ลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 3 (3เล่มจบ)

ลิขิตรักด้ายแดง เล่ม 3 (3เล่มจบ) / ผู้แต่ง : หมิงเยวี่ยทิงเฟิง 
ผู้แปล : เหมยสี่ฤดู
สำนักพิมพ์ Happy Banana

คำโปรยหลังปก
       ซูเสี่ยวเผยไม่สนใจเนื้อคู่ที่ผูกพันไว้ด้วยด้ายแดงสักนิด  
หลังจากได้พบผู้กล้าที่ชอบปะทะคารมกับเธอ แต่คอยปกป้องเธออยู่ตลอดเวลา  
เธอก็เริ่มตัดใจกลับไปยังยุคปัจจุบ้นที่ไม่มีเขาไม่ได้! ....
       เยวี่ยเหล่าเล่นตลกกับเธอ  ทำให้เธอทะลุมิติกลับไปในยุคโบราณเพื่อพาเฉิงเจียงอี้คู่รักที่โชคชะตากำหนดกลับมา  แต่ในยุคโบราณเธอกลับพบผู้กล้าหร่านเฟยเจ๋อที่ได้เพียงพบพานแต่มออาจครองรัก  เธอไปจากเขาไม่ได้  แต่ก็ไม่อาจรับรักเขา
      หร่านเฟยเจ๋อเข้าใจความสับสนของซูเสี่ยวเผย  แต่ไม่เข้าใจความเป็นมาของนาง  
เขาบอกกับซูเสี่ยวเผยว่า " ในเมือทุกคนล้วนต้องตาย  ทุกคนล้วนมีโอกาสเกิดเรื่องไม่คาดฝัน  เช่นนั้นก่อนที่พวกเราจะถูกกำหนดให้ต้องแยกจากกัน  หากเจ้ากับข้ามิได้มอบหัวใจให้แก่กัน  เสี่ยวเผย เจ้าจะไม่เสียใจภายหลังจริงๆ หรือ "
      ตอนแรกที่ช่วยสตรีประหลาดนางนี้  เขารู้สึกเพียงว่านางเป็นภาระ แต่ทว่าหลังจากทั้งสองผ่านพ้นความลำบากใหญ่น้อยมาด้วยกัน  คราวนี้เขากลับต้องการแบก 'ภาระ'  ชิ้นนี้ท่องไปทั่วยุทธภพ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์ )
เล่ม 3 มาไวกว่าเดิมจากตอนแรกที่กำหนดส่งเดือนกันยาก็เลื่อนมาเป็นกลางเดือนสิงหาแทน   
ในที่สุดก็ได้อ่านตอนจบของท่านผู้กล้ากับแม่นางสักที ..ต้องฉลองๆ 55+  
( การรอคอยที่นานแสนนานได้สิ้นสุดลงแล้ว เย้ๆ ๆ (≧∇≦)!!!) 

หลังจากอ่านจบคือชอบ ถึงจะมีเรื่องหาตัวคนร้าย เรื่องสืบสวนสอบสวนคดีอะไรเยอะแยะก็เถอะ  

ซึ่งแน่นอนว่ามันก็ต้องมีบางช่วงที่เนือยๆ ไปบ้าง แต่โดยรวมพออ่านจบแล้วเราก็ยังชอบมากอยู่ดี   
ตัวละครในเรื่องมีจุดเด่น มีเอกลักษณ์  และส่วนตัวคือชอบสำนวนการแปลของเรื่องนี้
เพราะรู้สึกว่าสามารถบรรยายดึงเอาลักษณะนิสัย รวมถึงเอกลักษณ์ของตัวละครในเรื่องออกมาได้ค่อนข้างชัดเจนดี 

เล่มนี้เรื่องสืบสวนหาตัวคนร้ายเยอะจริงๆ แต่ก็สนุกนะ  เพราะต่างฝ่ายต่างก็ฉลาดไม่แพ้กัน   
นางเอกเป็นนักจิตวิยาที่เชี่ยวชาญการวิเคราะห์จิตใจอาชญากร   
ส่วนอีกฝั่งก็เป็นฆาตกรโรคจิตที่หลุดมาจากยุคปัจจุบัน 
(แต่หลุดมาได้ยังไงเดี๋ยวในเรื่องจะมีเฉลยไว้ตอนท้ายๆ จ้า) 
เกมส์มันเลยพลิกไปพลิกมาอยู่ตลอด  เพราะคนร้ายอยากจะเล่นสงครามจิตวิยาทรมานจิตใจคน
ไม่ใช่ถืออาวุธแล้วเผชิญหน้ากันซึ่งๆ หน้า  นางเอกเลยค่อนข้างเสียเปรียบเพราะอยู่ในที่แจ้ง
ส่วนอีกฝ่ายอยู่ในที่ลับ  แถมตอนแรกพวกนางเอกก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนร้ายเป็นใคร  
กว่าจะรู้นางเอกก็บอบช้ำไปเยอะ (หมายถึงจิตใจนะไม่ใช่ร่างกาย) .......
แต่โชคดีที่มีพระเอกคอยช่วยเหลือ  คอยเป็นกำลังใจ คอยสนับสนุนและส่งเสริมทุกๆ อย่าง
นางเอกเลยยังไม่สติแตกไปซะก่อน   

เราก็เลยยิ่งชอบเวลาที่พระ-นางได้อยู่ด้วยกัน  ได้ปรึกษาหารือเรื่องต่างๆ กันสองคน  
พระเอกก็ไม่ใช่คนปากหวานนะออกจะปาก ...ด้วยซ้ำ55+  
แต่คำพูดของพระเอกกลับน่าฟังและช่วยปลอบโยนนางเอกได้ดีที่สุดในเวลาที่สภาพจิตใจย่ำแย่   
ทั้งๆ ที่เป็นคนกวนโอ๊ย พูดจาไม่ค่อยเข้าหูคน  ไม่เคยอยู่ในกรอบแต่เราว่าแบบนี้แหละดีแล้ว  
เพราะถ้าเป็นคนอื่นคงได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้าพูด  ไม่กล้าปลอบ  เพราะมัวแต่อยู่ในกรอบ 
กลัวแต่ว่าจะดูไม่งาม แต่ท่านผู้กล้าของเราไม่เคยแคร์อะไรใดๆ ทั้งสิ้นอยู่แล้ว  
ยิ่งเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับนางเอกก็ยิ่งกล้าพูดกล้าทำ หน้าไม่อาย ไร้ยางอายจริงๆ 55+ (^ ・^)ノ⌒☆

มาถึงเล่มสุดท้ายได้เวลาคลี่คลายทุกอย่างซะที เฉิงเจียงอี้คือใครจะใช่คนที่เราคิดไว้รึเปล่า?  
แล้วนางเอกจะหาเฉิงเจียงอี้เจอมั้ย จะพากลับไปด้วยกันได้หรือเปล่า?  
แล้วคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังคดีต่างๆ เป็นใคร? จะเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อนางเอกด้วยมั้ย?  
นั่นแหละอะไรๆ ที่เราเคยสงสัยเล่มนี้ก็จะเฉลยออกมาทั้งหมด (จริงๆ เราก็ค่อนข้างเดาถูกอะนะ)   
แต่ไอตอนวางแผนจับตัวคนร้ายนี่มันก็พลิกไปพลิกมาดีจริง วางแผนซ้อนแผนกันหลายชั้นซะเหลือเกิน ทั้งฝั่งนางเอกทั้งฝั่งตัวร้ายกินกันไม่ลงทั้งคู่  มาเฉือนเอากันในวินาทีสุดท้ายนี่เอง …….

ถึงเรื่องนี้จะไม่มีดราม่า แต่ก็มีตอนที่ทำให้เราต้องน้ำตาซึมๆอยู่นะ ...เพราะเดี๋ยวท้ายๆ จะเริ่มสงสารพระเอกที่ต้องเฝ้ารอนางเอกไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกไหม  
จะกลับมาอีกรึเปล่า ....ยิ่งครั้งสุดท้ายที่นางเอกต้องกลับไปแม้พระเอกจะรู้
และพยายามทำใจยอมรับมาโดยตลอด  แต่พอเอาเข้าจริงๆ พระเอกก็เสียใจและช็อกมากๆ  
ยิ่งพอได้ไปอ่านตอนที่บรรยายมุมมองจากฝั่งพระเอกว่ารู้สึกยังไงเมื่อนางเอกจากไป  ก็ยิ่งน่าสงสาร...เฮ้อ  (TヘTo)

เขามุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก  ตลอดทางเขาพบแม่นางที่ชื่นชอบเขา พบคนที่มาเจรจาทาบทามเขา  เขามักจะยิ้มตอบว่า  

      “ ขออภัยด้วยจริงๆ ข้ามีภรรยาแล้ว นางกลับไปเยี่ยมบ้าน  ข้ากำลังจะไปรับนาง "        
      “ นางอยู่ที่ใด “  หลายคนถามเขา

      “ อยู่ทางตะวันออก “ เขาตอบ  ยิ้มอย่างเบิกบาน   ตอบอย่างเปิดเผย  
ความเจ็บปวดของเขาถูกเก็บซ่อนไว้ในใจ คนอื่นมองไม่เห็น เพียงแต่อิจฉาว่าแม่นางผู้นั้นต้องเป็นคนดีแน่นอน ทั้งยังโชคดีด้วย...

ปล.  เรื่องนี้จบดี  จบแฮปปี้จ้าไม่ต้องห่วงเน้อ

ปล.  มีตอนพิเศษให้อ่านตั้ง 7 ตอนเลยนะจ้ะ ...ยิ่งตอนสุดท้ายข่อยชอบมาก 
(นักเขียนท่านนี้ยังคงเขียนตอนพิเศษได้สนุกเหมือนเดิม 55+)

.................................................................................................................................

       " ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่อีกนานเพียงใด  ไม่ว่าหลังจากนี้เจ้ากับข้าจะต้องพบเจอเรื่องใด 
เสี่ยวเผย ข้าอยากให้เจ้ารู้ว่าข้าทำไม่ได้ ข้าห้ามตัวเองไม่ได้ ชอบก็คือชอบ  
ถึงที่นี่จะมีแม่นางตั้งมากมายที่ไม่หายตัวไป  แต่ข้าไม่ถูกใจ  พอข้าได้พบเจ้า  
ข้าดีใจมากที่ได้พบเจ้า  เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ความผิดของเจ้า  ข้าอยากให้เจ้ารู้ว่าข้าถูกใจเจ้า  
และไม่อาจถูกใจใครมากไปกว่านี้ได้อีก  นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้า "

         ซูเสี่ยวเผยส่ายหน้า ทั้งเสียใจและโทษตัวเอง " ตอนแรกหากข้าไม่โกหกท่าน  
หากท่านรู้ความเป็นมาของข้า บางทีอาจไม่เป็นเช่นนี้ "

        " บางทีข้าอาจจะชอบเจ้าเร็วกว่าเดิม  บางทีข้าอาจไม่ไปจากเจ้าจนเจ้าถูกทำร้าย  
ข้าจะไม่ช่วยเจ้าส่งจดหมายตามหาคน  ข้าจะคอยระวังป้องกันเฉิงเจียงอี้  
แต่ข้าจะยังชอบเจ้าเช่นเดิม  ยังคงชอบเจ้า  บางทีเจ้าอาจไม่ได้กลับไปรับรู้เรื่องราวเหล่านั้น บางทีข้าอาจโน้มน้าวให้เจ้าแต่งงานกับข้าได้ "