สัตบุรุษผู้แช่มช้อย 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ซานเชียนเฟิงเส่ว์ (San qian feng Xu)
ผู้แปล : Bou
สำนักพิมพ์ Rose Publishing
หมิงฉางเยี่ยน หรือจอมยุทธน้อยหมิง อันดับหนึ่งในใต้หล้า วิญญูชนแห่งห้วงคำนึงผู้ครอบครองประกาศิตปุถุชนที่สำนักมากมายหมายตา เพราะกล่าวกันว่าหากใครได้เป็นผู้ครอบครองประกาศิตปุถุชนนี้ คนผู้นั้นก็จะมีอำนาจในการสั่งการยุทธภพ...
แต่หมิงฉางเยี่ยนกลับไม่สนใจ ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ทั้งยังชอบทำตัวสันโดษไปมาลึกลับ จนพาให้ผู้คนหวาดระแวงและสร้างข่าวลือเสียๆ หายๆ ใส่ร้ายเขา แต่หมิงฉางเยี่ยนก็หาสนใจไม่ เขาก็แค่ต้องการลงหลักปักฐานสร้างรากฐานอยู่ในจงหยวน เพื่อที่จะได้รับน้องสาวมาอยู่ด้วยกันก็เท่านั้น แต่ยิ่งไม่แคร์ข่าวลือก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ จนจากขาวก็เปลี่ยนกลายเป็นดำ และสุดท้ายก็ถูกสำนักต่างๆ ในยุทธภพรวมถึงราชสำนักรวมหัวกันลอบสังหาร จนต้องหนีตายด้วยการกระโดดลงแม่น้ำเพื่อรักษาชีวิต...
แม้จะรอดมาได้แต่นายเอกหรือหมิงฉางเยี่ยน ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนวรยุทธ์สูญสิ้น เส้นชีพจรขาดสะบั้น ความทรงจำบางส่วนขาดหาย ต้องหลบไปพักรักษาตัวปล่อยให้คนคิดว่าตายอยู่นานถึง 2 ปีเต็ม พออาการเริ่มดีขึ้นนายเอกก็กินยาลดอายุ (ยาที่ทำให้ดูเด็กลง รูปร่างส่วนสูงหดลง) และแฝงตัวเข้าไปเป็นพระสนมอยู่ในวังหลวงเพื่อหาทางขโมยหญ้าเทพเซียน สมุนไพรหายากในตำนานที่ร่ำลือกันว่าสามารถรักษาร้อยโรค
ชุบชีวิตคืนชีพ และช่วยฟื้นฟูวรยุทธได้เพื่อมารักษาตัวเอง
แต่นึกไม่ถึงว่าขนาดมาอยู่ในวังหลวงก็ยังจะได้เจอกับคนรู้จักเก่าอีก มิหนำซ้ำคนผู้นี้ก็ยังมีตำแหน่งสูงเป็นถึงอัครเสนาบดีน้อยของแผ่นดินอีกด้วย...
เด็กหนุ่มที่เคยจับพลัดจับผลูถูกนายเอกลากขึ้นเขาจากการแพ้พนันกับศิษย์น้องในตอนนั้น เด็กหนุ่มที่แสนเย็นชาท่าทางสูงส่ง แต่นิสัยกลับเหมือนคุณหนูเอาแต่ใจทั้งยังเอาใจยากผู้นี้ กลับเป็นคนที่อยู่เหนือคนนับหมื่นแต่อยู่ใต้คนผู้เดียวไปเสียได้...
แถมพ่อหนุ่มน้อยก็ยังสายตาดีมากกก เพราะเพียงไม่ทันไรก็มองออกแล้วว่านายเอกคือใคร...
นายเอกหลงคิดว่าพระเอกจะจำตัวเองไม่ได้ ก็เลยเนียนแกล้งทำตัวเป็นสตรีต่อ..จนมาวันหนึ่งก็ถูกฮ่องเต้เลือกป้าย เลยต้องวิ่งไปขอให้พระเอกช่วย ตั้งแต่นั้นในวังก็เลยเริ่มลือกันว่าพระ-นายมีซัมธิงกัน แล้วหลังๆ ทั้งสองคนก็ไปมาหาสู่กันบ่อย
คนก็เลยยิ่งเข้าใจผิดคิดว่านายเอกเป็นฮูหยินของพระเอกหรืออัครเสนาบดีน้อย
ส่วนอาการของนายเอกก็ค่อยๆ ดีขึ้นเพราะได้พระเอกช่วยรักษาให้ ทั้งคู่ก็เลยยิ่งตัวติดกัน นายเอกเริ่มชินกับการมีพระเอกอยู่ข้างกาย ชินกับการมีคนให้พึ่งพาอาศัยคอยปกป้อง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา นายเอกเคยเป็นแต่ที่พึ่งพิงให้ผู้อื่น
พอมาเจอพระเอกถึงได้สลับบทบาท เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายที่ได้พึ่งพิงคนอื่นบ้างสักที
แล้วนายเอกก็เริ่มสงสัยในรสนิยมทางเพศของตัวเอง 55 กลัวว่าถ้าเป็นชายรักชายแล้วพระเอกจะรังเกียจ ไม่ชอบ ..แต่ความจริงคือพระเอกน่ะชอบนายเอกมาตั้งนานแล้ว ของที่นายเอกเคยให้แบบไม่ได้ตั้งใจก็เก็บรักษาเอาไว้อย่างดี คอยแอบให้ความช่วยเหลือแบบลับๆ มาโดยตลอด แต่นายเอกอะความรู้สึกช้ามากกกก เบ๊อะๆ บ๊องๆ ไม่เคยสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แม้ในใจจะรู้สึกกับพระเอกแตกต่างจากคนอื่นมาตลอดแต่ก็ยังไม่ค่อยเก็ท
ทว่าระหว่างที่อยู่ในวัง เรื่องร้ายๆ ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตก็เริ่มกลับมาเกิดซ้ำอีกครั้งเมื่อนายเอกกลับมา แต่คราวนี้นายเอกจะไม่ยอม จะต้องสืบหาตัวการที่อยู่เบื้องหลังออกมาให้ได้ ว่ามีเหตุผลอะไรทำไมถึงต้องใส่ร้ายตนเอง เพราะแต่ก่อนนายเอกไม่ได้สนใจ ไม่เคยแก้ข่าว นานวันเข้าเรื่องไม่จริงเหล่านั้นจึงเริ่มบานปลาย จนทำให้คนนึกว่าเป็นความจริง ผลกระทบที่ตามมาก็ร้ายแรงมากจนยากเกินจะรับไว้ เพราะนอกจากตัวเองจะถูกใส่ร้ายถูกลอบฆ่าแล้ว ก็ยังทำให้คนสนิทที่อยู่รอบๆ ตัวพลอยได้รับผลกระทบตามไปด้วย บ้างก็บาดเจ็บบ้างก็ล้มตาย ซึ่งพอนายเอกตระหนักได้ทุกอย่างมันก็สายไปหมดแล้ว ....
อ่านจบแล้วถ้าไม่คิดมากก็โอนะ เนื้อเรื่องเฮฮาตลกดี
เป็นแนวยุทธภพผสมการเมืองในราชสำนัก ช่วงดราม่าก็มีมาทีก็จัดหนักเหมือนกัน พระ-นายนิสัยต่างกันคนละขั้ว นายเอกสดใสฮาๆ ช่างพูด ส่วนพระเอกก็เย็นชาประหนึ่งภูเขาน้ำแข็งพูดน้อยซึนๆ แต่ขี้หวงแรงมาก เหล่าศิษย์น้องของนายเอกก็น่ารักดี เวลาอยู่กับนายเอกที่เป็นศิษย์พี่ก็จะตามติดเหมือนหางน้อยๆ
ขี้อ้อน เวลาทำอะไรก็อยากให้นายเอกคอยพูดชม
แต่แอบเสียดายความเก่งของนายเอกอะ ทั้งๆ ที่เป็นถึงอันดับหนึ่งของยุทธภพ วรยุทธ์ก็สูงส่งบรรลุถึงจุดสุดยอด แต่สุดท้ายกลับแทบปกป้องใครเอาไว้ไม่ได้เลย ช่วงสองเล่มแรกสกิลต่างๆ ที่ว่าเลิศๆ ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เสียดายบางตัวละครก็ถูกฆ่าทิ้งง่ายมาก ฝั่งตัวร้ายก็โคตรเทพ
นายเอกจับไม่ได้ไล่ไม่เคยทัน ได้แต่เดินตามอยู่ข้างหลัง ตามก็ไม่ค่อยจะทัน
พอทันก็ช่วยคนเอาไว้ไม่ได้อีก...เหอๆ
เล่ม 3 จะเฉลยตัวการที่อยู่เบื้องหลัง ซึ่งอ่านจบแล้วก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงต้องทำร้ายนายเอกขนาดนั้น นายเอกไปทำอะไรให้เนี่ย? หรือจะบอกว่าจริงๆ อีกฝ่ายก็เป็นคนแบบนี้มาตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งมาระเบิดตัวตนที่แท้จริงก็ตอนเผ่าถูกฆ่าล้างและตัวเองถูกทรมาน คือเข้าใจไอ้ที่ไปคิดบัญชีกับคนอื่นนะ แต่ไม่เข้าใจว่าจะมาทำร้ายนายเอกทำไม?(หรือเราอ่านแล้วไม่เก็ทเองหว่า 55) ส่วนท่านพ่อนี่สรุปว่ารักแม่นายเอกหรือเปล่า? (หรือไม่รักเพราะทำกะลูกขนาดนี้เลยนะ) แล้วแม่นายเอกรักพ่อหรือรักรัชทายาทกันแน่? จริงๆ มันก็มีตรงที่อิหยังวะหลายจุดอยู่นะ อย่างเรื่องกฏระเบียบหรือมารยาทในวังนี่ เหมือนเรื่องนี้จะไม่เคร่งมั้ง เพราะรู้สึกว่าคนเข้า-ออกวังกันง่ายจัง ประหนึ่งสวนหลังบ้านก็ไม่ปาน ..เหอๆ
แล้วก็มีเรื่องงานเลี้ยงบูชาฟ้าดินที่จัดขึ้นเพื่อหาผู้ครอบครองประกาศิตปุถุชนคนใหม่ นอกจากนายเอกที่เข้าร่วมก็ยังมีคนจงหยวนรวมถึงคนต่างแดนเข้าร่วมด้วย คนต่างแดนต้องการครอบครองประกาศิตปุถุชน และอยากหยั่งเชิงว่าจงหยวนยังแข็งแกร่งอยู่ไหม
ถ้าไม่ก็จะได้ก่อกบฏ ซึ่งแกนนำในการก่อกบฏก็ไม่ใช่ใคร
พ่อนายเอกนี่แหละ (พ่อเป็นกษัตริย์ต้าเย่ว์ แม่เป็นชาวจงหยวน) อิพ่อนี่ก็เกลียดเมียกับลูกที่เป็นคนจงหยวนเหลือเกิน เลี้ยงลูกด้วยลำแข้งมาตั้งแต่เกิด จนนายเอกทนไม่ไหวต้องหนีมาจงหยวนนี่แหละ แต่พ่อก็ยังไม่เลิก ยังส่งคนมาจับตาดูและวางแผนลอบฆ่าลูกตัวเองอีก..
ส่วนตัวชอบเล่ม 3
มากที่สุด 55 เพราะนอกจากจะแปลดี+อ่านลื่นแล้ว ก็ยังหวานมากกด้วย
นึกว่าจะไม่มี nc แล้วนะเนี่ย ที่ไหนได้มาออกันอยู่ที่เล่มสุดท้ายนี่เอง
จัดเต็มมาก หลายหน้าด้วย 55
นายเอกเวลาอยู่กับพระเอกก็จะขี้อ้อน ชอบคลอเคลีย
ชอบซุกอกพระเอก ขัดกับภาพลักษณ์อันดับหนึ่งในใต้หล้ามากจ้า..อิอิ
ปล.การแปลเฉพาะเล่ม
1-2 มีคำผิดอยู่บ้าง เว้นวรรคแปลกๆ
(บางจุดไม่เห็นจำเป็นต้องเว้นวรรคเลยพี่จ๋า) อ่านแล้วบางทีงงๆ เหมือนคำมันไม่เชื่อมไม่ต่อกันอะ
และมีคำศัพท์ในยุคปัจจุบันหลุดมา เช่นคำว่า วินาที ธุรกิจ บรรณาธิการ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น