่อาจปกป้องนางได้หรอก  
แล้วพอเจอคนที่มีอำนาจมากพอจะปกป้องดูแลได้ แต่ก็ไม่ไหวอีกแหละ โหดเกิน 
ชอบใช้ความรุนแรง บังคับนาง สุดท้ายก็หนีไม่พ้นต้องเป็นพระเอกนี่แหละ
แต่เนื่องจากสมัยเป็นอนุเคยทำไม่ดีกับนางเอาไว้ พี่แกเลยต้องใช้แผนวีรบุรุษช่วยหญิงงาม
ทำให้นางเอกติดกับ แล้วยินยอมอยู่ด้วยทั้งกายและใจ ทำเป็นนิ่งๆ ไม่กระโตกกระตาก
แสร้งปล่อยแล้วจับ  พอจับได้ทีนี้ก็ไม่ให้หนีไปไหนอีกเลยชั่วชีวิต 55+    ....

หลังอ่านจบอาจจะตงิดๆ ว่าตกลงพระเอกนี่มันเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ชอบนางเอกเพราะหน้าตาหรือเปล่า  ถ้าไม่ได้แอบเห็นรูปโฉมที่แท้จริงตอนนางอาบน้ำแล้วจะเริ่มสนใจไหม?   
แต่เราว่าที่มาเริ่มสนใจจริงๆ จังๆ ก็น่าจะเป็นเพราะตอนพลาดท่าถูกวางยา
ที่นางเอกไม่ได้ลงมือสังหารตัวเอง แต่แค่แกล้งเอาหมึกมาเขียนบนตัวเฉยๆ  
พอพี่แกมารู้ทีหลังก็เลยรู้สึกถูกใจกับนิสัยแบบนี้ ประกอบกับคิดได้ว่าดวงตาของคนงามกับอนุในบ้านนั้นก็คล้ายกัน ทีนี้เลยให้ลูกน้องตามสืบและจับตาดูอย่างจริงๆ จังๆ จนแน่ใจว่าเป็นคนเดียวกันถึงได้รุก เพราะตามนิสัยพระเอกถ้าสวยเฉยๆ แต่นิสัยไม่โดนก็คงไม่แล       
โชคดีที่เผอิญคนงามเป็นคนเดียวกับอนุที่บ้าน ทีนี้เลยเข้าทาง วิน-วิน .... 

Boss & Me มื้อนี้มีรัก

Boss & Me มื้อนี้มีรัก / ผู้แต่ง : กู้ม่าน
สำนักพิมพ์ อรุณ

คำโปรยหลังปก
ทุกอย่างมันเริ่มต้นมาจากเลือดแท้ๆ
นึกแล้วพนักงานใหม่อย่าง 'เซวียซานซาน' ก็ได้แต่เศร้าใจ
ว่าทำไมโชคชะตาถึงลิขิต ให้เธอมีกรุ๊ปเลือดหายากกัน
เพราะหลังจากที่เธอบริจาคเลือดให้น้องสาวของ 'เฟิงเถิง' ซึ่งเป็นบอสใหญ่ของเธอแล้ว
ชีวิตของเธอก็มีเขาคอยพัวพันอยู่ทุกที่แถมยังคอยบงการส่งมื้อกลางวัน
ที่มีแต่ตับหมูให้เธอกินทุกวัน  ซานซานที่ใบหน้าใกล้จะกลายเป็นตับหมูจึงได้แต่สงสัย
ว่าเหตุใดบอสใหญ่สุดแสนจะเพอร์เฟ็กต์  จึงตั้งอกตั้งใจขุนเธอซะขนาดนี้ 
หรือว่า ... เขาจะแอบชอบฉัน ไม่เอาน่า  ซานซาน ...
เขาแค่เห็นเธอเป็นถังเลือดสำรองเท่านั้นแหล่ะ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  ( อาจมีสปอยล์ )

Boss&Me มื้อนี้มีรัก แค่เห็นชื่อเรื่องก็พอจะเดาได้ว่าต้องมีเรื่องอาหารมาเกี่ยวด้วยแน่ๆ  

เรื่องมันเกิดเพราะนางเอก ‘ซานซาน’ พนักงานบริษัทตัวน้อยๆ ที่ยังไม่ผ่านโปร
แต่ดันมีเลือดกรุ๊ปพิเศษหายาก กรุ๊ปเดียวกับน้องสาวของพระเอก ‘เฟิงเถิง’    
เนื่องจากน้องของพระเอกนั้นเสียเลือดมากในขณะที่คลอดลูก ทำให้ต้องการเลือดเพิ่ม
ทางโรงพยาบาลเลยติดต่อนางเอกไป และหลังจากวันนั้นเป็นต้นมานางเอกก็จะได้รับกล่องอาหารบำรุงเลือดกินเป็นมื้อเที่ยงทุกวันอย่างงงๆ 55+

พอบ่อยๆ เข้านางก็ชักไม่อยากได้ แต่ก็จนใจเพราะอีกฝ่ายเป็นถึงท่านประธานบริษัทเชียว  
พนักงานตัวเล็กๆ อย่างนางจะกล้าไปปฏิเสธน้ำใจของเจ้านายได้อย่างไร  
แต่หลังๆ ยิ่งชักจะไปกันใหญ่ เพราะท่านประธานถึงขนาดให้นางขึ้นไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันทุกวันที่ห้องทำงาน ...ซานซานตัวน้อยมีหรือจะกล้าหือ จึงได้แต่พ่ายแพ้กลับไป  
และทนเก็บความไม่พอใจเอาไว้ ก้มหน้าก้มตาคีบกับข้าวเข้าปาก พร้อมทั้งทำตามคำสั่งของท่านประธานต่อไปแต่โดยดี   

นางเอก ‘ซานซาน’ นิสัยโก๊ะๆ ซื่อๆ มองโลกในแง่ดี ขอแค่ท้องอิ่มนอนหลับได้เป็นพอ 
เป็นคนความรู้สึกช้าโดยเฉพาะเรื่องความรัก ต้องให้พระเอกเอ่ยปาก ถึงได้รู้ตัวว่าถูกชอบแล้วนะจ๊ะ (จริงๆ พระเอกก็แสดงท่าทีออกไปหลายครั้งแล้วนะ แต่นางไม่รู้ ไม่เข้าใจ...
คือคนรอบข้างนี่รู้หมดแล้ว มีแต่นางนี่แหละที่ยังเอ๋อๆ อยู่ 55+ )  
ส่วนพระเอกเป็นประธานเจ้าของบริษัทที่นางเอกทำงานอยู่ หล่อ เริ่ด รวย เพอร์เฟ็กต์  
( ตามสไตล์นิยายของสาวน้อยช่างฝันที่ไม่มีทางเจอในชีวิตจริง 55+ )  
ท่านประธานจะอารมณ์ดีเวลาที่ได้แกล้งนางเอก และไม่ว่านางเอกกำลังคิดอะไร
พี่แกก็รู้ทันหมดเกือบทุกเรื่อง  หึหึ ........

เนื้อเรื่อง feel good อ่านไปยิ้มไป  ไม่มีดราม่าบีบคั้นอารมณ์..จะตลกกับความซื่อ+โก๊ะของนางเอก และความเจ้าเล่ห์ของพระเอก ที่เอามาใช้หลอกล่อนางเอกให้ติดกับตัวเอง   ....
พระเอกอยากจับกระต่ายตัวน้อยสีขาวกลืนลงท้องมาตั้งนานแล้ว
แต่ก็ต้องอดทนรอให้กระต่ายน้อยยอมเชื่อใจพี่แก 
และมีความกล้าที่จะบอกกับคนอื่นๆ ก่อนว่ากำลังคบหาดูใจกับตัวเองอยู่  
เนื่องจากทั้งคู่ต่างกันมาก นางเอกเลยไม่มั่นใจในอนาคต ไม่กล้าบอกใครว่าเป็นแฟนกับท่านประธาน  ส่วนพระเอกถึงจะไม่ค่อยพอใจแต่ก็ไม่เร่ง ได้แต่รอให้นางเอกกล้าพูดออกมาเอง  
พอวันนั้นมาถึง ....กระต่ายน้อยก็ถูกจับกินเรียบ 55+

** ในตอนพิเศษจะมีคู่ของเซียวไน่เหอกับเวยเวยเข้ามาแจมด้วย >o< ...
พ่อเทพบุตรนี่ออกมาเพื่อเป็นคู่ปรับกับท่านประธานโดยแท้  
ว่าแล้วก็อยากอ่านเรื่องหลักของทั้งสองคนขึ้นมาทันที  
อยากรู้ว่าพ่อเทพบุตรนี้จีบเมียยังไงหนอ 55+ ...จะหวานเท่าท่านประธานไหมเนี่ย อิอิ ~~ 

.............................................................................................................

" เซวียซานซาน  ปีที่แล้วฉันให้อั่งเปาเธอหรือปล่าว "

" เปล่า! "

" แล้วของขวัญปีใหม่ล่ะ "

" ก็ไม่มีเหมือนกัน "  จะมีก็แค่โทรศัพท์มือถือเครื่องเดียวที่เขาให้เธอแต่บอกว่าแค่ให้ยืมใช้อีกต่างหาก แถมเป็นของเก่าที่เขาใช้แล้วด้วยนะ

" เพราะฉะนั้น  เมื่อปีใหม่ที่แล้วฉันไม่ได้ให้ของขวัญเธอแต่เธอจำได้หรือปล่าวว่า  
ตอนอยู่ที่สนามบินฉันบอกเธอว่าสุขสันต์วันปีใหม่ "

เฟิงเถิงมองหญิงสาว  " นี่คือสิ่งที่ฉันให้เธอ  ซานซานที่ฉันพูดนี่ไม่ใช่คำอวยพร  
แต่เป็นคำสัญญา "

................................................................................................................

ถึงแม้จะเอาสายตาชื่นชมของภรรยากลับคืนมาได้ แต่การที่สู้แล้วแพ้ติดกันถึงสามยก   

กว่าจะตีเสมอกับอีกฝ่ายได้นั้น ก็เป็นเรื่องที่น่าอับอายเรื่องหนึ่งสำหรับคนที่กำชัยชนะมาตลอดอย่างเฟิงเถิงเพราะแบบนั้น..เขาเลยพิมพ์ไปอย่างหน้าตาเฉยว่า " เมื่อกี้เมียฉันเป็นคนเล่น "

ซานซานที่อยู่ข้างๆ " ..... "

และเซียวไน่เหอก็พิมพ์ตอบกลับมาอย่างไม่แสดงความรู้สึกเช่นกัน " เมื่อกี้ลูกชายฉันเป็นคนเล่น " เวยเวยที่อยู่ข้างๆ  " ........... "

เงาพรางใจ

เงาพรางใจ / ผู้แต่ง : คุ่นคุ่น
สำนักพิมพ์ ฝู

คำโปรยหลังปก
เพราะ 'คุณหลี่' มีบุญคุณที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้  เสิ่นโม่ว จึงตอบตกลงที่จะเซ็นสัญญากับอีกฝ่าย
เพื่อเป็นหลักประกันว่าหลี่อันอันน้องสาวของชายหนุ่มกับโจวหยาง
ที่เป็นคนรักเก่าของเขาจะคบหากันอย่างราบรื่น  
เขายอมเป็นทั้งคู่นอนและคนรักจอมปลอมของหลี่หมิงซวน
ใช้ชีวิตร่วมกันทั้งที่หัวใจไปคนละทาง
แต่เฉื่อยชาเกินกว่าจะเปลี่ยนแปลงความสัมพัรธ์อันแสนซับซ้อนนี้
ทั้งยังตระหนักดีว่าตัวเองไม่มีกำลังพอจะทำอะไรทั้งสิ้น
     ที่ผ่านมาหลี่หมิงซวนทำเหมือนไม่อินังขังขอบคนรักกำมะลออย่างเขา
ทว่าเมื่อถึงจุดเปลี่ยน  เปลือกนอกอันแข็งกระด้างของชายหนุ่มก็เริ่มกะเทาะออก
เผยให้เห็นความรู้สึกแท้จริงที่ซุกซ่อนอยู่ช้างในทีละน้อย 
กลับเป็นเสิ่นโม่วเสียเองที่เหมือนหลงทางอยู่ในม่านหมอก
ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอย่างไรกับคนคนนี้กันแน่

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
ในที่สุดก็ได้อ่านนิยายแปลเรื่องใหม่ส่งท้ายปีของฝู  ลุ้นอยู่ว่าจะได้อ่านก่อนปีใหม่ไหม
และก็ได้อ่านจริงๆ แถมออกเร็วกว่าที่บอกมา 4-5 วันด้วยน๊าจ๊า ^^

อ่านเรื่องนี้จบด้วยรอยยิ้มและแอบอิจฉานายเอกเบาๆ ว่าทำบุญมาด้วยอะไรถึงได้สามีแบบนี้ 
เรื่องนี้สัมผัสได้ตั้งแต่ตอนที่อ่านช่วงแรกๆ แล้วว่าพระเอกนั้นรักนายเอกมาก    
ในมุมมองของคนอ่านจะเห็นได้ชัดๆ แต่ในมุมของนายเอกอาจจะดูคลุมเครือหน่อย  
เพราะพระเอกไม่ค่อยพูด เป็นพวกปิดทองหลังพระ ต้องให้นายเอกมาแอบมารู้ทีหลังเอาเอง 

นายเอก ‘เสิ่นโม่ว’ มีฝีมือในการวาดรูป แต่ชีวิตรันทดเพราะถูกคนทำร้าย  
จึงทำให้มือขวาที่ใช้วาดรูปใช้การไม่ได้ ในตอนที่ถูกไล่ออกจากห้องเช่าและไม่มีที่ไป
เขาก็ได้รับการช่วยเหลือจากพระเอก ‘หลี่หมิงซวน’  
แน่นอนว่าตามมาตรฐานพระเอกก็ต้องรูปหล่อ บ้านรวย ชาติตระกูลดี อิอิ~~   
นายเอกยินยอมรับการช่วยเหลือจากพระเอก ด้วยการทำสัญญาแลกกับการแสดงเป็นคนรักหลอกๆ แน่นอนว่าเป็นนายเอกคนเดียวที่คิดว่าทุกอย่างนี้เป็นเพียงการแสดง 
และมีแต่พระเอกเท่านั้นที่รู้ว่ามันไม่ใช่ แต่ก็ไม่เคยพูด ไม่เคยอธิบายอะไร...
อ้อลืมไป!! พระเอกเรื่องนี้เค้าไม่ชอบอธิบายด้วยคำพูด แต่ชอบอธิบายด้วยร่างกายอะ 55+ 

ความรักของพระ-นายในเรื่องดูเหมือนพอถึงตอนสำคัญทีไร ก็มักจะมีเรื่องที่ทำให้ต้องคลาดกัน และเข้าใจผิดกันอยู่เรื่อย หรืออาจเป็นเพราะทั้งสองคนต่างก็เป็นพวกที่ไม่ค่อยชอบพูดชอบอธิบาย มีอะไรก็ไม่ถามออกไปตรงๆ แต่ดันมานั่งคาดเดาวิเคราะห์ความคิดของอีกฝ่ายกันเอาเอง เลยทำให้สิ่งที่เก็บอยู่ในใจมันพอกพูนมากขึ้นเรื่อยๆ พอถึงสุดท้ายมันก็ไม่ไหว จนต้องแยกทางกัน 

...ในเรื่องไม่มีมือที่สาม จะมีก็แต่แฟนเก่าของนายเอกที่ตามกลับมายุ่งวุ่นวาย  
ซึ่งเราว่าก็ดีแล้วแหละที่นายเอกไม่ได้ลงเอยกับแฟนเก่า เพราะขานั้นเทียบกับพระเอกไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นความหนักแน่น การแก้ปัญหาก็สู้พระเอกไม่ได้ เหมือนเกิดมาเพื่อเป็นมารผจญของพระเอกมากกว่า เพราะคนที่พระเอกรักที่สุดต่างก็หลงรักหมอนี่หมด 55+ (แล้วจะให้ไม่ชอบขี้หน้าได้ไงเล่า) 

 .... พระเอกเรื่องนี้เค้ารักนายเอกมานานแล้วนะ มีแต่ฝั่งนายเอกนี่แหละที่ไม่รู้
ว่าตกลงรักพระเอกบ้างหรือเปล่า อาจจะเห็นว่าพี่แกดูนิ่งๆ เฉยๆ แต่จริงๆ แล้วหวานมากนะ  
ยิ่งเรื่องที่ทำให้นายเอกแต่ละเรื่องนี่ ทำเอาเราอดปลื้มปริ่มแทนไม่ได้…
แต่พี่แกเล่นปิดปากเงียบไง ชอบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  
หลายเรื่องตอนเราอ่านแล้วดูเหมือนไม่มีอะไร แต่พอมาเฉลยที่หลังนี่...หวานมากจ้า >o< 
..................................................................................................................................

' เสิ่นโม่ว  เธออยู่ที่ไหน? '
' เธอไปกับโจวหยางแล้วหรือ? '
' กลับมาเถอะ'
' เสิ่นโม่ว  อย่าไปเลย '
' อยู่กับฉันนะ '
' ...... อยู่ข้างๆฉัน '
...................................................................................................................................

" คุณนายหลี่....... "
" ไม่มีคุณนายหลี่ที่ไหนทั้งนั้น "  หลี่หมิงซวนบอก 
" ถ้าจะมี ... ก็ต้องเป็นคนที่อยู่ตรงหน้าฉันแค่คนเดียว "
เสียงของเสิ่นโม่วจุกอยู่กลางลำคอ  ต้องใช้เวลาสักพักถึงถามออกไปได้
" ทำไมล่ะครับ? "

ศิลาหลอมรัก

ศิลาหลอมรัก 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : หมิงเยวี่ยทิงเฟิง

สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
" เนี่ยเฉิงเหยียน"  เจ้าเมืองที่ผู้คนทั่วหล้าต่างกล่าวขวัญถึง
สร้างเมืองอันดับหนึ่งแห่งการแพทย์ซึ่งเพียบพร้อมไปด้วยหมอมีชื่อและยาวิเศษ
ภาพของเขาคือผู้ยิ่งใหญ่ที่มีจิตใจเมตตา  เป็นที่เคารพนับถือของทุกผู้คน

หากใครเลยจะรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเขานั้นสามารถใช้คำสามคำมานิยาม
'แข็งกระด้าง'  'โหดเหี้ยม'  และ 'ดุดัน' โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัวอย่าง "หานเซี่ยว"
บ่าวแพทย์ข้างกายที่มีชีวิตรอดอยู่ได้เพราะมีดาวนำโชคคอยค้ำจุน

คนป่วยที่ผ่านมือนางนั้นไม่เคยมีผู้ใดไม่รอดชีวิต
หากแต่ครานี้ศัตรูที่แฝงกายในเงามืดมิใช่โรคภัย
ในเมื่อผู้เป็นนายตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง
นางหรือจะยอมให้ภัยใดเข้าถึงตัวเขาได้  ถึงแม้จะต้องสละชีวิต
นางก็จะต้องปกป้องและรักษาผู้เป็นนายที่นาง 'รัก' เอาไว้ให้ได้!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

และแล้วก็มาถึงเรื่องสุดท้ายของชุด แอบเสียใจเล็กน้อยที่ไม่มีเรื่องของพี่ใหญ่หลงต้าอะ 
อยากให้นักเขียนเขียนออกมา 4 เรื่อง 4 คู่จังเลย 55+..แต่เรื่องของท่านเจ้าเมืองก็สนุกนะ 
หนังสือหนาสะใจมาก เรื่องนี้ไทม์ไลน์อยู่ในช่วงเดียวกับหงส์ฟ้อนมังกรเหิน  
เพราะฉะนั้นในเรื่องเลยจะได้เห็นคู่ของหลงซานโผล่ออกมาบ่อยๆ     
จะมีเรื่องตอนที่พวกหลงซานไปแคว้นซย่า ซึ่งในเล่มของหงส์ฟ้อนไม่ได้เล่ารายละเอียดมากเท่าเล่มนี้ ชอบสามีภรรยาคู่นี้นะ โดยเฉพาะหลงซานนี่มันสามีตัวอย่างชัดๆ 55+ 

มากล่าวถึงพระเอกของเรื่อง ‘ เนี่ยเฉิงเหยียน’ ท่านเจ้าเมืองไป่เฉียวเมืองแห่งการแพทย์  
ซึ่งเป็นหลานของหมอเทวดาเจ้าของหุบเขาอวิ๋นอู้   
ส่วนนางเอง ‘หานเซี่ยว’  เป็นเด็กสาวชาวบ้านธรรมดาที่พ่อแม่ตายหมด 
ทั้งชีวิตเหลือแต่เพียงน้องชาย  
แต่น้องก็ดันมาป่วยเดินไม่ได้ พาไปหาหมอที่ไหนก็มีแต่บอกว่าให้ทำใจ รักษาไม่ได้
ตายแน่นอน ...แต่นางเอกกลับไม่ยอมแพ้ แบกน้องใส่หลังขึ้นเขาลงห้วยระเหเร่ร่อนไปตามเมืองต่างๆ เพื่อหาหมอ ยอมโขกหัวทำงานรับใช้ทุกอย่าง ต่ำต้อยลำบากแค่ไหนก็ไม่เกี่ยงเพื่อแลกค่ายา ค่ารักษาน้องชาย..นางแบกน้องใส่หลังตั้งแต่อายุ 12 จนอายุ 14
ถึงได้เดินทางมาถึงเมืองไป่เฉียวที่พระเอกอยู่....

‘เนี่ยเฉิงเหยียน’ พระเอกของเรื่อง ถูกลอบทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสจะตายมิตายแหล่
แถมขาทั้ง 2 ข้างก็ถูกทำร้ายจนเดินไม่ได้  ทำให้พี่แกกลายเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียว 
โมโหร้ายอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่กำลังหมดหนทางรักษา
ท่านปู่ของพี่แกที่เป็นหมอเทวดา เลยตัดสินใจไปพา ‘หานเซี่ยว’ 
ที่ใครๆ ต่างก็บอกว่าเป็นดาวนำโชค เพราะคนไข้ที่นางดูแลไม่เคยมีใครตาย 
มีชีวิตรอดอยู่ทุกราย ให้มาอยู่ข้างๆ กายคอยดูแลพระเอก แลกกับการรักษาน้องให้ ....
และนั่นก็ทำให้นางเอกได้กลายมาเป็นบ่าวแพทย์ บ่าวรับใช้ส่วนตัวของพระเอกด้วยประการฉะนี้แล 

พระเอกเรื่องนี้เป็นคนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ( เหมือนประจำเดือนมาอยู่ตลอด ) 
เอาแน่เอานอนกับพี่แกไม่ได้จริงๆ เลยไม่ค่อยมีคนอยากอยู่ใกล้คอยรับใช้
เพราะเอะอะอะไรก็ตวาดๆ เลยมีแต่นางเอกนี่แหละ “ เจ้าค่ะ นายท่านบ่าวอยู่นี่ “  ที่เป็นศรีทนได้คอยดูแลรับใช้อยู่ข้างๆ 55  
นางเอกเป็นพวกดื้อเงียบ พระเอกบอกว่านางชอบเถียงแต่นางบอกปล่าวเถียงก็แค่อธิบาย  ...พระเอกบอกห้ามไปทางซ้ายนะ นางเอกบอกได้เจ้าค่ะนายท่านแล้วก็ไปทางซ้าย 55+   
นางเอกอยากเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็รู้ว่าผู้หญิงไม่อาจเป็นหมอได้  
เพราะฉะนั้นจึงได้แต่ครูพักลักจำแอบศึกษาเอาเอง
แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อนางกลายมาเป็นบ่าวแพทย์ของพระเอก  
พระเอกเป็นใคร! พี่แกเป็นถึงเจ้าเมืองไป่เฉียวที่สร้างเมืองแห่งการแพทย์ขึ้นมาเองเลยนะ....
ทรัพย์สิน กำลังคน อำนาจหนุนหลังล้วนมีหมด เพราะงั้นนางเอกอยากศึกษาวิชาแพทย์รึ 
จัดไป.....อยากได้อะไร  อยากเรียนรู้อะไร พี่แกจัดให้หมด ป๋ามากกกกก 55+

เนื้อเรื่องก็จะมีเรื่องที่ต้องสืบสาวหาความจริงเหมือนกับสามคราแล้วก็หงส์ฟ้อนนั่นแหละจ้า  
แต่ศิลาจะเป็นการสืบหาคนวางยาทำร้ายพระเอก ที่ต้องไปไกลถึงแคว้นซย่า ....
พอไปถึงก็ไม่ได้มีแค่หาตัวคนร้ายและนาจา เพราะดันไปเจอกับคนรักเก่าที่คิดว่าตายไปแล้วด้วย แถมยังมีเรื่องให้ผิดใจกับนางเอกอีก เนื่องจากนิสัยปากร้ายขี้วีนของพี่แกเอง .... 

ความรักของพระ-นางเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป   
นางเอกชื่นชมนับถือพระเอกที่สามารถสร้างเมืองไป่เฉียวได้ตั้งแต่อายุยังน้อยมานานแล้ว 
พอได้มาเป็นบ่าวแพทย์ของพี่แก ก็ยิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆ
จนต้องเตือนตัวเองไม่ให้คิดเกินเลย ส่วนพระเอกพอรู้ว่าหลงรักสาวใช้ตัวเอง แรกก็กังวลอยู่บ้าง เพราะถึงพี่แกจะมีพร้อมทุกอย่าง แต่ก็เป็นคนพิการอยู่ดี นางเอกจะรับได้หรือ  
แต่ไม่นานก็คิดได้ว่าแล้วไงล่ะ ยังไงตัวเองก็เผด็จการอยู่แล้ว 
สัญญาขายตัวของนางเอกก็อยู่กับตัวเอง หากอยากแต่งงานก็ต้องมาขออนุญาตพี่แกก่อน 
ถ้าพี่แกไม่ยอมแล้วใครจะทำไม โฮะๆๆๆ (พอรู้ว่าใจตรงกันแล้วพระเอกจะขี้อ้อนมากเหมือนเด็กๆ เลย ติดนางเอกแจ ชอบให้นางมาอยู่ใกล้ๆ )  
แต่ไม่ว่านางเอกจะฉลาด  ถึก อดทนแค่ไหน แต่เพราะอายุยังน้อย ประกอบกับไม่เคยมีความรักมาก่อน บวกกับนิสัยพระเอกที่เป็นคนเจ้าอารมณ์  ทำให้ชอบหลุดพูดจาแย่ๆ ออกมา  
และก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองต้องแยกจากกันไป เพื่อทบทวนตัวเอง 
เราชอบตอนนี้นะ เพราะที่เราเคยอ่านส่วนมาก พอนางเอกหนีไปแล้วพระเอกมาตามกลับ 
ส่วนใหญ่นางเอกก็จะกลับไปด้วยทันที แต่เรื่องนี้ไม่จ้า เพราะพี่แกต้องรอไปเป็นปีๆ เลย 
จนสุดท้ายทนไม่ไหวต้องไปขอร้องให้กลับมา 55+ .......

จะมีเรื่องของคู่รองอยู่ในเล่ม 3  (ประมาณเกือบครึ่งเล่ม) ซึ่งน่ารักมากๆ  
เพราะฝ่ายชายเป็นแม่ทัพที่ออกรบตั้งแต่อายุยังน้อย แต่เรื่องความรักนี่กลับใสซื่อมาก  
นิดๆ หน่อยๆ ก็หน้าแดงผิดกับตอนออกรบมาก กว่าจะได้ลงเอยกันก็เลยต้องพยายามมากหน่อย เพราะพี่แกขี้อาย  ถ้าตอนหลังๆ ไม่เริ่มรุกหนักๆ นี่อาจจะไม่ได้แต่งนะ >O< 
( ชอบตอนพิเศษของนักเขียนคนนี้จัง แอบรู้สึกว่าบางทีมันก็สนุกกว่าเรื่องหลักอีก 55+ )

อีกตัวละครนึงที่น่าสนใจก็คือ น้องชายนางเอก ‘เล่อเล่อ’  น้องแกเป็นเด็กฉลาด เจ้าเล่ห์ 
รู้จักพูดรู้จักใช้คนและน้องแกก็รักพี่สาวมากๆ ...แบบหากพี่สาวชอบใคร ต่อให้เป็นคนผ่าฟืน
ก็จะสนับสนุน  แต่หากพี่สาวไม่ชอบ ต่อให้เป็นจักรพรรดิน้องแกก็จะขัดขวาง....   
จุดเด่นอีกอย่างของนางเอกเรื่องนี้คือ รักน้อง+ห่วงน้องมาก  
ไม่ว่าจะไปไหนก็ต้องแบกน้องใส่หลังไปด้วย  
อย่างตอนจะลงเขาไปกับพระเอก  ให้ตายยังไงนางก็จะเอาน้องไปด้วย ไม่ว่าหมอจะมาห้าม
คนอื่นจะมากล่อมยังไง นางก็จะพูดแค่ “ ข้าไม่แยกกับน้องชาย”  จนพระเอกยังต้องอิจฉา 55+ 

..............................................................................................................................

" ท่านมันไร้เหตุผล  ใส่ร้ายข้าซ้ำยังด่าข้า  แล้วยังหยิบหญิงอื่นมาโมโหข้า  
ท่านก็ไม่น่ารักเหมือนกัน "

" สัญญาขายตัวให้เจ้าแล้ว  สิ่งที่เจ้าอยากได้ก็มีหมดแล้ว  ถ้าเที่ยวเหนื่อยแล้ว  
ได้เปิดหูเปิดตาพอแล้ว  ก็กลับมาบ้าน "

กลับบ้าน?  หานเซี่ยวตะลึงงัน

.....................................................................................................

" เซี่ยวเซี่ยว  ข้าไม่สบายแต่เจ้าไปดูชายอื่นมากกว่าข้า "

" ท่านพูดไร้สาระอะไร  ไม่ได้ยินที่คนผู้นั้นพูดหรือ  ภรรยาของเขาป่วย "

" มีภรรยาแล้วก็ต้องระวัง  .....จะอย่างไรเจ้าก็ต้องรักใคร่ข้าที่สุด  คนอื่นต้องมาทีหลัง   ญาติคนไข้ต้องอยู่หลังของหลัง ทางที่ดีอย่าให้อยู่ในลำดับจะดีที่สุด "

.....................................................................................................

" ท่านประมุขไร้ยางอาย  คืนพี่สาวข้ามา "

" คืนพี่สาวให้ข้า ข้าเกลียดท่านนัก  เดิมทีพี่สาวรักข้าที่สุด  ล้วนเป็นท่านที่แย่งไป "

" เซี่ยวเซี่ยวเป็นสาวใช้ของข้า  ดูแลข้าก็สมควรแล้ว  เจ้าเด็กไม่รู้ความถึงกับกล้าโวยวายกับนายท่าน ดีที่เจอคนใจดีอย่างข้า  ถ้าเป็นคนอื่นพวกเจ้าพี่น้องคงได้ดื่มลมพายัพไปแล้ว "

คำพูดนี้ส่งผลให้หานเล่อผงะ  เงยหน้าขึ้นจากตัวเขา  ก่อนถามน้ำเสียงแตกตื่นปนน่าสงสาร 
" ท่านจะไล่พวกเราไป?  ข้าแค่หยอกท่านเล่นเท่านั้น  พี่สาวข้าดูแลคนเก่งมาก  
ท่านจะไล่พวกเราไปหรือ "

" ไม่ไล่พวกเจ้าหรอก "

" ไม่ไล่จริงหรือ "

" ไม่ไล่  เจ้าก็เลิกเล่นได้แล้ว "

" เช่นนั้นข้าก็ขอสู้ตายกับท่านแล้ว "