ลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 2

ลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 2 (3เล่มจบ) / ผู้แต่ง : หมิงเยวี่ยทิงเฟิง 
ผู้แปล : เหมยสี่ฤดู
สำนักพิมพ์ Happy Banana

คำโปรยหลังปก
          ประชันไหวพริบ  ลับริมฝีปาก  สุดท้ายกลายเป็นความรักความผูกพัน !
เธอทะลุมิติมายุคโบราณเพื่อช่วยเนื้อคู่แห่งโชคชะตาที่ผูกพันกันไว้ด้วยด้ายแดง
แต่เนื้อคู่คนนั้นยังหาไม่พบ  กลับพบผู้กล้าที่ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงเสียก่อน !
          ซูเสี่ยวเผยใช้ความรู้ด้านจิตวิทยาอาชญากรช่วยทางการไขคดี
ค้นพบลู่ทางหาเงินของตัวเอง  แต่ต้องละทิ้งโอกาสที่จะเดินทางไปกับหร่านเฟยเจ๋อ
เธอชินกับการพึ่งพาอาศัยเขาเสียแล้ว  จู่ๆต้องแยกจากกันแบบนี้
ทำให้เธอรู้สึกไม่อยากแยกจากอย่างบอกไม่ถูก
          หร่านเฟยเจ๋อรู้สึกว่าซูเสี่ยวเผย  เป็นหญิงสาวที่ประหลาดและน่าสนใจ
เขาช่วยเหลือนาง  ดูแลนาง เพียงเพราะทำในสิ่งที่บุรุษทั่วไปพึงกระทำ
เขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีความรู้สึกใดๆกับนาง
แต่เมื่อต้องจากกัน  ไฉนเขาจึงคิดถึงนางอยู่เรื่อย
           ในขณะที่ทั้งสองยังไม่ชัดเจนต่อความรู้สึกของตน  
ซูเสี่ยวเผยก็ประสบอันตรายโดยไม่ทราบสาเหตุ  หร่านเฟยเจ๋อรีบกลับมาตรวจสอบเรื่องนี้ทันที
เหตุการณ์นี้ทำให้เขามั่นใจในความรู้สึกที่มีต่อนาง
ทว่าการหายตัวไปและปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งของนางแปลกประหลาดยิ่ง
ความลับเกี่บงกับนางและคำพูดของนางที่ว่าพวกเขาต้องจากกัน
ทำให้เขารู้สึกว่าเส้นทางความรักช่างเต็มไปด้วยอุปสรรค

รีวิวลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 1 https://marynlinsbook.blogspot.com/2017/03/1.html

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

3 เดือนผ่านไปในที่สุดเล่ม 2 ก็มาสักที ...เล่มนี้เนื้อหาจะยิ่งเข้มข้นขึ้น
โดยเฉพาะเรื่องการสืบคดีหาตัวคนร้าย  ตอนอ่านตัวอย่างเล่มที่ 2 บทแรกนั้นทำให้เราไขว้เขว เพราะคิดว่าคนที่นางเอกกำลังตามหาอาจจะไม่ใช่พระเอกก็ได้
( แต่ถ้าไม่ใช่พระเอกแล้วจะเป็นไผ ) เพราะบทแรกมีตัวละครใหม่เพิ่มเข้ามา
พร้อมกับทิ้งตัวอักษรภาษาอังกฤษคำว่า Who are You เอาไว้ให้เป็นปริศนา...
เอาล่ะสิหรือนี่จะเป็น เฉิงเจียงอี้ คนที่นางเอกตามหาจริงๆ .....

สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ต่างจากการย้อนเวลาเรื่องอื่นๆ ก็คือ นางเอกของเรื่อง ซูเสี่ยวเผย
ไม่ได้ทะลุมิติมาแล้ววิญญาณไปเข้าร่างคนอื่น  แต่เรื่องนี้นางเอกมาด้วยร่างเดิม
หน้าเดิม ชุดเดิม และอายุเดิมของตัวเองเลย แถมหากร่างในโลกยุคโบราณนี้ตายลง
นางก็แค่กลับไปโลกเดิมในยุคปัจจุบัน  รอให้ระบบสร้างร่างใหม่เสร็จ ก็ทะลุมิติเข้ามาใหม่อีกรอบ (เหมือนเกมเลย)...แต่หากไม่อยากทะลุมิติกลับไปอีกก็ต้องตามหา เฉิงเจียงอี้ ให้เจอ และพาเขากลับมาด้วยให้ได้ ......แต่ๆ มันดันไม่เจอน่ะสิ 
เพราะทะลุกลับมากี่รอบก็ดันมาเจอแต่ท่านผู้กล้า หร่านเฟนเจ๋อ ตลอด
ขนาดทะลุมาใหม่รอบ 3 ไปติดอยู่บนต้นไม้ในค่ายกล ก็ยังไม่วายมาเจอกับท่านผู้กล้าอีก 55+ ( ต้องให้ท่านผู้กล้าช่วยพาลงมา ) 

เล่มนี้ระดับน้ำตาลความหวานของท่านผู้กล้าจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
พอๆ กับความเข้มข้นของการสืบคดี  เพราะพี่แกแน่ใจแล้วว่าตัวเองชอบนางเอกจริงๆ 
ถึงนางจะแปลกแต่พี่ก็ชอบ เพราะฉะนั้นระดับความหวาน  ความหลงตัวเอง ความหนาของหน้า ก็จะเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย จากแต่ก่อนที่ชอบบอกให้อยู่ในขนบธรรมเนียม ชาย-หญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน  แต่ตอนนี้กลับดีใจที่นางเอกไม่ได้หยุมหยิมกับเรื่องพวกนี้ 55+  ต้องบอกว่าซูเสี่ยวเผยเองนั้นก็โชคดีที่ได้มาเจอกับท่านผู้กล้า 
เพราะไม่ว่านางจะทำอะไร พี่แกก็คอยสนับสนุน  ยิ่งรู้ตัวว่าชอบแล้วก็ยิ่งใส่ใจ
คอยปกป้องดูแล  ทำกับข้าวให้  เย็บถุงเท้าให้  เดินไม่ไหวก็แบกใส่หลัง 
หากใครไม่มีมารยาท  ไม่ให้เกียรตินางเอกพี่แกก็ซัดหมด 55+  
ส่วนเรื่องหาตัวคนร้ายก็สนุก เพราะเข้าไปพัวพันหลายฝ่ายทั้งทางการ ทั้งยุทธภพ
อีรุงตุงนังไปหมด  แถมตอนนี้ปริศนาหลายๆ อย่างก็เริ่มบ่งชี้ว่าเบื้องหลังของคดีทั้งหลายน่าจะมีผู้ชักใยหรือคอยเป็นแรงกระตุ้น  คอยบงการให้คำชี้แนะอยู่ข้างหลัง  
และบางทีคนที่ย้อนเวลากลับมา ก็อาจจะไม่ได้มีแค่นางเอกกับเฉิงเจียงอี้เพียงแค่สองคนเท่านั้นอีกด้วย..

**** อันนี้อาจจะสปอยล์เน้อ ......ใครไม่อยากอ่านข้ามได้เลยจ้า ***                                                 

ตอนที่อ่านบทแรกเราคิดว่าคนที่ส่งข้อความ  Who are You มาให้นางเอกอาจจะเป็นเฉิงเจียงอี้จริงๆ  แต่พออ่านไปถึงตอนที่นางเอกวิเคราะห์ความหมายของคำๆ นี้ใหม่
ว่านี่ไม่ใช่คำทักทายที่ถามว่า คุณเป็นใคร?  แต่มันคือการท้าท้ายที่ต้องการบอกนางว่า  เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร แน่มากนักหรือ! ( อารมณ์แบบแกคิดว่าตัวเองเป็นใคร เก่งมากนักเหรอ ฉันจะฆ่าแก...ประมาณเนี่ย ) ตอนที่อ่านตอนนี้เรารู้สึกขนลุกหน่อยๆ
เพราะคิดว่าคนที่เขียนข้อความนี้ส่งมา น่าจะเป็นอีกคนที่ย้อนเวลากลับมาเหมือนกัน
และน่าจะเป็นฆาตกรโรคจิต  ที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อนางเอกด้วย 
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลุดมาอยู่ในยุคโบราณนี้ได้ยังไง  ...ว่าแล้วก็รอเล่ม 3 ต่ออีกสามเดือน (￣‥￣)=3  ( บอกไว้ก่อนว่านี่มโนล้วนๆ อย่าเชื่อมากเน้อ 55+ )

...........................................................................................................

ซูเสี่ยวเผยมองท่าทางของอีกฝ่ายแล้วหัวเราะฮ่าๆ พูดกับหร่านเฟยเจ๋อว่า 
" ช่างใจกว้างยิ่งนัก  ท่านจะมอบให้เขาจริงหรือ "
" จริงสิ  ข้าไม่มีทรัพย์สินจะตอบแทน  การตอบแทนด้วยร่างกายข้าเก็บไว้ให้ผู้อื่นแล้ว เหลือแต่ดาบเท่านั้นที่มอบให้ได้ "
     ตอบแทนด้วยร่างกาย?  ซูเสี่ยวเผยหัวเราะฮ่าๆ จินตนาการว่าถ้าหร่านเฟยเจ๋อบอกจี้เจียเหวินว่าจะตอบแทนด้วยร่างกาย  เด็กหนุ่มคนนั้นจะทำหน้าอย่างไร แค่คิดก็หน้าขันเหลือเกิน
     หร่านเฟยเจ๋อทำหน้าบึ้ง  น่าหัวเราะตรงไหนกัน  เขากำลังพูดถึงนางอยู่ชัดๆ ผู้อื่นช่วยแบกดาบให้ เขาจึงมอบดาบให้   แล้วเขาที่แบกคนเล่า!  ก็ต้องได้คนสิ!
 ..............................................................................................................

 " ผู้กล้า ถ้าจู่ๆข้าหายตัวไป  ข้าหมายความว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหมือนครั้งก่อนที่ในห้องเต็มไปด้วยเลือดหรือเกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดยิ่งกว่านี้  ผู้กล้าอย่าได้เป็นกังวลเพราะข้าเลย  ข้าจากไปก็เพราะความจำเป็น  แต่ข้าต้องปลอดภัยแน่นอน "
" จะเกิดเรื่องอันใด "
" ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน "
หร่านเฟยเจ๋อมองนางอย่างลึกซึ้ง จู่ๆก็พูดเสียงอ่อนโยน  
" แค่เจ้าหนาวหรือหิวข้ายังเป็นห่วง  นับประสาอะไรกับหายตัวไป "

ยุทธการปิดแผ่นฟ้า (มู่หรงซูชิง)

นิยายชุดพรหมลิขิตรัก ภาคยุทธการปิดแผ่นฟ้า (มู่หรงซูชิง) 2 เล่มจบ  / ผู้แต่ง : เฉียนลู่
สำนักพิมพ์ Hongsamut

คำโปรยหลังปก
กลศึกที่ดีต้องรู้เขารู้เรา  รู้จักใช้ทุกๆข่าวสาร  การค้าในมือ กดดันคู่ต่อสู้
รู้จักนิ่งเพื่อรอโอกาส
รู้จักถอยเพื่อลดความเสียหาย
รู้จักรุกเพื่อคงความได้เปรียบ

สิ่งเหล่านี้  'มู่หรงซูชิง'  อดีตนักการเงินสาวจากยุคปัจจุบันรู้ดีกว่าใคร
ในยามที่นางต้องย้อนอดีตไปอยู่ในร่างของสาวน้อยไร้ความสามารถ บุตรสาวที่ไม่เอาถ่านของ
คหบดีสกุลมู่หรง  ต้องถูกคู่หมายถอนหมั้น ถูกผู้คนรอบด้านเย้ยหยัน
อยู่ในสภาวะที่ครอบครัวกำลังเผชิญวิกฤตทางการค้า

นางรู้ดีว่าถึงเวลาที่ตนต้องลุกขึ้นสู้
รู้ว่าควรจะต้องวางตัวอย่างไร  เพื่อกอบกู้สถานการณ์รอบด้าน
ที่สำคัญที่สุด .. คือกอบกู้ศักดิ์ศรีของ  'ร่างร่างนี้'  คืนมา!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

มาแล้วจ้าอีก 1 ผลงานของนักเขียนชุดโฉมงามบรรณาการ  
เรื่องนี้นางเอกของเรื่องก็ย้อนเวลากลับมาในอดีตเหมือนกันจ้า (*・∀-)☆   
นางเอกของเรื่องเดิมมีชื่อว่า ไป๋อีฝาน เป็นสาวยุคปัจจุบันที่ทะลุมิติมาด้วยกำไลข้อมือ 
(ส่วนของชุดโฉมงามบรรณาการจะมาด้วยจานยันต์แปดทิศ) มาอยู่ในร่างของ มู่หรงซูชิง 
คุณหนูผู้เอาแต่ใจ นิสัยไม่ค่อยดี เพราะถูกคนรอบข้างตามใจมาตลอด  
วันหนึ่งคุณหนูพลัดตกน้ำ นางเอกก็เลยได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้แทน ... 
แน่นอนว่าทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปนับแต่บัดนั้น  ด้วยความเฉลียวฉลาดและไหวพริบของนางเอก  
ก็ทำให้กิจการของตระกูลที่กำลังแย่ลงเรื่อยๆ ฟื้นคืนชีพกลับคืนมาอีกครั้ง  
กลายเป็น 1 ใน 3 ตระกูลใหญ่ที่ทรงอิทธิพล แต่ไม่ว่าสมรภูมิทางการค้าจะดุเดือดแค่ไหน
นางเอกก็ยังคงใช้ชีวิตได้อย่างเรียบง่ายและ Slow life ท่ามกลางป่าไผ่เหมือนเดิม

พระเอก เซวียนหยวนอี้ ท่านแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นตงอี๋ อดีตคู่หมั้นของนางเอก 
เป็นคนหยิ่งผยอง ดื้อดึง หลังจากนางเอกทะลุมิติมาได้ 3 ปีพระเอกก็มาหา (ไม่ใช่อะไรแต่มาขอถอนหมั้น)   หลายปีที่ผ่านมาพระเอกพยายามขอถอนหมั้นอยู่ตลอด แต่ก็ไม่สำเร็จสักที 
เพราะเจ้าของร่างเดิมให้ตายยังไงก็ไม่ยอม  คุณหนูมู่หรงคนก่อนหลงใหลคลั่งไคล้ 
ตามติดพระเอกสุดๆ จนพระเอกทนไม่ไหวต้องมาด้วยตัวเอง .... 
แต่ชะเอิงเอย...หลังจากถอนหมั้นเสร็จแล้ว  พี่แกก็ได้ค้นพบว่ามู่หรงซูชิงในวันนั้น กับมู่หรงซูชิงในวันนี้ ไฉนถึงได้ต่างกันถึงเพียงนี้เล่า แต่ทำไงดีดันถอนหมั้นไปแล้ว งั้นเอาวะทำมึนขอยกเลิกละกัน 
แต่นางเอกมีหรือจะยอม เพราะนางไม่ได้รักพี่แกสักหน่อย  
แถมพระเอกเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ ไม่รู้แต่งไปจะมีภรรยางอกออกมาอีกกี่คน 
เพราะสิ่งที่นางเอกต้องการก็แค่คนที่รักเดียวใจเดียว คนที่รักเคารพ ให้เกียรติ และอิสระแก่นางได้

เรื่องนี้นางเอกทำการค้าเก่งมาก มีปฏิภาณไหวพริบ เป็นคนใจเย็น เรียบง่าย
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหน ใบหน้าของนางก็มักจะมีรอยยิ้มสบายๆ ประดับอยู่เสมอ  
และเพราะความเรียบง่าย ดูสบายๆ นี่เอง จึงทำให้ผู้คนมากมายอยากเข้ามาใกล้ชิด  
ดังนั้นนางเอกจึงเป็นคนที่มีเพื่อนฝูงเยอะ  มีแต่เพื่อนดีๆ และมีแต่ผู้ติดตามเก่งๆ 
ที่มีฝีมือคอยทำงานให้ ( นางเอกเป็นเหมือนมันสมอง ส่วนคนรอบข้างก็เปรียบเสมือนแขนขาที่คอยทำงานให้ตามที่นางสั่ง ) 

พอมาถึงเล่ม 2 ก็จะเริ่มเข้าสู่สงคราม  สงครามที่นางเอกอยากจะเลี่ยงแต่ก็เลี่ยงไม่ได้
เนื่องด้วยตระกูลมู่หรงดันมีเสบียงคลังอาหารธัญพืชมากที่สุดในแคว้น  
จึงทำให้มีคนมากมายที่อยากจะลอบสังหารนาง ไม่ว่าจะเป็นแคว้นข้างเคียง 
หรือแม้แต่ฮ่องเต้แคว้นตัวเอง ที่คิดจะครอบครองคลังเสบียงด้วยการรับนางเข้ามาเป็นสนมนางใน  
ทางเดียวที่จะรอดได้ ...ก็มีแต่ต้องหนีไปหาพระเอกที่ชายแดนล่ะทีนี้ 55+ ... 
ในขณะนั้นสถานการณ์ที่ชายแดนกำลังเริ่มระอุ ฝ่ายตรงข้ามเริ่มใช้ค่ายกลในการต่อสู้ 
กองทัพของพระเอกตกอยู่ในสถานะที่เป็นรอง  แต่การมาถึงของนางเอกกลับกลายเป็นเหมือนแสงสว่าง เพราะนางจึงทำให้สถานการณ์การสู้รบของพระเอกกลับมามีความหวังขึ้นอีกครั้ง ...............
เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะรอบตัวนางเอกมีแต่เพื่อนดีๆ  มีแต่คนเก่งมีฝีมือ เลยได้อาศัยคนเหล่านี้เข้ามาช่วยในการทำสงคราม บวกกับความรู้จากโลกอนาคตของนาง จึงทำให้สถานการณ์เริ่มพลิกผันกลับมาดีขึ้น (ความรู้เรื่องอะไรไม่บอกน๊า ไปอ่านเองเน้อ ) ......... 
แต่พอหมดเรื่องสงคราม ก็ดันมีเรื่องของฮ่องเต้เข้ามาทำให้ปวดหัวอีก  
ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้กลายเป็นศึกชิงนาง รัก 3 เศร้าไปได้ล่ะเนี่ย  ....
ฮ่องเต้ก็เจอนางเอกแค่ 1-2 ครั้งเองน๊า ทำไมถึงได้รักปักใจหลาย  
....กลายเป็นละครน้ำเน่าไปแว้ววว ヽ( )`ε´( )ノ  55+

เรื่องนี้ตัวละครค่อนข้างเยอะ ออกมาไม่หวาดไม่ไหวกันเลยทีเดียว ผู้ชายในเรื่องก็มีแต่ดีงาม
จนเราอาจจะแอบอิจฉานางเอกเบาๆ ที่มีแต่คนมารุมชอบ   
ในเรื่องเหมือนจะมีพระรอง แต่ไม่ต้องกลัวจะเป็นเหมือนเพชรยอดขุนพลนะ  (ノ・◡・)ノ ♥..... 
อ่านจบแล้วเฉยๆ  อ่านได้เรื่อยๆ สบายๆ  Slow life เหมือนนิสัยนางเอกอะ ρ(′▽`o)ノ゛   
สำหรับเรามันไม่ค่อยมีจุดพีค หรือจุดที่ดึงดูดใจเท่าไรอะเน้อ  
ไม่ค่อยชินกับการเรียกชื่อตัวละครด้วยชื่อพยางค์เดียวด้วย แบบเรียกมู่หรงซูชิงว่า ' ชิง '  
เรียกเซียวหยวนอี้ว่า ' อี้ '  หรือเรียกซางจวินว่า ' จวิน ' เฉยๆ  มันให้อารมณ์เหมือนเราคนไทยเวลามีเพื่อนที่ชื่อว่าเชอรี่แล้วเราก็เรียกว่า ' รี่ '  หรือแอปเปิ้ลก็เรียกว่า ' เปิ้ล ' อะไรแบบเนี่ย ... 
แต่เข้าใจว่าที่เรียกพยางค์เดียวได้เพราะเป็นคนที่สนิทกัน  แต่เราไม่ชินเองน่ะ ฮาๆ  へ(´∀`へ)

...........................................................................................................

" ใช่แล้ว ชีวิตคนคนหนึ่งต้องผ่านพ้นฉากตอนชีวิตมากเพียงใด ต้องผ่านพ้นอุปสรรคขวากหนามมากน้อยขนาดไหน  มีดอกไม้สักกี่ดอกที่ต้องการคนมาเห็นใจ "

" ข้าจะเห็นใจเพียงดอกบัวมรกตในทะเลสาบเหลียนซินเท่านั้น "

" นี่คือคำตอบที่ท่านจะให้ข้าหรือ "

" ใช่ "

" นับแต่มี้มีเพียงเจ้าผู้เดียวไม่มีผู้อื่นอีก "

ขอเพียงมีนางครองคู่กับเขาไปตลอดชีวิตก็เพียงพอแล้ว  เขาเองก็ไม่ได้ชื่นชอบการมีเมียหลายคน

หากจะให้ทำเพื่อนาง เขาก็พร้อมจะมีนางเพียงคนเดียวไปชั่วชีวิต ..........