เพียงแรกพบ

เพียงแรกพบ

เพียงแรกพบ 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เหวยเหอจ้งจื่อ

สำนักพิมพ์ Hongsamut

คำโปรยหลังปก

        นางเป็นหมอเทวดามิใช่รึ ทำไมชีวิตเหมือนอยู่ในนรกเลยล่ะ?

        เสิ่นจือหลี หมอเทวดาเจ้าหุบเขาหวยชุน  ได้ช่วยชีวิตคุณชายรูปงามผู้หนึ่ง

ซึ่งโดนหญิงคนรักถีบตกภูเขามาหมาดๆ  ไม่นึกว่าหลังจากที่คุณชายผู้นี้ตื่นมา

ก็หลงรักนาง  ตามติด  ตามลวนลาม  ตามตื้อเสียจนแกะไม่ปล่อย

        ถึงแม้ว่านิสัยของนางไม่ค่อยดีสักเท่าไร  แต่คุณธรรมในการเป็นหมอ

ก็ยังคงมีอยู่  นางจึงยอมให้ชายผู้นี้อาศัยด้วย  จนกว่าความทรงจำเขาจะกลับคืนมา

คาดไม่ถึงยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ

       " เจ้าอย่าตามข้าอีกเลยจะได้ไหม "

       " แต่ว่า ... ข้าหลงรักจือหลีนี่นา "

       " รัก ...เฮอะ  ถ้าข้าเชื่อคนไข้ความจำเสื่อมอย่างเจ้าข้าก็ปัญญาอ่อนแล้ว "

       " จือหลี ... แช่งตัวเองอย่างนั้นไม่ดีนะ "

       นางกัดฟัน  สงบอารมณ์ตัวเองสุดฤทธิ์  " เจ้าไปให้พ้นหน้าข้านะ  หากข้าเห็นเจ้าสะกดรอยตามมาอีกล่ะก็  ข้าจะขายเจ้าทิ้งซะเลย! "

       ซูเฉินเช่อนิ่งงั้นไปครู่หนึ่ง  แล้วจึงชมเปาะเสียงหวาน  " จือหลี  เจ้าช่างเก่งค้าขายเหลือเกิน "

       เก่งกับผีน่ะสิ!  เจ้านั่นแหละเก่งตัวพ่อเลย!

       ทั้งหว่านล้อม  ทั้งตีมึน  ทั้งตามติด

       วิทยายุทธเลอเลิศจนข้าจะไม่มีที่ยืนบนโลกใบนี้อยู่แล้ว!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  (อาจมีสปอยล์)
ไปเสิร์ชเจอตัวอย่างนิยายเรื่องนี้ให้อ่านฟรีในเว็บ 12 ตอน อ่านแล้วชอบมากๆ 
ก็พยายามหาว่าวางขายที่ไหน วางขายหรือยัง แต่ปรากฏว่าตอนนั้นกำลังเปิดจองอยู่ 

ตอนนั้นมือใหม่จริงๆ นึกว่ามีตัวอย่างให้แล้วก็สามารถไปซื้อที่ร้านได้เลย 
เพิ่งรู้ว่ามีให้ทดลองอ่านก่อนแล้วเปิดจองด้วย…ได้เปิดโลกทัศน์มากๆ ...<("""O""")>  
รู้สึกว่าตัวเราไปอยู่ไหนมาเนี่ย  โลกเขาไปไกลแล้วนะเฟ้ยยย 55+

เพียงแรกพบเป็นเรื่องของพระเอก ‘ซูเฉินเช่อ’ คุณชายสือเอ้อเย่แห่งสำนักสิบสองราตรี 
คุณชายที่ได้รับการโหวตให้เป็นจอมยุทธ์อันดับหนึ่งในยุทธภพ  ...
คุณชายรูปงาม สุภาพเรียบร้อย นุ่มนวล อ่อนโยน  สมบูรณ์แบบทุกอย่าง 
มีรอยยิ้มอันแสนพิสุทธิ์ที่ทำให้ผู้คนหลงใหลเคลิบเคลิ้ม พร้อมที่จะอภัยให้ทุกอย่าง 55+ 
แต่ไม่ใช่กับนางเอกนะ เพราะธาตุแท้นิสัยของคุณพี่เมื่อมาอยู่ต่อหน้านางเอกนี่มันตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์บริสุทธิ์นั้นมากเลยอะ ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งฉลาดแกมโกง ทั้งหน้าด้านไร้ยางอาย โกหกหน้าตาย มือก็ลื่นยิ่งกว่าปลาไหล ชอบลวนลาม ชอบแต๊ะอั๋ง ทำตัวน่าสงสารเหมือนภรรยาที่ถูกทอดทิ้ง หากนางเอกแอบมองผู้ชายอื่นให้เห็น พี่แกก็ฆ่า! เอ้ยๆ เก็บเรียบ
หญิงสาว หญิงแก่ แม่หม้ายล้วนชมชอบ เพียงแค่พี่ยิ้มก็พากันเขินอายหน้าแดงเป็นแถวๆ 
แต่คุณพี่กลับมาตามตื๊อตามจีบนางเอกคนเดียว 
นางเอกที่เป็นหมอเทวดาเจ้าแห่งหุบเขา มีนิสัยรักเงินยิ่งชีพ และขี้งกเป็นที่สุด  

แต่กลับรักษาได้ทุกโรค ขอแค่มีเงินจ่ายก็พอ   
... เข้าก๊านนนเข้ากันกับพระเอกที่มีเงินให้สูบเป็นภูเขา 55+ 

นางเอกในเรื่องมีชื่อว่า เสิ่นจือหลี  เป็นท่านหมอเทวดาที่มีหน้าตาธรรมดา  
ไม่ได้เป็นสาวงามอะไร แถมยังเจอคนค่อนแคะอยู่บ่อยๆ ว่าไม่สวย อัปลักษณ์ .. 
หน้าอกก็ไม่ค่อยมี พระเอกจึงต้องคอยซื้อมะละกอให้กินอยู่บ่อยๆ เพื่ออัพขนาด 55+  
แต่พระเอกก็รักของแกอะนะ รักมากด้วย  เลยเกาะติดนางเอกเป็นตังเม ไปไหนไปด้วย 
ไล่ให้ตายก็ไม่ยอมไป  หนีไปทางไหนก็เจอ ยังกับวิญญาณตามติด 
คุณพี่จะคอยตามจีบนางเอก และสรรหาคำพูดหวานๆ ที่เราฟังแล้วยังเลี่ยนแทนมาพูดอยู่ตลอด เหมือนที่นางเอกเคยบอก  
" ซูเฉินเช่อ คำว่า 'รัก'  ของเจ้าเนี่ยมันเชื่อถือไม่ได้จริงๆ"  
" มิเป็นไร  ถึงยังไงข้าก็รักไปแล้ว เจ้าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร " พระเอก

แบบว่าพระเอกเรื่องนี้เค้าโปรไฟล์ดีจริงๆ คุณสมบัติครบถ้วนมาก  หล่อ รวย (มากกกกก)
ฉลาด ชาติตระกูลดี วรยุทธสูงส่ง เพียบพร้อมมากๆ
นางเอกเลยไม่เชื่อว่าคุณพี่จะมาชอบตัวเองจริงๆ เป็นไปได้เหรอ?

ที่ผู้ชายคุณสมบัติดีเลิศขนาดนี้จะมาชอบคนหน้าตาธรรมดาอย่างเรา 

แถมก่อนหน้านี้คุณพี่เค้าก็ยังเคยมีคู่ควงเป็นสาวงามอันดับหนึ่งอีกด้วย  

จึงยิ่งทำให้นางเอกกลัวว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริงเลยผลักไส ปฏิเสธพระเอกอยู่ตลอด 

  
" ตอนนั้นเจ้าไม่รู้แต่ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้วว่าพวกเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน  
และก่อนที่จะความจำเสื่อมคนที่เจ้าชอบก็คือเย่วเฉียนเฉียนนั่น  เจ้า .... "
" จือหลี  เจ้าเชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือไม่? "
" จือหลี  ตั้งแต่ข้าฟื้นขึ้นมาเจอเจ้าแวบแรกก็เหมือนมีคนมาบอกว่า นางอัปลักษณ์ผู้นี้แหละ      คือคนที่ข้าอยากจะอยู่ใกล้ๆ  ต่อให้นางช่างดูธรรมดาข้าก็อยากอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต   
ดังนั้นข้าจึงยอมรับเจ้าเป็นเมียอย่างแน่นอน  ชาตินี้ไม่คิดปล่อยมือ  "
"  ล้อเล่นน่ะ ......... จือหลีของข้าสวยที่สุด "

เปิดเรื่องมาเป็นตอนที่พระเอกได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องถูกแบกมาให้นางเอกรักษา           
พอฟื้นขึ้นมาก็ความจำเสื่อมจำอะไรไม่ได้  แต่จำได้ว่านางเอกต้องเป็นเมียตัวเองแน่ๆ 55
ทีนี้แหละบ้านช่องไม่ยอมกลับ ลูกน้องมาขอร้องให้กลับก็ไม่ไป ตามตื้อนางเอกลูกเดียว อิอิ 

นางเอกจากที่เคยใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในหุบเขา พอมีพระเอกเข้ามาก็เหมือนจะตกนรกและ
ตั้งแต่ต้องหนีศิษย์พี่ตัวเองที่ตามมาล้างแค้น ไหนจะศัตรูของศิษย์พี่ที่มาคอยตามจับ   

แถมยังมาซวย เพราะถูกดึงให้เข้าไปพัวพันกับสงครามระหว่างพรรคมารกับฝ่ายธรรมะอีก  

พอเล่ม 2 จะเริ่มเข้าสู่การต่อสู้ระหว่างพรรคมารกับฝ่ายธรรมะ ซึ่งมีพระเอกเป็นผู้นำ  

จริงๆ พระเอกไม่ได้อยากไปต่อสู้ด้วยหรอก แต่เพราะในยุทธภพนี่พี่แกวรยุทธสูงกว่าใคร 

บวกกับภาพลักษณ์ของคุณชายสือเอ้อเย่แห่งสำนักสิบสองราตรีที่ใครๆ ต่างก็หวาดกลัว 
ทั้งๆ ที่ในใจคุณพี่นั้นไม่ได้อยากเป็นคุณชายสือเอ้อเย่อะไรนี่เลย 
เขาก็แค่อยากติดตามอยู่ข้างกายนางเอกไปเรื่อยๆ  อยากแต่งงานกับนาง
นางไปไหนเขาก็ไปด้วย แต่ในเมื่อนางเอกมาขอร้องก็เลยต้องจำใจ ยอมไปทำก็ได้จ้ะ ...

เรื่องนี้ตัวละครเยอะทั้งฝ่ายมารฝ่ายธรรมะ นิสัยก็แปลกๆ ดี
แต่เรากลับสงสารและเห็นใจลูกน้องคนสนิทของพระเอกมากที่สุด 55+ 
เพราะโดนพระเอกแกล้งตั้งแต่เล็กจนโต แกล้งจนเกือบตาย  
คือตอนเด็กๆ พี่แกก็แค่อยากหาคนมาเล่นด้วย อยากแกล้งบ้างตามประสาเด็กผู้ชาย
แต่หนักมือไปหน่อย เลยทำเอาลูกน้องเกือบตายไปหลายที   ...
ทีนี้พอเริ่มโต ก็เลยรู้จักสร้างภาพลักษณ์ใสซื่อบริสุทธิ์ขึ้นมาให้คนมาเข้าใกล้ 
พอเขาตกหลุมพรางก็แกล้งอีก พอถูกจับได้ก็ตีหน้าซื่อทำตัวแอ๊บแบ๊ว 55+                                                                                                                        
โดยรวมชอบเล่ม 1 ที่สุด ..กลางๆเล่ม 2 ตอนต่อสู้กันเราเฉยๆ (ชอบตอนที่โดนศัตรูของศิษย์พี่จับไปมากกว่า อันนั้นมันดี แล้วสรุปใครคือป๊ะป๋าของศิษย์พี่บอกที? ใช่คนที่เราคิดไหม ) 
คือหนูเริ่มงงๆ ตั้งแต่ตอนที่นางเอกโดนพรรคมารจับไป แล้วก็โดนวางยาแล้วเดี๋ยวก็โดนสะกดจิตบังคับ จนไปถึงตอนสุดท้ายที่เฉลยปมในถ้ำแห่งความลับ ... 
ผ่านอะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะ แต่พอนางเอกตัดสินใจจะตายก็เล่นง่ายๆ แบบนี้เลยหราาาา
ถึงจะทำเพื่อรักษาคำพูดที่ให้ไว้กับท่านอาจารย์ก็เถอะนะ 

แล้วแบบว่าอยู่กันตั้งหลายคน ทำไมไม่มีใครพังประตูเข้าไปช่วยได้เลยเหรอจ๊ะ  
ต้องรอพระเอกมาคนเดียวใช่มิ  แล้วก็ตามสไตล์ สุดท้ายพระเอกของเราก็บุกมาช่วยไว้ได้ทันแบบงงๆ └(￣▽￣*)  ( หรือไม่มีใครงง แต่มีเรางงคนเดียว 55+ )    

เรื่องนี้ชอบความหน้าด้าน หน้ามึน ของพระเอกเป็นที่สุด ...
ตั้งแต่อ่านนิยายมายังไม่เคยเจอพระเอกเรื่องไหนที่หน้าด้านไร้ยางอายเท่าเรื่องนี้เลย 
( ต้องยกให้พี่แกจริงๆ  (～o￣▽￣)～o )  แล้วก็ชอบนิสัยของศิษย์พี่นางเอกด้วย   
ศิษย์น้องถนัดรักษาคน แต่ศิษย์พี่นั้นถนัดฆ่าคนกับใช้พิษ อิอิ
ศิษย์พี่ที่ใจร้อนโหดเหี้ยม ไม่สนใจชีวิตผู้อื่น แต่กลับรักนางเอกที่เป็นเสมือนญาติสนิทเพียงคนเดียวมากที่สุด ศิษย์พี่ที่เกลียดขี้หน้าพระเอกยิ่งกว่าอะไรดี
ต้องคอยบอกนางเอกอยู่เสมอว่าให้ทิ้งพระเอกไป แล้วเดี๋ยวศิษย์พี่จะหาคนที่ดีกว่านี้ให้เอง 55+ (สองคนนี้เจอหน้ากันทีไร เป็นต้องต่อยตีกันทุกที)     
ส่วนพระเอกหายใจเข้าออกก็จือหลีๆๆๆๆๆๆๆ  งานอดิเรกของคุณพี่คือนั่งมองจือหลี     
สิ่งที่อยากทำก็คือแต่งงานกับจือหลี    สิ่งที่ชอบก็คือทุกอย่างที่จือหลีชอบ     
คติพจน์ประจำใจ “ อะไรที่จือหลีพูดถูกต้องทุกอย่าง ”  ╮(╯▽╰)╭