จอมมารมิลืมรัก 3 เล่มจบ + เล่มพิเศษ
ผู้แต่ง : โม่ซีเคอ
ผู้แปล : อาเหีย
สำนักพิมพ์ Minerva Book
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นายเอก ฉือมู่เหยา ตายแล้ววิญาณทะลุมิติมาอยู่ในนิยายแนวโลกบำเพ็ญเพียร มาอยู่ในร่างของศิษย์ชายเพียงหนึ่งเดียวของสำนักเหอฮวน สำนักฝ่ายมารที่บำเพ็ญเพียรด้วยการหาเตาหลอมพลังหรือผู้ฝึกตนที่มีพลังสูงกว่ามาบำเพ็ญคู่ด้วย นายเอกมาอยู่ในร่างของตัวประกอบที่จะถูกตัวร้ายของนิยายเรื่องนี้ฆ่าตายอย่างอนาถ นายเอกไม่อยากมีจุดจบแบบนั้น ทว่าสุดท้ายก็ยังหนีชะตากรรมบางอย่างที่อยู่ในหนังสือไม่พ้นอยู่ดี...
พระเอก ซีหวาย เป็นนายน้อยหรือบุตรชายเพียงคนเดียวของ ซีหลิน ประมุขสำนักมารที่ใหญ่ที่สุดในโลกบำเพ็ญเพียรนี้ นิสัยโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนเป็นผักปลา แต่มีร่างกายและคุณสมบัติในการฝึกตนยอดเยี่ยม ...พระเอกถูกตาเฒ่าสำนักโอสถจับมาขังไว้ในถ้ำและผนึกพลังทำให้หนีออกไปไม่ได้ ทางเดียวที่จะหนีออกไปได้คือต้องยอมเป็นเตาหลอมพลังให้กับนายเอก(ที่ถูกจับมาที่หลัง) ทำให้นายเอกเลื่อนขั้นถึงขั้นจี้จูได้ก่อนจึงจะทำลายอาคมที่ผนึกประตูออกไปได้ ตาเฒ่าโอสถคิดใช้นายเอกมาหยามเกียรติพระเอก ซึ่งในนิยายเดิมพระเอกจะต้องกลายเป็นเตาหลอมพลังให้ตัวละครนี้นานถึง 7 ปีอย่างไม่ยินยอม พอออกไปได้ก็คลั่ง ตามไปสังหารคน รวมถึงทำลายสำนักของนายเอกทิ้งราบคาบ เป็นตัวร้ายที่แท้ทรู
นายเอกไม่อยากมีจุดจบแบบนั้น ไม่อยากมีอะไรกับพระเอกและไม่อยากได้พระเอกเป็นเตาหลอมด้วย ส่วนพระเอกก็ไม่ได้อยากทำกับบุรุษเหมือนกัน เลยตกลงกันว่าพอออกไปได้ก็ให้ทางใครทางมันไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก นายเอกเลยโอเคตรงใจพอดี เวลาทำนายเอกจะไม่แตะต้องส่วนอื่นบนร่างกายพระเอกเลย แต่ไปๆ มาๆ กลับกลายเป็นพระเอกที่เริ่มหวั่นไหวอยากแตะต้องนายเอก อยากให้เขาจูบตัวเอง แต่ทำยังไงนายเอกก็ไม่คล้อยตามไม่หลงกล ไม่แม้แต่จะบอกชื่อจริงของตัวเองหรือให้พระเอกเห็นใบหน้าที่แท้จริง (ในถ้ำมืดพระเอกมองไม่เห็น) กระทั่งกลิ่นบนร่างกายกับน้ำเสียงก็ยังปลอม(สำนักนายเอกเก่งเรื่องพวกนี้) พระเอกเลยรู้แต่ว่านายเอกเป็นคนของสำนักนี้แต่นอกนั้นคือไม่รู้อะไรเลยจ้าา คนในสำนักนายเอกก็ไม่มีใครยอมบอก พระเอกเลยได้แต่สุ่มหาไปเองเรื่อยๆ จนผ่านไป 3 ปี ช่วงที่ตามหาคน หากเจอใครที่มีระดับขั้นพลังหรือท่าทางดูคล้ายๆ นายเอกกำลังตกอยู่ในอันตราย พระเอกก็จะรีบเข้าไปช่วยทันที จนทำให้พรรคฝ่ายธรรมะเข้าใจผิดคิดว่าพระเอกกำลังกลับตัวกลับใจ55
เวลามีงานไหนที่ฝ่ายธรรมะจัดขึ้นพระเอกก็จะไปร่วมแจมด้วย เผื่อจะได้เจอคนที่ตัวเองกำลังตามหา ...แต่จริงๆ นายเอกไม่ได้ไปไหนไกล แค่ไปสมัครเป็นลูกศิษย์พรรคฝ่ายธรรมะที่ดูแลพวกสัตว์วิญญาณแถวๆ นั้นแหละ เป็นพรรคที่ยากจนมากกก เลยไม่ค่อยมีใครอยากมาสมัครเข้าพรรค แต่นายเอกคือชอบ ตอบโจทย์ชีวิตเลย พอเข้ามานายเอกก็กลายเป็นคนจัดการดูแลงานการทุกอย่างในพรรค เพราะพรรคนี้ไม่เคยสนใจอะไรนอกจากเลี้ยงดูสัตว์วิญญาณ พอมีนายเอกมาอยู่ด้วยทุกอย่างถึงได้เป็นระบบเริ่มมีระเบียบขึ้นมา (ก่อนทะลุมานายเอกเป็นเด็กเรียนตัวยง เก่งคำนวณ ทำอะไรเป็นระเบียบเรียบร้อย เวลาไปอยู่สำนักไหนเลยมักได้รับหน้าที่เป็นผู้ดูแล+คุมบัญชีตลอด)
ต่อมาพรรคใหญ่ของฝ่ายธรรมมะจัดงานหนึ่งขึ้น พระเอกคิดว่านายเอกน่าจะมาเข้าร่วมด้วยเลยตามมาร่วมแจม(อีกและ)55 ตอนแรกพระเอกจำนายเอกไม่ได้ เลยได้แต่ไล่ตรวจคุณสมบัติคนที่ใกล้เคียงแล้วตัดตัวเลือกออกไปเองเรื่อยๆ แต่พี่แกก็เริ่มเอ๊ะๆ แบบสงสัยนายเอกมั่งแล้วนะ พยายามจับสังเกตุท่าทางความเคยชินต่างๆ ของนายเอกแต่ก็ยังไม่เจอพิรุธจังๆ นายเอกก็พยายามหลบเลี่ยงพระเอก ให้ตายก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองคือคนนั้น ไม่หลุดพิรุธเลย แต่เวลาพระเอกกำลังตกอยู่ในอันตรายช่วงวิกฤตทีไรนายเอกก็จะแอบยื่นมือเข้าไปช่วยทุกที ...
สุดท้ายพระเอกก็ตัดตัวเลือกทั้งหมดทิ้งแล้วพุ่งเป้าไปที่นายเอกคนเดียว เริ่มมีอาการหึงหวงเวลาเห็นนายเอกคุยกับคนอื่น พอเห็นก็จะใช้อาคมบังคับให้นายเอกหันมามองแต่ตัวเอง คอยตามวอแวอยู่ข้างๆ เหมือนลูกหมายักษ์ (มากกก พระเอกสูง 190+ รูปร่างสูงใหญ่ ส่วนนั้นก็ใหญ่55) ใจนายเอกคือไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยอีกแล้วจริงๆ ทว่าในตอนที่พระเอกคลั่งนายเอกก็ยังแอบไปช่วยดูดพลังออกมานะ ขณะที่ทำก็ใช้อาคมปิดกั้นสัมผัสรับรู้ทุกอย่างของพระเอก ไม่ให้พระเอกรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ตอนที่นายเอกถูกเล่นงานในค่ายกล พระเอกก็เริ่มตระหนักถึงความสำคัญของขั้นพลัง เพราะก่อนหน้านี้อิพี่เอาแต่หาคนไม่ยอมกักตัวเลื่อนขั้น พอถูกพ่อบังคับจับขังก็เอาแต่สร้างอาวุธเพื่อเตรียมไว้จับนายเอก55 หลังนายเอกออกมาได้เลยยอมกลับสำนักเพื่อไปกักตัวเลื่อนขั้น นายเอกก็ดีใจหลงนึกว่าพระเอกคงถอดใจจากตัวเองแล้ว
ผ่านไปไม่นานนายเอกก็ต้องออกไปประมูลเมล็ดพันธุ์พืชเพื่อเอากลับมาเลี้ยงสัตว์วิญญาณหายากชนิดหนึ่ง แล้วก็ได้มาเจอพระเอกกับพวกลูกน้องในงาน คนสำนักมารจะให้พระเอกขึ้นเป็นราชามาร แต่ถูกพระเอกปฏิเสธ คนฝ่ายมารก็เลยแซะว่าพระเอกคงกลับตัวกลับใจแล้วสินะ ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้ไปงานของฝ่ายธรรมะแล้วช่วยเหลือคนบ่อยนิ่? พระเอกรำคาญเลยบอกงั้นเป็นก็ได้ คนที่แซะก็อึ้งๆ จะเป็นง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ? พระเอกก็เออ เป็นแล้วไงจะเอาไรอีก55 พอคุยบลาๆ กันเสร็จ พระเอกเลยถามว่าหมดเรื่องแล้วใช่มะ ถ้างั้นจะได้จับคน55... พอนายเอกกับคนสำนักเหอฮวนที่มาด้วยกันได้ยินก็รีบเผ่นเลยจ้า เพราะรู้ว่าพระเอกมาจับตัวเองแน่ๆ แต่รอบนี้พระเอกเตรียมตัวมาดีพาผู้ฝึกตนขั้นหยวนอิงในพรรคมาด้วย เพราะสำนักนายเอกขึ้นชื่อเรื่องหนีเก่ง พระเอกกลัวไล่จับไม่ทันเลยให้คนในพรรคมาช่วยอีกแรง55
หลังจับคนได้ก็พากลับสำนักตัวเอง พระเอกนึกว่านายเอกก็คงชอบตัวเองเหมือนกันเพียงแต่กลัวพ่อพระเอกจะไม่ยอมรับ (พ่อพระเอกเป็นผู้ฝึกตนขั้นหยวนอิงที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนั้น เพราะพ่อทำพันธะสัญญากับมังกรอสรพิษด้วย) พระเอกก็ไปเคลียร์กับพ่อ แต่พ่อรับไม่ได้ที่ลูกตัวเองจะกลายเป็นเตาหลอมให้คนอื่นแถมอีกฝ่ายยังเป็นบุรุษอีก! ตอนแรกนึกว่าที่ลูกตามหาคนไปทั่วคือจะตามไปฆ่า แต่ที่ไหนได้อิลูกดันไปตกหลุมรักเขาแล้วคิดจะแต่งคนกลับมาซะงั้น พ่อโมโหมากเลยเฆี่ยนตีพระเอกอย่างหนัก พอนายเอกเห็นอาการบาดเจ็บของพระเอกก็ช่วยรักษาให้ (นายเอกทำพันธะสัญญาณกับสัตว์วิญญาณเลยทำให้มีพลังในการรักษา) พ่อพระเอกเข้ามาเห็นสภาพนายเอกหลังรักษาลูกตัวเองเสร็จก็เริ่มยอมรับความสัมพันธ์นี้อย่างเงียบๆ พอพระเอกรู้ว่านายเอกช่วยตัวเองจนได้รับผลกระทบไปด้วยก็ยิ่งซึ้ง เชื่อว่านายเอกต้องชอบตัวเองเหมือนกันแน่ๆ วันหนึ่งก็เลยลองผูกด้ายคู่รักที่นิ้วก้อยตัวเองกับนายเอก แต่ผลปรากฏว่ามีแต่ฝั่งตัวเองที่ขึ้นสีแดง ส่วนนายเอกเป็นสีขาว พระเอกเลยเข้าใจว่านายเอกไม่ได้ชอบตัวเองเลย เป็นตัวเองชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียว แอบเสียใจแต่ก็ยังไม่เลิกชอบนะ...
แต่ความจริงนายเอกน่ะชอบพระเอกแล้วเพียงแต่รู้สึกตัวช้า ตอนนายเอกติดอยู่ในหมอกพิษออกไปไม่ได้ พวกปรมาจารย์ขั้นหยวนอิงของฝ่ายธรรมะที่เคลมตัวเองว่าดีนักดีหนากลับไม่ยอมเข้ามาช่วย ทั้งๆ ที่คนที่ติดอยู่ก็มีแต่ลูกศิษย์ฝ่ายธรรมะของตัวเองทั้งนั้น ไม่ช่วยไม่พอดันกางอาคมล้อมไม่ให้คนข้างในออกมาอีกต่างหาก ...เหอๆ สุดท้ายก็มีแต่พระเอกที่ไม่กลัวตายกล้าบุกฝ่าเข้ามาคนเดียว
พระเอกเห็นนายเอกไม่กลับมาสักทีเลยมาตามหาคน อยากรู้ว่านายเอกตั้งใจไม่กลับไปเองหรือมีสาเหตุอื่น พอพระเอกโผล่มารอบนี้นายเอกถึงได้แน่ใจว่าตนชอบพระเอกเข้าแล้วจริงๆ แต่พระเอกดันไม่เชื่อเพราะด้ายที่นิ้วนายเอกยังเป็นสีขาวอยู่ ก็เลยนึกว่านายเอกกำลังโกหก ตอนถูกพายุพัดเข้าไปในค่ายกลพระเอกจะสังหารคนทั้งหมดเพื่อให้นายเอกเป็นคนที่ได้ออกไป แต่นายเอกไม่ยอมและทำให้พระเอกพลาดโอกาสสังหารคน พระเอกเลยโมโหต่อว่านายเอก แล้วบอกว่านายเอกเสแสร้งนั่นนู่นนี่บลาๆ หาว่านายเอกไม่ได้รักตัวเองแต่ทำเป็นเสแสร้งว่ารักเพราะอยากหลอกใช้ตน นายเอกได้ฟังก็เสียใจมากกก น้ำตาไหลพราก พยายามอธิบายยังไงพระเอกก็ไม่เชื่อ(เชื่อแต่ด้ายที่ผูกนิ้ว) นายเอกเลยเงียบ ไม่พูดและ แต่พอถึงยามคับขันนายเอกก็เลือกที่จะสละชีวิตตัวเองเพื่อให้พระเอกรอด นั่นแหละพระเอกถึงได้เก็ตว่าตัวเองเข้าใจคนเขาผิดขนาดไหน แล้วอิพี่ก็เริ่มไล่ทำลายกำแพงค่ายกลอย่างบ้าคลั่งเพื่อตามหานายเอก...
อ่านจบแล้วคือสนุกเกินคาดมาก ไม่ได้ตลกอย่างเดียว ตอนที่จริงจังเคร่งเครียดหรือซึ้งๆ กินใจก็มี นายเอกเป็นคนใจเย็นนิ่งๆ จิตใจดี ส่วนพระเอกคือตรงข้ามทุกอย่างจ้า55 ใจร้อน เผด็จการ ปากเปราะ คลั่งรักนายเอกมากกก แทบอยากจะตัวติดกับนายเอกตลอดเวลา ต่อให้กลายเป็นผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งที่สุดหรือเป็นราชามารแล้ว แต่ปณิธานอิพี่ก็ไม่เคยเปลี่ยน... นั่นคือการได้เข้าถ้ำกักตัวกับนายเอกสัก 20 ปี 55+ ไม่คิดบุกไปทำลายฝ่ายธรรมะ ไม่คิดรวมสามโลกให้เป็นหนึ่ง พี่ก็แค่อยากอยู่กับเมียเท่านั้น55 วันๆ ก็คอยตามรบเร้าให้นายเอกใช้ตัวเองเป็นเตาหลอม อยากทำหน้าที่เตาหลอม แต่นายเอกคือไม่อยากเพราะพระเอกทำทีโคตรนาน อึดมากกก55 พระเอกก็ไม่ยอม ตามหึงตามบ่นอยู่นั่นแหละ นายเอกด่านกที่เลี้ยงไว้อิพี่ก็น้อยใจ บอกว่าทำไมมีเวลาด่านกแต่ไม่มีเวลาให้ตัวเอง55 ตลกดี หึงได้แม้แต่แม่หมูที่นายเอกไปทำคลอดให้ ตบมุกกันเป็นธรรมชาติดี ในเรื่องจะมีคู่อื่นด้วย ชอบคู่ของศิษย์พี่นายเอกกับเจ้าสำนักเหอฮวนที่อยู่ในเล่มพิเศษที่สุด ชอบพระรองในเรื่องด้วย ตอนแรกก็แอบระแวงกลัวว่าพี่แกจะเปลี่ยนไปเหมือนกันนะ แต่ดีที่สุดท้ายก็ไม่เปลี่ยน...
