ศิลาหลอมรัก 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : หมิงเยวี่ยทิงเฟิง
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
" เนี่ยเฉิงเหยียน" เจ้าเมืองที่ผู้คนทั่วหล้าต่างกล่าวขวัญถึง
สร้างเมืองอันดับหนึ่งแห่งการแพทย์ซึ่งเพียบพร้อมไปด้วยหมอมีชื่อและยาวิเศษ
ภาพของเขาคือผู้ยิ่งใหญ่ที่มีจิตใจเมตตา เป็นที่เคารพนับถือของทุกผู้คน
หากใครเลยจะรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเขานั้นสามารถใช้คำสามคำมานิยาม
'แข็งกระด้าง' 'โหดเหี้ยม' และ 'ดุดัน' โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัวอย่าง "หานเซี่ยว"
บ่าวแพทย์ข้างกายที่มีชีวิตรอดอยู่ได้เพราะมีดาวนำโชคคอยค้ำจุน
คนป่วยที่ผ่านมือนางนั้นไม่เคยมีผู้ใดไม่รอดชีวิต
หากแต่ครานี้ศัตรูที่แฝงกายในเงามืดมิใช่โรคภัย
ในเมื่อผู้เป็นนายตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง
นางหรือจะยอมให้ภัยใดเข้าถึงตัวเขาได้ ถึงแม้จะต้องสละชีวิต
นางก็จะต้องปกป้องและรักษาผู้เป็นนายที่นาง 'รัก' เอาไว้ให้ได้!
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
และแล้วก็มาถึงเรื่องสุดท้ายของชุด
แอบเสียใจเล็กน้อยที่ไม่มีเรื่องของพี่ใหญ่หลงต้าอะ
อยากให้นักเขียนเขียนออกมา 4 เรื่อง 4 คู่จังเลย 55+..แต่เรื่องของท่านเจ้าเมืองก็สนุกนะ
หนังสือหนาสะใจมาก เรื่องนี้ไทม์ไลน์อยู่ในช่วงเดียวกับหงส์ฟ้อนมังกรเหิน
เพราะฉะนั้นในเรื่องเลยจะได้เห็นคู่ของหลงซานโผล่ออกมาบ่อยๆ
จะมีเรื่องตอนที่พวกหลงซานไปแคว้นซย่า ซึ่งในเล่มของหงส์ฟ้อนไม่ได้เล่ารายละเอียดมากเท่าเล่มนี้ ชอบสามีภรรยาคู่นี้นะ โดยเฉพาะหลงซานนี่มันสามีตัวอย่างชัดๆ 55+
อยากให้นักเขียนเขียนออกมา 4 เรื่อง 4 คู่จังเลย 55+..แต่เรื่องของท่านเจ้าเมืองก็สนุกนะ
หนังสือหนาสะใจมาก เรื่องนี้ไทม์ไลน์อยู่ในช่วงเดียวกับหงส์ฟ้อนมังกรเหิน
เพราะฉะนั้นในเรื่องเลยจะได้เห็นคู่ของหลงซานโผล่ออกมาบ่อยๆ
จะมีเรื่องตอนที่พวกหลงซานไปแคว้นซย่า ซึ่งในเล่มของหงส์ฟ้อนไม่ได้เล่ารายละเอียดมากเท่าเล่มนี้ ชอบสามีภรรยาคู่นี้นะ โดยเฉพาะหลงซานนี่มันสามีตัวอย่างชัดๆ 55+
มากล่าวถึงพระเอกของเรื่อง
‘ เนี่ยเฉิงเหยียน’ ท่านเจ้าเมืองไป่เฉียวเมืองแห่งการแพทย์
ซึ่งเป็นหลานของหมอเทวดาเจ้าของหุบเขาอวิ๋นอู้
ส่วนนางเอง ‘หานเซี่ยว’ เป็นเด็กสาวชาวบ้านธรรมดาที่พ่อแม่ตายหมด
ทั้งชีวิตเหลือแต่เพียงน้องชาย
แต่น้องก็ดันมาป่วยเดินไม่ได้ พาไปหาหมอที่ไหนก็มีแต่บอกว่าให้ทำใจ รักษาไม่ได้
ตายแน่นอน ...แต่นางเอกกลับไม่ยอมแพ้ แบกน้องใส่หลังขึ้นเขาลงห้วยระเหเร่ร่อนไปตามเมืองต่างๆ เพื่อหาหมอ ยอมโขกหัวทำงานรับใช้ทุกอย่าง ต่ำต้อยลำบากแค่ไหนก็ไม่เกี่ยงเพื่อแลกค่ายา ค่ารักษาน้องชาย..นางแบกน้องใส่หลังตั้งแต่อายุ 12 จนอายุ 14
ถึงได้เดินทางมาถึงเมืองไป่เฉียวที่พระเอกอยู่....
ซึ่งเป็นหลานของหมอเทวดาเจ้าของหุบเขาอวิ๋นอู้
ส่วนนางเอง ‘หานเซี่ยว’ เป็นเด็กสาวชาวบ้านธรรมดาที่พ่อแม่ตายหมด
ทั้งชีวิตเหลือแต่เพียงน้องชาย
แต่น้องก็ดันมาป่วยเดินไม่ได้ พาไปหาหมอที่ไหนก็มีแต่บอกว่าให้ทำใจ รักษาไม่ได้
ตายแน่นอน ...แต่นางเอกกลับไม่ยอมแพ้ แบกน้องใส่หลังขึ้นเขาลงห้วยระเหเร่ร่อนไปตามเมืองต่างๆ เพื่อหาหมอ ยอมโขกหัวทำงานรับใช้ทุกอย่าง ต่ำต้อยลำบากแค่ไหนก็ไม่เกี่ยงเพื่อแลกค่ายา ค่ารักษาน้องชาย..นางแบกน้องใส่หลังตั้งแต่อายุ 12 จนอายุ 14
ถึงได้เดินทางมาถึงเมืองไป่เฉียวที่พระเอกอยู่....
‘เนี่ยเฉิงเหยียน’
พระเอกของเรื่อง ถูกลอบทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสจะตายมิตายแหล่
แถมขาทั้ง 2 ข้างก็ถูกทำร้ายจนเดินไม่ได้ ทำให้พี่แกกลายเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียว
โมโหร้ายอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่กำลังหมดหนทางรักษา
ท่านปู่ของพี่แกที่เป็นหมอเทวดา เลยตัดสินใจไปพา ‘หานเซี่ยว’
ที่ใครๆ ต่างก็บอกว่าเป็นดาวนำโชค เพราะคนไข้ที่นางดูแลไม่เคยมีใครตาย
มีชีวิตรอดอยู่ทุกราย ให้มาอยู่ข้างๆ กายคอยดูแลพระเอก แลกกับการรักษาน้องให้ ....
และนั่นก็ทำให้นางเอกได้กลายมาเป็นบ่าวแพทย์ บ่าวรับใช้ส่วนตัวของพระเอกด้วยประการฉะนี้แล
แถมขาทั้ง 2 ข้างก็ถูกทำร้ายจนเดินไม่ได้ ทำให้พี่แกกลายเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียว
โมโหร้ายอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่กำลังหมดหนทางรักษา
ท่านปู่ของพี่แกที่เป็นหมอเทวดา เลยตัดสินใจไปพา ‘หานเซี่ยว’
ที่ใครๆ ต่างก็บอกว่าเป็นดาวนำโชค เพราะคนไข้ที่นางดูแลไม่เคยมีใครตาย
มีชีวิตรอดอยู่ทุกราย ให้มาอยู่ข้างๆ กายคอยดูแลพระเอก แลกกับการรักษาน้องให้ ....
และนั่นก็ทำให้นางเอกได้กลายมาเป็นบ่าวแพทย์ บ่าวรับใช้ส่วนตัวของพระเอกด้วยประการฉะนี้แล
พระเอกเรื่องนี้เป็นคนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ( เหมือนประจำเดือนมาอยู่ตลอด )
เอาแน่เอานอนกับพี่แกไม่ได้จริงๆ เลยไม่ค่อยมีคนอยากอยู่ใกล้คอยรับใช้
เพราะเอะอะอะไรก็ตวาดๆ เลยมีแต่นางเอกนี่แหละ “ เจ้าค่ะ นายท่านบ่าวอยู่นี่ “ ที่เป็นศรีทนได้คอยดูแลรับใช้อยู่ข้างๆ 55
นางเอกเป็นพวกดื้อเงียบ พระเอกบอกว่านางชอบเถียงแต่นางบอกปล่าวเถียงก็แค่อธิบาย ...พระเอกบอกห้ามไปทางซ้ายนะ นางเอกบอกได้เจ้าค่ะนายท่านแล้วก็ไปทางซ้าย 55+
นางเอกอยากเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็รู้ว่าผู้หญิงไม่อาจเป็นหมอได้
เพราะฉะนั้นจึงได้แต่ครูพักลักจำแอบศึกษาเอาเอง
แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อนางกลายมาเป็นบ่าวแพทย์ของพระเอก
พระเอกเป็นใคร! พี่แกเป็นถึงเจ้าเมืองไป่เฉียวที่สร้างเมืองแห่งการแพทย์ขึ้นมาเองเลยนะ....
ทรัพย์สิน กำลังคน อำนาจหนุนหลังล้วนมีหมด เพราะงั้นนางเอกอยากศึกษาวิชาแพทย์รึ
จัดไป.....อยากได้อะไร อยากเรียนรู้อะไร พี่แกจัดให้หมด ป๋ามากกกกก 55+
เอาแน่เอานอนกับพี่แกไม่ได้จริงๆ เลยไม่ค่อยมีคนอยากอยู่ใกล้คอยรับใช้
เพราะเอะอะอะไรก็ตวาดๆ เลยมีแต่นางเอกนี่แหละ “ เจ้าค่ะ นายท่านบ่าวอยู่นี่ “ ที่เป็นศรีทนได้คอยดูแลรับใช้อยู่ข้างๆ 55
นางเอกเป็นพวกดื้อเงียบ พระเอกบอกว่านางชอบเถียงแต่นางบอกปล่าวเถียงก็แค่อธิบาย ...พระเอกบอกห้ามไปทางซ้ายนะ นางเอกบอกได้เจ้าค่ะนายท่านแล้วก็ไปทางซ้าย 55+
นางเอกอยากเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็รู้ว่าผู้หญิงไม่อาจเป็นหมอได้
เพราะฉะนั้นจึงได้แต่ครูพักลักจำแอบศึกษาเอาเอง
แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อนางกลายมาเป็นบ่าวแพทย์ของพระเอก
พระเอกเป็นใคร! พี่แกเป็นถึงเจ้าเมืองไป่เฉียวที่สร้างเมืองแห่งการแพทย์ขึ้นมาเองเลยนะ....
ทรัพย์สิน กำลังคน อำนาจหนุนหลังล้วนมีหมด เพราะงั้นนางเอกอยากศึกษาวิชาแพทย์รึ
จัดไป.....อยากได้อะไร อยากเรียนรู้อะไร พี่แกจัดให้หมด ป๋ามากกกกก 55+
เนื้อเรื่องก็จะมีเรื่องที่ต้องสืบสาวหาความจริงเหมือนกับสามคราแล้วก็หงส์ฟ้อนนั่นแหละจ้า
แต่ศิลาจะเป็นการสืบหาคนวางยาทำร้ายพระเอก ที่ต้องไปไกลถึงแคว้นซย่า ....
พอไปถึงก็ไม่ได้มีแค่หาตัวคนร้ายและนาจา เพราะดันไปเจอกับคนรักเก่าที่คิดว่าตายไปแล้วด้วย แถมยังมีเรื่องให้ผิดใจกับนางเอกอีก เนื่องจากนิสัยปากร้ายขี้วีนของพี่แกเอง ....
แต่ศิลาจะเป็นการสืบหาคนวางยาทำร้ายพระเอก ที่ต้องไปไกลถึงแคว้นซย่า ....
พอไปถึงก็ไม่ได้มีแค่หาตัวคนร้ายและนาจา เพราะดันไปเจอกับคนรักเก่าที่คิดว่าตายไปแล้วด้วย แถมยังมีเรื่องให้ผิดใจกับนางเอกอีก เนื่องจากนิสัยปากร้ายขี้วีนของพี่แกเอง ....
ความรักของพระ-นางเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป
นางเอกชื่นชมนับถือพระเอกที่สามารถสร้างเมืองไป่เฉียวได้ตั้งแต่อายุยังน้อยมานานแล้ว
พอได้มาเป็นบ่าวแพทย์ของพี่แก ก็ยิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆ
จนต้องเตือนตัวเองไม่ให้คิดเกินเลย ส่วนพระเอกพอรู้ว่าหลงรักสาวใช้ตัวเอง แรกก็กังวลอยู่บ้าง เพราะถึงพี่แกจะมีพร้อมทุกอย่าง แต่ก็เป็นคนพิการอยู่ดี นางเอกจะรับได้หรือ
แต่ไม่นานก็คิดได้ว่าแล้วไงล่ะ ยังไงตัวเองก็เผด็จการอยู่แล้ว
สัญญาขายตัวของนางเอกก็อยู่กับตัวเอง หากอยากแต่งงานก็ต้องมาขออนุญาตพี่แกก่อน
ถ้าพี่แกไม่ยอมแล้วใครจะทำไม โฮะๆๆๆ (พอรู้ว่าใจตรงกันแล้วพระเอกจะขี้อ้อนมากเหมือนเด็กๆ เลย ติดนางเอกแจ ชอบให้นางมาอยู่ใกล้ๆ )
แต่ไม่ว่านางเอกจะฉลาด ถึก อดทนแค่ไหน แต่เพราะอายุยังน้อย ประกอบกับไม่เคยมีความรักมาก่อน บวกกับนิสัยพระเอกที่เป็นคนเจ้าอารมณ์ ทำให้ชอบหลุดพูดจาแย่ๆ ออกมา
และก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองต้องแยกจากกันไป เพื่อทบทวนตัวเอง
เราชอบตอนนี้นะ เพราะที่เราเคยอ่านส่วนมาก พอนางเอกหนีไปแล้วพระเอกมาตามกลับ
ส่วนใหญ่นางเอกก็จะกลับไปด้วยทันที แต่เรื่องนี้ไม่จ้า เพราะพี่แกต้องรอไปเป็นปีๆ เลย
จนสุดท้ายทนไม่ไหวต้องไปขอร้องให้กลับมา 55+ .......
นางเอกชื่นชมนับถือพระเอกที่สามารถสร้างเมืองไป่เฉียวได้ตั้งแต่อายุยังน้อยมานานแล้ว
พอได้มาเป็นบ่าวแพทย์ของพี่แก ก็ยิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆ
จนต้องเตือนตัวเองไม่ให้คิดเกินเลย ส่วนพระเอกพอรู้ว่าหลงรักสาวใช้ตัวเอง แรกก็กังวลอยู่บ้าง เพราะถึงพี่แกจะมีพร้อมทุกอย่าง แต่ก็เป็นคนพิการอยู่ดี นางเอกจะรับได้หรือ
แต่ไม่นานก็คิดได้ว่าแล้วไงล่ะ ยังไงตัวเองก็เผด็จการอยู่แล้ว
สัญญาขายตัวของนางเอกก็อยู่กับตัวเอง หากอยากแต่งงานก็ต้องมาขออนุญาตพี่แกก่อน
ถ้าพี่แกไม่ยอมแล้วใครจะทำไม โฮะๆๆๆ (พอรู้ว่าใจตรงกันแล้วพระเอกจะขี้อ้อนมากเหมือนเด็กๆ เลย ติดนางเอกแจ ชอบให้นางมาอยู่ใกล้ๆ )
แต่ไม่ว่านางเอกจะฉลาด ถึก อดทนแค่ไหน แต่เพราะอายุยังน้อย ประกอบกับไม่เคยมีความรักมาก่อน บวกกับนิสัยพระเอกที่เป็นคนเจ้าอารมณ์ ทำให้ชอบหลุดพูดจาแย่ๆ ออกมา
และก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองต้องแยกจากกันไป เพื่อทบทวนตัวเอง
เราชอบตอนนี้นะ เพราะที่เราเคยอ่านส่วนมาก พอนางเอกหนีไปแล้วพระเอกมาตามกลับ
ส่วนใหญ่นางเอกก็จะกลับไปด้วยทันที แต่เรื่องนี้ไม่จ้า เพราะพี่แกต้องรอไปเป็นปีๆ เลย
จนสุดท้ายทนไม่ไหวต้องไปขอร้องให้กลับมา 55+ .......
จะมีเรื่องของคู่รองอยู่ในเล่ม
3 (ประมาณเกือบครึ่งเล่ม) ซึ่งน่ารักมากๆ
เพราะฝ่ายชายเป็นแม่ทัพที่ออกรบตั้งแต่อายุยังน้อย แต่เรื่องความรักนี่กลับใสซื่อมาก
นิดๆ หน่อยๆ ก็หน้าแดงผิดกับตอนออกรบมาก กว่าจะได้ลงเอยกันก็เลยต้องพยายามมากหน่อย เพราะพี่แกขี้อาย ถ้าตอนหลังๆ ไม่เริ่มรุกหนักๆ นี่อาจจะไม่ได้แต่งนะ >O<
( ชอบตอนพิเศษของนักเขียนคนนี้จัง แอบรู้สึกว่าบางทีมันก็สนุกกว่าเรื่องหลักอีก 55+ )
เพราะฝ่ายชายเป็นแม่ทัพที่ออกรบตั้งแต่อายุยังน้อย แต่เรื่องความรักนี่กลับใสซื่อมาก
นิดๆ หน่อยๆ ก็หน้าแดงผิดกับตอนออกรบมาก กว่าจะได้ลงเอยกันก็เลยต้องพยายามมากหน่อย เพราะพี่แกขี้อาย ถ้าตอนหลังๆ ไม่เริ่มรุกหนักๆ นี่อาจจะไม่ได้แต่งนะ >O<
( ชอบตอนพิเศษของนักเขียนคนนี้จัง แอบรู้สึกว่าบางทีมันก็สนุกกว่าเรื่องหลักอีก 55+ )
อีกตัวละครนึงที่น่าสนใจก็คือ น้องชายนางเอก
‘เล่อเล่อ’ น้องแกเป็นเด็กฉลาด เจ้าเล่ห์
รู้จักพูดรู้จักใช้คนและน้องแกก็รักพี่สาวมากๆ ...แบบหากพี่สาวชอบใคร ต่อให้เป็นคนผ่าฟืน
ก็จะสนับสนุน แต่หากพี่สาวไม่ชอบ ต่อให้เป็นจักรพรรดิน้องแกก็จะขัดขวาง....
จุดเด่นอีกอย่างของนางเอกเรื่องนี้คือ รักน้อง+ห่วงน้องมาก
ไม่ว่าจะไปไหนก็ต้องแบกน้องใส่หลังไปด้วย
อย่างตอนจะลงเขาไปกับพระเอก ให้ตายยังไงนางก็จะเอาน้องไปด้วย ไม่ว่าหมอจะมาห้าม
คนอื่นจะมากล่อมยังไง นางก็จะพูดแค่ “ ข้าไม่แยกกับน้องชาย” จนพระเอกยังต้องอิจฉา 55+
รู้จักพูดรู้จักใช้คนและน้องแกก็รักพี่สาวมากๆ ...แบบหากพี่สาวชอบใคร ต่อให้เป็นคนผ่าฟืน
ก็จะสนับสนุน แต่หากพี่สาวไม่ชอบ ต่อให้เป็นจักรพรรดิน้องแกก็จะขัดขวาง....
จุดเด่นอีกอย่างของนางเอกเรื่องนี้คือ รักน้อง+ห่วงน้องมาก
ไม่ว่าจะไปไหนก็ต้องแบกน้องใส่หลังไปด้วย
อย่างตอนจะลงเขาไปกับพระเอก ให้ตายยังไงนางก็จะเอาน้องไปด้วย ไม่ว่าหมอจะมาห้าม
คนอื่นจะมากล่อมยังไง นางก็จะพูดแค่ “ ข้าไม่แยกกับน้องชาย” จนพระเอกยังต้องอิจฉา 55+
..............................................................................................................................
" ท่านมันไร้เหตุผล ใส่ร้ายข้าซ้ำยังด่าข้า แล้วยังหยิบหญิงอื่นมาโมโหข้า
ท่านก็ไม่น่ารักเหมือนกัน "
ท่านก็ไม่น่ารักเหมือนกัน "
" สัญญาขายตัวให้เจ้าแล้ว สิ่งที่เจ้าอยากได้ก็มีหมดแล้ว ถ้าเที่ยวเหนื่อยแล้ว
ได้เปิดหูเปิดตาพอแล้ว ก็กลับมาบ้าน "
ได้เปิดหูเปิดตาพอแล้ว ก็กลับมาบ้าน "
กลับบ้าน? หานเซี่ยวตะลึงงัน
.....................................................................................................
" เซี่ยวเซี่ยว ข้าไม่สบายแต่เจ้าไปดูชายอื่นมากกว่าข้า "
" ท่านพูดไร้สาระอะไร ไม่ได้ยินที่คนผู้นั้นพูดหรือ ภรรยาของเขาป่วย "
" มีภรรยาแล้วก็ต้องระวัง .....จะอย่างไรเจ้าก็ต้องรักใคร่ข้าที่สุด คนอื่นต้องมาทีหลัง ญาติคนไข้ต้องอยู่หลังของหลัง ทางที่ดีอย่าให้อยู่ในลำดับจะดีที่สุด "
.....................................................................................................
" ท่านประมุขไร้ยางอาย คืนพี่สาวข้ามา "
" คืนพี่สาวให้ข้า ข้าเกลียดท่านนัก เดิมทีพี่สาวรักข้าที่สุด ล้วนเป็นท่านที่แย่งไป "
" เซี่ยวเซี่ยวเป็นสาวใช้ของข้า ดูแลข้าก็สมควรแล้ว เจ้าเด็กไม่รู้ความถึงกับกล้าโวยวายกับนายท่าน ดีที่เจอคนใจดีอย่างข้า ถ้าเป็นคนอื่นพวกเจ้าพี่น้องคงได้ดื่มลมพายัพไปแล้ว "
คำพูดนี้ส่งผลให้หานเล่อผงะ เงยหน้าขึ้นจากตัวเขา ก่อนถามน้ำเสียงแตกตื่นปนน่าสงสาร
" ท่านจะไล่พวกเราไป? ข้าแค่หยอกท่านเล่นเท่านั้น พี่สาวข้าดูแลคนเก่งมาก
ท่านจะไล่พวกเราไปหรือ "
" ท่านจะไล่พวกเราไป? ข้าแค่หยอกท่านเล่นเท่านั้น พี่สาวข้าดูแลคนเก่งมาก
ท่านจะไล่พวกเราไปหรือ "
" ไม่ไล่พวกเจ้าหรอก "
" ไม่ไล่จริงหรือ "
" ไม่ไล่ เจ้าก็เลิกเล่นได้แล้ว "
" เช่นนั้นข้าก็ขอสู้ตายกับท่านแล้ว "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น