รักเธอตั้งแต่วันวาน 4 เล่มจบ

 

รักเธอตั้งแต่วันวาน 4 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ชิงเหม่ย
ผู้แปล : หนูน้อยฉี
ปก : Eno
สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

เล่มนี้จะเป็นเรื่องราวความรักของ เฉินจินหยาง เพื่อนสนิทของนางเอกในเรื่องรักยิ้มของเธอ ความรักของคุณหนูจินหยาง สาวสวย รวย เก่ง หัวดี กับอ้ายเจีย หนุ่มรุ่นน้องในมหาลัยฯ หรือเด็กเกรียนบ้านข้างๆ หนุ่มรูปหล่อสูงใหญ่กำยำ นักกีฬาอีสปอร์ตหรือมิดคนใหม่ของทีม YQCB

พระนางเจอกันครั้งแรกที่มหาลัยฯ พระเอกเป็นรุ่นน้องปี 1 ที่ป๊อปมากมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ฉายา VIP ของห้องปกครองหรือลอร์ดโวลเดอมอร์แห่งโรงเรียนมัธยมปลาย T พอดีมหาลัยฯ กับโรงเรียนมัธยมที่พระเอกเคยเรียนอยู่ติดกัน ฉายาของพระเอกเลยโด่งดังข้ามฟากมาถึงที่นี่ พระเอกบังเอิญไปเจอนางเอกตอนกำลังถูกแก๊งเด็กม.ปลายรุมไถตังค์พอดี เลยเข้าไปช่วย จากนั้นนางเอกก็ย้ายออกจากหอพักมาอยู่ข้างนอก ทั้งสองคนเลยได้เจอกันอีก เพราะบ้านเธอกับบ้านพระเอกอยู่ในตึกเดียวกัน พระเอกเรียนคณะวิศวกรรมโยธาเก่งเลขเก่งวิทย์แต่อ่อนภาษาอังกฤษมาก ที่บ้านก็เลยไปขอให้นางเอกที่เรียนคณะภาษาต่างประเทศมาช่วยติวให้ จากความสัมพันธ์แบบรุ่นพี่รุ่นน้องก็กลายมาเป็นเพื่อนบ้าน ต่อมาก็กลายเป็นศิษย์อาจารย์ และสุดท้ายก็กลายมาเป็นคู่รักกันในที่สุด...

เล่มนี้จะเป็นช่วงที่กีฬาอีสปอร์ตในจีนยังไม่บูมเท่าไร เป็นของใหม่ บางอย่างเลยดูยังไม่ค่อยพร้อมหรือลงตัว พระเอกก็เริ่มจากการฟอร์มทีมกับกลุ่มเพื่อนแล้วลงแข่งในอินเทอร์เน็ตคาเฟ่แถวมหาลัยฯ จากนั้นก็มีคนจากทีม YQCB ไปเห็นแววเลยชวนมาร่วมทีม แต่พระเอกก็ปฏิเสธ ทว่าพอได้ไปเห็นการแข่งขันที่ทีมจากประเทศตัวเองต้องพ่ายแพ้ให้กับชาติอื่นแบบฉิวเฉียดพระเอกก็เปลี่ยนความคิดใหม่ ตัดสินใจตอบรับเพื่อเป็นนักกีฬาอีสปอร์ตแบบจริงๆ จังๆ ...แต่ก็ต้องเจอกับอุปสรรคใหญ่เนื่องจากที่บ้านไม่เห็นด้วย ไม่อยากให้พระเอกพักการเรียนเพื่อไปเป็นนักกีฬาอีสปอร์ต...

แถมเริ่มแรกตอนไปลองซ้อมที่ฐานของทีม พระเอกก็ยังแอบไปโดยไม่บอกนางเอกอีกต่างหาก ทั้งๆ ที่รับปากว่าจะไปสอบภาษาอังกฤษให้ผ่าน นางเอกอุตส่าห์ช่วยติวและไปหาแบบฝึกหัดมาสอนจนอดหลับอดนอน รุ่งเช้าก่อนสอบก็ยังส่งข้อความไปให้กำลังใจ แต่สุดท้ายพระเอกดันชิ่งไปซ้อมเกม ปล่อยให้นางเอกรอเหมือนคนโง่ พอนางเอกรู้ความจริงเลยไปเอาแบบฝึกหัดคืนแล้วโยนทิ้งถังขยะทั้งหมด พระเอกกลับมาเห็นฉากนี้พอดีก็รู้ว่านางเอกโกรธจริง ช็อกมาก ไปไม่เป็นเลยทีนี้ จากนั้นก็ไปสารภาพความจริงกับแม่เรื่องที่จะไปเป็นนักกีฬาอีสปอร์ต แล้วก็ถูกไล่ออกจากบ้านไปตามระเบียบ ไม่มีเงินติดตัว วันๆ ต้องกินแต่หมั่นโถวเปล่าๆ ต้องเดินใส่รองแตะท่ามกลางอุณหภูมิที่ต่ำกว่าศูนย์องศา ...โถๆๆๆ

ส่วนนางเอกก็กำลังจะถูกพ่อส่งไปเรียนเมืองนอก และคลุมถุงชนกับลูกพี่ลูกน้องที่มาจากหมู่บ้านเดียวกัน นางเอกเลยประท้วงด้วยการหนีออกจากบ้าน แต่เป็นการหนีออกจากบ้านที่ตลกมาก(หมายถึงฝั่งนางเอกนะ) พอพ่อนางเอกไม่เห็นยอดแจ้งเตือนการใช้เงินจากบัตรเครดิตของลูกก็เป็นห่วง รีบโทรมาถามเลยว่าเป็นไร ทำไมไม่ใช้ตังค์ล่ะ 55 ...แต่หลังจากนั้นนางเอกก็ตัดสินใจไปเรียนที่ต่างประเทศนะ ส่วนพระเอกก็ไปเป็นนักกีฬาอีสปอร์ตทำตามฝัน อ่านแล้วชอบคู่นี้จริงๆ ต่างคนต่างคลั่งรักไม่แพ้กัน อ่านจบไม่อยากเป็นนางเอกแต่อยากเป็นพระเอกแทนอะ 55 นางเอกสายเปย์มากรวยอยู่แล้ว เรื่องเงินไม่ใช่อุปสรรค แฟนเปย์เราไม่ได้เราก็เปย์แฟนเองสิ 55 พระเอกสตรีมเกมครั้งแรกก็กดส่งของขวัญราคาแพงที่สุดให้เลย ฐานที่พักของพระเอกห้ามคนนอกเข้าเหรอ อ๋อไม่เป็นไร..ไปเช่าวิลล่าข้างๆ กันเดือนละ 40000-50000 หยวนอยู่ก็ได้ ทะเลาะกับพระเอกเหรอ..ก็แก้เครียดด้วยการซื้อรถราคาหลักล้านไปเลยสิ สมกับเป็นคุณหนูจินหยางจริงๆ สวย รวย ฉลาด แมน ใจสปอร์ต คบกันมาสามปีพระเอกให้แมวราคา 30000 หยวนครั้งเดียว ก็ไม่เคยโวยวายหรือเรียกร้องอยากได้อะไร เพราะรู้ว่าพระเอกจน 55

แต่เห็นรักกันดีเข้ากันได้แบบนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีปัญหาเน้อ จริงๆ ก็เป็นปกติของคนรักแหละ ต้องมีบางเรื่องที่ไม่เข้าใจความคิดเห็นไม่ตรงกัน มีจุดที่ยังไม่เคลียร์แต่ก็เลือกที่จะปล่อยข้ามและพอถึงวันหนึ่งมันก็ระเบิดออกมา ความจริงอ่านๆ ไปก็แอบรู้สึกว่าทั้งๆ ที่พระเอกเป็นคนสารภาพรัก เป็นคนตามจีบและตกหลุมรักเขาก่อน แต่พอคบกันเป็นแฟน เรากลับรู้สึกว่าคนที่ทุ่มสุดตัวและปรับตัวมากที่สุดก็คือฝั่งนางเอกนะ นางเอกเหมือนจะหยิ่งเชิดๆ เอาแต่ใจ สไตล์ลูกคุณหนู พอมีแฟนเราก็นึกว่าเธอจะเอาแต่ใจให้พระเอกคอยวิ่งไล่ตาม แต่พออ่านจริงๆ เหมือนจะกลับกันนะ กลายเป็นนางเอกต่างหากที่ไล่ตาม พยายามปรับตัวให้เข้ากับโลกของพระเอกอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเป็นการเปิดมือถือคอยดูพระเอกสตรีมเกม (ทั้งๆ ที่ความจริงนางเอกไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลยสักนิด ไม่เล่นเกม แต่เพื่อคนรักก็ยอมมาเป็นแอดมินช่องสตรีมของพระเอก คอยติดตามข่าววงการนี้และเข้าไปอ่านกระทู้ข่าวต่างๆ เพื่อจะได้เข้าใจโลกของแฟนมากขึ้น) เวลามีแข่งก็บินตามไปเชียร์ พระเอกต้องกินนอนพักที่ฐานกับทีม นางเอกก็ตามมาเช่าบ้านอยู่ใกล้ๆ และสุดท้ายก็สมัครเป็นล่ามเป็นพิธีกรในสนามแข่งกีฬาอีสปอร์ตก็เพื่อพระเอกอีก ทั้งๆ ที่พระเอกแทบไม่มีเวลาพาไปเดทไปเที่ยวไหนเหมือนคู่รักคนอื่นๆ เลย แต่นางเอกก็ไม่เคยบ่น อ้ายเจียโคตรโชคดี

ตอนอ่านเจออ้ายเจียในเรื่องรักยิ้มของเธอ เราก็นึกว่าอ้ายเจียจะเป็นหมาน้อยใสๆ ซื่อๆ ที่คอยตามติดเจ้าของหรือแฟนสาว แต่พอมาอ่านเล่มที่อ้ายเจียเป็นพระเอกเองคือรู้เลยว่ามานม่ายช่ายยยนาจา นี่มันหมาป่าชัดๆ แถมยังหื่นมากด้วย 55 (สายรุกทั้งคู่) ...อ้ายเจียเป็นผู้นำ เป็นคนที่พึ่งพาได้ มีแฟนก็ไม่ปิด ไม่กลัวเสียแฟนคลับ (กลัวแต่จะเสียเมีย เดี๋ยวเมียทิ้ง 55) แต่ตอนที่ไม่เข้าใจกันจนเกือบจะเลิกกันก็มีนะ เราจะได้เห็นเส้นทางความรักของอ้ายเจียกับคุณหนูจินหยาง รวมถึงจุดเริ่มต้นในวงการอีสปอร์ตและการฝ่าฟันในวงการนี้ของอ้ายเจียที่ไม่ได้สวยงามหรือโรยด้วยกลีบกุหลาบแต่อย่างใด ต้องเจอกับแรงกดดันมากมาย ทั้งจากตัวเองและจากคำพูดของคนในอินเทอร์เน็ต แล้วไหนจะแรงกดดันที่อยากจะให้พ่อแม่ภาคภูมิใจและยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเลือกนั่นอีก ซึ่งบางครั้งมันก็ทำให้พระเอกหลงลืมและมองข้ามคนที่อยู่ข้างกาย จนเกือบจะสูญเสียคนเขาไปจริงๆ ...

อ่านเล่มนี้แล้วจะเข้าใจที่ไปที่มาของหลายๆ ตัวละครที่อยู่ในเรื่องรักยิ้มของเธอมากขึ้น มีเรื่องของถงเหยากับแฟนเก่าที่ในเล่มรักยิ้มไม่ได้กล่าวเอาไว้มาก แต่จะมีรายละเอียดให้เห็นในเล่มนี้ รวมถึงเรื่องราวของคนในทีม YQCB ของพระเอกด้วย ที่กว่าจะมาเป็นทีมให้เราได้เห็นอยู่ในเรื่องรักยิ้มของเธอนั้น จริงๆ แล้วเบื้องหลังต้องผ่านอะไรกันมาบ้าง จนมารวมทีมได้อย่างทุกวันนี้ ใครไม่ใช่สายเกมไม่ต้องห่วงนะ อ่านรู้เรื่องแน่นอน เหมือนได้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กับนางเอก เป็นแนวอีสปอร์ตที่ดำเนินไปพร้อมกับเรื่องรัก และการทำตามความฝันได้อย่างลงตัวจริงๆ ...

แด่สิบปีของพวกเรา 4 เล่มจบ

แด่สิบปีของพวกเรา 4 เล่มจบ 

ผู้แต่ง : ซูไห่ชางเซิง

ผู้แปล : วนิดา ลิขิตมงคลสุข

สำนักพิมพ์ Siam Inter Book

เธอไม่เคยจงเกลียดจงชังตนเองเช่นในวันนี้มาก่อนเลย

ทำไมต้องมีชีวิตอยู่?...

ทำไมต้องอยู่อย่างหน้าด้านๆ?....

มีคนให้กำเนิดเธอมา มีคนเลี้ยงดูเธอมา ทว่า..กลับไม่มีคนต้องการ

พวกเขาชื่นชอบเธอได้ ดีกับเธอได้ แต่นอกจากเธอแล้ว พวกเขาก็มีคนที่ชื่นชอบมากกว่า

อยากจะทำดีด้วยมากกว่าอยู่ตลอดเวลา

เพื่อคนเหล่านั้นแล้ว เลยถือโอกาสโยนเธอทิ้งไว้ไม่เหลียวแลตามน้ำไป

น่าอดสูถึงเพียงนั้น ดูราวกับเศษขยะ โยนทิ้งแล้วก็ไม่นึกถึงแล้วหรือ...

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์) 

นางเอก อวิ๋นเหิง หรือเวินเหิง เด็กสาวบ้านนอกวัยสิบห้าที่จู่ๆ ก็มีคนมาบอกว่าเธอไม่ได้แซ่อวิ๋นแต่แซ่เวิน แล้วก็พาเธอกลับไป โดยแลกกับการรับปากว่าจะช่วยรักษาน้องชายที่สุขภาพไม่ดีของเธอให้กลับมาแข็งแรง..ครอบครัวที่แท้จริงของนางเอกเป็นคนใหญ่คนโตในกองทัพ ปู่เป็นทหาร พ่อก็เป็นรองผู้บัญชาการ ส่วนแม่เป็นนักเปียโน และยังมีพี่ชายสุดหล่อที่สุภาพอ่อนโยนเรียนเก่งอีกหนึ่งคน

ชีวิตหมือนจะดี แต่ความจริงคือไม่มีใครยินดีที่นางเอกกลับมาเลยสักคน บ้านหลังใหญ่โตครอบครัวพร้อมหน้า แต่นางเอกกลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนแปลกหน้าที่เดินเข้าบ้านผิด เพราะตลอด 15 ปีที่เธอไม่อยู่ คนในบ้านก็หาเด็กสาวอีกคนมาเลี้ยงดูแทนเธอซึ่งเป็นลูกสาวแท้ๆ เป็นที่เรียบร้อย และเมื่อนางเอกกลับมา ลูกสาวกำมะลอก็ต้องถูกส่งตัวออกไป แม้นางเอกจะไม่รู้เรื่องไม่ได้เป็นคนสั่ง แต่ก็เป็นสาเหตุ จึงทำให้พี่ชายและแม่บังเกิดเกล้าไม่พอใจเธออยู่ลึกๆ ที่ทำให้ลูกกำมะลอต้องกระเด็นออกจากบ้านไป แต่ไม่ว่าใครจะคิดยังไง ต่อให้พี่ชายจะไม่เห็นเธอเป็นน้อง แม่ไม่เห็นเธอเป็นลูกสาว ไม่มีใครเห็นเธอเป็นคนในครอบครัว นางเอกก็ได้แต่ต้องยิ้มรับเอาไว้อย่างเดียวเท่านั้น...

เธอตั้งอกตั้งใจใช้ชีวิตเป็นเวินเหิง 

ถูกทุกคนที่รักเวินซือเอ่อร์ลืมเลือน จงเกลียดจงชัง

ทว่าก็ไม่อาจโวยวายได้ เพราะพวกเขาไม่ผิด

เวินเหิงแย่งทุกสิ่งไปจากเวินซือเอ่อร์

โลกใบนี้อย่างไรเสียก็มีเวินซือเอ่อร์มาก่อน แล้วค่อยมีเวินเหิงตามมา

พระเอก เหยียนซี เด็กหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดีมากกกๆ จนมักทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผู้หญิง เด็กหนุ่มผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ รักพวกพ้อง สดใสเจิดจ้าเหมือนแสงตะวัน จึงดึงดูดผู้คนให้เข้าหาทั้งชายและหญิง พระ-นางอยู่บ้านใกล้กัน นางเอกชอบพระเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ประทับใจตรึงตรา หลงคิดว่าไม่มีใครรู้ แต่จริงๆ คือทุกคนดูออกกันหมดตั้งนานแล้วว่าเธอชอบเขา ..และด้วยเหตุผลบางอย่างพระเอกจึงดีกับนางเอกมาก คอยปกป้องตามใจยิ่งกว่าคนในครอบครัวแท้ๆ ซะอีก 

จากนั้นก็มีเหตุให้นางเอกต้องย้ายมาอยู่บ้านพระเอก เนื่องจากปู่พระเอกกำลังจะย้ายไปอยู่เมืองนอกกับลูกชาย(ก็พ่อพระเอกนั่นแหละ) แต่เพราะพระเอกไม่ยอมไป ปู่ก็ห่วงกลัวว่าจะไม่มีคนดูแลหลาน พระเอกเลยเสนอว่าจะให้นางเอกมาอยู่ด้วย เพราะนางเอกนิสัยดีอ่อนโยน เรียนก็เก่ง ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ทำอาหารเป็น ไว้ใจได้ แถมยังมีสัญญาหมั้นหมายกับพระเอกอยู่ก่อนแล้ว สุดท้ายปู่ก็ยอมตกลง นางเอกเลยต้องย้ายออกจากบ้านสกุลเวินมาอยู่บ้านสกุลเหยียนอย่างงงๆ

ความจริงออกมาก็ดี เพราะตอนนั้นลูกสาวกำมะลอกลับมาอยู่บ้านแล้ว นางเอกอุตส่าห์ไปช่วยพูดกับปู่ เอ่ยปากออกหน้าขอให้ลูกสาวกำมะลอกลับมาอยู่บ้านนี้ด้วยกัน แต่ปู่ก็ถามกลับว่าแน่ใจนะ เพราะถ้ากลับมา แม่กับพี่ชายก็อาจจะรักและใส่ใจคนนั้นมากกว่านะ นางเอกก็บอกว่าไม่เป็นไร แต่กลับเจอลูกสาวกำมะลอโทรมาใส่ร้ายกับพี่ชายบลาๆ จนทำให้พี่เข้าใจผิดและต่อว่านางเอกด้วยคำพูดที่รุนแรง จุกมาก ถ้าเป็นเราคงจะปล่อยเบลอไม่นับญาติไม่ยุ่งด้วยอีกเลย คือไม่ใช่อะไร แต่มันหลายรอบแล้วไง แม่ก็ด้วย ตอนนางเอกย้ายเข้ามาวันแรกแล้วขึ้นไปดูห้องนอนตัวเอง คือเห็นก็รู้เลยว่าห้องนี้ต้องเป็นของลูกสาวกำมะลอมาก่อนแน่ๆ นางเอกเลยไม่ค่อยกล้าแตะอะไร แต่ระหว่างที่กำลังหยิบตุ๊กตามาดูจู่ๆ แม่ก็โผล่มา ไม่ถามอะไรสักคำ แต่กลับต่อว่านางเอกที่แตะของบนโต๊ะก่อนเลย จุกมากฉากนี้ ไหนจะตอนที่ปู่บอกให้แม่ซื้อชุดใหม่ๆ ให้นางเอกหน่อย เพราะเห็นนางเอกใส่แต่ชุดนักเรียน(อยู่บ้านก็ใส่ T^T)  แม่ก็ซื้อนะ แต่ไปซื้อขนาดของลูกสาวกำมะลอมาให้แทน ซึ่งนางเอกใส่ไม่ได้อะ ไหนจะฉากที่ลูกสาวกำมะลอกลับมาแล้วพี่ชายจะขอห้องคืน จะให้นางเอกย้ายไปอยู่ห้องอื่นแทน แต่นางเอกรู้อยู่แล้วเลยเตรียมเก็บของเอาไว้รอเรียบร้อย จริงๆ นางเอกไม่เคยเห็นที่นี่เป็นบ้านตัวเองอยู่แล้ว ไม่เคยเอาของออกจากกระเป๋า ไม่เคยหยิบของในห้องนี้มาใช้ คือใช้นอนกับทำการบ้านอย่างเดียว อารมณ์เหมือนโรงแรมเตรียมพร้อมย้ายออกได้เสมอ อิพี่ชายเข้ามาเห็นกระเป๋าที่วางอยู่คืออึ้ง คือมันหลายครั้งมากที่แม่กับพี่ชายทำร้ายจิตใจนางเอก หลังๆ ถึงจะมาดีและเฉลยเหตุผล แต่มันก็ยังตะขิดตะขวงใจยังไงไม่รู้ คือแค่เรื่องครอบครัวอย่างเดียว ยังไม่ต้องพูดถึงความรักของพระนางก็หน่วงมากแล้วจริงๆ

จากนั้นพระเอกก็ป่วยจำอะไรไม่ได้ นิสัยกลับไปเป็นเหมือนเด็กทารก พูดไม่เป็นคำ ดูแลตัวเองไม่ได้ ต้องมีคนคอยดูแลอยู่ด้วยตลอดเวลา สาเหตุเกิดจากพบเจอเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก แต่นางเอกคือสู้มาก ไม่มีความคิดที่จะทิ้งพระเอกเลย ขนาดตอนนั้นตัวเองก็ยังเป็นแค่เด็กนักเรียนม.ปลายเท่านั้น แต่กลับดูแลพระเอกได้เหมือนแม่คนหนึ่ง เวลาไปเรียนก็พาไปด้วย ไม่อาย แต่พอพ่อพระเอกกลับมาก็จะเอาพระเอกไปอยู่โรงพยาบาลอย่างเดียว นางเอกรู้ว่าคนป่วยแบบนี้ไปอยู่โรงพยาบาลจะมีสภาพเป็นไง เลยพยายามค้าน และขอดูแลพระเอกเอง แต่ด้วยความเด็กอะเลยสู้ไม่ได้ เลยต้องยอม แต่จริงๆ คือน้องซุ่มวางแผนอยู่ จนภายหลังก็ไปต่อรองกับปู่ จนสามารถเอาพระเอกกลับมาดูแลเองที่บ้านได้ ...T^T

นางเอกเรื่องนี้แกร่ง ฉลาด พูดน้อย อ่อนโยนใจดี แต่ถ้าโมโหเมื่อไรก็...หึหึ ถ้าใครมารังแกพระเอกก็...หึหึ เป็นรักที่ไม่หวังครอบครอง แค่ขอให้คนที่ตนชอบอยู่ดีมีสุขมีชีวิตยืนยาวก็พอใจแล้ว พระเอกจะรักหรือไม่รักเธอ นางเอกก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไป สามารถแต่งงานมีลูกได้ตามปกติ ขอแค่ได้เก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจก็พอ เป็นคู่ที่อุปสรรคเยอะมาก ทั้งจากฝีมือคนและจากโชคชะตา ...แยกกันครั้งแรกคือตอนที่้เพื่อนสนิทคนหนึ่งของพระเอกกลับมา จากที่ตกลงกันว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน นางเอกเลยตัดสินใจไปเรียนที่อื่นในวินาทีสุดท้าย จากนั้นบ้านนางเอกก็เกิดเรื่องเศร้าและทำให้นางเอกถูกไล่ออกจากบ้าน ต้องหาเงินเรียนเอง ลำบากมาก ฉากที่เพื่อนเอาของในกระเป๋านางเอกไปไว้ในห้องน้ำนี่คือโกรธมากนะ น้ำตาไหลเลยT^T

จากนั้นนางเอกก็ได้รู้ความจริงว่าทำไมตัวเองถึงถูกเอาไปเลี้ยงที่อื่น ความลับของตระกูล ความลำบากใจของแม่ เหตุผลที่พระเอกดีกับตนในตอนแรก และสิ่งที่ทุกคนในบ้านปกปิดตนเองมาตลอด ..แบบหลายซับหลายซ้อนมาก ของนางเอกว่าหนักแล้ว แต่เจอของพระเอกไปยิ่งหนักกว่า เพราะถูกกระทำทั้งทางร่างกายและจิตใจ สาหัสมาก กลับมาได้อย่างทุกวันนี้คือเก่งมากแล้วจริงๆ ...พระเอกเป็นคนรักเพื่อนแต่อิเพื่อนนี่รักพระเอกแบบไหน บิดเบี้ยวกันไปหมด ถ้าไม่มีนางเอก หรือถ้าชีวิตนี้พระเอกไม่เจอนางเอก หรือถ้าพระเอกรักคนนั้นแบบคนรัก เรื่องนี้ก็อาจเปลี่ยนเป็นนิยายวายได้เลยนะ พล็อตแบบคุณชายที่แสนดีแต่ถูกสั่งสอนแบบผิดๆ เลยโตมาแบบเบี้ยวๆ ลุ่มหลงเพื่อนในวัยเยาว์ ต้องการกักขังคนไว้ข้างกาย ก็เลยวางแผนวางกับดักเพื่อทำให้อีกฝ่ายมาอยู่ในอุ้งมือ โดยไม่สนใจว่านั่นจะเป็นการทำร้ายเขาหรือไม่ เพียงเพราะอยากให้ข้างกายตัวเองมีคนๆ นี้อยู่ด้วยตลอดไป ...พระเอกเสน่ห์แรงมากจริงๆ หน้าตาดีมากเปล่งประกายมาก จนนำภัยมาสู่ตัว T^T (แต่ความจริงพระเอกก็อยู่ของตัวเองดีๆ นะ รักเพื่อนจากใจจริง เรื่องที่ไม่น่าให้อภัยก็ให้อภัยเพราะคำว่าเพื่อน แต่อิพวกเพื่อนสนิทอะ รักพระเอกแบบไหน หวังอะไรอยู่?)

คนเขียนเดียวกับเรื่องความทรงจำใต้เงารัก(ในตอนท้ายจะมีตัวละครจากในเรื่องนี้โผล่มาด้วย) หน่วง บีบหัวใจมาก ความสัมพันธ์ซับซ้อนอีรุงตุงนัง ปมเยอะ มีอะไรซ่อนอยู่มากมายเต็มไปหมด เรื่องราวคาดไม่ถึงหักมุมบ่อย(คุณหลอกดาว) อ่านตอนแรกอาจไม่ชอบคนนี้ แต่อ่านจนจบอาจไม่เป็นแบบนั้น(ก็ได้) ไม่มีอะไรแน่นอน ต้องอ่านให้จบถึงจะเข้าใจที่มาที่ไป รวมถึงความคิดและการกระทำนั้นๆ ของตัวละคร ตอนแรกอ่านแล้วสงสารนางเอกมาก แต่อ่านไปเรื่อยๆ คืออยากกอดพระเอกที่สุด ชีวิตน่าสงสารมาก เพราะคนที่ทำร้ายพี่แกก็คือคนใกล้ตัว คนที่ตัวเองเชื่อใจทั้งนั้น ...สุดๆ อ่านแล้วช็อกมาก โมโหมาก ระหว่างทางหน่วงมาก แต่ก็จบดีมาก สมกับที่ลำบากมาเยอะ จบแบบไม่ค้างคาใจเลย เฉลยการกระทำและปมในใจของทุกคน เคลียร์ๆ

ปรุงรักลุ้นใจแม่ครัวบ้านไร่ 3 เล่มจบ

 

ปรุงรักลุ้นใจแม่ครัวบ้านไร่ 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง :  Su Qing Huan (苏倾欢)
ผู้แปล :  A-MU และ อวี้หลันฮัว 
ภาพปก : RedMatcha 
สำนักพิมพ์ หอมหมื่นลี้

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอก เสิ่นถง หญิงสาวจากยุคปัจจุบันที่วิญญาณทะลุมิติมาอยู่ในร่างเด็กสาวชนบทที่มีชื่อเดียวกันกับตัวเอง ครอบครัวของร่างเดิมเป็นชาวบ้านธรรมดามีฐานะยากจน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง แต่พอพ่อแม่ตาย เจ้าของร่างเก่าก็ถูกญาติขับไล่ออกจากบ้านพร้อมกับยึดสมบัติทุกอย่างด้วยข้อหาว่าเป็นตัวอัปมงคล แต่ดีที่มีคนสงสารก็เลยให้เจ้าของร่างเก่ามาพักอาศัยอยู่ที่บ้านด้วย พอนางเอกเข้ามาอยู่ร่างนี้ ก็ถูกลูกพี่ลูกน้องของร่างเก่าตามมาหาเรื่องถึงหน้าบ้านทันที คิดจะทำให้นางเอกเสียชื่อเสียงแล้วถูกจับใส่กรงหมูถ่วงน้ำ แต่นางเอกรู้ทัน ก็เลยแก้เกมกลับจนได้ที่ดินทำกินของบ้านคืน และยังจับพลัดจับผลูได้ขอทานสติไม่ดีมาเป็นพี่ชายอีกหนึ่งคน

ในชาติก่อนนางเอกเคยเปิดร้านอาหารและมีฝีมือในการทำอาหารแบบเก่งมากๆ ก็เลยได้ใช้ทักษะที่ติดตัวมานี้ทำอาหารขายเพื่ออัพเกรดชีวิตให้ดีขึ้น เริ่มจากเอาผักไปขายที่หอสุราในเมือง แต่ก็เจอกดราคาเพราะเห็นว่ามาจากชนบท คิดว่านางเอกต้องยอม แต่นางเอกไม่ยอม กัดฟันเอาไปตระเวนขายที่อื่นจนมีหอสุราแห่งหนึ่งยอมช่วยซื้อ นางเอกเลยตอบแทนด้วยการทำอาหารจานผักง่ายๆ ให้อย่างหนึ่ง จนทำให้ลูกค้าสูงศักดิ์ที่มากินในวันนั้นติดใจและใครๆ ก็ถามถึง จากนั้นชีวิตของนางเอกก็เริ่มดีขึ้น แต่พอชีวิตเริ่มดีพวกญาติๆ ก็ตามมารังควานขอนู่นขอนี่ตามสเต็ป พอรู้ว่านางเอกทำอาหารอร่อยจนหอสุราในเมืองอยากจ้างไปเป็นแม่ครัว ก็รีบมากุเรื่องใส่ร้ายหาว่านางเอกขโมยตำราอาหารของตระกูลไป ตอนที่นางเอกถูกทางการจับก็ไม่คิดจะช่วย แต่กลับมาประโคมข่าวเพื่อทำให้คนอื่นเข้าใจผิด แล้วก็เตรียมยึดทรัพย์สินทุกอย่างของนางเอกไปเป็นของตัวเองแบบหน้าไม่ด้านๆ เอะอะอะไรก็โทษแต่นางเอก ร้ายแบบโง่ๆ แบบไม่มียางอายใดๆ เป็นตัวละครที่อ่านเจอได้บ่อยๆ ในนิยายแนวนี้จริงๆ

หลักๆ ก็เป็นเรื่องการทำอาหาร การทำธุรกิจของนางเอก ชาติกำเนิดของพระนาง แล้วก็มีเรื่องการแย่งชิงบัลลังก์นิดหน่อย ศัตรูส่วนใหญ่ก็คือคู่แข่งทางการค้ากับคนที่อิจฉาริษยานางเอกนั่นแหละ เป็นพวกพ่อค้ากับคหบดีตระกูลหนึ่งที่กลัวว่าตัวเองจะเสียผลประโยชน์ ก็เลยจ้องแต่จะหาเรื่องนางเอกเพราะถือว่าตัวเองมีคนใหญ่คนโตหนุนหลัง แต่นางเอกก็ไม่ใช่ลูกพลับนิ่มที่จะปล่อยให้ใครมารังแกง่ายๆ เช่นกัน ตั้งแต่ตอนที่ชาติกำเนิดยังไม่เฉลยนางก็ใช้อาหารผูกมิตรจนสนิทสนมกับเจ้าของหอสุราใหญ่ในเมือง ได้เป็นเพื่อนกับคุณชายสกุลกัวและท่านโหวน้อยจากเมืองหลวงแล้ว

ส่วนญาตินางเอก หลังจากได้สูตรอาหารก็เอาไปขายให้หอสุราคู่แข่งเพื่อแลกกับเงิน แล้วก็ใช้เงินเกินตัวจนเป็นหนี้เป็นสิน พอหาทางใช้หนี้ไม่ได้ก็วางแผนจะจับนางเอกไปแต่งงานกับคนไม่ดี เพื่อจะได้เอาเงินค่าสินสอดมาใช้หนี้ แต่ดีที่นางเอกรู้ทันเลยรอดมาได้ แถมยังได้เปิดโปงคดีสะเทือนขวัญที่สั่นคลอนไปทั่วทั้งเมืองอีกด้วย จนฝ่ายนั้นแค้นใจ วางแผนมาจับตัวนางเอกไปอีกรอบ แต่ก็ถูกฝีมือการทำอาหารของนางเอกล่อลวงจนตกหลุมพราง จากนั้นนางเอกก็ได้รู้ชาติกำเนิดของตัวเองว่าเป็นลูกใคร และได้กลับเข้าตระกูล...

หลังจากนั้นพระนางก็ได้กลับสู่ฐานะเดิมและครอบครัวที่แท้จริง พระเอกกลายเป็น...ผู้สูงศักดิ์ ส่วนนางเอกก็กลายเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหนึ่ง และด้วยความที่นางเอกเสน่ห์แรงมาก เสน่ห์แรงมาตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นแค่แม่ครัวตัวเล็กๆ ธรรมดาแล้ว ทำอาหารก็เก่ง ทำการค้าก็เลิศ เลยมีแต่คนอยากได้นางมาเป็นลูกสะใภ้ พระเอกเลยต้องรีบส่งจดหมายไปหาพ่อ บอกให้รีบไปสู่ขอคนเอาไว้ก่อน แต่ตอนนั้นปู่นางเอกยังไม่รู้ว่าเจอหลานสาวสายตรงของตระกูลหรือนางเอกแล้ว เลยไปเลือกหลานสาวจากสายรองที่งดงามและเก่งที่สุดคนหนึ่งมาแทน ก็เลยทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดตามมาอีกนิดหน่อย

แล้วหลานสาวสายรองก็เป็นคนทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะแห้ว ก็คิดจะกำจัดนางเอกซึ่งเป็นหลานสาวสายตรงทิ้งเพื่อมาแทนที่ พอกลับมาเมืองหลวง นางก็ไปปั่นหัวท่านหญิงคนหนึ่งให้เกลียดนางเอกไปด้วย ทำให้นางเอกถูกหาเรื่องเกือบตาย เกือบถูกทำลายชื่อเสียง แต่คราวนี้พระเอกจะไม่ทน เลยส่งคนไปจัดการท่านหญิงคนนั้นเอง ตอนแรกพระเอกกะจะใช้วิธีการเดียวกับที่อีกฝ่ายส่งคนมาทำกับนางเอก แต่นางเอกขอไว้ เลยเปลี่ยนเป็นวางเพลิงแทน พอทำเสร็จยังไม่ลืมเขียนจดหมายน้อยมาชี้แจง เพราะกลัวนางเอกจะไม่ชอบ เดี๋ยวจะคิดว่าตัวเองเหี้ยมโหดเกินไป...

ฝั่งพระเอกจะเป็นเรื่องการเมืองซึ่งไม่ค่อยบรรยายเยอะเท่าไร ส่วนใหญ่จะไปกระจุกที่เรื่องของนางเอกซะมากกว่า เพิ่งมากระหน่ำสู้กันตอนช่วงท้ายๆ แล้วก็มีเซอไพรส์อีกนิดหน่อย เฉลยข้อสงสัยว่าทำไม...ถึงหน้าตาคล้ายพระเอกจัง จากนั้นเขาก็แต่งงานกันแฮปปี้แอนดิ้ง

ป.ล. ด้วยความที่มาจากยุคปัจจุบัน นางเอกจึงไม่มีความคิดที่จะเก็บงำความรู้หรือสูตรอาหารต่างๆ เอาไว้กับตัวเองคนเดียว เพราะนางคิดว่าหากเก็บไว้กับตัว หรือแค่สืบทอดสอนกันเฉพาะคนในไม่สอนคนนอก หากทำแบบนั้นสักวันความรู้เหล่านั้นก็จะหายไปและไม่เกิดการพัฒนา จะย่ำอยู่กับที่เพราะไม่มีการแข่งขัน พอไม่มีคู่แข่งก็ไม่ได้คิดค้นอะไรใหม่ๆ หรือได้พัฒนาฝีมือ ดังนั้นนางเอกจึงยินดีสอนทุกคน อยากให้ความรู้กระจายจะได้เกิดการพัฒนา นางเอกจึงไม่กลัวเลยว่าจะมีใครมาขโมยสูตรอาหารของตัวเองไป เพราะนางเป็นคนที่พัฒนาตัวเองอยู่ตลอด มั่นใจว่ายังไงก็ต้องนำหน้าคนอื่นและมีอะไรใหม่ๆ มาปรับปรุงธุรกิจตัวเองเสมอ เชื่อมั่นว่ายังไงคนอื่นก็ตามไม่ทัน เพราะฉะนั้นนางยินดีสอน ยินดีชี้แนะ ไม่กั๊ก คนที่ทำงานด้วยเลยยิ่งชื่นชอบและนับถือนางจากใจจริง...