เจ็ดชาติภพ หนึ่งปรารถนา

เจ็ดชาติภพ หนึ่งปรารถนา (เล่มเดียวจบ) / ผู้แต่ง : จิ่วลู่เฟยเซียง 
ผู้แปล : เสี่ยวหวา
สำนักพิมพ์ อรุณ

คำโปรยหลังปก
เรื่องราวความรักสนุกสนานระหว่าง เสี่ยวเสียงจื่อ  เซียนน้อยเมฆมงคลกับเทพ ชูคง
ที่ทำให้ด้ายแดงยุ่งเหยิงจนถูกลงโทษ ให้ลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ถึงเจ็ดชาติภพ
ทั้งคู่ต่างหมายมั่นปั้นมือที่จะเป็นเมฆดำในชีวิตของกันและกัน

ยามที่ข้ายังเป็นเพียงเมฆมงคลที่ไร้ความรู้สึก  การเวียนว่ายตายเกิดย่อมไร้ความหาย
เมื่อผู้เฒ่าจันทราเมาสุรา  ข้าจึงมีวาสนาได้เป็นเซียน
ตลอดหลายร้อยปี  ทุกๆ วันก็เป็นเหมือนเช่นเดิม
แต่แล้วมิรู้ว่าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อใด ...
ดูเหมือนจะเป็นยามที่ชายหนุ่มชุดแดงร่วงลงมาจากสวรรค์
ชีวิตของข้าก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

" ข้าจะทำให้ชีวิตเจ้าดำมืดเป็นเมฆดำ จงเตรียมเนื้อเตรียมตัวไว้ซะเจ้าหนุ่มน้อย "
" สาวใช้ตัวเล็กๆ ที่บำเพ็ญเพียรไม่กี่ร้อยปี  ถ้ากับกล้ามาท้าทายข้ารึ เฮอะ กล้าดีอย่าง ... "

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

มาอีกเรื่องแล้วจ้า สำหรับผลงานของจิ่วลู่เฟยเซียง ที่ปีนี้มีแปลออกมาให้ได้อ่านกันหลายเรื่อง ออกกันมาไม่หวาดไม่ไหวหลากหลายสำนักพิมพ์ ทั้งต้นปีท้ายปี ทำเอาตัวลีบกันเลยทีเดียว 

เจ็ดชาติภพ หนึ่งปรารถนา เป็นเรื่องราวความรักของเทพและเซียน  
ซึ่งพระเอกในเรื่องจะแตกต่างจากพระเอกเรื่องก่อนๆ นี้ของจิ่วลู่ตรงที่ 
พระเอกเรื่องนี้หรือ ชูคง นั้นเป็นเพียงเทพดาวบริวารของท่านเทพเหม่ารื่อ  
ไม่ได้เป็นเทพผู้ยิ่งใหญ่หรือมีพลังตบะสูงส่งไม่มีใครเทียม เหมือนกับเรื่องก่อนๆ ของนักเขียนท่านนี้ที่เราเคยได้อ่านมา แถมยังปากร้าย ขี้โมโห เย่อหยิ่งจองหองอีกด้วยนะ 55+
พี่แกไม่ใช่คนใจเย็นพูดเพราะ หรือเวลานางเอกจะทำอะไรก็เออออตาม 
ไม่เถียง ไม่ว่า เหมือนเรื่องอื่นๆ แต่เรื่องนี้ตรงข้าม ด่าเป็นด่า ถีบเป็นถีบ กัดกันตลอด 
ส่วนนางเอกก็พอๆ กัน เจ้าตีมาข้าตีกลับ ไม่มีใครยอมใคร (แต่หลังๆ เริ่มจับทางพระเอกได้
เลยเป็นฝ่ายยอมๆ ให้ก็ได้วะ 55+) เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากจริงๆ ヽ(*^ー^)人(^ー^*)ノ   

ส่วนนางเอก เสี่ยงเสียวจื่อ ก็เป็นเซียนที่ไม่ได้ผ่านการฝึกฝนบำเพ็ญเพียร 
แต่ถูกเสกขึ้นมาจากเมฆมงคลโดยผู้เฒ่าจันทรา นิสัยก็ติดจะขี้เกียจ ชอบความสบาย 
ตรงไปตรงมา คิดอะไรก็พูดออกมาอย่างนั้น ไม่ค่อยยอมคน(โดยเฉพาะกับพระเอก) 
และมีพลังตบะน้อย หลังๆ เวลาเกิดเรื่องอะไร นางเลยชอบวิ่งมาหลบหลังพระเอกแทน 55 

เพราะมีปากเสียงและทะเลาะตบตีกัน จนทำให้ด้ายแดงในตำหนักของผู้เฒ่าจันทราพันกันยุ่งเหยิง เง็กเซียนฮ่องเต่จึงมีคำสั่งลงโทษ..ให้คนทั้งคู่ลงไปเวียนว่ายตายเกิดบนโลกมนุษย์เป็นเวลา 7 ชาติ  ..แต่ในขณะที่จะลงไปเกิด ทั้งสองคนก็ยังไม่วายยังตามไปทะเลาะกันถึงในปรโลก จนทำให้เขาปั่นปวนวุ่นวายไปทั้งดินแดน 
ไอ้ที่จะได้ลงไปเกิดแบบปกติดีๆ กับเขาเลยกลับตาลปัตร กลายเป็นเรื่องชุลมุนวุ่นวายให้เราได้หัวเราะแทน 55+  แต่ถ้าลงไปเกิดแบบปกติธรรมดามันก็คงไม่มีอะไรให้น่าลุ้นหรอก
มันต้องแบบนี้สิถึงจะสนุกหน่อย เพราะฉะนั้นเจ็ดชาติต่อจากนี้ก็ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน 55+ 

  

เรื่องนี้นอกจากจะฮาแล้ว ก็มีทั้งสุข เศร้า ซึ้ง ประทับใจมีครบหมด 
เพราะตอนไหนที่ฮาอันนั้นก็ตลกจริงๆ อย่างชาติที่นางเอกต้องไปเป็นลูกศิษย์หัวทึบของพระเอก หรือชาติที่ทั้งสองคนต้องมาสลับร่างกัน และยิ่งชาติที่ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานอีก 
ตอนอ่านก็ยังคิดว่าเอาจริงดิ่ จะเกิดเป็นสัตว์จริงๆ เหรอ หรือว่าจะมีหักมุมพอสุดท้ายก็เป็นคนเหมือนเดิมหรือเปล่า แต่ปรากฏว่าเป็นสัตว์จริงๆ จ้า
จากท่านเทพชูคงกลายมาเป็นหมูป่าคงเลยจ้า
ส่วนตอนไหนที่เศร้าก็ทำเอาน้ำตาซึมๆ เหมือนกันนะ  
อย่างชาติแรกที่โผล่มานี่ก็กระแทกใจและ แถมยังมามีเรื่องของภูตศิลาหมื่นปีอีก..
โอ๊ยๆ ๆ ๆ...รู้สึกสงสารและเห็นใจเรื่องของคู่นี้มากๆ เลย (TヘTo)     

   

พระ-นางพอหลังจากที่ได้ลงไปเวียนว่ายตายเกิดแล้ว ก็เริ่มหวนแหนและรักชีวิตกันมากขึ้น 
จากปกติที่เห็นการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องไกลตัวไม่อยู่ในสายตา 
แต่พอได้พบเจอกับการพลัดพราก จากลา ได้เห็นอีกฝ่ายต้องจากไปต่อหน้าต่อตา
ก็เริ่มรักและทะนุถนอมชีวิตของกันและกันมากขึ้น 
ถึงเล่มจะไม่หนาอย่างที่คิด แต่เนื้อหาอะไรต่างๆ ก็ครบถ้วน
จริงๆ ตอนแรกนึกว่าหนังสือจะหนาหรืออาจจะมีสัก 2 เล่มจบ เพราะเห็นว่ามันตั้ง 7 ชาติแน่ะ 
แต่พอได้อ่านจนจบแล้วก็รู้สึกเต็มอิ่ม บทสรุป+ปริศนาทุกอย่างก็คลี่คลายอยู่ในเล่มทั้งหมด 
จะมีก็แต่เรื่องของจื่อฮุย ที่เรายังคาใจอยู่นิดหน่อยเท่านั้นเอง....เฮ้อ TT^TT 

ปล.มีตอนพิเศษให้อ่านอีกตั้ง 4 ตอนด้วย ...โฮะๆ ๆ

......................................

" ท่านแม่ทัพ! ทารกในครรภ์ที่เสียชีวิตออกมาแล้ว! มิอาจปล่อยให้องค์หญิงทรงตกเลือดเช่นนี้ได้ ต้องรีบห้ามเลือด! "

" จะ..จะ..จะห้ามเลือดอย่างไร อุดไว้หรือ จะใช้อะไรอุด ไม้นวดแป้ง? "

ท่านหมอยังไม่ทันตอบคำถาม ชูคงที่คราแรกข้าคิดว่าสลบไปแล้ว จู่ๆ กลับคว้ามือของข้าเอาไว้แล้วถลึงตาจ้อง " เจ้ากล้าทำ..ก็ลองดู!"

ข้าร้อนใจจนแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว ดวงตาแดงก่ำ แสบจมูก 
" เช่นนั้นเจ้าจะให้ทำอย่างไร เจ้าเจ็บหรือไม่ เจ้าจะให้ข้าทำอย่างไร จะให้ข้าทำอะไร "

ชูคงเห็นข้าเป็นเช่นนี้กลับอึ้งงันไป " ก็แค่.. กลับชาติมาเกิด "

    คำพูดของเขาเหตุใดข้าจะไม่เข้าใจ สำหรับข้ากับเขาแล้ว 
นี่เป็นเพียงชีวิตในชาติหนึ่งเท่านั้น แต่ในชาติหนึ่งมีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น 
หากพลาดไปแล้วก็มิอาจเรียกกลับคืนได้ มนุษย์ธรรมดาเปราะบางเกินไป 
พวกเขาจึงหวนแหนชีวิตนัก บางทีเทพเซียนอย่างชูคงกลับข้าคงไม่มีวันเข้าใจความหวาดกลัว
ความตายที่อยู่ก้นบึ้งจิตใจของพวกมนุษย์ได้ แต่ในช่วงเวลานี้ ข้ารู้ว่าเคยมีหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องของเขา และได้แต่มองอีกชีวิตหนึ่งที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะจากไปอย่างช้าๆ

    ไม่มีทางที่ข้าจะไม่กลัว ไม่หวั่นไหว

    เทพเซียนไร้ความรู้สึก บางทีอาจเป็นเพราะไม่ใช่เรื่องของพวกเขา