อสุรากับยาใจ

รีวิวอสุรากับยาใจ

นิยายอสุรากับยาใจ 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เยว่เชี่ยจิงหู

สำนักพิมพ์ Hongsamut

คำโปรยหลังปก

ธรรมดาแล้ว ...
หากถูกจอมมารจับตัวไปชีวิตจะต้องรันทด โดนรังแกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ข้า ... กลับไม่เป็นเช่นนั้น

พรสวรรค์ด้านการทำอาหารของนางชักชวนแต่เรื่องร้ายๆให้มาเคาะประตูบ้าน
ที่เลวร้ายที่สุดก็คือ ชักชวนให้ดาวมฤตยูอย่างชวนจิ่งอวี้... ประมุขพรรคอสูรอันเลื่องชื่อ
ให้ตรงดิ่งมาหานางถึงที่   ในที่สุดนางก็ถูกซื้อไปเป็นแม่ครัวประจำตัวของบุรุษที่เอาใจยากที่สุดในใต้หล้า
นี่คือเรื่องราวของอสูรผู้ผ่ายผอมราวกับไม้ฟืน  โหดเหี้ยมและเลือกกินเป็นที่สุด
กับหญิงงามผิวบางผู้มีพรสวรรค์ในการล่อหลอกเป็นเลิศ

เขากินหนึ่งคำ นางรอดชีวิตไปอีกหนึ่งวัน
เช่นนั้นก็กินให้มากสักหน่อยเถิด กินให้อ้วนท้วนไปเลย!

ความเห็นส่วนตัวหลังอ่านจบ ... (( อาจมีสปอยล์ )))

รีวิวเรื่องที่สอง เป็นเรื่องที่อ่านต่อจากเรื่องนิยายรักอลเวง  
ขอบอกก่อนว่าเราเริ่มมาอ่านนิยายจีนเมื่อต้นปีที่แล้วนี้เอง เลยได้รู้จักเรื่องนี้เป็นครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว
ตอนที่ในเฟสของสำนักพิมพ์เอาคำนำของเรื่องนี้มาลงให้อ่านสั้นๆ 
ตอนนั้นจำได้แต่รูปนี้ .. ....

...แล้วก็ผ่านมาเรื่อยๆ  จนกระทั่งทางสำนักพิมพ์ลงตัวอย่างให้อ่านก่อนในเว็บ 
จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงต้นๆเดือนมีนาคม พออ่านแล้วติดมาก...ค้างมาก กด F5 รัวๆถึงตี 1-2 เลย 
แม้สุดท้ายเราจะลงแดงเพราะต้องรอหนังสือออกแต่เราก็ยังอ่านต่อไป 55+     
แล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ต้องเสียเงินจองหนังสือก่อนด้วย แต่ทางสำนักพิมพ์จะวางขายที่ร้านนายอินทร์พร้อมกันทั่วประเทศ ... ก่อนหนังสือออก 3-4 วันคาดว่าช่วงนั้นร้านนายอินทร์หลายๆ สาขาน่าจะมีคนโทรศัพท์ไปถามกันถล่มทลายนะ 55+

อสุรากับยาใจเป็นเรื่องที่นางเอกประสบอุบัติเหตุแล้วย้อนเวลาไปอยู่ในร่างของ หลัวซี 
หญิงสาวแสนงามชะตาอาภัพเพราะต้องเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก 
พอพ่อแต่งงานมีแม่ใหม่ก็โดนแม่เลี้ยงกลั่นแกล้งต่างๆ นานา  
ในขณะที่กำลังเดินทางอพยพเด็กหญิงหลัวซีที่น่าสงสารก็ทนหิวไม่ไหว
เลยต้องไปเก็บดอกไม้มากินประทังชีวิต..และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของโฉมงามกับเจ้าชายอสูร หึหึ  
( หัวเราะแบบมีเลศนัย  \(￣︶￣)/ )

ต่อมาไม่นานเด็กหญิงหลัวซีก็ถูกแม่เลี้ยงใจร้ายขายให้ “ สวนร้อยบุปผา”  
แหล่งซื้อขายหญิงสาวให้ไปเป็นภรรยาน้อย  หลัวซีที่มีร่างกายและหน้าตางดงามกว่าผู้ใด
จึงถูกตั้งใจปั้นให้เป็น “ ราชินีแห่งมวลบุปผา ”  แถมดอกอวี้หลันที่นางเอกกินเข้าไปนั้นก็ทำให้ร่างกายมีกลิ่นของดอกอวี้หลันติดตัว  ผิวกายขาวนุ่มเหมือนเกล็ดหิมะ  ขาวกระจ่างใสราวกับหยก 
ยิ่งโตก็ยิ่งงามหลายๆ แต่ทว่าผิวกายกลับบอบบางยิ่งกว่าผิวของทารก จับนิดแรงหน่อยก็เป็นรอยฟกช้ำ ยิ่งถ้าเป็นแผลเลือดออกเลือดก็จะไหลไม่หยุด นางเอกจึงต้องทำความดีเพื่อเป็นค่าตอบแทนความงามจากดอกอวี้หลัน เพื่อแลกกับการที่ไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บปวดเจียนตายไปเสียก่อน

ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือร้ายที่นางถูกขายให้กับพระเอก “ ชวนจิ่งอวี้”  
ท่านจอมมารประมุขแห่งพรรคจูเหว่ยอี้  ท่านจอมมารอินโนเซ้นท์ที่ไม่เคยให้หญิงใดเคียงกาย
หรือใครเข้าใกล้  ไม่เข้าใจเรื่องระหว่างชายหญิง   (เหมือนที่นางเอกเคยคิดว่าพระเอกที่ผ่านมานี่ใช้ชีวิตอยู่ยังไง ขุดหนอนกินอยู่ในถ้ำหรือเปล่า!! (;￢_￢) )   พอไม่พอใจอารมณ์บูดก็ชักสีหน้าแล้วฆ่าโลด   ท่านจอมมารที่อุตส่าห์ดั้นด้นเดินทางมาตามหายารักษาพิษที่ติดตัวมาแต่กำเนิด  
เพราะพิษที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดจึงทำให้ท่านจอมมารกินแทบไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ 
ประสาทจะแตกรอนๆ  ตอนแรกพระเอกจึงผอมมากกกเหมือนโครงกระดูกเดินได้
เพราะคุณพี่กินอะไรแทบไม่ได้เลย  แถมยังนอนไม่หลับอีกสภาพแบบไม่ไหวแว้วจริงๆノ(´Д｀)ノ

แต่คงเป็นความโชคดีของคุณพี่ที่ถึงมาเที่ยวนี้จะไม่เจอยาแก้พิษ
แต่ก็ได้ยาใจกลับไปรักษาแทนนะจ๊ะ..นางเอกที่มีฝีมือทำครัวจึงต้องรับหน้าที่เป็นทั้งแม่ครัวและสาวใช้ของท่านจอมมารไปโดยปริยาย  ผู้ติดตามทั้งหลายที่เดินทางมาด้วยล้วนเป็นบุรุษก็ตีปีกพั่บๆ ดีใจที่มีคนมารับหน้าที่แทนแล้วโว้ยยยย
เพราะสรรพคุณอันล้ำเลิศยิ่งกว่ายาวิเศษของดอกอวี้หลันที่ผสมให้ท่านจอมมารผู้เลือกกิน 
ไม่พอใจก็คว่ำโต๊ะกินข้าวนั่นเอง  จึงทำให้ท่านจอมมารเริ่มมีเนื้อมีหนัง ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาบ้าง
แก้มที่ตอบ ใต้ตาที่คล้ำเพราะนอนไม่หลับก็หมดไป  กลายเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ สูง+เท่ห์  
ทำเอาแต่เดิมที่ใครๆ เห็นแล้วนึกว่าเป็นโครงกระดูกเดินได้ตอนนี้ก็ต้องเหลียวหลังมองกันเป็นแถว  

ความรักเป็นแบบค่อยค่อยไป ถึงตอนแรกที่พระเอกเจอนางเอกแล้วจะตะลึงในความงามก็เถอะ 
แต่ก็ยังไม่ได้รัก เหมือนสนใจอยากรู้อยากเห็นอยากลองแต่ยังไม่ได้รัก  
ส่วนนางเอกตอนแรกก็กลัวอย่างเดียว ยิ่งพระเอกเอาใจยากอยู่ด้วย ไม่พอใจก็ชักสีหน้า 
มีอะไรก็ไม่พูด พูดไม่เกิน 3 คำ  ....ต้องให้นางคอยทายปริศนาเดาใจตลอด นิสัยเหมือนเด็ก ขี้หวง
อยากให้นางเอกสนใจตัวเองคนเดียวเท่านั้น  เพราะงั้นเวลาพระเอกเริ่มไม่พอใจ อารมณ์ไม่ดี
เพื่อความปลอดภัยของเหล่ามวลมนุษยชาติ 55+
นางเอกก็จะรีบวิ่งไปทุบหลังนวดไหล่ให้ และคอยเอาใจอยู่ข้างๆ พี่แกทันที ...

เรื่องนี้ไม่มีพระรอง นางร้ายก็ไม่รู้เรียกว่านางร้ายได้ไหมเพราะบทน้อย ออกมา 2-3 ตอนเอง...

มาสร้างสีสันให้นางเอกรู้ใจตัวเองมากขึ้นแล้วก็หวงพระเอกเล็กๆ น้อย ๆ … 
เล่ม 2 เป็นเล่มที่ฟินๆ กับพระ-นาง เพราะมีบทอยู่ด้วยกันเยอะหวานแยะ 
ยิ่งฉากที่พระเอกให้ของแทนใจนางเอกยิ่งฟิน  แบบว่าสุดท้ายท่านจอมมารก็รักใครเป็นแล้วสินะ 
(จริงๆ ก็รักนางเอกคนเดียวนั่นแหละ ลูกยังรักไม่เท่าเลย 55+ )  ถึงจะไม่ได้พูดว่าข้ารักเจ้า  
แต่สำหรับท่านจอมมารผู้แสนอินโนเซ้นท์ ที่อาศัยอยู่ในถ้ำมาตลอดแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

เล่ม 3 รวบรับกระชับฉับไวจริงๆ  ภาษาแปลกะทัดรัดติดสมัยใหม่ไปนิสส  
( สำหรับเราอ่านแล้วมันสะดุดนิสๆ ไม่ค่อยละมุนละไมเท่าไร ㄟ(◇≦)ㄏ )    
มีฉากเศร้าตอนต้นๆ ที่หลัวซีถูกโยนออกจากบ้านท่านจอมมาร ..พอให้คนอ่านได้เจ็บนิดๆ   
.... สุดท้ายจะเป็นยังไงไปหาอ่านกันโลด .... ..

**  อีกนิด  ฉากใกล้จบที่ผู้เฒ่าเก่อใส่ไฟนางเอกเรื่องท่านจอมมารนี่  
เราว่าจริงๆ ผู้เฒ่าเก่อแกก็จงรักภักดีกับท่านจอมมารนะ  ทว่าสิ่งที่แกจงรักภักดีไม่บิดพริ้วมากที่สุดคงจะเป็นคำสั่งเสียของประมุขรุ่นก่อนๆ ที่ว่าท่านจอมมารต้องมีทายาทไว้สืบทอดพรรค  
เพราะงั้นพอท่านจอมมารมีทายาทปุ๊บ โปรโมชั่นก็หมดปั๊บ  ...หันไปดูแลเทคแคร์ ปลูกฝังความคิดให้ลูกท่านจอมมารทันที  ...เป้ยเป้ยที่มีสัญชาตญาณของเผ่าพันธุ์เดิมอยู่แล้ว เลยยิ่งไม่ได้นิสัยของพ่อกับแม่ไปเข้าใหญ่เลย  แต่กว่าจะรู้ค่าก็โน่นนนน ....เหงาไหมล่ะลูก (¯▽¯；)

** มีตอนพิเศษ 4 ตอน  ถึงจะอึ้งๆ กับท่านจอมมารคนใหม่ไปบ้างแต่ก็พอไหวน๊า  
ก็จบดีล่ะนะสำหรับเราเพราะไม่อยากให้จบเศร้าอยู่แล้ว  (((ชีวิตจริงบางทีมันก็เจอเรื่องเศร้า+เครียดพออยู่แล้ว ก็อยากอ่านอะไรที่มันสุขๆอ่ะนะ  ถ้าจบเศร้ามากนี่จะยิ่งเครียดว่าเดิม  
แบบหนังสือจบแต่คนไม่จบอ่ะ55+ ))   ชีวิตของพระเอกถึงจะอยู่เหนือกว่าผู้คนในใต้หล้า 
มีวรยุทธ์สูงส่งกว่าใครๆ แต่ก็ต้องแลกมาด้วยความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสแทบตายทั้งเป็น   
นางเอกจึงเป็นเหมือนแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตของพระเอก  
นางเป็นทั้งแม่ เป็นทั้งเมีย เป็นทั้งเพื่อนและเป็นสาวใช้ส่วนตัว เป็นได้หมด (แต่ห้ามเป็นผู้ชายนะ)   
ดังนั้นตอนที่พระเอกสูญเสียนางเอกไป มันเลยเหมือนโลกทั้งใบถูกทำลายลง ..........     

ปล. ชอบแบบไหนก็ไปหาอ่านกันเอาเน้อ สำหรับเราก็ชอบอะรอมานาน 55+ .  
 ...อ่านรีวิวเอามันส์พอน๊า ......  ขอบคุณจ้า