เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เยี่ยนเสวียเสวี่ย
ผู้แปล : ปัณณ์
สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา
ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
แนวทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ แต่เรื่องนี้นางเอกไม่ได้มาแต่วิญญาณแล้วมาสิงร่างใครเน้อ
แต่นางมาด้วยร่างตัวเอง จู่ๆ ก็โผล่มาตอนที่บ้านเมืองกำลังประสบภัยพิบัติจากฝูงตั๊กแตนพอดี
คนเลยนึกว่านางเป็นเทพธิดาตามคำทำนาย พวกชาวบ้านคนแถวนั้นเลยทั้งกลัวทั้งเกลียดนาง
เห็นนางเป็นตัวประหลาดตัวเสนียดไม่มีใครอยากเข้าใกล้ เจอที่ไหนต้องอ้อม นางเอกเลยต้องใช้ชีวิตอยู่ในยุคนี้คนเดียวตามลำพัง
เพราะไม่มีใครอยากยุ่งหรือแม้แต่จะพูดคุยด้วย ถ้านางเปล่งเสียงออกมาก็จะเจอคนตี
นางก็เลยไม่พูดอีก มีแต่สัตว์เป็นเพื่อน พอได้เจอคนจริงๆ แรกๆ ก็พูดไม่เก่งติดๆ
ขัดๆ เพราะไม่ได้พูดมานาน ...
จากเด็กสาวธรรมดาที่เคยมีครอบครัวอบอุ่น มีพ่อแม่ปกป้องดูแล
แต่พอทะลุมิติมาชีวิตโคตรแย่ ไปไหนทำอะไรก็มีแต่คนรังเกียจ ถูกด่าถูกขับไล่ หนักหน่อยก็โดนตี
ต้องใช้ชีวิตตามลำพัง แถมร่างกายก็ไม่เจริญเติบโตขึ้นอีก
เหมือนเวลาหยุดเดินที่อายุ 16-17 เท่ากับตอนขามา จะผ่านไปกี่ปีหน้าตาร่างกายก็ยังเหมือนเก่า
ไม่แก่ขึ้น อายุไม่เพิ่ม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ผมไม่ยาว เล็บก็สั้นเท่าเดิม
ถ้าถูกตัดก็ไม่งอกขึ้นใหม่... คนเลยยิ่งหวาดกลัวนาง
พระเอกเป็นองค์ชายเพียงคนเดียวที่รอดจากการล่มสลายของราชวงศ์ก่อน
ตอนกำลังหนีบังเอิญได้นางเอกช่วยเอาไว้แล้วพากลับมารักษา
ถึงพระเอกจะหยิ่งนิสัยไม่เป็นมิตรแต่นางเอกก็ดีใจที่มีคนให้พูดคุยด้วย
กระทั่งวันหนึ่งคนของพระเอกก็ตามมาเจอ พระเอกเลยพานางเอกกลับไปอยู่ด้วยกัน
กะใช้ประโยชน์จากฐานะเทพธิดาของนางเอกมารับรองบัลลังก์ของตน ทำให้ได้รับความเชื่อถือสนับสนุนจากประชาชนว่าตัวเองคือฮ่องเต้ที่เทพธิดาเลือก
(เป็นไปตามคำทำนาย) ...คือมันเป็นช่วงที่บ้านเมืองแตกแยก บรรดาอ๋องเมืองอื่นๆ
พอรู้ข่าวก็อยากได้ตัวนางเอกเหมือนกัน
เพราะถ้าเทพธิดาอยู่กับใครหรือแคว้นไหนก็เสมือนเป็นการรับประกันว่าคนคนนี้คือฮ่องเต้ตัวจริง
แต่ถ้าไม่ได้มาก็ต้องฆ่าทิ้ง ตอนที่นางเอกหนีออกจากวังพระเอกถึงบอกว่าสู้ให้นางเอกตายด้วยมือตัวเองยังดีกว่าปล่อยให้ไปตายข้างนอก...เพราะมีคนจ้องจะฆ่านางเยอะ แต่นางเอกยังไม่รู้ คือถ้าออกไปก็ตายแน่ๆ
ขนาดอยู่ในวังใกล้ๆ กับพระเอกยังมีคนวางแผนคิดจะทำร้ายนางสารพัดเลย แล้วนางเอกก็ใสซื่อซะขนาดนั้นจะรอดได้ไง...พอเข้าวังได้ไม่นานนางเอกก็ถูกพาไปซ่อนตัวที่อื่น
ต้องสับเปลี่ยนสถานที่ทุก 1-2 ปี เพราะเดี๋ยวคนจะรู้ความลับเรื่องที่นางไม่แก่ไม่โต แต่ผ่านไปประมาณ 6 ปีที่ซ่อนตัวก็ถูกเปิดเผย
นางเอกเลยต้องกลับเข้าวังมาอยู่ข้างกายพระเอกอีกครั้ง
นางเอกกลายเป็นหนึ่งในสนมชายาของพระเอก ได้รับความโปรดปรานและตั้งท้องเป็นคนแรก แต่เพราะไม่มีอำนาจหนุนหลัง เป็นเพียงเทพธิดาที่ไว้ใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจคน
ไม่เหมือนสนมคนอื่นๆ ที่มีครอบครัวเป็นแบ็ค
ก็เลยมีคนบางกลุ่มไม่ยอมไม่เห็นด้วยที่นางเอกจะเป็นคนแรกที่คลอดลูกของพระเอก
พระเอกเลยต้องบังคับให้นางเอกทำแท้ง(เล่มสุดท้ายจะมีเฉลยเรื่องนี้) เรื่องนี้เลยกลายเป็นปมในใจของนางเอก
เป็นจุดเริ่มที่ทำให้นางโกรธเกลียดพระเอกมากก
ไม่ว่าพระเอกจะทำดีแค่ไหนก็ไม่ให้อภัย
ตั้งแต่นั้นความสัมพันธ์ของคู่นี้ก็เป็นเหมือนน้ำกับไฟ
เดี๋ยวก็ทะเลาะเดี๋ยวก็เย็นชาใส่กัน อยู่ด้วยกันดีๆ ไม่ได้ ต้องทำร้ายกันไปมาและสุดท้ายก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่
มีอะไรไม่ถามไม่พูดกันตรงๆ นางเองก็ชอบคิดไปเอง
ส่วนพระเอกก็ด้วยความเป็นฮ่องเต้จึงคิดว่าสิ่งที่ตนทำและมอบให้นางเอกนั้นคือดีแล้ว
ทั้งความโปรดปราน อำนาจ และฐานะฮองเฮา
แต่ทั้งหมดกลับไม่ใช่สิ่งที่นางเอกต้องการเลย
สิ่งที่นางเอกต้องการความจริงเล็กน้อยมาก อย่างเช่นหวีไม้ธรรมดาสักอันที่พระเอกแกะให้
หรือการอยู่แบบผัวเดียวเมียเดียว
แต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่พระเอกไม่อาจให้นางได้มากที่สุด
แต่เรื่องนี้จะโทษพระเอกก็ไม่ได้ ต้องเข้าใจบริบทของผู้ชายในยุคโบราณด้วย
แถมพระเอกยังเป็นถึงฮ่องเต้ การแต่งงานมีลูกจึงไม่ใช่แค่เรื่องของครอบครัวแต่เป็นเรื่องของแว่นแคว้น
เกี่ยวพันกับคนหมู่มาก ในเล่มสุดท้ายพอนางเอกถามว่าพระเอกจะมีนางคนเดียวไม่ได้หรือ พระเอกเลยงงไม่เข้าใจ
คิดว่าการที่ตนแสดงออกว่าโปรดปรานและแต่งตั้งนางเป็นฮองเฮา
น่าจะชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าในใจมีแค่นางเอกเท่านั้น การเป็นฮองเฮาก็หมายถึงเป็นภรรยาตัวเองไง
เป็นภรรยาเพียงคนเดียว(เพราะฮองเฮามีเพียงคนเดียว) ส่วนสนมชายาคนอื่นๆ
ก็เป็นแค่บ่าว จะเทียบกันได้ยังไง ...(คือเขาถูกปลูกฝังมาแบบนี้อะ)
เล่ม 2 จะเป็นเรื่องในวังหลัง นางเอกถูกพระเอกบังคับให้ไปเรียนวรยุทธ์
ยิงธนู ขี่ม้า เรียนรู้วิธีแยกพิษ หลังๆ นางจะเริ่มโหดขึ้น+ขี้ระแวง
ไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป
แต่เริ่มเป็นฝ่ายวางแผนโต้กลับเองบ้างแล้ว
แต่บางเรื่องเราก็งงกับนางนะว่าทำไปทำไม(ทำไปเพื่อออ) เหมือนจะฉลาดโตขึ้น
แต่ก็ยังทำอะไรไม่ค่อยคิด ไม่ไตร่ตรองถึงผลที่จะตามมาให้ดีๆ
เช่นตอนหนีไปคลอดลูกที่นอกวัง...หนีไปเพื่ออออ?? สุดท้ายก็เกือบตายคือเก่า -_-“ ไหนจะตอนที่แอบหนีไปหาลูก แล้วมีวันนึงจะพาลูกออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก
แต่ดันทุรังจะออกมากับลูกแค่สองคนโดยไม่ให้คนสนิทที่มีวรยุทธ์สูงติดตามมาด้วย
ผลสุดท้ายก็ไปเจอกับอริเก่า เกือบขิต ...เหอๆ
จุดอ่อนของนางเอกก็คือเรื่องลูก ฝังใจที่ถูกบังคับให้ทำแท้งลูกคนแรก
พอตั้งท้องครั้งที่สองนางเลยหวาดระแวง กลัวใครจะมาวางแผนทำให้แท้งอีก
ส่วนพระเอกนางก็ยิ่งไม่เชื่อใจ
ดังนั้นพอพระเอกออกไปข้างนอกนางเอกเลยหาข้ออ้างออกจากวังไปคลอดลูกที่อื่นทันที
แล้วสุดท้ายก็เกือบขิต -_-“...พอนางมีลูก
พระเอกก็ผ่อนปรนอนุญาตให้นางเลี้ยงลูกอยู่ในตำหนักตัวเองได้
นางเอกก็เลี้ยงลูกแบบตามใจ ลูกไม่อยากไปเรียนก็อนุญาต ปกป้อง+โอ๋ลูกสุดๆ
พระเอกเลยจะเอาลูกไปเลี้ยงเอง แต่นางเอกไม่ยอมขอโอกาสแล้วก็ทะเลาะกันอีก ลูกก็เผลอหลุดปากว่าพ่อ พระเอกอึ้ง เลยเอาลูกออกไปอบรมสั่งสอนเลี้ยงเองเดี๋ยวนั้นเลย เพราะหากปล่อยไว้กับนางเอกเดี๋ยวลูกจะเสียคนทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง นางเอกเลยพยายามทำตัวดีๆ
เพื่อให้พระเอกใจอ่อนยอมให้พบลูก แต่พอพระเอกใจอ่อนยอมให้
นางเอกก็ฉวยโอกาสตอนที่พระเอกไม่อยู่แอบไปหาลูกเองและพากลับมาเล่นที่ตำหนัก พระเอกรู้ก็โกรธมากเลยมีคำสั่งห้ามไม่ให้เจออีก
ระหว่างนั้นก็จะมีเรื่องศึกสงครามเข้ามาอยู่เรื่อยๆ
พระเอกต้องออกไปรบแย่งชิงดินแดนกลับคืน... เล่ม 3 ลูกนางเอกถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาท
จากนั้นก็ถูกส่งไปเป็นตัวประกันที่เมืองอื่น
พอนางเอกมารู้ที่หลังก็แทบคลั่งโกรธมาก บุกไปเอาเรื่องพระเอกถึงที่ จริงๆ
พระเอกหรือใครจะทำร้ายตัวนางยังไงก็ได้ ขอแค่อย่ายุ่งกับลูกนาง ถ้าเป็นเรื่องลูก
นางเอกสู้ตายเอาจริงเน้อ เล่นซะพระเอกเกือบขิต
แต่ก็ยังไม่ลืมปกป้องนางเอกแล้วโยนความผิดไปให้นางกำนัลที่รับใช้แทน
สุดท้ายนางเอกถูกจับขัง แกล้งเสียสติ พอพระเอกไม่อยู่ก็หาทางหนีไปหาลูกอีก...
แต่ลูกไม่ยอมกลับไปด้วย ลูกเริ่มโตคิดเองเป็นและ ถึงจะเพิ่ง 9 ขวบแต่ก็โตเกินวัย รู้ว่าตัวเองมีฐานะอะไรและมีหน้าที่อะไร
ต่อไปจะต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง จึงไม่คล้อยตามแม่ จริงๆ
ที่พระเอกส่งลูกมานี่ส่วนหนึ่งก็เพื่อปกป้องลูกด้วย
อยู่ที่นี่ลูกจะได้เรียนรู้อะไรเยอะกว่า เรียนทุกอย่างได้อย่างเต็มที่
จะดีและปลอดภัยกว่าอยู่ในวังตัวเองด้วยซ้ำ แต่นางเอกมาจากยุคปัจจุบันมาจากโลกที่ไม่มีสงครามการสู้รบ
นางก็อยากให้ลูกโตมาแบบได้รับความรักและอยู่ใกล้ๆ พ่อแม่
ได้ใช้ชีวิตอย่างที่เด็กวัยนี้ควรจะเป็น
เหมือนอย่างตัวนางที่มีพ่อแม่โอ๋ตามใจและคอยปกป้อง ซึ่งจริงๆ
เราว่าวิธีเลี้ยงลูกและความคิดของพระนางเรื่องนี้มันไม่มีใครผิดถูกนะ แต่ผิดที่ยุคสมัย
...
ต่อๆ พอนางเอกหนีมาหาลูกได้สักพักพระเอกก็ตามมาพาคนกลับ
ตอนแรกพี่แกยกทัพจะไปรบอีกที่
แต่พอรู้ว่านางเอกมาหาลูกก็เปลี่ยนขบวนทัพกะทันหันเพื่อมารับเมีย
ตอนขากลับเจอข้าศึกยกทัพมาล้อม แม่ทัพที่ติดตามพระเอกเลยแซะนางเอกว่าเป็นตัวซวย ถ้าไม่ใช่เพราะนางเอกป่านนี้ทำตามแผนเดิมคงรบชนะไปนานแล้ว
ก็วางแผนรบสู้กันบลาๆ สุดท้ายนางเอกก็ถูกจับ
ถูกบังคับให้เข้าพิธีแต่งตั้งเป็นฮองเฮาแคว้นอื่นและถูก....
พระเอกโกรธตัวเองมากที่สุดท้ายก็ปกป้องนางเอกไม่ได้ ส่วนนางเอกก็ไม่ซีคิดซะว่าถูกหมากัด
จากนั้นนางเอกก็ตั้งท้อง แต่คนอื่นคิดว่านี่ไม่ใช่ลูกพระเอก
ขุนนางคนสนิทพระเอกก็มาขอให้นางเอาเด็กออก ส่วนพระเอกก็เย็นชา
นางเอกเลยขอย้ายไปอยู่นอกวังแทน บอกพระเอกว่าถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องมา
แล้วพระเอกก็ไม่มาจริงๆ ...เหอๆ
อ่านจบแล้วอยากจะบอกว่าเหนื่อยกับความสัมพันธ์ของพระนางมาก อ่านแล้วอึดอัด นางเอกเหมือนจะโตแต่ก็ไม่โต
เหมือนจะเก่งฉลาดขึ้นแล้วแต่ก็ไม่ใช่ ครึ่งๆ กลางๆ เหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ
อ่านแล้วบางทีก็เพลียกับนาง ส่วนพระเอกช่วงแรกก็โหดหลายๆ (นี่พระเอกหรือตัวร้าย55)
กว่าจะลงเอยแบบเข้าใจกันได้ก็นู่นท้ายๆ เลย
...เพราะฉะนั้นอย่าถามหาความหวานเพราะมันแทบไม่มีเลยจ้า55 มีหวานแค่สองหน้าสุดท้ายใกล้ๆ จบเลย ..
ป.ล.เนื้อเรื่องเข้มข้นอยู่นะ
แต่การแปลส่วนตัวรู้สึกว่ายังไม่ค่อยลื่นเท่าไร บางจุดอ่านแล้วงงๆ นิดหน่อย ถ้าปรับได้จะดีมากเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น