ลวงรัก

ลวงรัก 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : หลิงเป้าจือ / ผู้แปล : หลิงฮวา
สำนักพิมพ์ Bakerybook

คำโปรยหลังปก
หลังผ่านค่ำคืนแสนรัญจวนใจกับผู้ชายเป็นครั้งแรก
โจวอวี่เฉา  คุณชายเจ้าสำราญผู้ได้ชื่อว่าไม่สนใจเพศเดียวกัน
ก็ตามหาผู้ชายที่ทิ้งไว้เพียงชื่อ เฟิ่งเจียอวี๋
ไหนเลยจะคิดว่าการพบกันอีกครั้งจะนำมาซึ่งเรื่องเหนือคาด
ทั้งได้รู้ว่า หมินอวี้ หลานชายอีกฝ่ายที่แท้เป็นลูกชายของเขา
ทั้งถูกอีกฝ่ายจับมัดสั่งสอนจนความทระนงป่นปี้
งานนี้โจวอวี่เฉาจึงต้องทบทวนตัวเอง
ก่อนเดินหน้ารุกหนักเพื่อพิชิตใจ เฟิ่งเจียอวี๋

                    แต่เขากลับลืมไปว่า ... ความรัก
                    ก็คือเกมที่เต็มไปด้วยกลลวง

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ลวงรักอีก 1 ผลงานของหลิงเป้าจือ ผู้เขียนโรงน้ำชาเร้นรัก  แต่ต่างตรงที่เรื่องนี้อยู่ในปัจจุบันไม่ใช่ยุคโบราณ  นายเอกของเรื่อง เฟิ่งเจียอวี๋ ชายหนุ่มผู้แสนอ่อนโยน สุภาพเรียบร้อย ต้องปลอมตัวเป็นน้องสาวของตัวเอง เพื่อไปพบกับผู้ชายคนหนึ่งในยามค่ำคืนตามคำขอร้องของน้องสาวที่เป็นเสมือนญาติเพียงคนเดียว... โจวอวี่เฉา คุณชายเจ้าสำราญตระกูลโจว ชายหนุ่มผู้ร่ำรวย ใช้ชีวิตเสเพลไม่เคยจริงจังในความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหน แต่เขากลับตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่เพิ่งพบหน้ากันเพียงครั้งแรกเท่านั้น

การพบกันในครั้งนั้นทำให้นายเอก เฟิ่งเจียอวี๋ ได้รู้รสนิยมทางเพศของตัวเองเป็นครั้งแรก และทำให้พระเอก โจวอวี่เฉา ได้รู้จักการตกหลุมรัก แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับซินเดอเรลล่าเพราะเมื่อนาฬิกาตีบอกเวลา นายเอกก็ต้องกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง โดยที่พระเอกก็ได้แต่เข้าใจผิดคิดว่าเจ้าของรองเท้าแก้วในคืนวันนั้นก็คือน้องสาวของพระเอก เฟิ่งหยวนหยวน

เมื่อได้มาพบกันอีกครั้ง คราวนี้ก็เป็นฝ่ายนายเอกที่เข้าหาพระเอกก่อนด้วยเหตุผลบางประการ  จากตอนแรกที่ตั้งใจจะทำให้เป็นความสัมพันธ์แบบชั่วข้ามคืน เมื่อตื่นขึ้นมาก็ต่างแยกย้ายกันไป  แต่พระเอกกลับดันมาติดใจ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชายมาก่อนแท้ๆ แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาถึงปล่อยมือจากนายเอกไม่ได้  ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะดำเนินไปได้ด้วยดี เพราะคนทั้งคู่ต่างก็รักกันมาก  ทว่าด้วยความที่รักมากนี่แหละ จึงทำให้ต่างฝ่ายต่างกลัวที่จะสูญเสีย จนพอถึงตอนที่เกิดปัญหา เกิดความสงสัย ก็เลยไม่มีใครพูด ...ไม่มีใครถาม ...ไม่บอก...ไม่เล่าให้กันฟัง และเมื่อผสมรวมกับอดีตที่อยู่ในใจ จึงทำให้สุดท้ายก็ไปกันไม่รอดนั่นแหละเอยย.....

เนื้อเรื่องเหมือนจะดราม่า หน่วงๆ อยู่บ้างแต่เราว่าก็ไม่เท่าไร เพราะนายเอกเป็นคนใจอ่อนโกรธง่ายแต่หายเร็ว (ช่างขัดใจเรายิ่งนัก)...มันเลยไม่สุดอะ ส่วนสาเหตุก็มาจากพระเอกที่ชอบหวาดระแวง ไม่เชื่อใจ  เพราะตัวเองนั้นมีบาดแผลในใจ ที่เคยถูกคนรักทรยศหักหลังมาก่อน  โดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนถึงขั้นไม่คิดอยากจะรักใครอีกเลย  แถมพี่แกยังไม่ชอบสืบหาความจริง ไปฟังใครพูดมาหน่อยก็เก็บเอามาคิดเองเออเอง ฟันธงฉับๆๆ เอาความผิดพลาดในอดีตมาเป็นตัวตัดสินเปรียบเทียบกับนายเอก  แล้วสุดท้ายมันก็ทำร้ายทั้งตัวเองกับนายเอกซ้ำไปซ้ำมา ...เฮ้อ ..
แต่ด้วยความที่นายเอกก็เป็นคนหัวอ่อน แถมยังรักพระเอกมากก เพราะงั้นเดี๋ยวเขาก็คืนดีกันได้ไม่ต้องห่วง 55+  
พล็อตเรื่องเลยไม่ค่อยมีอะไร เราว่าก็เป็นแนวที่มีให้เห็นอยู่บ่อยๆ ทั่วไปอะเน้อ