ทำนองนาง

ทำนองนาง / ผู้แต่ง ; อวี๋ฉิง

สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก

ขับขานบทเพลงขอความรัก

เคียงคู่คล้องใจภักดิ์  ตราบสิ้นชีวา ....

เพราะความใฝ่รู้ที่นางมีมาตั้งแต่เด็ก

ทำให้เฉลียวฉลาดเกินใคร  จนได้เป็นราชบัณฑิตหญิง

แต่ความเคารพและการยอมรับในความสามารถก็เรื่องหนึ่ง

ความไม่ชอบใจในความเย่อหยิ่งและความเย็นชาของนางก็อีกเรื่องหนึ่ง

ทว่าสำหรับเขาที่เฝ้ามองนางมาโดยตลอด

เขาชื่นชอบในความเย็นชา  ไม่หวั่นเกรงใครของนางเช่นนี้

แต่โชคชะตากลับไม่เป็นใจ

ในฐานะองค์ชาย  เขาไม่สามารถเข้าไปอยู่ในสายตานางได้

หากจะเข้าไปอยู่ในสายตา .. มีแต่จะต้องเป็นชายบำเรอของนางเท่านั้น

จากจุดสูงสุดเหนือผู้คน  เขาจะทนลงมาอยู่จุดต้อยต่ำ

มากด้วยสายตาดูแคลนได้อย่างไร!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

‘ ทำนองนาง ‘ เป็นเรื่องของ ‘สีจื๋อ’  พี่สาวของ ‘สีต๋า’  จากเรื่องหลงเงานาง   
เป็นเรื่องต้นที่กล่าวถึงแซ่สีของทั้ง 4 แคว้น คือซีเสียน ต้าเว่ย เป่ยถัง (ในเรื่องมายานาง)   
และหนานหลิง (ในเรื่องจารจำนาง) เนื้อเรื่องอ่านแยกกันได้ไม่เกี่ยวกันเป็นคนละช่วงเวลา  
แต่ถ้าอ่านไล่กันจะต้องเริ่มจากหลงเงานาง ตามด้วยจารจำนางและมายานาง  
ส่วนเรื่องทำนองนางจะอยู่ในช่วงเวลาเดียวกับหลงเงานาง

เรื่องนี้เป็นเรื่องของสีจื๋อโดยเฉพาะ ราชบัณฑิตหญิงแห่งซีเสียนที่ได้รับการยอมรับยกย่องเชิดชู
จากจักรพรรดิและราชบัณฑิตเกือบทุกแว่นแคว้น  ตอนเด็กมีคนทำนายไว้ว่านางจะเป็นที่รู้จักไปทั่วทุกแคว้นและนำพาชื่อเสียงมาสู่ซีเสียน ผิดกับสีต๋าที่ถูกทำนายว่าจะมีชีวิตที่สงบสุขและราบรื่น  
ดังนั้นในสายตาของจักรพรรดิจึงเห็นสีจื๋อเป็นคนสำคัญ  แคว้นซีเสียนไม่มีนางไม่ได้    
แต่ในขณะเดียวกันก็หวาดระแวงนางด้วย จนต้องคอยส่งคนไปจับตาดูอยู่ตลอด

ในเรื่องหลงเงานางเรายังไม่เห็นนิสัยของสีจื๋อมากนัก รู้แต่ว่านางเป็นคนฉลาด สุขุม เยือกเย็น  

พอมาเรื่องนี้ซึ่งเป็นเรื่องของนางเอง นิสัยของนางถ้าจะใช้คำสั้นๆ ก็คือ ‘นักวิทยาศาสตร์สติเฟื่อง‘ 
นิสัยของสีจื๋อถ้าจะใช้คำยุคปัจจุบันมาอธิบายก็คงเหมือนนักวิทยาศาสตร์น่ะ  
นางมักจะหมกมุ่นสนใจใคร่รู้อยู่ตลอดเวลา ไม่สนใจคนรอบข้างหรืออะไรที่ไม่เกี่ยวกับการค้นคว้าทดลองอะไรที่เห็นว่าไม่สำคัญก็ไม่สนใจ สนใจแต่หาความรู้ใหม่ๆ วิเคราะห์แก้ปัญหาเท่านั้นจริงๆ 
ใครๆ ถึงได้คิดว่านางเป็นคนไม่มีหัวใจ ไร้ความรู้สึก

พระเอกเป็นองค์ชายรองของแคว้นซีเสียน เพราะแย่งชิงบัลลังก์ไม่สำเร็จเลยถูกจับ
และกลายมาเป็นคนในเรือนชั้นใน (ประมาณชายบำเรอ) ของสีจื๋อ   ......  
พระเอกแต่เดิมเป็นองค์ชายที่อ่อนโยน แต่เพราะแม่ตายเลยเปลี่ยนเป็นคนละคน  
กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน โหดเหี้ยม เอาแต่ใจ ไม่พอใจใครก็สั่งฆ่า 
ในเรื่องหลงเงานางพี่แกมักแสดงให้ใครๆ เห็นว่าตนคลั่งไคล้สีต๋ามาก  อยากได้มาครอบครอง
จนถึงขนาดส่งทหารไปบุกชิงตัวนางมาจาก ‘หลี่หญงจื้อ’ ในขณะที่กำลังจะข้ามไปต้าเว่ย
แม้แต่นางเอกเองก็เข้าใจว่าพระเอกหลงรักน้องสาวตัวเองเช่นกัน  คิดว่าพระเอกคงเกลียดตัวเองจนอยากให้ตายๆ ไปซะ และเห็นนางเป็นเพียงตัวแทนของน้องสาวเท่านั้น

เรื่องนี้เราอ่านแล้วเฉยๆ  อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ถึงขนาดวางไม่ลง ......
หลักๆ ก็เป็นเรื่องอาการปวดหัวเรื้อรังของนางเอกที่นับวันจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ  
กับนิสัยของนางอะที่เป็นคนฉลาดมาก โดยเฉพาะเรื่องที่ตัวเองสนใจอยากรู้ นอกนั้นสอบตกหมด   
ไม่ต้องพูดถึงการเข้าสังคม  เรื่องปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างอันนั้นยิ่งแย่      
นางมักจะอยู่ในโลกของตัวเองจนไม่สนใจใครทั้งนั้น  คนสนิทที่อยู่กับตัวเองมาเกือบสิบปีชื่อ-แซ่อะไร ยังตอบไม่ได้เลย  ในสมองมีแต่การขบคิด วิเคราะห์ปัญหา แก้โจทย์  ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกอย่างอื่น เรื่องส่วนตัวชีวิตประจำวันถ้าไม่มีคนคอยดูแล เรื่องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็คงอยู่แบบนั้นแหละ  ข้าวปลาถ้าไม่มีใครหาให้ก็อาจไม่ได้กิน             

           

ถ้านางไม่ใช่ ‘ซีเสียนสีจื๋อ‘ จะใช้ชีวิตแบบไม่สนโลกแบบนี้ได้ไหมเนี่ย  
ถ้าคนสนิทนางไม่ใช่ทาสที่มาจากชนชั้นสูงจะดูแลนางได้ดีขนาดนี้มั้ย?    
นิสัยแบบนี้รู้สึกสงสารคนรอบข้างนะ   คนรอบข้างนี่แหละที่เหนื่อยสุด  เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ
แถมยังต้องพยายามทำความเข้าใจตัวนางเองอยู่ตลอด  จะโมโห+โกรธก็ไม่ได้  แสดงความไม่พอใจออกมาก็ไม่ได้ ถามมากก็ไม่ได้ ดังนั้นกว่าพระ-นางจะลงเอยกันได้ก็ปาไปสามสิบและ  
ก็นิสัยของแต่ละคนมันช่าง... คนหนึ่งก็ศักดิ์ศรีค้ำคอเป็นองค์ชายเอาแต่ใจ ปากหนัก 
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย รักก็บอกว่าเกลียด แต่การกระทำกลับตรงกันข้าม  ปากไม่ตรงกับใจ  
ส่วนอีกคนก็แบบนั้นแหละ กว่าจะลงเอยกันได้มันเลยใช้เวลาเยอะหน่อย

อ่านจบบางเรื่องเราว่าก็ยังไม่เคลียร์เท่าไร  คือหลายเรื่องน่าจะเขียนได้ต่อนะ    
อุตส่าห์คิดมาตั้งนานพอนางเอกบอก “ ข้ายอมแพ้ ”  ก็จบเลย ....อารายว๊า T^T     
แล้วยังไม่รู้เลยว่าตกลงหมอซุนสือหยางนี่เป็นไผ?  มาจากที่ใด?  เหมือนจะปูเรื่องมาให้แกเป็นคนที่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่เฉลยแฮะ  แล้วเรื่องคณะแสดงที่อยู่ในเขานั้นอีกที่ไม่รู้เลยว่าโลกภายนอกเขาแบ่งแยกดินแดนออกเป็นแคว้นต่างๆ แล้ว...ตอนแรกคิดว่าเดี๋ยวก็คงมีบอกตอนที่พวกนางเอกเดินทางไปเขานั้นด้วย เพราะดูแล้วที่นั่นคงมีคำตอบสำหรับอะไรหลายๆ อย่าง
แต่สุดท้ายยังไม่ได้ไป ดันไปตอนหลังซึ่งนักเขียนไม่ได้เขียนบรรยายไว้อะ............
พวกนางเอกคงรู้แต่คนอ่านไม่รู้อะ  ล้าลาลา ~ ~ ~  T^T