ลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 2

ลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 2 (3เล่มจบ) / ผู้แต่ง : หมิงเยวี่ยทิงเฟิง 
ผู้แปล : เหมยสี่ฤดู
สำนักพิมพ์ Happy Banana

คำโปรยหลังปก
          ประชันไหวพริบ  ลับริมฝีปาก  สุดท้ายกลายเป็นความรักความผูกพัน !
เธอทะลุมิติมายุคโบราณเพื่อช่วยเนื้อคู่แห่งโชคชะตาที่ผูกพันกันไว้ด้วยด้ายแดง
แต่เนื้อคู่คนนั้นยังหาไม่พบ  กลับพบผู้กล้าที่ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงเสียก่อน !
          ซูเสี่ยวเผยใช้ความรู้ด้านจิตวิทยาอาชญากรช่วยทางการไขคดี
ค้นพบลู่ทางหาเงินของตัวเอง  แต่ต้องละทิ้งโอกาสที่จะเดินทางไปกับหร่านเฟยเจ๋อ
เธอชินกับการพึ่งพาอาศัยเขาเสียแล้ว  จู่ๆต้องแยกจากกันแบบนี้
ทำให้เธอรู้สึกไม่อยากแยกจากอย่างบอกไม่ถูก
          หร่านเฟยเจ๋อรู้สึกว่าซูเสี่ยวเผย  เป็นหญิงสาวที่ประหลาดและน่าสนใจ
เขาช่วยเหลือนาง  ดูแลนาง เพียงเพราะทำในสิ่งที่บุรุษทั่วไปพึงกระทำ
เขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีความรู้สึกใดๆกับนาง
แต่เมื่อต้องจากกัน  ไฉนเขาจึงคิดถึงนางอยู่เรื่อย
           ในขณะที่ทั้งสองยังไม่ชัดเจนต่อความรู้สึกของตน  
ซูเสี่ยวเผยก็ประสบอันตรายโดยไม่ทราบสาเหตุ  หร่านเฟยเจ๋อรีบกลับมาตรวจสอบเรื่องนี้ทันที
เหตุการณ์นี้ทำให้เขามั่นใจในความรู้สึกที่มีต่อนาง
ทว่าการหายตัวไปและปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งของนางแปลกประหลาดยิ่ง
ความลับเกี่บงกับนางและคำพูดของนางที่ว่าพวกเขาต้องจากกัน
ทำให้เขารู้สึกว่าเส้นทางความรักช่างเต็มไปด้วยอุปสรรค

รีวิวลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 1 https://marynlinsbook.blogspot.com/2017/03/1.html

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

3 เดือนผ่านไปในที่สุดเล่ม 2 ก็มาสักที ...เล่มนี้เนื้อหาจะยิ่งเข้มข้นขึ้น
โดยเฉพาะเรื่องการสืบคดีหาตัวคนร้าย  ตอนอ่านตัวอย่างเล่มที่ 2 บทแรกนั้นทำให้เราไขว้เขว เพราะคิดว่าคนที่นางเอกกำลังตามหาอาจจะไม่ใช่พระเอกก็ได้
( แต่ถ้าไม่ใช่พระเอกแล้วจะเป็นไผ ) เพราะบทแรกมีตัวละครใหม่เพิ่มเข้ามา
พร้อมกับทิ้งตัวอักษรภาษาอังกฤษคำว่า Who are You เอาไว้ให้เป็นปริศนา...
เอาล่ะสิหรือนี่จะเป็น เฉิงเจียงอี้ คนที่นางเอกตามหาจริงๆ .....

สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ต่างจากการย้อนเวลาเรื่องอื่นๆ ก็คือ นางเอกของเรื่อง ซูเสี่ยวเผย
ไม่ได้ทะลุมิติมาแล้ววิญญาณไปเข้าร่างคนอื่น  แต่เรื่องนี้นางเอกมาด้วยร่างเดิม
หน้าเดิม ชุดเดิม และอายุเดิมของตัวเองเลย แถมหากร่างในโลกยุคโบราณนี้ตายลง
นางก็แค่กลับไปโลกเดิมในยุคปัจจุบัน  รอให้ระบบสร้างร่างใหม่เสร็จ ก็ทะลุมิติเข้ามาใหม่อีกรอบ (เหมือนเกมเลย)...แต่หากไม่อยากทะลุมิติกลับไปอีกก็ต้องตามหา เฉิงเจียงอี้ ให้เจอ และพาเขากลับมาด้วยให้ได้ ......แต่ๆ มันดันไม่เจอน่ะสิ 
เพราะทะลุกลับมากี่รอบก็ดันมาเจอแต่ท่านผู้กล้า หร่านเฟนเจ๋อ ตลอด
ขนาดทะลุมาใหม่รอบ 3 ไปติดอยู่บนต้นไม้ในค่ายกล ก็ยังไม่วายมาเจอกับท่านผู้กล้าอีก 55+ ( ต้องให้ท่านผู้กล้าช่วยพาลงมา ) 

เล่มนี้ระดับน้ำตาลความหวานของท่านผู้กล้าจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
พอๆ กับความเข้มข้นของการสืบคดี  เพราะพี่แกแน่ใจแล้วว่าตัวเองชอบนางเอกจริงๆ 
ถึงนางจะแปลกแต่พี่ก็ชอบ เพราะฉะนั้นระดับความหวาน  ความหลงตัวเอง ความหนาของหน้า ก็จะเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย จากแต่ก่อนที่ชอบบอกให้อยู่ในขนบธรรมเนียม ชาย-หญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน  แต่ตอนนี้กลับดีใจที่นางเอกไม่ได้หยุมหยิมกับเรื่องพวกนี้ 55+  ต้องบอกว่าซูเสี่ยวเผยเองนั้นก็โชคดีที่ได้มาเจอกับท่านผู้กล้า 
เพราะไม่ว่านางจะทำอะไร พี่แกก็คอยสนับสนุน  ยิ่งรู้ตัวว่าชอบแล้วก็ยิ่งใส่ใจ
คอยปกป้องดูแล  ทำกับข้าวให้  เย็บถุงเท้าให้  เดินไม่ไหวก็แบกใส่หลัง 
หากใครไม่มีมารยาท  ไม่ให้เกียรตินางเอกพี่แกก็ซัดหมด 55+  
ส่วนเรื่องหาตัวคนร้ายก็สนุก เพราะเข้าไปพัวพันหลายฝ่ายทั้งทางการ ทั้งยุทธภพ
อีรุงตุงนังไปหมด  แถมตอนนี้ปริศนาหลายๆ อย่างก็เริ่มบ่งชี้ว่าเบื้องหลังของคดีทั้งหลายน่าจะมีผู้ชักใยหรือคอยเป็นแรงกระตุ้น  คอยบงการให้คำชี้แนะอยู่ข้างหลัง  
และบางทีคนที่ย้อนเวลากลับมา ก็อาจจะไม่ได้มีแค่นางเอกกับเฉิงเจียงอี้เพียงแค่สองคนเท่านั้นอีกด้วย..

**** อันนี้อาจจะสปอยล์เน้อ ......ใครไม่อยากอ่านข้ามได้เลยจ้า ***                                                 

ตอนที่อ่านบทแรกเราคิดว่าคนที่ส่งข้อความ  Who are You มาให้นางเอกอาจจะเป็นเฉิงเจียงอี้จริงๆ  แต่พออ่านไปถึงตอนที่นางเอกวิเคราะห์ความหมายของคำๆ นี้ใหม่
ว่านี่ไม่ใช่คำทักทายที่ถามว่า คุณเป็นใคร?  แต่มันคือการท้าท้ายที่ต้องการบอกนางว่า  เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร แน่มากนักหรือ! ( อารมณ์แบบแกคิดว่าตัวเองเป็นใคร เก่งมากนักเหรอ ฉันจะฆ่าแก...ประมาณเนี่ย ) ตอนที่อ่านตอนนี้เรารู้สึกขนลุกหน่อยๆ
เพราะคิดว่าคนที่เขียนข้อความนี้ส่งมา น่าจะเป็นอีกคนที่ย้อนเวลากลับมาเหมือนกัน
และน่าจะเป็นฆาตกรโรคจิต  ที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อนางเอกด้วย 
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลุดมาอยู่ในยุคโบราณนี้ได้ยังไง  ...ว่าแล้วก็รอเล่ม 3 ต่ออีกสามเดือน (￣‥￣)=3  ( บอกไว้ก่อนว่านี่มโนล้วนๆ อย่าเชื่อมากเน้อ 55+ )

...........................................................................................................

ซูเสี่ยวเผยมองท่าทางของอีกฝ่ายแล้วหัวเราะฮ่าๆ พูดกับหร่านเฟยเจ๋อว่า 
" ช่างใจกว้างยิ่งนัก  ท่านจะมอบให้เขาจริงหรือ "
" จริงสิ  ข้าไม่มีทรัพย์สินจะตอบแทน  การตอบแทนด้วยร่างกายข้าเก็บไว้ให้ผู้อื่นแล้ว เหลือแต่ดาบเท่านั้นที่มอบให้ได้ "
     ตอบแทนด้วยร่างกาย?  ซูเสี่ยวเผยหัวเราะฮ่าๆ จินตนาการว่าถ้าหร่านเฟยเจ๋อบอกจี้เจียเหวินว่าจะตอบแทนด้วยร่างกาย  เด็กหนุ่มคนนั้นจะทำหน้าอย่างไร แค่คิดก็หน้าขันเหลือเกิน
     หร่านเฟยเจ๋อทำหน้าบึ้ง  น่าหัวเราะตรงไหนกัน  เขากำลังพูดถึงนางอยู่ชัดๆ ผู้อื่นช่วยแบกดาบให้ เขาจึงมอบดาบให้   แล้วเขาที่แบกคนเล่า!  ก็ต้องได้คนสิ!
 ..............................................................................................................

 " ผู้กล้า ถ้าจู่ๆข้าหายตัวไป  ข้าหมายความว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหมือนครั้งก่อนที่ในห้องเต็มไปด้วยเลือดหรือเกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดยิ่งกว่านี้  ผู้กล้าอย่าได้เป็นกังวลเพราะข้าเลย  ข้าจากไปก็เพราะความจำเป็น  แต่ข้าต้องปลอดภัยแน่นอน "
" จะเกิดเรื่องอันใด "
" ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน "
หร่านเฟยเจ๋อมองนางอย่างลึกซึ้ง จู่ๆก็พูดเสียงอ่อนโยน  
" แค่เจ้าหนาวหรือหิวข้ายังเป็นห่วง  นับประสาอะไรกับหายตัวไป "