นายเอก อวิ๋นเยี่ยนหุย ตายแล้วทะลุมิติมาอยู่ในสมัยซ่ง มาอยู่ในร่างของเด็กน้อยวัย 3 ขวบ
ที่มีชื่อเดียวกับตัวเอง จู่ๆ ลูกชายก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ไม่ดื้อไม่ซน ว่าง่าย แม่นายเอกเลยดีใจนึกว่าลูกเริ่มรู้ความแล้ว
แม่นายเอกทำงานอยู่ที่โรงเลี้ยงเด็กกำพร้า พอโรงเลี้ยงปิดกิจการ แม่เลยพานายเอกกับเด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอีก 2 คนกลับมาเลี้ยงด้วยกัน ท่านแม่หาเงินด้วยการทอผ้า
นายเอกเห็นแม่ทอผ้าสวยเวอร์ แถมยังอ่านเขียนได้ เลยสงสัยว่าแม่คงไม่ใช่หญิงสาวจากตระกูลสามัญธรรมดา แล้วก็เป็นดังคาดเพราะวันหนึ่งก็มีคนจากบ้านแม่มาขอให้แม่กลับไป (พ่อนายเอกตายแล้ว
แม่จึงเป็นหม้าย) แต่มีข้อแม้อย่างเดียวคือห้ามพานายเอกกลับไปด้วย
แม่เลยไม่กลับ ทีนี้อิบ้านเดิมที่เป็นขุนนางใหญ่จึงตัดหนทางทำมาหากินแม่ กะบีบกรายๆ
แล้วพอดีว่าก่อนหน้านี้แม่เคยพานายเอกไปเที่ยววัด บังเอิญว่าพระที่มีชื่อเสียงของวัดนั้นก็ชอบนายเอกมากกกก
อยากได้เป็นลูกศิษย์ แต่ถูกแม่ปฏิเสธ ส่วนนายเอกก็ไม่เอา ไม่ได้อยากออกบวช...
ซึ่งพระก็ไม่ได้บังคับ ยังเอ็นดูนายเอกเหมือนเดิม แม่จึงไปขอความช่วยเหลือจากพระรูปนั้น
พระเลยหาบ้านเช่าแถวๆ วัดให้และจ้างแม่นายเอกทำงานไปด้วยเลย
..
ไปๆ มาๆ นายเอกเลยสนิทสนมกับคนในวัด วิ่งเข้าออกวัดเหมือนบ้านตัวเอง
คนในวัดทั้งพระแก่-พระหนุ่มต่างก็ชอบและเอ็นดูนายเอกกันทุกคน เห็นนายเอกเป็นเหมือนสมาชิกและลูกศิษย์ในวัดคนหนึ่งเช่นกัน (แม้จะไม่ได้โกนผมออกบวชก็ตาม 55)
ส่วนพระเอกเป็นลูกคนเล็กของท่านอ๋อง พี่แกชอบศึกษาธรรมะและชอบแวะเวียนมาขอคำชี้แนะจากอาจารย์นายเอก
ทั้งสองคนเลยกลายเป็นศิษย์พี่-ศิษย์น้องกันด้วยเหตุนี้
พระเอกชอบเกาะติดนายเอก ชอบตื้อขอให้บรรยายพวกหลักธรรมให้
แต่นายเอกก็ไม่สนใจ สนใจอยู่เรื่องเดียวคือหาเงินๆ เพราะบ้านจนต้องหาเงินมาเลี้ยงดูคนในบ้าน
แล้วนายเอกก็ได้ใช้ความรู้ความสามารถที่ติดตัวมาจากยุคปัจจุบัน นำมาปรับใช้หาเงินเข้าวัดและเลี้ยงดูครอบครัวตั้งแต่อายุ 8-9 ขวบเลย
ถึงจะอายุยังน้อยแต่ด้วยความที่ข้างในเป็นผู้ใหญ่แล้ว
นายเอกจึงพูดจามีหลักการ
เวลาเสนอเรื่องอะไรก็มักจะมีแผนงานมาชี้แจงนำเสนอ แบบดูน่าเชื่อถือ
แถมทุกโครงการที่นำเสนอ ก็มักประสบความสำเร็จและไปได้ดีทุกครั้ง
ดังนั้นทุกคนจึงให้ความไว้วางใจ รับฟังความคิดเห็น และให้ความเคารพนายเอกไม่ต่างจากผู้ใหญ่คนหนึ่ง แม่เองก็วางใจให้นายเอกดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านตั้งแต่ยังเด็กเลย
ช่วงเล่มแรกยังเรื่อยๆ ไม่มีอะไรมาก ดูนายเอกหาเงินเพลินๆ (ดูๆ ไปก็เหมือนมัคนายก)
ยังไม่มีจุดพีคอะไร ปมอะไรก็ยังไม่มี มีแค่เรื่องบ้านฝั่งแม่ ที่นายเอกแสดงออกอย่างชัดเจนตั้งแต่ตอนเจอหน้าครั้งแรกแล้วว่าไม่ได้อยากกลับเข้าตระกูลตานะ
ฝั่งตาตอนเจอหน้าก็หักหน้านายเอกไปแล้วเหมือนกัน แม้จะมีหลานคนหนึ่งในตระกูลสนิทสนมกับนายเอก
แต่ฝั่งตาก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้ห้ามคบหา แต่ก็ไม่มีวันยอมรับนายเอก
ขณะที่ในใจลึกๆ ก็เสียดาย เพราะนายเอกฉลาดและเก่งมาก ลูกหลานในตระกูลที่มีตอนนี้ยังไม่มีใครมีแววเก่งเท่านายเอกเลย (เสียดายจุง)
ตอนจบเล่มแรกนายเอกเกิดปัญหาถูกคนจับตัวไป
ฝั่งบ้านตายอมออกหน้าช่วย
ก็ไม่รู้ว่าเล่มต่อๆ ไปจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรอีกหรือเปล่า ส่วนเรื่องความรักยังไม่มีอะไร
ยังเด็กๆ กันอยู่ พระเอกเหมือนสุนัขตัวโตๆ ขี้อ้อนแต่ซื่อบื้อ ชอบเกาะติดนายเอก
เวลานายเอกไปสนิทสนมกับคนอื่น (ลูกพี่ลูกน้อง) พระเอกจะอิจฉา แอบน้อยใจที่นายเอกไม่ทำแบบนั้นกับตัวเองบ้าง55
ปล.การแปลบางประโยคอ่านแล้วงงๆ สำหรับเราอ่านแล้วไม่ค่อยลื่นอะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น