พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 4

พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 4 (7 เล่มจบ)  / ผู้แต่ง : จือจือ  
ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
            คำสัญญาระหว่างพวกเขาสองคนว่าจะไม่มีคนอื่นแทรกกลางนั้น
ช่างหวานแผ่ซ่านลงลึกถึงจิตใจ  เมื่อทั้งสองมีใจรักมั่นคงก็ไม่ต้องหวั่นสิ่งใดมาสั่นคลอน
" จ้าวหลิง "  สร้างความดีความชอบติดตามมังกร  ได้รับความสำคัญจากโอรสสวรรค์ไม่น้อย
จนเป็นที่โปรดปราน  ทั้งยังทรงให้ไทฮองไทเฮาพระราชทานสมรสแก่เขาและนางอีกด้วย

         " ฟู่ถิงจวิน " นั้นแม้จะหวั่นไหวไม่น้อยกับการกระทำของจ้าวหลิง
แต่เมื่อเห็นเขากำลังเจริญก้าวหน้าก็ปลาบปลื้มใจ  ช่วงเวลาของทั้งสองนับว่าราบรื่นสุขใจ
ทว่าเรื่องที่ยังคับข้องหมองใจไม่สร่างซาก็คือเรื่องที่จั่วจวิ้นเจวี๋ยไส่ร้ายนาง
         นี่เป็นโอกาสอันดีที่นางจะสอบถามความจริงจากปากของมารดา
แต่ใครจะคิดว่าบิดาบังเกิดเกล้ากลับไม่ยอมรับนาง !  ซ้ำยังขับไล่ไสส่งนาง
แต่ถ้าฟู่ถิงจวินไม่รู้ความจริงนี้  แม้ตายดวงวิญญาณของนางก็ไม่สงบสุข !

อันว่าความจริงมักจะพาให้พบกับความหวาดกลัวที่คิดจะหลบหนีมาตลอด
          หากคิดจะสืบหาความจริงต่อไปก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น
แล้วฟู่ถิงจวินจะทำเช่นไรต่อไปกับความจริงที่ได้รับรู้  จะหยุด หรือจะเดินหน้าอย่างไม่ลดละ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  ( อาจมีสปอยล์ )

เล่มนี้มาไวออกตั้งแต่ตันเดือนเลย ถูกใจมากๆ ๆ อย่างที่เคยบอกว่าเรื่องนี้จะเรียบๆ เรื่อยๆ
ไม่ได้ตื่นเต้นโลดโผน หวือหวาอะไรมาก แถมบทบรรยายเนื้อหารายละเอียดต่างๆ ก็เยอะพอสมควร เพราะฉะนั้นบางท่านถ้าได้อ่านแล้วก็อาจจะเบื่อหรือไม่ชอบก็เป็นไปได้เน้อ    
( มันขึ้นอยู่กับรสนิยมของแต่ละคนอะเนาะ o(^ヮ^)o )

แต่สำหรับเราชอบมากๆ ๆ ๆ ๆ เหมือนได้เห็นภาพวัฒนธรรมสังคมของจีนในยุคโบราณ
ผ่านเรื่องราวของพระ-นาง ตั้งแต่ธรรมเนียมในการให้ของขวัญ 
การคบหาไปมาหาสู่กันของสตรีหลังบ้าน การจัดการเรื่องภายในบ้าน เรื่องบ่าวไพร่  
รวมถึงการซื้อบ้าน และธรรมเนียมการต้อนรับแขกของตระกูลใหญ่ 
และอีกหลายๆ เรื่อง .... ซึ่งเรื่องนี้ใส่รายละเอียดมาเกือบหมด  เราอ่านแล้วไม่เบื่อเลย  
....อย่างเช่นตอนที่นางเอกช่วยสอนงานเย็บปักให้กับอนุของเพื่อนพระเอกคนหนึ่ง  
ตอนที่อ่านเราก็มองว่าไม่เห็นมีอะไรนี่  แต่พอลองคิดดูดีๆ หากวันหนึ่งข้างหน้านางเอกได้ไปเจอกับภรรยาเอกของเพื่อนพระเอกคนนี้ขึ้นมา นางจะวางตัวลำบากนะ  
ยิ่งถ้าอีกฝ่ายได้รู้ว่านางเอกเคยช่วยสอนงานให้อนุของสามีตัวเอง (ถึงภรรยาเอกจะต้องใจกว้างแค่ไหน ต่อหน้าอาจจะพูดขอบคุณแล้วยิ้มให้  แต่ภายในจะก่นด่าสาปแช่งแค่ไหนใครจะไปรู้)  
เหมือนไม่มีอะไรแต่จริงๆ แล้วนี่เกี่ยวข้องกับสายสัมพันธ์ และอาจรวมไปถึงหน้าที่การงานของพระเอกในภายภาคหน้าเลยก็ได้นะ  ......ใครว่าหลังบ้านไม่สำคัญ  
การคบหาไปมาหาสู่กันของสตรีหลังบ้านนี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเล็กๆ เลยนะจะบอกให้ หึหึ (￣ ￣)

หลังจากเล่มที่แล้วที่ต่างฝ่ายต่างก็ได้สารภาพความในใจกันออกมา  
พอมาถึงเล่มนี้จะรออะไร ก็ต้องแต่งสิจ๊ะ 55+  ที่ผ่านๆ มาภาพลักษณ์ของพระเอกเป็นเช่นไร
ขอให้ทุกท่านลืมมันเสียเพราะเล่มนี้พี่แกหวาน+หื่นมากๆ ๆ 55+  
ได้หยุดงาน 10 วันนี่จัดเต็มถึงเที่ยงแทบทุกวัน หนูฟู่นี่ช้ำไปแทบทั้งตัวแล้วนาจา  
และด้วยความมานะพยายามไม่นานพระเอกก็ได้สมใจ 55+ Σ(´∪`ノ)ノ  ....
( สมกับที่ท่านแม่ของหนูฟู่ได้เคยบอกเอาไว้ว่าดวงนางเอกนั้นจะลูกดก ..จัดไป 55+ )

และด้วยความที่พระเอกทำงานอยู่ใกล้ชิดกับฮ่องเต้ก็เลยต้องถูกส่งไปทำงานไกลอีกแล้ว  
แต่กว่าจะไปได้ก็ต้องให้ใครต่อใครพากันมากล่อมอยู่นาน
เพราะตอนนั้นนางเอกกำลังท้องพี่แกเลยไม่อยากไป และฮ่องเต้ก็เหมือนจะรู้ก็เลยหยวนๆ ให้ 

ส่วนเรื่องที่นางเอกถูกคนใส่ร้าย ตอนนี้ก็เริ่มกระจ่างแล้วว่าเป็นฝีมือใครและทำไปเพื่ออะไร   
แต่ยังเอามารับผิดไม่ได้และอีกฝ่ายก็ยังไม่สำนึก  คงต้องรอดูในเล่มถัดไปว่าจะเป็นยังไงต่อ    
เพราะดูเหมือนมันจะพัวพันโยงใยกับหลายฝ่ายหลายคนเหลือเกิน ทั้งคนต้นคิด  
คนที่ให้ความร่วมมือ  คนที่ต้องการปกปิดความผิดของตัวเอง แล้วไหนจะคนที่อออกมาปกป้อง
เพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลอีก ซึ่งมีแต่ปลาตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้น   ไม่รู้ว่านางเอกจะรับมือไหวไหม
เพราะตอนนี้สามีก็เพิ่งไต่เต้าในตำแหน่งหน้าที่การงานด้วย  (￣▽￣;)  ... เฮ้อออ   )  

แต่มันส์มากเลยนะ ตอนที่นางเอกปะทะฝีปากแล้วตอกกลับอีกฝ่าย  
พวกนั้นคงเงิบ เพราะไม่คิดว่านางเอกที่เป็นสตรีในห้องหอ และถูกอบรมเลี้ยงดูมาตามขนบธรรมเนียมประเพณีของตระกูลใหญ่ที่เก่าแก่จะกล้าตอกกลับมาแบบนี้ 
และขอต้องบอกว่านางเอกนั้นโชคดีจริงๆ ที่มีแม่แบบนี้  โชคดีจริงๆ ที่ได้แม่เลี้ยงดูสั่งสอนมา  
ถึงแม่นางเอกจะเป็นกุลสตรีในห้องหอ เป็นช้างเท้าหลัง  และเปรียบสามีเป็นดั่งท้องฟ้า
แต่พอตัดสินใจเรื่องอะไรแล้วคุณแม่ก็ใจเด็ดมาก  ไม่ได้ก้มหน้าก้มตาเอาแต่เชื่อฟังหรือยอมโอนอ่อนให้สามีอย่างเดียว แต่พอถึงเวลาคุณแม่ตัดเป็นตัด  ไม่ขอพึ่งพิง ไม่ขอยุ่งเกี่ยวใดๆ อีกเลย  .......

..................................................................

      " ไร้ยางอายสิ้นดี! "  จ้าวหลิงกล่าวไม่ทันจบ  นายท่านห้าก็ตวาดเสียงดัง
      " เจ้าหุบปากซะ อย่าทำให้เรือนของข้าต้องแปดเปื้อน .... "
      จ้าวหลิงกล่าวสืบไปอย่างไม่สะทกสะท้าน   "ข้าจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับบุตรสาวท่าน  
อยู่เคียงข้างกันทั้งในยามรุ่งเรืองและยามตกต่ำ  ไม่ทอดทิ้งตีจาก ... "

      นายท่านห้าเงื้อมือตบหน้าเขาฉาดหนึ่ง
      จ้าวหลิงไม่หลบหลีก นิ่งรับฝ่ามือของนายท่านห้าที่ฟาดมาถนัดถนี่                                                           ฟู่ถิงจวินโผเข้าไปหาจ้าวหลิงในชั่วอึดใจ
      เขามีวรยุทธ์สูงส่ง  กระทั่งอิ่งชวนโหวยังแนะนำเขาเป็นองครักษ์ประจำพระองค์เพราะเหตุนี้    
ถ้าคิดจะหลบ  มีหรือท่านพ่อจะตบถูกเขาได้   เห็นชัดว่าเขาถือท่านพ่อเป็นผู้อาวุโส  
ถึงได้ยินยอมให้ท่านพ่อตบหน้า
      จ้าวหลิงของนาง .... เขาปิดบังนางไปที่หูกว่าง  นางยังหักใจต่อว่าเขาไม่ได้  
เขากลับต้องมาถูกท่านพ่อตบหน้าเพราะนาง!