ชีวิตหมือนจะดี แต่ความจริงคือไม่มีใครยินดีที่นางเอกกลับมาเลยสักคน
บ้านหลังใหญ่โตครอบครัวพร้อมหน้า แต่นางเอกกลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนแปลกหน้าที่เดินเข้าบ้านผิด
เพราะตลอด 15 ปีที่เธอไม่อยู่ คนในบ้านก็หาเด็กสาวอีกคนมาเลี้ยงดูแทนเธอซึ่งเป็นลูกสาวแท้ๆ
เป็นที่เรียบร้อย และเมื่อนางเอกกลับมา ลูกสาวกำมะลอก็ต้องถูกส่งตัวออกไป
แม้นางเอกจะไม่รู้เรื่องไม่ได้เป็นคนสั่ง แต่ก็เป็นสาเหตุ จึงทำให้พี่ชายและแม่บังเกิดเกล้าไม่พอใจเธออยู่ลึกๆ
ที่ทำให้ลูกกำมะลอต้องกระเด็นออกจากบ้านไป แต่ไม่ว่าใครจะคิดยังไง
ต่อให้พี่ชายจะไม่เห็นเธอเป็นน้อง แม่ไม่เห็นเธอเป็นลูกสาว ไม่มีใครเห็นเธอเป็นคนในครอบครัว นางเอกก็ได้แต่ต้องยิ้มรับเอาไว้อย่างเดียวเท่านั้น...
พระเอก เหยียนซี เด็กหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดีมากกกๆ จนมักทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผู้หญิง
เด็กหนุ่มผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ รักพวกพ้อง สดใสเจิดจ้าเหมือนแสงตะวัน
จึงดึงดูดผู้คนให้เข้าหาทั้งชายและหญิง พระ-นางอยู่บ้านใกล้กัน
นางเอกชอบพระเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ประทับใจตรึงตรา หลงคิดว่าไม่มีใครรู้
แต่จริงๆ คือทุกคนดูออกกันหมดตั้งนานแล้วว่าเธอชอบเขา
..และด้วยเหตุผลบางอย่างพระเอกจึงดีกับนางเอกมาก คอยปกป้องตามใจยิ่งกว่าคนในครอบครัวแท้ๆ ซะอีก
จากนั้นก็มีเหตุให้นางเอกต้องย้ายมาอยู่บ้านพระเอก เนื่องจากปู่พระเอกกำลังจะย้ายไปอยู่เมืองนอกกับลูกชาย(ก็พ่อพระเอกนั่นแหละ) แต่เพราะพระเอกไม่ยอมไป ปู่ก็ห่วงกลัวว่าจะไม่มีคนดูแลหลาน พระเอกเลยเสนอว่าจะให้นางเอกมาอยู่ด้วย เพราะนางเอกนิสัยดีอ่อนโยน เรียนก็เก่ง ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ทำอาหารเป็น ไว้ใจได้ แถมยังมีสัญญาหมั้นหมายกับพระเอกอยู่ก่อนแล้ว สุดท้ายปู่ก็ยอมตกลง นางเอกเลยต้องย้ายออกจากบ้านสกุลเวินมาอยู่บ้านสกุลเหยียนอย่างงงๆ
ความจริงออกมาก็ดี เพราะตอนนั้นลูกสาวกำมะลอกลับมาอยู่บ้านแล้ว
นางเอกอุตส่าห์ไปช่วยพูดกับปู่ เอ่ยปากออกหน้าขอให้ลูกสาวกำมะลอกลับมาอยู่บ้านนี้ด้วยกัน
แต่ปู่ก็ถามกลับว่าแน่ใจนะ เพราะถ้ากลับมา แม่กับพี่ชายก็อาจจะรักและใส่ใจคนนั้นมากกว่านะ
นางเอกก็บอกว่าไม่เป็นไร แต่กลับเจอลูกสาวกำมะลอโทรมาใส่ร้ายกับพี่ชายบลาๆ
จนทำให้พี่เข้าใจผิดและต่อว่านางเอกด้วยคำพูดที่รุนแรง จุกมาก ถ้าเป็นเราคงจะปล่อยเบลอไม่นับญาติไม่ยุ่งด้วยอีกเลย
คือไม่ใช่อะไร แต่มันหลายรอบแล้วไง แม่ก็ด้วย ตอนนางเอกย้ายเข้ามาวันแรกแล้วขึ้นไปดูห้องนอนตัวเอง
คือเห็นก็รู้เลยว่าห้องนี้ต้องเป็นของลูกสาวกำมะลอมาก่อนแน่ๆ นางเอกเลยไม่ค่อยกล้าแตะอะไร
แต่ระหว่างที่กำลังหยิบตุ๊กตามาดูจู่ๆ แม่ก็โผล่มา ไม่ถามอะไรสักคำ แต่กลับต่อว่านางเอกที่แตะของบนโต๊ะก่อนเลย
จุกมากฉากนี้ ไหนจะตอนที่ปู่บอกให้แม่ซื้อชุดใหม่ๆ ให้นางเอกหน่อย เพราะเห็นนางเอกใส่แต่ชุดนักเรียน(อยู่บ้านก็ใส่
T^T) แม่ก็ซื้อนะ แต่ไปซื้อขนาดของลูกสาวกำมะลอมาให้แทน
ซึ่งนางเอกใส่ไม่ได้อะ ไหนจะฉากที่ลูกสาวกำมะลอกลับมาแล้วพี่ชายจะขอห้องคืน จะให้นางเอกย้ายไปอยู่ห้องอื่นแทน
แต่นางเอกรู้อยู่แล้วเลยเตรียมเก็บของเอาไว้รอเรียบร้อย จริงๆ
นางเอกไม่เคยเห็นที่นี่เป็นบ้านตัวเองอยู่แล้ว ไม่เคยเอาของออกจากกระเป๋า
ไม่เคยหยิบของในห้องนี้มาใช้ คือใช้นอนกับทำการบ้านอย่างเดียว
อารมณ์เหมือนโรงแรมเตรียมพร้อมย้ายออกได้เสมอ อิพี่ชายเข้ามาเห็นกระเป๋าที่วางอยู่คืออึ้ง คือมันหลายครั้งมากที่แม่กับพี่ชายทำร้ายจิตใจนางเอก
หลังๆ ถึงจะมาดีและเฉลยเหตุผล แต่มันก็ยังตะขิดตะขวงใจยังไงไม่รู้
คือแค่เรื่องครอบครัวอย่างเดียว ยังไม่ต้องพูดถึงความรักของพระนางก็หน่วงมากแล้วจริงๆ
จากนั้นพระเอกก็ป่วยจำอะไรไม่ได้ นิสัยกลับไปเป็นเหมือนเด็กทารก
พูดไม่เป็นคำ ดูแลตัวเองไม่ได้ ต้องมีคนคอยดูแลอยู่ด้วยตลอดเวลา
สาเหตุเกิดจากพบเจอเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก แต่นางเอกคือสู้มาก ไม่มีความคิดที่จะทิ้งพระเอกเลย
ขนาดตอนนั้นตัวเองก็ยังเป็นแค่เด็กนักเรียนม.ปลายเท่านั้น แต่กลับดูแลพระเอกได้เหมือนแม่คนหนึ่ง
เวลาไปเรียนก็พาไปด้วย ไม่อาย
แต่พอพ่อพระเอกกลับมาก็จะเอาพระเอกไปอยู่โรงพยาบาลอย่างเดียว
นางเอกรู้ว่าคนป่วยแบบนี้ไปอยู่โรงพยาบาลจะมีสภาพเป็นไง เลยพยายามค้าน และขอดูแลพระเอกเอง แต่ด้วยความเด็กอะเลยสู้ไม่ได้ เลยต้องยอม แต่จริงๆ คือน้องซุ่มวางแผนอยู่ จนภายหลังก็ไปต่อรองกับปู่
จนสามารถเอาพระเอกกลับมาดูแลเองที่บ้านได้ ...T^T
นางเอกเรื่องนี้แกร่ง ฉลาด พูดน้อย อ่อนโยนใจดี
แต่ถ้าโมโหเมื่อไรก็...หึหึ ถ้าใครมารังแกพระเอกก็...หึหึ
เป็นรักที่ไม่หวังครอบครอง แค่ขอให้คนที่ตนชอบอยู่ดีมีสุขมีชีวิตยืนยาวก็พอใจแล้ว
พระเอกจะรักหรือไม่รักเธอ นางเอกก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไป สามารถแต่งงานมีลูกได้ตามปกติ
ขอแค่ได้เก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจก็พอ เป็นคู่ที่อุปสรรคเยอะมาก
ทั้งจากฝีมือคนและจากโชคชะตา ...แยกกันครั้งแรกคือตอนที่้เพื่อนสนิทคนหนึ่งของพระเอกกลับมา จากที่ตกลงกันว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน นางเอกเลยตัดสินใจไปเรียนที่อื่นในวินาทีสุดท้าย
จากนั้นบ้านนางเอกก็เกิดเรื่องเศร้าและทำให้นางเอกถูกไล่ออกจากบ้าน
ต้องหาเงินเรียนเอง ลำบากมาก ฉากที่เพื่อนเอาของในกระเป๋านางเอกไปไว้ในห้องน้ำนี่คือโกรธมากนะ น้ำตาไหลเลยT^T
จากนั้นนางเอกก็ได้รู้ความจริงว่าทำไมตัวเองถึงถูกเอาไปเลี้ยงที่อื่น ความลับของตระกูล ความลำบากใจของแม่ เหตุผลที่พระเอกดีกับตนในตอนแรก และสิ่งที่ทุกคนในบ้านปกปิดตนเองมาตลอด ..แบบหลายซับหลายซ้อนมาก ของนางเอกว่าหนักแล้ว แต่เจอของพระเอกไปยิ่งหนักกว่า เพราะถูกกระทำทั้งทางร่างกายและจิตใจ สาหัสมาก กลับมาได้อย่างทุกวันนี้คือเก่งมากแล้วจริงๆ ...พระเอกเป็นคนรักเพื่อนแต่อิเพื่อนนี่รักพระเอกแบบไหน บิดเบี้ยวกันไปหมด ถ้าไม่มีนางเอก หรือถ้าชีวิตนี้พระเอกไม่เจอนางเอก หรือถ้าพระเอกรักคนนั้นแบบคนรัก เรื่องนี้ก็อาจเปลี่ยนเป็นนิยายวายได้เลยนะ พล็อตแบบคุณชายที่แสนดีแต่ถูกสั่งสอนแบบผิดๆ เลยโตมาแบบเบี้ยวๆ ลุ่มหลงเพื่อนในวัยเยาว์ ต้องการกักขังคนไว้ข้างกาย ก็เลยวางแผนวางกับดักเพื่อทำให้อีกฝ่ายมาอยู่ในอุ้งมือ โดยไม่สนใจว่านั่นจะเป็นการทำร้ายเขาหรือไม่ เพียงเพราะอยากให้ข้างกายตัวเองมีคนๆ นี้อยู่ด้วยตลอดไป ...พระเอกเสน่ห์แรงมากจริงๆ หน้าตาดีมากเปล่งประกายมาก จนนำภัยมาสู่ตัว T^T (แต่ความจริงพระเอกก็อยู่ของตัวเองดีๆ นะ รักเพื่อนจากใจจริง เรื่องที่ไม่น่าให้อภัยก็ให้อภัยเพราะคำว่าเพื่อน แต่อิพวกเพื่อนสนิทอะ รักพระเอกแบบไหน หวังอะไรอยู่?)
คนเขียนเดียวกับเรื่องความทรงจำใต้เงารัก(ในตอนท้ายจะมีตัวละครจากในเรื่องนี้โผล่มาด้วย) หน่วง บีบหัวใจมาก
ความสัมพันธ์ซับซ้อนอีรุงตุงนัง ปมเยอะ มีอะไรซ่อนอยู่มากมายเต็มไปหมด เรื่องราวคาดไม่ถึงหักมุมบ่อย(คุณหลอกดาว) อ่านตอนแรกอาจไม่ชอบคนนี้ แต่อ่านจนจบอาจไม่เป็นแบบนั้น(ก็ได้) ไม่มีอะไรแน่นอน ต้องอ่านให้จบถึงจะเข้าใจที่มาที่ไป รวมถึงความคิดและการกระทำนั้นๆ
ของตัวละคร ตอนแรกอ่านแล้วสงสารนางเอกมาก
แต่อ่านไปเรื่อยๆ คืออยากกอดพระเอกที่สุด ชีวิตน่าสงสารมาก เพราะคนที่ทำร้ายพี่แกก็คือคนใกล้ตัว
คนที่ตัวเองเชื่อใจทั้งนั้น ...สุดๆ อ่านแล้วช็อกมาก โมโหมาก ระหว่างทางหน่วงมาก
แต่ก็จบดีมาก สมกับที่ลำบากมาเยอะ จบแบบไม่ค้างคาใจเลย เฉลยการกระทำและปมในใจของทุกคน เคลียร์ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น