วันศุกร์ที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2566

แด่สิบปีของพวกเรา 4 เล่มจบ




แด่สิบปีของพวกเรา 4 เล่มจบ 
ผู้แต่ง : ซูไห่ชางเซิง
ผู้แปล วนิดา ลิขิตมงคลสุข
สำนักพิมพ์ Siam Inter Book

เธอไม่เคยจงเกลียดจงชังตนเองเช่นในวันนี้มาก่อนเลย
ทำไมต้องมีชีวิตอยู่?...
ทำไมต้องอยู่อย่างหน้าด้านๆ?....
มีคนให้กำเนิดเธอมา มีคนเลี้ยงดูเธอมา ทว่า..กลับไม่มีคนต้องการ
พวกเขาชื่นชอบเธอได้ ดีกับเธอได้ แต่นอกจากเธอแล้ว พวกเขาก็มีคนที่ชื่นชอบมากกว่า
อยากจะทำดีด้วยมากกว่าอยู่ตลอดเวลา
เพื่อคนเหล่านั้นแล้ว เลยถือโอกาสโยนเธอทิ้งไว้ไม่เหลียวแลตามน้ำไป
น่าอดสูถึงเพียงนั้น ดูราวกับเศษขยะ โยนทิ้งแล้วก็ไม่นึกถึงแล้วหรือ...

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์) 

นางเอก อวิ๋นเหิง หรือเวินเหิง เด็กสาวบ้านนอกวัยสิบห้าที่จู่ๆ ก็มีคนมาบอกว่าเธอไม่ได้แซ่อวิ๋นแต่แซ่เวิน แล้วก็พาเธอกลับไป โดยแลกกับการรับปากว่าจะช่วยรักษาน้องชายที่สุขภาพไม่ดีของเธอให้กลับมาแข็งแรง..ครอบครัวที่แท้จริงของนางเอกเป็นคนใหญ่คนโตในกองทัพ ปู่เป็นทหาร พ่อก็เป็นรองผู้บัญชาการ ส่วนแม่เป็นนักเปียโน และยังมีพี่ชายสุดหล่อที่สุภาพอ่อนโยนเรียนเก่งอีกหนึ่งคน

ชีวิตหมือนจะดี แต่ความจริงคือไม่มีใครยินดีที่นางเอกกลับมาเลยสักคน บ้านหลังใหญ่โตครอบครัวพร้อมหน้า แต่นางเอกกลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนแปลกหน้าที่เดินเข้าบ้านผิด เพราะตลอด 15 ปีที่เธอไม่อยู่ คนในบ้านก็หาเด็กสาวอีกคนมาเลี้ยงดูแทนเธอซึ่งเป็นลูกสาวแท้ๆ เป็นที่เรียบร้อย และเมื่อนางเอกกลับมา ลูกสาวกำมะลอก็ต้องถูกส่งตัวออกไป แม้นางเอกจะไม่รู้เรื่องไม่ได้เป็นคนสั่ง แต่ก็เป็นสาเหตุ จึงทำให้พี่ชายและแม่บังเกิดเกล้าไม่พอใจเธออยู่ลึกๆ ที่ทำให้ลูกกำมะลอต้องกระเด็นออกจากบ้านไป แต่ไม่ว่าใครจะคิดยังไง ต่อให้พี่ชายจะไม่เห็นเธอเป็นน้อง แม่ไม่เห็นเธอเป็นลูกสาว ไม่มีใครเห็นเธอเป็นคนในครอบครัว นางเอกก็ได้แต่ต้องยิ้มรับเอาไว้อย่างเดียวเท่านั้น...

เธอตั้งอกตั้งใจใช้ชีวิตเป็นเวินเหิง 
ถูกทุกคนที่รักเวินซือเอ่อร์ลืมเลือน จงเกลียดจงชัง
ทว่าก็ไม่อาจโวยวายได้ เพราะพวกเขาไม่ผิด
เวินเหิงแย่งทุกสิ่งไปจากเวินซือเอ่อร์
โลกใบนี้อย่างไรเสียก็มีเวินซือเอ่อร์มาก่อน แล้วค่อยมีเวินเหิงตามมา

พระเอก เหยียนซี เด็กหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดีมากกกๆ จนมักทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผู้หญิง เด็กหนุ่มผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ รักพวกพ้อง สดใสเจิดจ้าเหมือนแสงตะวัน จึงดึงดูดผู้คนให้เข้าหาทั้งชายและหญิง พระ-นางอยู่บ้านใกล้กัน นางเอกชอบพระเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ประทับใจตรึงตรา หลงคิดว่าไม่มีใครรู้ แต่จริงๆ คือทุกคนดูออกกันหมดตั้งนานแล้วว่าเธอชอบเขา ..และด้วยเหตุผลบางอย่างพระเอกจึงดีกับนางเอกมาก คอยปกป้องตามใจยิ่งกว่าคนในครอบครัวแท้ๆ ซะอีก 

จากนั้นก็มีเหตุให้นางเอกต้องย้ายมาอยู่บ้านพระเอก เนื่องจากปู่พระเอกกำลังจะย้ายไปอยู่เมืองนอกกับลูกชาย(ก็พ่อพระเอกนั่นแหละ) แต่เพราะพระเอกไม่ยอมไป ปู่ก็ห่วงกลัวว่าจะไม่มีคนดูแลหลาน พระเอกเลยเสนอว่าจะให้นางเอกมาอยู่ด้วย เพราะนางเอกนิสัยดีอ่อนโยน เรียนก็เก่ง ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ทำอาหารเป็น ไว้ใจได้ แถมยังมีสัญญาหมั้นหมายกับพระเอกอยู่ก่อนแล้ว สุดท้ายปู่ก็ยอมตกลง นางเอกเลยต้องย้ายออกจากบ้านสกุลเวินมาอยู่บ้านสกุลเหยียนอย่างงงๆ

ความจริงออกมาก็ดี เพราะตอนนั้นลูกสาวกำมะลอกลับมาอยู่บ้านแล้ว นางเอกอุตส่าห์ไปช่วยพูดกับปู่ เอ่ยปากออกหน้าขอให้ลูกสาวกำมะลอกลับมาอยู่บ้านนี้ด้วยกัน แต่ปู่ก็ถามกลับว่าแน่ใจนะ เพราะถ้ากลับมา แม่กับพี่ชายก็อาจจะรักและใส่ใจคนนั้นมากกว่านะ นางเอกก็บอกว่าไม่เป็นไร แต่กลับเจอลูกสาวกำมะลอโทรมาใส่ร้ายกับพี่ชายบลาๆ จนทำให้พี่เข้าใจผิดและต่อว่านางเอกด้วยคำพูดที่รุนแรง จุกมาก ถ้าเป็นเราคงจะปล่อยเบลอไม่นับญาติไม่ยุ่งด้วยอีกเลย คือไม่ใช่อะไร แต่มันหลายรอบแล้วไง แม่ก็ด้วย ตอนนางเอกย้ายเข้ามาวันแรกแล้วขึ้นไปดูห้องนอนตัวเอง คือเห็นก็รู้เลยว่าห้องนี้ต้องเป็นของลูกสาวกำมะลอมาก่อนแน่ๆ นางเอกเลยไม่ค่อยกล้าแตะอะไร แต่ระหว่างที่กำลังหยิบตุ๊กตามาดูจู่ๆ แม่ก็โผล่มา ไม่ถามอะไรสักคำ แต่กลับต่อว่านางเอกที่แตะของบนโต๊ะก่อนเลย จุกมากฉากนี้ ไหนจะตอนที่ปู่บอกให้แม่ซื้อชุดใหม่ๆ ให้นางเอกหน่อย เพราะเห็นนางเอกใส่แต่ชุดนักเรียน(อยู่บ้านก็ใส่ T^T)  แม่ก็ซื้อนะ แต่ไปซื้อขนาดของลูกสาวกำมะลอมาให้แทน ซึ่งนางเอกใส่ไม่ได้อะ ไหนจะฉากที่ลูกสาวกำมะลอกลับมาแล้วพี่ชายจะขอห้องคืน จะให้นางเอกย้ายไปอยู่ห้องอื่นแทน แต่นางเอกรู้อยู่แล้วเลยเตรียมเก็บของเอาไว้รอเรียบร้อย จริงๆ นางเอกไม่เคยเห็นที่นี่เป็นบ้านตัวเองอยู่แล้ว ไม่เคยเอาของออกจากกระเป๋า ไม่เคยหยิบของในห้องนี้มาใช้ คือใช้นอนกับทำการบ้านอย่างเดียว อารมณ์เหมือนโรงแรมเตรียมพร้อมย้ายออกได้เสมอ อิพี่ชายเข้ามาเห็นกระเป๋าที่วางอยู่คืออึ้ง คือมันหลายครั้งมากที่แม่กับพี่ชายทำร้ายจิตใจนางเอก หลังๆ ถึงจะมาดีและเฉลยเหตุผล แต่มันก็ยังตะขิดตะขวงใจยังไงไม่รู้ คือแค่เรื่องครอบครัวอย่างเดียว ยังไม่ต้องพูดถึงความรักของพระนางก็หน่วงมากแล้วจริงๆ

จากนั้นพระเอกก็ป่วยจำอะไรไม่ได้ นิสัยกลับไปเป็นเหมือนเด็กทารก พูดไม่เป็นคำ ดูแลตัวเองไม่ได้ ต้องมีคนคอยดูแลอยู่ด้วยตลอดเวลา สาเหตุเกิดจากพบเจอเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก แต่นางเอกคือสู้มาก ไม่มีความคิดที่จะทิ้งพระเอกเลย ขนาดตอนนั้นตัวเองก็ยังเป็นแค่เด็กนักเรียนม.ปลายเท่านั้น แต่กลับดูแลพระเอกได้เหมือนแม่คนหนึ่ง เวลาไปเรียนก็พาไปด้วย ไม่อาย แต่พอพ่อพระเอกกลับมาก็จะเอาพระเอกไปอยู่โรงพยาบาลอย่างเดียว นางเอกรู้ว่าคนป่วยแบบนี้ไปอยู่โรงพยาบาลจะมีสภาพเป็นไง เลยพยายามค้าน และขอดูแลพระเอกเอง แต่ด้วยความเด็กอะเลยสู้ไม่ได้ เลยต้องยอม แต่จริงๆ คือน้องซุ่มวางแผนอยู่ จนภายหลังก็ไปต่อรองกับปู่ จนสามารถเอาพระเอกกลับมาดูแลเองที่บ้านได้ ...T^T

นางเอกเรื่องนี้แกร่ง ฉลาด พูดน้อย อ่อนโยนใจดี แต่ถ้าโมโหเมื่อไรก็...หึหึ ถ้าใครมารังแกพระเอกก็...หึหึ เป็นรักที่ไม่หวังครอบครอง แค่ขอให้คนที่ตนชอบอยู่ดีมีสุขมีชีวิตยืนยาวก็พอใจแล้ว พระเอกจะรักหรือไม่รักเธอ นางเอกก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไป สามารถแต่งงานมีลูกได้ตามปกติ ขอแค่ได้เก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจก็พอ เป็นคู่ที่อุปสรรคเยอะมาก ทั้งจากฝีมือคนและจากโชคชะตา ...แยกกันครั้งแรกคือตอนที่้เพื่อนสนิทคนหนึ่งของพระเอกกลับมา จากที่ตกลงกันว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน นางเอกเลยตัดสินใจไปเรียนที่อื่นในวินาทีสุดท้าย จากนั้นบ้านนางเอกก็เกิดเรื่องเศร้าและทำให้นางเอกถูกไล่ออกจากบ้าน ต้องหาเงินเรียนเอง ลำบากมาก ฉากที่เพื่อนเอาของในกระเป๋านางเอกไปไว้ในห้องน้ำนี่คือโกรธมากนะ น้ำตาไหลเลยT^T

จากนั้นนางเอกก็ได้รู้ความจริงว่าทำไมตัวเองถึงถูกเอาไปเลี้ยงที่อื่น ความลับของตระกูล ความลำบากใจของแม่ เหตุผลที่พระเอกดีกับตนในตอนแรก และสิ่งที่ทุกคนในบ้านปกปิดตนเองมาตลอด ..แบบหลายซับหลายซ้อนมาก ของนางเอกว่าหนักแล้ว แต่เจอของพระเอกไปยิ่งหนักกว่า เพราะถูกกระทำทั้งทางร่างกายและจิตใจ สาหัสมาก กลับมาได้อย่างทุกวันนี้คือเก่งมากแล้วจริงๆ ...พระเอกเป็นคนรักเพื่อนแต่อิเพื่อนนี่รักพระเอกแบบไหน บิดเบี้ยวกันไปหมด ถ้าไม่มีนางเอก หรือถ้าชีวิตนี้พระเอกไม่เจอนางเอก หรือถ้าพระเอกรักคนนั้นแบบคนรัก เรื่องนี้ก็อาจเปลี่ยนเป็นนิยายวายได้เลยนะ พล็อตแบบคุณชายที่แสนดีแต่ถูกสั่งสอนแบบผิดๆ เลยโตมาแบบเบี้ยวๆ ลุ่มหลงเพื่อนในวัยเยาว์ ต้องการกักขังคนไว้ข้างกาย ก็เลยวางแผนวางกับดักเพื่อทำให้อีกฝ่ายมาอยู่ในอุ้งมือ โดยไม่สนใจว่านั่นจะเป็นการทำร้ายเขาหรือไม่ เพียงเพราะอยากให้ข้างกายตัวเองมีคนๆ นี้อยู่ด้วยตลอดไป ...พระเอกเสน่ห์แรงมากจริงๆ หน้าตาดีมากเปล่งประกายมาก จนนำภัยมาสู่ตัว T^T (แต่ความจริงพระเอกก็อยู่ของตัวเองดีๆ นะ รักเพื่อนจากใจจริง เรื่องที่ไม่น่าให้อภัยก็ให้อภัยเพราะคำว่าเพื่อน แต่อิพวกเพื่อนสนิทอะ รักพระเอกแบบไหน หวังอะไรอยู่?)

คนเขียนเดียวกับเรื่องความทรงจำใต้เงารัก(ในตอนท้ายจะมีตัวละครจากในเรื่องนี้โผล่มาด้วย) หน่วง บีบหัวใจมาก ความสัมพันธ์ซับซ้อนอีรุงตุงนัง ปมเยอะ มีอะไรซ่อนอยู่มากมายเต็มไปหมด เรื่องราวคาดไม่ถึงหักมุมบ่อย(คุณหลอกดาว) อ่านตอนแรกอาจไม่ชอบคนนี้ แต่อ่านจนจบอาจไม่เป็นแบบนั้น(ก็ได้) ไม่มีอะไรแน่นอน ต้องอ่านให้จบถึงจะเข้าใจที่มาที่ไป รวมถึงความคิดและการกระทำนั้นๆ ของตัวละคร ตอนแรกอ่านแล้วสงสารนางเอกมาก แต่อ่านไปเรื่อยๆ คืออยากกอดพระเอกที่สุด ชีวิตน่าสงสารมาก เพราะคนที่ทำร้ายพี่แกก็คือคนใกล้ตัว คนที่ตัวเองเชื่อใจทั้งนั้น ...สุดๆ อ่านแล้วช็อกมาก โมโหมาก ระหว่างทางหน่วงมาก แต่ก็จบดีมาก สมกับที่ลำบากมาเยอะ จบแบบไม่ค้างคาใจเลย เฉลยการกระทำและปมในใจของทุกคน เคลียร์ๆ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น