เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3 เล่มจบ

 

เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เยี่ยนเสวียเสวี่ย
ผู้แปล : ปัณณ์ 
สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
แนวทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ แต่เรื่องนี้นางเอกไม่ได้มาแต่วิญญาณแล้วมาสิงร่างใครเน้อ แต่นางมาด้วยร่างตัวเอง จู่ๆ ก็โผล่มาตอนที่บ้านเมืองกำลังประสบภัยพิบัติจากฝูงตั๊กแตนพอดี คนเลยนึกว่านางเป็นเทพธิดาตามคำทำนาย พวกชาวบ้านคนแถวนั้นเลยทั้งกลัวทั้งเกลียดนาง เห็นนางเป็นตัวประหลาดตัวเสนียด ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ เจอที่ไหนต้องอ้อม นางเอกเลยต้องใช้ชีวิตอยู่ในยุคนี้คนเดียวตามลำพัง เพราะไม่มีใครอยากยุ่งหรือแม้แต่จะพูดคุยด้วย ถ้านางเปล่งเสียงก็จะเจอคนตี นางก็เลยไม่พูดอีก มีแต่สัตว์เป็นเพื่อน พอได้เจอคนจริงๆ แรกๆ ก็พูดไม่เก่งติดๆ ขัดๆ เพราะไม่ได้พูดมานาน ... 

จากเด็กสาวธรรมดาที่เคยมีครอบครัวอบอุ่น มีพ่อแม่ปกป้องดูแล แต่พอทะลุมิติมาชีวิตโคตรแย่ ไปไหนทำอะไรก็มีแต่คนรังเกียจ ถูกด่าถูกขับไล่ หนักหน่อยก็โดนตี ต้องใช้ชีวิตตามลำพัง แถมร่างกายก็ไม่เจริญเติบโตขึ้นอีก เหมือนเวลาหยุดเดินที่อายุ 16-17 เท่ากับตอนขามา จะผ่านไปกี่ปีหน้าตาร่างกายก็ยังเหมือนเก่า ไม่แก่ขึ้น อายุไม่เพิ่ม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ผมไม่ยาว เล็บก็สั้นเท่าเดิม ถ้าถูกตัดก็ไม่งอกขึ้นใหม่... คนเลยยิ่งหวาดกลัวนาง

พระเอกเป็นองค์ชายเพียงคนเดียวที่รอดจากการล่มสลายของราชวงศ์ก่อน ตอนกำลังหนีบังเอิญได้นางเอกช่วยเอาไว้แล้วพากลับมารักษา ถึงพระเอกจะหยิ่งนิสัยไม่เป็นมิตรแต่นางเอกก็ดีใจที่มีคนให้พูดคุยด้วย กระทั่งวันหนึ่งคนของพระเอกก็ตามมาเจอ พระเอกเลยพานางเอกกลับไปอยู่ด้วยกัน กะใช้ประโยชน์ฐานะเทพธิดาของนางเอกมารับรองบัลลังก์ของตน ทำให้ได้รับความเชื่อถือสนับสนุนจากประชาชนว่าตัวเองคือฮ่องเต้ที่เทพธิดาเลือก (เป็นไปตามคำทำนาย) ...คือมันเป็นช่วงที่บ้านเมืองแตกแยก บรรดาอ๋องเมืองอื่นๆ พอรู้ข่าวก็อยากได้ตัวนางเอกเหมือนกัน เพราะถ้าเทพธิดาอยู่กับใครหรือแคว้นไหนก็เสมือนเป็นการรับประกันว่าคนคนนี้คือฮ่องเต้ตัวจริง

แต่ถ้าไม่ได้มาก็ต้องฆ่าทิ้ง ตอนที่นางเอกหนีออกจากวังพระเอกถึงบอกว่าสู้ให้นางเอกตายด้วยมือตัวเองยังดีกว่าปล่อยให้ไปตายข้างนอก...เพราะมีคนจ้องจะฆ่านางเยอะ แต่นางเอกยังไม่รู้ คือถ้าออกไปก็ตายแน่ๆ ขนาดอยู่ในวังใกล้ๆ กับพระเอกยังมีคนวางแผนคิดจะทำร้ายนางสารพัดเลย  แล้วนางเอกก็ใสซื่อซะขนาดนั้นจะรอดได้ไง...พอเข้าวังได้ไม่นานนางเอกก็ถูกพาไปซ่อนตัวที่อื่น ต้องสับเปลี่ยนสถานที่ทุก 1-2 ปี เพราะเดี๋ยวคนจะรู้ความลับเรื่องที่นางไม่แก่ไม่โต แต่ผ่านไปประมาณ 6 ปีที่ซ่อนตัวก็ถูกเปิดเผย นางเอกเลยต้องกลับเข้าวังมาอยู่ข้างกายพระเอกอีกครั้ง

นางเอกกลายเป็นหนึ่งในสนมชายาของพระเอก ได้รับความโปรดปรานและตั้งท้องเป็นคนแรก แต่เพราะไม่มีอำนาจหนุนหลัง เป็นเพียงเทพธิดาที่ไว้ใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจคน ไม่เหมือนสนมคนอื่นๆ ที่มีครอบครัวเป็นแบ็ค ก็เลยมีคนบางกลุ่มไม่ยอมไม่เห็นด้วยที่นางเอกจะเป็นคนแรกที่คลอดลูกของพระเอก พระเอกเลยต้องบังคับให้นางเอกทำแท้ง(เล่มสุดท้ายจะมีเฉลยเรื่องนี้) เรื่องนี้เลยกลายเป็นปมในใจของนางเอก เป็นจุดเริ่มที่ทำให้นางโกรธเกลียดพระเอกมากก ไม่ว่าพระเอกจะทำดีแค่ไหนก็ไม่ให้อภัย ตั้งแต่นั้นความสัมพันธ์ของคู่นี้ก็เป็นเหมือนน้ำกับไฟ เดี๋ยวก็ทะเลาะเดี๋ยวก็เย็นชาใส่กัน อยู่ด้วยกันดีๆ ไม่ได้ ทำร้ายกันไปมาและสุดท้ายก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่

มีอะไรไม่ถามไม่พูดกันตรงๆ นางเองก็ชอบคิดไปเอง ส่วนพระเอกก็ด้วยความเป็นฮ่องเต้จึงคิดว่าสิ่งที่ตนทำและมอบให้นางเอกนั้นคือดีแล้ว ทั้งความโปรดปราน อำนาจ และฐานะฮองเฮา แต่ทั้งหมดกลับไม่ใช่สิ่งที่นางเอกต้องการเลย สิ่งที่นางเอกต้องการความจริงเล็กน้อยมาก อย่างเช่นหวีไม้ธรรมดาสักอันที่พระเอกแกะให้ หรือการอยู่แบบผัวเดียวเมียเดียว แต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่พระเอกไม่อาจให้นางได้มากที่สุด แต่เรื่องนี้จะโทษพระเอกก็ไม่ได้ ต้องเข้าใจบริบทของผู้ชายในยุคโบราณด้วย แถมพระเอกยังเป็นถึงฮ่องเต้ การแต่งงานมีลูกจึงไม่ใช่แค่เรื่องของครอบครัวแต่เป็นเรื่องของแว่นแคว้น เกี่ยวพันกับคนหมู่มาก ในเล่มสุดท้ายพอนางเอกถามว่าพระเอกจะมีนางคนเดียวไม่ได้หรือ พระเอกเลยงงไม่เข้าใจ คิดว่าการที่ตนแสดงออกว่าโปรดปรานและแต่งตั้งนางเป็นฮองเฮา น่าจะชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าในใจมีแค่นางเอกเท่านั้น การเป็นฮองเฮาก็หมายถึงเป็นภรรยาตัวเองไง เป็นภรรยาเพียงคนเดียว(เพราะฮองเฮามีเพียงคนเดียว) ส่วนสนมชายาคนอื่นๆ ก็เป็นแค่บ่าว จะเทียบกันได้ยังไง ...(คือเขาถูกปลูกฝังมาแบบนี้อะ)

เล่ม 2 จะเป็นเรื่องในวังหลัง นางเอกถูกพระเอกบังคับให้ไปเรียนวรยุทธ์ ยิงธนู ขี่ม้า เรียนรู้วิธีแยกพิษ หลังๆ นางจะเริ่มโหดขึ้น+ขี้ระแวง ไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป แต่เริ่มเป็นฝ่ายวางแผนโต้กลับเองบ้างแล้ว แต่บางเรื่องเราก็งงกับนางนะว่าทำไปทำไม(ทำไปเพื่อออ) เหมือนจะฉลาดโตขึ้น แต่ก็ยังทำอะไรไม่ค่อยคิด ไม่ไตร่ตรองถึงผลที่จะตามมาให้ดีๆ เช่นตอนหนีไปคลอดลูกที่นอกวัง..หนีไปเพื่ออออ?? สุดท้ายก็เกือบตายคือเก่า -_-“  ไหนจะตอนที่แอบหนีไปหาลูก แล้วมีวันนึงจะพาลูกออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก แต่ดันทุรังจะออกมากับลูกแค่สองคนโดยไม่ให้คนสนิทที่มีวรยุทธ์สูงติดตามมาด้วย ผลสุดท้ายก็ไปเจอกับอริเก่า เกือบขิต ...เหอๆ

จุดอ่อนของนางเอกก็คือเรื่องลูก ฝังใจที่ถูกบังคับให้ทำแท้งลูกคนแรก พอตั้งท้องครั้งที่สองนางเลยหวาดระแวง กลัวใครจะมาวางแผนทำให้แท้งอีก ส่วนพระเอกนางก็ยิ่งไม่เชื่อใจ ดังนั้นพอพระเอกออกไปข้างนอกนางเอกเลยหาข้ออ้างออกจากวังไปคลอดลูกที่อื่นทันที แล้วสุดท้ายก็เกือบขิต -_-“...พอนางมีลูก พระเอกก็ผ่อนปรนอนุญาตให้นางเลี้ยงลูกอยู่ในตำหนักตัวเองได้ นางเอกก็เลี้ยงลูกแบบตามใจ ลูกไม่อยากไปเรียนก็อนุญาต ปกป้อง+โอ๋ลูกสุดๆ พระเอกเลยจะเอาลูกไปเลี้ยงเอง นางเอกไม่ยอมขอโอกาสแล้วก็ทะเลาะกัน ลูกเผลอหลุดปากว่าพ่อ พระเอกอึ้ง เลยเอาลูกออกไปอบรมสั่งสอนเลี้ยงเองเดี๋ยวนั้น ปล่อยไว้กับนางเอกเดี๋ยวลูกจะเสียคนทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง นางเอกเลยพยายามทำตัวดีๆ เพื่อให้พระเอกใจอ่อนยอมให้พบลูก แต่พอพระเอกใจอ่อนยอมให้ นางเอกก็ฉวยโอกาสตอนที่พระเอกไม่อยู่แอบไปหาลูกเองและพากลับมาเล่นที่ตำหนัก พระเอกรู้ก็โกรธมากเลยมีคำสั่งห้ามไม่ให้เจออีก

ระหว่างนั้นก็จะมีเรื่องศึกสงครามเข้ามาอยู่เรื่อยๆ พระเอกต้องออกไปรบแย่งชิงดินแดนกลับคืน... เล่ม 3 ลูกนางเอกถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาท จากนั้นก็ถูกส่งไปเป็นตัวประกันที่เมืองอื่น พอนางเอกมารู้ที่หลังก็แทบคลั่งโกรธมาก บุกไปเอาเรื่องพระเอกถึงที่ จริงๆ พระเอกหรือใครจะทำร้ายตัวนางยังไงก็ได้ ขอแค่อย่ายุ่งกับลูกนาง ถ้าเป็นเรื่องลูก นางเอกสู้ตายเอาจริงเน้อ เล่นซะพระเอกเกือบขิต แต่ก็ยังไม่ลืมปกป้องนางเอกแล้วโยนความผิดไปให้นางกำนัลที่รับใช้แทน สุดท้ายนางเอกถูกจับขัง แกล้งเสียสติ พอพระเอกไม่อยู่ก็หาทางหนีไปหาลูกอีก...

แต่ลูกไม่ยอมกลับไปด้วย ลูกเริ่มโตคิดเองเป็นและ ถึงจะเพิ่ง 9 ขวบแต่ก็โตเกินวัย รู้ว่าตัวเองมีฐานะอะไรและมีหน้าที่อะไร ต่อไปจะต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง จึงไม่คล้อยตามแม่ จริงๆ ที่พระเอกส่งลูกมานี่ส่วนหนึ่งก็เพื่อปกป้องลูกด้วย อยู่ที่นี่ลูกจะได้เรียนรู้อะไรเยอะกว่า เรียนทุกอย่างได้อย่างเต็มที่ จะดีและปลอดภัยกว่าอยู่ในวังตัวเองด้วยซ้ำ แต่นางเอกมาจากยุคปัจจุบันมาจากโลกที่ไม่มีสงครามการสู้รบ นางก็อยากให้ลูกโตมาแบบได้รับความรักและอยู่ใกล้ๆ พ่อแม่ ได้ใช้ชีวิตอย่างที่เด็กวัยนี้ควรจะเป็น เหมือนอย่างตัวนางที่มีพ่อแม่โอ๋ตามใจและคอยปกป้อง ซึ่งจริงๆ เราว่าวิธีเลี้ยงลูกและความคิดของพระนางเรื่องนี้มันไม่มีใครผิดนะ แต่ผิดที่ยุคสมัย ...

ต่อๆ พอนางเอกหนีมาหาลูกได้สักพักพระเอกก็ตามมาพาคนกลับ ตอนแรกพี่แกยกทัพจะไปรบอีกที่ แต่พอรู้ว่านางเอกมาหาลูกก็เปลี่ยนขบวนทัพกะทันหันเพื่อมารับเมีย ตอนขากลับเจอข้าศึกยกทัพมาล้อม แม่ทัพที่ติดตามพระเอกเลยแซะนางเอกว่าเป็นตัวซวย  ถ้าไม่ใช่เพราะนางเอกป่านนี้ทำตามแผนเดิมคงรบชนะไปนานแล้ว ก็วางแผนรบสู้กันบลาๆ สุดท้ายนางเอกก็ถูกจับ ถูกบังคับให้เข้าพิธีแต่งตั้งเป็นฮองเฮาและถูก......

พระเอกโกรธตัวเองมากที่สุดท้ายก็ปกป้องนางเอกไม่ได้ ส่วนนางเอกก็ไม่ซีคิดซะว่าถูกหมากัด จากนั้นนางเอกก็ตั้งท้อง แต่คนอื่นคิดว่านี่ไม่ใช่ลูกพระเอก ขุนนางคนสนิทพระเอกก็มาขอให้นางเอาเด็กออก ส่วนพระเอกก็เย็นชา นางเอกเลยขอย้ายไปอยู่นอกวังแทน บอกพระเอกว่าถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องมา แล้วพระเอกก็ไม่มาจริงๆ ...เหอๆ

อ่านจบแล้วอยากจะบอกว่าเหนื่อยกับความสัมพันธ์ของพระนางมาก อ่านแล้วอึดอัด นางเอกเหมือนจะโตแต่ก็ไม่โต เหมือนจะเก่งฉลาดขึ้นแล้วแต่ก็ไม่ใช่ ครึ่งๆ กลางๆ เหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ อ่านแล้วบางทีก็เพลียกับนาง ส่วนพระเอกช่วงแรกก็โหดหลายๆ (นี่พระเอกหรือตัวร้าย55) กว่าจะลงเอยแบบเข้าใจกันได้ก็นู่นท้ายๆ เลย ...เพราะฉะนั้นอย่าถามหาความหวานเพราะมันแทบไม่มีเลยจ้า55 มีหวานแค่สองหน้าสุดท้ายใกล้ๆ จบเลย ..

ป.ล.เนื้อเรื่องเข้มข้นอยู่นะ แต่การแปลส่วนตัวรู้สึกว่ายังไม่ค่อยลื่นเท่าไร บางจุดอ่านแล้วงงๆ นิดหน่อย  ถ้าปรับได้จะดีมากเลย 

สาวรับใช้ยอดดวงใจ 3 เล่มจบ

 

สาวรับใช้ยอดดวงใจ 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ชางเว่ยเซียวเซียว
ผู้แปล : YS 
สำนักพิมพ์ หอมหมื่นลี้

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอก จ้าวหยูอี้ ชาติก่อนเป็นสาวใช้ของคุณชายรองจวนหนิงกั๋วกง แต่มักใหญ่ใฝ่สูงหวังสบายทางลัด เลยปีนขึ้นเตียงคุณชายจนได้เป็นเมียบ่าวสมใจ แล้วสุดท้ายก็ตายอนาถชีวิตไม่ได้สุขสบายอย่างที่หวังไว้ พอตายวิญญาณก็ย้อนกลับมาอยู่ในร่างเดิม แต่กลับมารอบนี้ก็ยังหนีไม่พ้นชะตาที่ต้องถูกขายไปเป็นสาวใช้ในจวนกั๋วกงเหมือนเดิม แถมรอบนี้ดันไปมีเรื่องหมางใจกับมามาคนสนิทของนายหญิงของจวนอีก นางเอกก็เลยถูกส่งไปเป็นสาวใช้ในเรือนพระเอกหรือซ่งหวู่จี้ ซื่อจื่อผู้อ่อนแอขี้โรคทีไม่มีใครเหลียวแล

พระเอกเป็นลูกเมียคนแรกของพ่อ เดิมพ่อพระเอกมีคนรักที่เติบโตด้วยกันมาอยู่ก่อนแล้ว แต่แม่พระเอกดันหลงรักพ่อพระเอกตั้งแต่แรกพบก็เลยไปขอให้พี่สาวซึ่งเป็นฮองเฮาพระราชทานสมรสให้ พี่สาวห้ามยังไงก็ไม่ฟัง ส่วนพ่อพระเอกเองก็หวังอยากได้อำนาจจากตระกูลฝั่งแม่พระเอกมาช่วยในเรื่องหน้าที่การงานเลยไม่ได้ปฏิเสธและยอมแต่งด้วย แล้วระหว่างนั้นอิพ่อก็ไปทำคนรักเก่าท้อง ก็เลยต้องรับคนเข้ามาเป็นอนุ หลังจากแม่พระเอกตาย อิพ่อก็แต่งตั้งอนุขึ้นเป็นภรรยาเอกทันที ...ส่วนพระเอกก็ล้มป่วยและถูกย้ายให้ไปอยู่ในเรือนที่ตั้งอยู่ไกลๆ โชคดีที่แม่พระเอกมีสินเดิมเยอะ แถมตระกูลฝั่งแม่ก็มีอำนาจและรักพระเอกมากโดยเฉพาะฮองเฮาพี่สาวแม่ ที่ใส่ใจและรักพระเอกเหมือนลูกแท้ๆ คนในบ้านพ่อจึงไม่ค่อยกล้ายุ่งกับพระเอก แถมพระเอกก็สามารถอยู่เองได้โดยไม่ต้องพึ่งเงินใช้จ่ายจากในจวน ใช้เงินจากสินเดิมแม่เอา ใช้ชีวิตแบบไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร ไม่ออกไปไหนเพราะป่วย ชีวิตเหี่ยวเฉาแบบหายใจอยู่ไปวันๆ จนกระทั่งนางเอกเข้ามาเป็นสาวใช้ในเรือน...

เพราะนางเอก พระเอกถึงได้รู้สาเหตุที่ทำให้อาการป่วยของตัวเองไม่หายสักที บวกกับความร่าเริง ความโอบอ้อมอารีมีน้ำใจและความน่ารักใสซื่อของนางเอก จึงค่อยๆ ดึงดูดให้พระเอกสนใจและสุดท้ายก็ตกหลุมรัก เพราะนางเอก..พระเอกจึงมีความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เหมือนเจอแสงสว่างในชีวิต ส่วนนางเอกก็มีแอบหวั่นไหวบ้าง แต่ก็เตือนตัวเองอยู่ตลอด เพราะไม่อยากซ้ำรอยเหมือนชาติที่แล้ว ดังนั้นพอพระเอกสารภาพนางเอกจึงปฏิเสธทันที เพราะรู้ฐานะตัวเองดีไม่ได้คิดใฝ่สูงใดๆ ชาตินี้ขอแค่ได้แต่งงานกับคนธรรมดาก็พอ ...แต่ความจริงคือพระเอกไม่ได้มีความคิดจะให้นางเอกเป็นเมียบ่าวหรืออนุเลย บอกว่าจะให้นางเอกเป็นภรรยาเอกและแต่งเข้ามาอย่างสมเกียรติให้ได้...เพื่อนสนิทพระเอกบังเอิญมาได้ยินก็เตือน บอกว่าให้หยอกล้อสาวใช้แต่พอดีอย่าจริงจังมาก พระเอกก็สวนว่าไม่ได้ล้อเล่นแต่คิดแบบนั้นจริงๆ

พอนางเอกมาทำงานอยู่ในเรือนนี้ สาวใช้คนเก่าของพระเอกก็อิจฉา เลยพยายามวางแผนหาเรื่องใส่ร้ายนางเอก แต่สุดท้ายก็เข้าตัวเองทุกดอก และก็ถูกพระเอกขับไล่ออกจากเรือนไป จริงๆ พระเอกเคยให้โอกาสแล้วแหละแต่นางดันไม่สำนึก จนทำให้มีคนต้องเสียชีวิต พระเอกเลยไม่เก็บไว้แล้ว ... จากนั้นพระเอกก็อาการดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะได้นางเอกใส่ใจดูแล คอยถามวิธีดูแลพระเอกจากหมอหลวงที่มารักษาจนหมอหลวงรับเป็นศิษย์ พระเอกก็ไม่ค้านสนับสนุนเต็มที่ พระเอกเรื่องนี้คือดีมากเลยนะ นางเอกอยากจะทำอะไรก็คอยเชียร์สนับสนุนให้กำลังใจตลอด อยากเรียนหนังสือก็สอน สาวใช้คนอื่นๆ เห็นก็อยากเรียนบ้าง พอพระเอกรู้ก็อนุญาตให้เปิดห้องว่างในเรือนเพื่อนเรียนได้ นางเอกจะเปิดร้านยาแต่ยังไม่ทันบอก พระเอกก็ไปดูสถานที่+เจรจาไว้ให้เรียบร้อย นางเอกรักษาคนจนโดยไม่เก็บเงิน เกรงใจไม่อยากให้พระเอกออกให้ กะจะใช้เงินตัวเอง พอพระเอกรู้ก็ไม่ยอม บอกให้นางเอกเก็บเงินนั้นไว้ใช้ส่วนตัวเดี๋ยวจ่ายให้เอง เปย์มากกก ไหนจะเสื้อผ้าของใช้ทุกอย่างที่แทบไม่ต่างจากคุณหนู ตอนนางเอกอยากให้พ่อที่พิการมาอยู่ฉลองปีใหม่ด้วยกันแต่พ่อไม่มา พระเอกเห็นนางเอกทำหน้าเศร้าๆ ก็ไปจัดการพาพ่อนางเอกมาเลย จากนั้นก็หางานในจวนให้ทำต่อเพื่อพ่อจะได้ไม่จากไปไหน ใส่ใจดูแลนางเอกดีมากๆ ขนาดยังไม่ได้แต่งงานนะเนี่ย(สามีในฝันมากๆ 55) แล้วเป็นคู่ที่ไม่เคยทะเลาะหรือผิดใจกันเลยด้วยนะ เพราะมีอะไรก็จะคุย+ปรึกษากันตลอด เวลาพระเอกไปไหนถ้าเอานางเอกไปด้วยได้ก็จะพาไปด้วยเสมอ ดังนั้นพระนางเรื่องนี้เลยมีโมเมนต์หวานๆ น่ารักกุ๊กกิ๊กเยอะเพราะแทบจะอยู่ด้วยกันตลอด...

แต่พอพระเอกเริ่มหายดี แม่เลี้ยงหรือใครบางคนก็เริ่มไม่พอใจ เพราะนึกว่าเดี๋ยวพระเอกก็คงตายเองตอนแรกเลยไม่ได้ลงมือทำอะไร ส่วนพ่อพระเอกก็หวังว่าลูกจะมีอันเป็นไปเองคือกัน แต่ยังไม่ถึงขั้นวางแผนหรือคิดจะทำร้ายอะไรลูกนะ แต่ก็แบบไม่สนใจกะให้ป่วยตายไปเองเงียบๆ เพราะถ้าพระเอกตาย สมบัติที่เมียเก่าทิ้งไว้ก็จะได้ตกเป็นของพ่อ(ปกติเจอแต่ลูกอยากให้พ่อแม่ตายเพื่อหวังสมบัติ แต่เรื่องนี้กลับกันจ้า..เหอๆ) เพราะตอนนี้จวนกั๋วกงเหลือแต่เปลือก ภายนอกดูดีแต่จริงๆ คือกำลังจะหมดตูด ที่ยังอยู่ได้ก็เพราะตอนแรกได้เงินจากแม่พระเอกเข้ามาช่วย แล้วพอแม่พระเอกตายก็ได้เงินจากฝั่งเมียใหม่ที่เป็นลูกพ่อค้ามาจุนเจืออีก (แต่ก็ยังไปทำท่ารังเกียจบ้านฝั่งเมียคนที่สองที่เป็นตระกูลพ่อค้าอีกนะ)

พอพระเอกกลับมาแข็งแรงพี่แกก็ไปเข้าร่วมงานล่าสัตว์  ฝั่งแม่เลี้ยงกลัวว่าพระเอกจะเด่นเกินหน้าลูกตัวเอง เลยไปบอกให้พ่อพระเอกไปร่วมงานล่าสัตว์ปีนี้ด้วยเพื่อจะได้จองกระโจมทำเลดีๆ แต่ที่ทำเลดีๆ ใกล้ฮ่องเต้คือแพงไง ที่ผ่านมาอิพ่อถึงไม่อยากไป พอรู้ว่าพระเอกได้รับกระโจมทำเลดีที่สุดจากฮ่องเต้ไปแล้วก็อิจฉา เลยกัดฟันยอมจ่ายเงินเพื่อรักษาหน้าตัวเอง55 ..หลังงานล่าสัตว์พระเอกก็ได้รับมอบหมายงานจากฮ่องเต้และได้ตำแหน่งขุนนางขั้นเก้ามาครอง ต่อจากนั้นพระเอกก็ย้ายออกจากจวนกั๋วกงไปอยู่ข้างนอกเพื่อให้ง่ายต่อการทำงาน (จริงๆ ฮ่องเต้เป็นคนบอกให้ย้ายแต่ให้พระเอกหาข้ออ้างเอง) บังเอิญแม่เลี้ยงมาหาเรื่องในเรือนพระเอกพอดี ก็เลยมีข้ออ้างให้ย้ายออกสมใจ พอพระเอกไปแม่เลี้ยงก็ปล่อยข่าวลือเสียๆ หายๆ ให้ร้ายพระเอก แต่คราวนี้พระเอกจะไม่ทน เลยแก้กลับด้วยการฟ้องร้องพ่อ จนพ่อถูกตามตัวกลับมาจากค่ายทหาร จากนั้นก็ไกล่เกลี่ยให้จบด้วยการที่พ่อต้องจ่ายเงินรายเดือนตามที่พระเอกสมควรจะได้รับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป อิพ่อก็สะอึก เพราะที่ผ่านมาไม่เคยให้เงินพระเอกเลย แต่ถ้าจะให้ก็ไม่มีอีก เหลือแต่เปลือกนอกแล้วจริงๆ..

เป็นแนวตายแล้ววิญญาณได้ย้อนกลับมาเกิดใหม่ในร่างเดิมเพื่อแก้ไขเปลี่ยนแปลงชีวิตไม่ให้ซ้ำรอยเดิม แต่ไม่ได้กลับมาเพื่อแก้แค้นเอาคืนใคร และถึงจะมีความทรงจำจากในชาติก่อนติดตัวมาแต่นางเอกก็ไม่ได้ซู ไม่ได้โกรธแค้นหรือโทษใคร พยายามใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายสงบสุข กับคนที่เคยทำร้ายตัวเองในชาติก่อนนางเอกก็ไม่ยุ่งด้วยแค่นั้น ไม่ได้เอาเรื่องที่รู้จากชาติก่อนมาทำเรื่องสะเทือนเลือนลั่นอะไร นอกจากทำชีวิตตัวเองกับคนใกล้ตัวให้ดีขึ้น กับแค่บอกหัวข้อข้อสอบพระเอก จริงๆ นางเอกก็ไม่ค่อยแน่ใจหรอกว่าจะออกจริงรึเปล่า แต่ปรากฏว่าออกจริงทุกข้อ พระเอกเลยถูกสงสัยว่าโกงข้อสอบ มีคนวงในทำข้อสอบรั่วไหล?...

แต่เรื่องที่ดราม่าจริงๆ เราว่าคงเป็นเรื่องฐานะนางเอกนี่แหละ ... อย่าคิดว่าพระเอกเป็นซื่อจื่อ เป็นหลานรักฮองเฮาแล้วจะง่ายไม่มีปัญหาเน้อ บอกเลยว่าไม่ใช่ ขนาดพระเอกมีอำนาจและเป็นหลานรักของฮองเฮาแถมฮ่องเต้ก็ชอบ แต่ก็ยังฝ่าด่านเรื่องความแตกต่างทางฐานะและชนชั้นนี้ไปไม่ได้เลย สุดท้ายก็ถูกบังคับให้แต่งกับคนที่มีฐานะเท่าเทียมกัน พระเอกปฏิเสธก็แล้ว ไปพูดกับฝ่ายหญิงเองก็แล้ว แต่สุดท้ายก็ถูกพระราชทานสมรสอยู่ดี ตอนพระเอกกลับมาบอกนางเอกคือร้องไห้เลยนะ เพราะกลัวว่าตัวเองจะทำตามที่รับปากนางเอกไว้ไม่ได้ กลับเป็นนางเอกที่เข้าใจ ไม่มีคำตัดพ้อต่อว่าใดๆ และเป็นฝ่ายให้กำลังใจพระเอกแทน เพราะรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าเป็นไปไม่ได้ที่พระเอกจะแต่งตนเป็นภรรยาเอก นางเอกทำใจยอมรับว่าต้องเป็นอนุมานานแล้ว หวังเพียงแค่ว่าฝ่ายนั้นจะรับตนเองได้ และพระเอกไม่ต้องลำบากใจก็พอ ..

แต่สุดท้ายแม่ฝ่ายนั้นกลับไม่ยอมปล่อยนางเอก นางเอกถึงตระหนักได้ว่าตัวเองคิดง่ายเกินไป ก็เลยตัดสินใจจะพาลูกหนีไปในวันที่พระเอกเข้าพิธีแต่งงาน... แต่เอาจริงๆ เราว่าพระเอกก็พยายามสุดๆ แล้วนะ ตอนแรกพี่แกจะพานางเอกหนีไปใช้ชีวิตด้วยกันตามลำพังสองคนแล้ว แต่นางเอกไม่เห็นด้วยบอกว่าห้ามหนี การหนีไม่ช่วยแก้ปัญหา พระเอกรู้ว่านางเอกอยากมีงานแต่งแบบคนทั่วไปก็เลยไปแอบเซอร์ไพรส์จัดงานแต่งให้ แล้วก็ทำเรื่องคืนตำแหน่งซื่อจื่อเพื่อจะได้มีฐานะเท่าเทียมกับนางเอกและสามารถจดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยากันได้ ...พระเอกคิดว่าถ้าตัวเองไม่มีฐานะซื่อจื่อแล้วอีกฝ่ายก็คงไม่แต่งด้วย แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็ยังยืนยันจะแต่งเหมือนเดิม ต่อให้พระเอกจะมีใครในใจแล้วก็ตาม กะว่าเดี๋ยวได้ตำแหน่งภรรยาเอกเมื่อไรก็ค่อยมาจัดการนางเอกทีหลัง ฮองเฮาก็ไม่ยอมยกเลิกงานแต่งให้ เพราะให้โหรทำนายดวงชะตาแล้ว โหรบอกว่าดวงชะตาพระเอกกับลูกสาวอ๋องสมพงศ์เป็นคู่แท้กัน ต้องแต่งกับคนนี้ชีวิตพระเอกถึงจะดี ฮองเฮาเลยยิ่งเชื่อ

นางเอกไม่อยากทำให้พระเอกลำบากใจที่ต้องเป็นคนกลาง เลยไปขอให้เพื่อนสนิทพระเอกช่วยพาหนี เพราะรู้ว่าตัวเองคนเดียวคงหนีไม่รอด เลยไปขอให้คนมีอำนาจช่วยดีกว่า เพื่อนสนิทเลยไปปรึกษาแม่ แม่ก็ไปปรึกษาฮองเฮาต่อ พอพระเอกรู้ว่าลูกเมียหายก็ทิ้งงานแต่งไปตามหาคนทันทีเลยจ้า ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นไม่แต่งแล้วโว้ยยย ไม่สนแล้วว่าใครจะว่ายังไง พอหาลูกเมียไม่เจอพี่แกก็กลายเป็นคนหงุดหงิดโมโหง่ายไม่มีความสุข เห็นพระเอกเป็นแบบนี้ ฮ่องเต้เลยพูดเตือนสติฮองเฮา บอกว่าตอนแรกฮองเฮาก็แค่หวังอยากให้พระเอกมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงเท่านั้นไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมพอพระเอกหายดีแล้วถึงได้โลภมากขึ้นเรื่อยๆ ล่ะ ดูสิว่าตอนนี้พระเอกมีสภาพเป็นยังไง...

สุดท้ายก็จบดีแหละ แต่ก็แอบลุ้นเหมือนกันนะว่านักเขียนจะหาทางลงยังไงเพื่อให้ทั้งคู่ได้ลงเอยแต่งงานกันอย่างสมเหตุสมผล ...สุดท้ายพออ่านถึงตอนนั้นก็แอบว้าวนิดนึงนะ แต่ถ้าอ่านดีๆ ก็จะพบว่าความจริงนักเขียนก็แอบทิ้งปมให้เราสงสัยเอ๊ะๆ มาตลอดแหละ...ตอนพิเศษมีตอนเดียวนะแต่เครียล์ดีมาก ไม่ค้างคาใจเลย ...

ป.ล. โครงเรื่องสนุกโอเคอยู่นะ ชอบเลยแหละ แต่เสียอย่างเดียวคือคำผิดเยอะไปหน่อย ถ้าปรับปรุงตรงนี้ได้ก็จะดีมากเลย