ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
คำโปรยหลังปก
ความผิดพลาดเพียงหนึ่งเดียวในอดีตของ ‘อวี๋จิ้งซิว’
คือการถอนหมั้น ‘ฟู่ถิงจวิน’ จนสร้างความขมขื่นซึ่งยากจะแบกรับให้นางเป็นเวลาสิบปี ในที่สุดก็ถึงคราที่สกุลอวี๋ต้องจ่ายค่าตอบแทน!
ถึงแม้ว่าการที่โค่นล้มสกุลอวี๋ที่มีรากฐานในราชสำนักมานานนับร้อยปีจะเป็นเรื่องยาก แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปมิได้ ภายใต้การเคลื่อนไหวอย่างลับๆ ของ ‘จ้าวหลิง’ ทำให้สกุลอวี๋สูญเสียอำนาจไปอย่างสิ้นเชิง ทั้งยังส่งผลถึงการขึ้นลงของวงศ์ตระกูล สกุลอวี๋ใกล้จะพังพินาศแล้ว!
เส้นทางชีวิตนี้แม้จะมีขวากหนามเกลื่อนเต็มพื้น แต่นางก็อาศัยความเด็ดเดี่ยว จิตเมตตา และสติปัญญา ก้าวออกมาเฉกเช่นบุปผาที่ผลิงามตระการตาที่สามารถชูช่อเบ่งบานท่ามกลางลมพายุโหมกระหน่ำ
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
รีวิวพราวพร่างเล่ม 1 http://marynlinsbook.blogspot.com/2017/05/1.html
รีวิวพราวพร่างเล่ม 3 http://marynlinsbook.blogspot.com/2017/07/3.html
รีวิวพราวพร่างเล่ม 4 http://marynlinsbook.blogspot.com/2017/08/4.html
แล้วก็มาถึง 2 เล่มสุดท้าย จริงๆ เรื่องนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอ่านไดอารี่หรือบันทึกชีวิตประจำวันของตัวนางเอกเลยนะ เริ่มตั้งแต่ตอนยังเป็นคุณหนูในห้องหอที่ไม่ประสีประสา ไม่เคยออกไปเผชิญโลกภายนอก ต้องประสบเคราะห์ภัยจนทำให้ชะตาชีวิตพลิกผัน บ้านแตกสาแหรกขาด กระทั่งต้องระหกระเหินไร้ที่พึ่งพิง
แต่ทว่าในความโชคร้ายก็ยังมีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่ เพราะเคราะห์ภัยเหล่านั้นได้นำพาให้นางมาเจอกับบุรุษที่มีรักแท้มั่นคงที่จะอยู่ด้วยกันไปชั่วชีวิต จากเด็กสาวที่เก็บตัวอยู่แต่ในเรือนหลังบ้านก็ค่อยๆ เติบโตและเบ่งบานเหมือนดอกไม้ จนกลายมาเป็นมารดาที่ห้อมล้อมไปด้วยบุตรชายและบุตรสาว เป็นช้างเท้าหลังที่คอยให้ความสนับสนุนเกื้อกูลสามี และเป็นฮูหยินของท่านแม่ทัพใหญ่ ที่ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้
ส่วนตัวต้นเหตุที่ทำให้ชีวิตของนางเอกต้องประสบเคราะห์ภัยนั้นก็ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและราบรื่นอย่างที่ฝันหรอก
ดั่งคำที่ว่า “ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว” และ
“แก้แค้นสิบปีก็ยังไม่สาย” 55+ เพราะถูกพระเอกจัดการเอาคืนหมด ใครที่เคยทำไม่ดีหรือเคยให้ร้ายอะไรนางเอกเอาไว้ พระเอกจดจำอยู่ในใจเอาไว้หมด
แล้วก็ค่อยๆ วางแผน ค่อยๆ สะสมอำนาจบารมี และตามมาคิดบัญชีคืนทีหลัง ... จนใครๆ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า คนแบบพระเอกเนี่ยน่ากลัว อย่าไปมีเรื่องด้วยจะดีที่สุด
อ่านจบแล้วบอกได้เลยว่าผู้หญิงในเรื่องนี้ Strong กันแทบทุกคน ยิ่งอ่านก็ยิ่งตระหนักถึงความสำคัญของสตรีที่เป็นช้างเท้าหลัง และสายสัมพันธ์ของหลังบ้านที่เกี่ยวพันโยงใยอะไรต่างๆ เอาไว้ได้มากมายอย่างไม่น่าเชื่อ ในเรื่องหากสามีภรรยาบ้านไหนรักใคร่ปรองดองและเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันก็ถือว่ามีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว ยิ่งถ้าได้คู่ครองที่ดี เฉลียวฉลาด
อ่านสถานการณ์เป็น ชีวิตของคนในบ้านก็จะยิ่งมีแต่ความสุข ความเจริญรุ่งเรื่อง
เสียดายที่ตอนจบดูจะรวบรัดกระชับไปหน่อย ยังไม่จุใจเลย ยังอยากจะอ่านเรื่องของพระ-นาง และตัวละครตัวอื่นๆ ต่ออีกสักหน่อย เพราะเล่มท้ายๆ นี้พระเอกของเราแทบจะไม่ได้โผล่ออกมาเลยอะ แถมหลังๆ เนื้อหาเกือบครึ่งเล่มก็ไปอยู่ที่บ้านของอดีตคู่หมั้นนางเอกซะเกือบหมด ...แต่ก็ไม่เป็นไร ...เพราะอย่างน้อยก็ได้รู้ว่าชีวิตของพระ-นางนั้นได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข และตัวร้ายก็ได้รับผลจากการกระทำที่ทำเอาไว้อย่างสาสม...ก็โอเค ( แต่จริงๆ ถ้ามีต่ออีกหน่อยก็ดีนะ55+...
เพราะมันยังมีบางเรื่องบางจุดที่สามารถนำเอามาเขียนต่อ และขยี้อารมณ์ได้มากกว่านี้อีก แต่มันก็มีแค่นี้อะ ขนาดตอนพิเศษยังไม่มีเลย ร้องไห้แป๊บT^T)
ปล. คู่หมั้นเก่าของนางเอกที่อุตส่าห์สอบได้เป็นถึงจ้วงหยวนน่ะ ตอนแรกเราก็คิดว่าคงจะฉลาดคงจะเก่งกาจมาก น่าจะไม่ธรรมดา สรุปก็เก่งแค่ตอนสอบกับโชคดีเพราะมีบารมีพ่อเท่านั้นสินะ เพราะดูจากการเลือกผู้หญิงแต่ละคนมาเป็นเมียบวกกับการใช้ชีวิตแล้ว
...บอกเลยว่าอ่อนมากกกก ยังสู้อาเซินกับเจิ้งซานที่เป็นบ่าวรับใช้ของพระเอก-นางเอกไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
55+
ปล. นิยายที่อ่านแล้วชอบที่สุดของปีนี้สำหรับข่อย ...ขอยกให้เรื่องพราวพร่างกับท่านผู้กล้าหร่านเฟยเจ๋อจ้า
..............................................................................................
" ถ้าเช่นนั้นข้าให้เวลาท่านสิบปี พอหรือไม่ "
" ท่านหมายอาศัยกิตติศัพท์ในการเป็นขุนนางคนโปรดของฮ่องเต้ ทำให้กฏบัญญัติพวกนั้นเกิดความศักดิ์สิทธิ์กระมัง ข้าให้เวลาท่านสิบปี ท่านอยู่กุ้ยโจวตั้งใจปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มที่ ส่วนข้าอยู่เรือนเลี้ยงลูกๆ ให้ดี แต่สิบปีให้หลังท่านต้องกลับมาอยู่เคียงข้างข้า อยู่เป็นเพื่อนข้ากับลูก ไม่ไปไหนทั้งนั้น .. ได้หรือไม่ "
ราตรีอันเงียบเหงายาวนานเหล่านั้น เพียงคิดก็ชวนให้รู้สึกยอกแสลงใจแล้ว
ทว่านางไม่อาจฝืนเหนี่ยวรั้งเขาไว้ข้างกาย
เสือตายไว้หนัง คนตายไว้ชื่อ
ยามหนุ่มสาว ไม่ว่าเป็นผู้ใดล้วนมีสิ่งที่ยึดมั่นและใฝ่ฝันเล็กๆ น้อยๆ
ในเมื่อนางรักคนคนนี้ ก็หวังว่าเขาจะอยู่อย่างสุขสำราญ จิตใจร่าเริงเบิกบาน ฮึกเหิมอาจหาญไปตลอด และไม่มีอะไรต้องนึกเสียดายอีกในชีวิตนี้
" อาจวิน " ขอบตาของจ้าวหลิงก็แดงเรื่อๆ
" ห้าปี เจ้าให้เวลาข้าแค่เพียงห้าปี "
" เมื่อนั้นไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าจะกลับมาอยู่ข้างกายเจ้ากับลูกๆ พวกเราจะไม่แยกจากกันอีกต่อไป "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น