ลางสังหารไขคดีพิศวง 7 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เหว่ยอวี๋
ผู้แปล : วนิดา ลิขิตมงคลสุข
สำนักพิมพ์ Siam Inter Book
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงนางเอกเรื่องปริศนาด่านปีศาจอวี้เหมิน (ผลงานของนักเขียนท่านนี้เหมือนกัน จริงๆ เรื่องลางสังหารออกมาก่อน แต่เราเพิ่งได้ฤกษ์อ่าน55) นางเอกเก่ง+เท่มาก อึดถึก สู้ชีวิตฝุดๆ ต่อสู้เก่ง พึ่งตัวเองได้ไม่ต้องง้อผู้ชายเลย ในเรื่องปริศนาด่านปีศาจอวี้เหมินนางเอกโตมาแบบปากกัดตีนถีบสู้ด้วยลำแข้งตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ส่วนนางเอกลางสังหารไขคดีพิศวงโตมาแบบเด็กสาวธรรมดา มีพ่อแม่รักใคร่ตามใจ เลยมีนิสัยเอาแต่ใจออกแนวคุณหนูหน่อยๆ มีความร่าเริงสดใสเหมือนเด็กสาวทั่วๆ ไป ทว่าในช่วงปีสุดท้ายของการเรียนมหาวิทยาลัย จู่ๆ ชีวิตก็เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน เหมือนร่วงตกเหว จากเด็กสาวธรรมดาที่เคยมีครอบครัวอบอุ่น มีแฟนหนุ่มแสนดี มีชีวิตที่ราบรื่นมาโดยตลอด แต่เพียงชั่วข้ามคืนเธอกลับต้องสูญเสียทุกอย่างนี้ไปแม้แต่ตัวตนของตัวเอง ต้องทิ้งชื่อแซ่ หลบซ่อนตัว หนีตาย ระหกระเหินไปทั่วพร้อมกับระฆังใบหนึ่งและคำสั่งเสียของแม่
นางเอกมีความสามารถในการติดต่อกับวิญญาณคนตาย แบบที่ตายไม่ดีจบไม่สวยและเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นรุนแรงผ่านระฆังที่แม่ทิ้งไว้ให้ เมื่อระฆังสั่น นางเอกก็ต้องออกเดินทางไปยังสถานที่ที่วิญญาณนั้นตายเพื่อสลายความอาฆาตแค้น? หรือทำให้วิญญาณดวงนั้นสมปรารถนา? ...ครั้งแรกคือที่กาไน่ นางเอกต้องไปตามหาเด็กสาวที่หายสาบสูญไประหว่างเดินทางมาท่องเที่ยวคนเดียว ซึ่งที่นั่นทำให้เธอได้พบกับเจ้าของโรงแรมที่เป็นกันเองและชายหนุ่มขี้โมโห ที่จะกลายมาเป็นครอบครัว เป็นคนรัก และคนสำคัญที่สุดที่เธอยินดีจะปกป้องเขาด้วยชีวิต
พระเอก เยวี่ยเฟิง ชายหนุ่มรูปหล่อเพื่อนเยอะ เป็นที่รักของเพื่อนฝูง ประสบการณ์เยอะพึ่งพาได้ ลูกผู้ชายตัวจริง ปากร้ายแต่ใจดี มีแฟนสาวที่คบกันมา 7 ปีแต่อยู่ในช่วงระหองระแหงกำลังจะเลิก ต้องหลบมาพักใจที่กาไน่แล้วก็บังเอิญได้พบกับหญิงสาวแปลกๆ ท่าทางลึกลับเหมือนมีความลับที่ไม่อาจบอกใครได้ ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว และแถมยังชอบทำให้เขาโมโหอยู่บ่อยๆ หญิงสาวที่เขาเอ่ยปากขับไล่ เพราะกลัวว่าเธอจะทำให้คนรอบข้างของเขาต้องเดือดร้อน ...ในช่วงแรกนางเอกจะฉายเดี่ยวมาก ต่อสู้กับคนร้ายเองตามลำพังโดยที่ไม่มีใครช่วย ไม่มีเจ้าชายขี่ม้าขาว ไม่มีเพื่อน ไม่มีแม้แต่พระเอกหรือใครมาช่วยทั้งนั้น เพราะเอาจริงๆ นางเอกก็ไม่กล้าเอ่ยปากขอร้องให้ใครมาช่วยตัวเองด้วยแหละเดี๋ยวจะเดือดร้อน เฮ้ออ ...โดดเดี่ยวฝุดๆ
ตอนเจอกันครั้งแรกที่กาไน่พระเอกยังไม่รู้สาเหตุ แต่รู้ว่าสิ่งที่นางเอกทำนั้นอันตราย พระเอกยังมีคนที่ต้องใส่ใจต้องห่วง จึงเอ่ยปากไล่ให้นางเอกออกไปแบบไม่แคร์ รอบสองเจอกันที่เมืองโบราณ คราวนี้รู้สาเหตุแล้ว แต่พระเอกก็ยังขอให้เธอไปแบบสุภาพเพราะสิ่งที่นางเอกกำลังเผชิญมันอันตรายเกินไปจริงๆ พระเอกยังไม่กล้าเสี่ยง เพราะเขายังมีคนรอบข้างที่ต้องเป็นห่วง แม้จะชอบนางเอกขึ้นมาบ้างแล้ว แต่มันก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้เขายอมสละชีวิตเพื่อเธอได้... ซึ่งนางเอกก็เข้าใจ (ส่วนคนอ่านก็ปวดใจแทน)
ทว่า... แต่ช้าแต่สุดท้ายโชคชะตาก็ทำให้เขากับเธอต้องโคจรมาพบกันอีกจนได้ เพราะพระเอกดันไปรับรู้ความลับบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับตัวนางเอก จึงทำให้เขาต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธออีกครั้ง แผ่นดินกว้างใหญ่ โชคชะตาอันแสนโหดร้าย ผู้คนมากมายผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านเลยไป แต่พระเอกกลับเป็นคนเดียวที่ยังผ่านเข้ามาและวนเวียนอยู่ในเส้นทางของนางเอกเสมอ แม้ช่วงแรกๆ จะยังไม่ได้ช่วยแบบเต็มตัว แต่ก็ต้องยอมรับว่าพระเอกมักจะมาปรากฏตัวได้ถูกจังหวะทุกครั้ง ออกมาในตอนที่นางเอกกำลังเผชิญวิกฤตอยู่ในช่วงความเป็นความตายพอดี แม้ว่าสุดท้ายจะต้องแยกย้ายกันในตอนจบเรื่อง เพราะคนหนึ่งยังลังเลไม่อยากหาเรื่องลำบากใส่ตัว ส่วนอีกคนก็ไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อนตามไปด้วย แต่สุดท้ายถ้าคนจะใช่ยังไงมันก็ใช่ ไม่ว่าจะเดินอ้อมอีกสักกี่หมื่นโล ห่างกันเพียงใด หรือมีเหตุผลข้ออ้างมากมายเท่าไร แต่คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน ยังไงก็หนีกันไม่พ้นหรอก...
เป็นแนวไขความจริง หลอนๆ เกี่ยวข้องกับภูตผีวิญญาณ เรื่องลึกลับเหนือธรรมชาติ นางเอกจี้ถังถัง เก่ง+เท่มาก บุตรสาวตระกูลเซิ่งผู้ครอบครองระฆังสายหนึ่ง นางเอกถูกตระกูลหนึ่งซึ่งเป็นคู่ปรับหรือคู่แค้นเก่าแก่ของตระกูลฝั่งแม่ตามไล่ล่า ทำให้ต้องระหกระเหินหลบซ่อนตัว และจำต้องฝึกฝนตัวเองให้เก่งขึ้นเพื่อความอยู่รอด... ขณะที่สลายความอาฆาตแค้นนางเอกก็ต้องคอยหลบคนที่มาตามไล่ล่าไปด้วย แถมวิญญาณแต่ละดวงที่ต้องไปช่วยก็ล้วนแต่ตายอนาถแบบโหดๆ ดังนั้นวิธีสลายความแค้นก็เช่นกัน ไม่ใช่สวดส่งวิญญาณเน้อ แต่เป็นแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน ทำแบบไหนก็โดนแบบนั้นแหละ (ใครอ่อนไหวโปรดเตรียมใจนิดนึง) ซึ่งทุกเคสมักจะเป็นคดีที่ปิดไม่ได้หรือไม่มีการแจ้งความ ตัวคนร้ายก็โหดเอาเรื่อง กว่าจะจบแต่ละเคสนางเอกคือสาหัสมาก หวิดได้ไปโลกหน้าหลายรอบและ
คืออ่านแล้วสงสารนางเอก อยากให้มีคนแบ่งเบาความทุกข์และร่วมเดินทางไปกับเธอจัง ไม่อยากให้เธอต้องสู้อยู่คนเดียว ... ตอนแรกก็นึกว่าตระกูลฝั่งแม่อาจจะพอพึ่งได้บ้าง แต่อ่านไปอ่านมาก็ต้องกุมขมับ อยากจะร้องเชรี่- ...ดังๆ แต่โชคดีที่สวรรค์ยังมีตาส่งพระเอกมาให้ ถึงตอนแรกพี่แกจะยังลังเล (ตรงนี้เข้าใจนะ เป็นใครก็ต้องถอย เพิ่งรู้จักกันไม่นานด้วย) แต่พอตกลงคบกันทีนี้อันตรายแค่ไหนพระเอกก็ไม่ยอมปล่อยมือแล้วจ้า จะลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ก็พร้อมไปด้วย... เราชอบตอนที่ทั้งคู่ได้กลับมาเจอกันใหม่หลังจากที่คิดว่าต่างคนต่างก็ไม่อยู่แล้วมากๆ เลย ลุ้นมากเลยว่าเมื่อไรเรื่องพวกนี้จะจบลงสักที เพราะมันไม่ใช่แค่ตัวนางเอกหรือพระเอกนะที่ต้องทุกข์ทรมานเกือบตาย แต่มันยังมีคนอื่นหรือคนนอกที่ต้องมาประสบเคราะห์จนตายเพราะเรื่องราวของตระกูลพวกนี้ด้วย ...โคตรน่าสงสาร ToT
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น