ปรุงรักลุ้นใจแม่ครัวบ้านไร่ 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : Su Qing Huan (苏倾欢)
ผู้แปล : A-MU และ อวี้หลันฮัว
ภาพปก : RedMatcha
สำนักพิมพ์ หอมหมื่นลี้
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอก เสิ่นถง
หญิงสาวจากยุคปัจจุบันที่วิญญาณทะลุมิติมาอยู่ในร่างเด็กสาวชนบทที่มีชื่อเดียวกันกับตัวเอง
ครอบครัวของร่างเดิมเป็นชาวบ้านธรรมดามีฐานะยากจน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ
แห่งหนึ่ง แต่พอพ่อแม่ตาย เจ้าของร่างเก่าก็ถูกญาติขับไล่ออกจากบ้านพร้อมกับยึดสมบัติทุกอย่างด้วยข้อหาว่าเป็นตัวอัปมงคล
แต่ดีที่มีคนสงสารก็เลยให้เจ้าของร่างเก่ามาพักอาศัยอยู่ที่บ้านด้วย พอนางเอกเข้ามาอยู่ร่างนี้ ก็ถูกลูกพี่ลูกน้องของร่างเก่าตามมาหาเรื่องถึงหน้าบ้านทันที
คิดจะทำให้นางเอกเสียชื่อเสียงแล้วถูกจับใส่กรงหมูถ่วงน้ำ แต่นางเอกรู้ทัน ก็เลยแก้เกมกลับจนได้ที่ดินทำกินของบ้านคืน และยังจับพลัดจับผลูได้ขอทานสติไม่ดีมาเป็นพี่ชายอีกหนึ่งคน
ในชาติก่อนนางเอกเคยเปิดร้านอาหารและมีฝีมือในการทำอาหารแบบเก่งมากๆ ก็เลยได้ใช้ทักษะที่ติดตัวมานี้ทำอาหารขายเพื่ออัพเกรดชีวิตให้ดีขึ้น เริ่มจากเอาผักไปขายที่หอสุราในเมือง
แต่ก็เจอกดราคาเพราะเห็นว่ามาจากชนบท คิดว่านางเอกต้องยอม แต่นางเอกไม่ยอม กัดฟันเอาไปตระเวนขายที่อื่นจนมีหอสุราแห่งหนึ่งยอมช่วยซื้อ
นางเอกเลยตอบแทนด้วยการทำอาหารจานผักง่ายๆ ให้อย่างหนึ่ง จนทำให้ลูกค้าสูงศักดิ์ที่มากินในวันนั้นติดใจและใครๆ
ก็ถามถึง จากนั้นชีวิตของนางเอกก็เริ่มดีขึ้น แต่พอชีวิตเริ่มดีพวกญาติๆ
ก็ตามมารังควานขอนู่นขอนี่ตามสเต็ป พอรู้ว่านางเอกทำอาหารอร่อยจนหอสุราในเมืองอยากจ้างไปเป็นแม่ครัว
ก็รีบมากุเรื่องใส่ร้ายหาว่านางเอกขโมยตำราอาหารของตระกูลไป ตอนที่นางเอกถูกทางการจับก็ไม่คิดจะช่วย แต่กลับมาประโคมข่าวเพื่อทำให้คนอื่นเข้าใจผิด แล้วก็เตรียมยึดทรัพย์สินทุกอย่างของนางเอกไปเป็นของตัวเองแบบหน้าไม่ด้านๆ เอะอะอะไรก็โทษแต่นางเอก ร้ายแบบโง่ๆ แบบไม่มียางอายใดๆ เป็นตัวละครที่อ่านเจอได้บ่อยๆ
ในนิยายแนวนี้จริงๆ
หลักๆ ก็เป็นเรื่องการทำอาหาร การทำธุรกิจของนางเอก ชาติกำเนิดของพระนาง แล้วก็มีเรื่องการแย่งชิงบัลลังก์นิดหน่อย
ศัตรูส่วนใหญ่ก็คือคู่แข่งทางการค้ากับคนที่อิจฉาริษยานางเอกนั่นแหละ
เป็นพวกพ่อค้ากับคหบดีตระกูลหนึ่งที่กลัวว่าตัวเองจะเสียผลประโยชน์ ก็เลยจ้องแต่จะหาเรื่องนางเอกเพราะถือว่าตัวเองมีคนใหญ่คนโตหนุนหลัง
แต่นางเอกก็ไม่ใช่ลูกพลับนิ่มที่จะปล่อยให้ใครมารังแกง่ายๆ เช่นกัน ตั้งแต่ตอนที่ชาติกำเนิดยังไม่เฉลยนางก็ใช้อาหารผูกมิตรจนสนิทสนมกับเจ้าของหอสุราใหญ่ในเมือง
ได้เป็นเพื่อนกับคุณชายสกุลกัวและท่านโหวน้อยจากเมืองหลวงแล้ว
ส่วนญาตินางเอก หลังจากได้สูตรอาหารก็เอาไปขายให้หอสุราคู่แข่งเพื่อแลกกับเงิน แล้วก็ใช้เงินเกินตัวจนเป็นหนี้เป็นสิน พอหาทางใช้หนี้ไม่ได้ก็วางแผนจะจับนางเอกไปแต่งงานกับคนไม่ดี เพื่อจะได้เอาเงินค่าสินสอดมาใช้หนี้ แต่ดีที่นางเอกรู้ทันเลยรอดมาได้ แถมยังได้เปิดโปงคดีสะเทือนขวัญที่สั่นคลอนไปทั่วทั้งเมืองอีกด้วย จนฝ่ายนั้นแค้นใจ วางแผนมาจับตัวนางเอกไปอีกรอบ แต่ก็ถูกฝีมือการทำอาหารของนางเอกล่อลวงจนตกหลุมพราง จากนั้นนางเอกก็ได้รู้ชาติกำเนิดของตัวเองว่าเป็นลูกใคร และได้กลับเข้าตระกูล...
หลังจากนั้นพระนางก็ได้กลับสู่ฐานะเดิมและครอบครัวที่แท้จริง
พระเอกกลายเป็น...ผู้สูงศักดิ์ ส่วนนางเอกก็กลายเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหนึ่ง และด้วยความที่นางเอกเสน่ห์แรงมาก
เสน่ห์แรงมาตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นแค่แม่ครัวตัวเล็กๆ ธรรมดาแล้ว ทำอาหารก็เก่ง ทำการค้าก็เลิศ เลยมีแต่คนอยากได้นางมาเป็นลูกสะใภ้ พระเอกเลยต้องรีบส่งจดหมายไปหาพ่อ บอกให้รีบไปสู่ขอคนเอาไว้ก่อน
แต่ตอนนั้นปู่นางเอกยังไม่รู้ว่าเจอหลานสาวสายตรงของตระกูลหรือนางเอกแล้ว เลยไปเลือกหลานสาวจากสายรองที่งดงามและเก่งที่สุดคนหนึ่งมาแทน
ก็เลยทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดตามมาอีกนิดหน่อย
แล้วหลานสาวสายรองก็เป็นคนทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะแห้ว ก็คิดจะกำจัดนางเอกซึ่งเป็นหลานสาวสายตรงทิ้งเพื่อมาแทนที่ พอกลับมาเมืองหลวง นางก็ไปปั่นหัวท่านหญิงคนหนึ่งให้เกลียดนางเอกไปด้วย ทำให้นางเอกถูกหาเรื่องเกือบตาย เกือบถูกทำลายชื่อเสียง แต่คราวนี้พระเอกจะไม่ทน เลยส่งคนไปจัดการท่านหญิงคนนั้นเอง ตอนแรกพระเอกกะจะใช้วิธีการเดียวกับที่อีกฝ่ายส่งคนมาทำกับนางเอก แต่นางเอกขอไว้ เลยเปลี่ยนเป็นวางเพลิงแทน พอทำเสร็จยังไม่ลืมเขียนจดหมายน้อยมาชี้แจง เพราะกลัวนางเอกจะไม่ชอบ เดี๋ยวจะคิดว่าตัวเองเหี้ยมโหดเกินไป...
ฝั่งพระเอกจะเป็นเรื่องการเมืองซึ่งไม่ค่อยบรรยายเยอะเท่าไร
ส่วนใหญ่จะไปกระจุกที่เรื่องของนางเอกซะมากกว่า เพิ่งมากระหน่ำสู้กันตอนช่วงท้ายๆ แล้วก็มีเซอไพรส์อีกนิดหน่อย
เฉลยข้อสงสัยว่าทำไม...ถึงหน้าตาคล้ายพระเอกจัง
จากนั้นเขาก็แต่งงานกันแฮปปี้แอนดิ้ง
ป.ล. ด้วยความที่มาจากยุคปัจจุบัน นางเอกจึงไม่มีความคิดที่จะเก็บงำความรู้หรือสูตรอาหารต่างๆ เอาไว้กับตัวเองคนเดียว เพราะนางคิดว่าหากเก็บไว้กับตัว หรือแค่สืบทอดสอนกันเฉพาะคนในไม่สอนคนนอก หากทำแบบนั้นสักวันความรู้เหล่านั้นก็จะหายไปและไม่เกิดการพัฒนา จะย่ำอยู่กับที่เพราะไม่มีการแข่งขัน พอไม่มีคู่แข่งก็ไม่ได้คิดค้นอะไรใหม่ๆ หรือได้พัฒนาฝีมือ ดังนั้นนางเอกจึงยินดีสอนทุกคน อยากให้ความรู้กระจายจะได้เกิดการพัฒนา นางเอกจึงไม่กลัวเลยว่าจะมีใครมาขโมยสูตรอาหารของตัวเองไป เพราะนางเป็นคนที่พัฒนาตัวเองอยู่ตลอด มั่นใจว่ายังไงก็ต้องนำหน้าคนอื่นและมีอะไรใหม่ๆ มาปรับปรุงธุรกิจตัวเองเสมอ เชื่อมั่นว่ายังไงคนอื่นก็ตามไม่ทัน เพราะฉะนั้นนางยินดีสอน ยินดีชี้แนะ ไม่กั๊ก คนที่ทำงานด้วยเลยยิ่งชื่นชอบและนับถือนางจากใจจริง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น