Dear Mr. MOF หวานละมุนคุณที่รัก (เล่มเดียวจบ)
ผู้แต่ง : ซูอี้
ผู้แปล : ซิงฉาย
สำนักพิมพ์ แจ่มใส (With Love)
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอก จางซูอี้
สาวชาวจีนที่เรียนจบเอกภาษาญี่ปุ่นแต่กลับค้นพบว่าตนรักในการทำขนมหวาน
จึงตัดสินใจบินข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนเป็นเชฟทำขนมหวานที่ประเทศฝรั่งเศส
และด้วยอานุภาพของความรักที่มีต่อมิสเตอร์เอ็มโอเอฟ หรือเชฟขนมตาสีฟ้าสุดหล่อชาวฝรั่งเศสที่มีดีกรีเป็นถึงผู้ชนะการแข่งขันรายการ
MOF
หรือ Meilleur Ouvrier de France
จากเดิมที่ว่าจะอยู่แค่ 9 เดือน เรียนจบแล้วกลับบ้านเกิด
เธอก็ไปสมัครเป็นผู้ช่วยเชฟ
และพยายามหาทางอยู่ต่อเพื่อจีบเขา
ถึงแม้จะต้องเผชิญความต่างทางเชื้อชาติ หรือความยากของภาษาและวัฒนธรรม
แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับซูอี้แม้แต่น้อยที่จะทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ
เป็นแนวความรักผสมการทำขนม หวานละมุนทั้งเรื่องอาหารและความรัก
นางเอกไม่ได้จีบตรงๆ แบบขอเบอร์แล้วโทรหาหรือส่งข้อความไปให้ แต่อาศัยการเป็นผู้ช่วยสอนค่อยๆ
แทรกซึมเข้าไป คอยดูแลเอาใจใส่ และหมั่นโผล่หน้าไปให้พระเอกคุ้นชิน
พอถึงคราวที่ต้องทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยเชฟ
เธอก็จะไปเตรียมของไว้ก่อน ใส่ใจคอยสังเกตพระเอกเป็นพิเศษหรืออยู่ทำโอทีด้วย ทั้งยังมาถึงก่อนเวลาไม่เคยสาย ซึ่งต่างจากใครหลายๆ คน เพราะนอกจากจะมีเรื่องขนมเป็นแรงจูงใจ เธอก็ยังมีพระเอกเป็นแรงผลักดันอีกด้วยยังไงล่ะ..อิอิ
จนพระเอกประทับใจค่อยๆ รู้สึกดีด้วย
คุ้นเคยกับการมีอยู่ของเธอ จนบางทีก็เผลอเรียกชื่อผิด (เรียกชื่อนางเอกออกมา
แต่ตอนนั้นสอนกับผู้ช่วยคนอื่นอยู่)
จากที่ไม่เคยสนใจใครหรืออะไรนอกจากการทำขนม
พี่ก็เริ่มจำชื่อของนางเอกได้(คนเดียว)
เริ่มอ่อนโยนคุยเก่ง(กับนางเอก) ไม่เย่อหยิ่งเย็นชาหรือดุเหมือนเวลาอยู่กับคนอื่นๆ
หากวันไหนนางเอกมาสายก็ไม่ดุไม่ว่า แต่จะคอยเป็นห่วงกังวลแทน ห่วงว่านางเอกอาจจะเป็นอะไรหรือเกิดเหตุอะไรขึ้นรึเปล่า...อาการออกชัดมาก แบบคนรอบข้างก็ดูออกแต่พระเอกกลับไม่ทำให้สถานะมันชัดเจนสักที
มีดราม่านิดนึงงง
คือพอมีคนเห็นพระเอกดีกับนางเอกก็อิจฉา เลยเอาเรื่องนางเอกไปพูดเสียๆ หายๆ ใส่ไฟกับเชฟอีกคน
ทำให้นางเอกถูกเชฟคนนั้นต่อว่าและปฏิบัติด้วยไม่ค่อยดี
แต่นางเอกก็ใจเย็นสู้ ชี้แจงอธิบายเหตุผลจนเชฟคนนั้นอึ้ง (อย่าคิดว่าจะรังแกกันได้ง่ายๆ นะ
พอถึงคราวต้องสู้นางเอกก็สู้นะบอกเลย) แล้วก็มีเรื่องที่วีซ่ากำลังจะหมด
นางเอกอยากอยู่ต่อ แต่คนที่ต้องเซ็นให้ก็ดันไม่เซ็นให้สักกะที แถมพระเอกที่ดูเหมือนจะชอบเธอเช่นกันก็ยังไม่ชัดเจนอีก
จนวันหนึ่งด้วยความที่อะไรๆ มันถาโถมเข้ามาเยอะเหลือเกิน
นางเอกเลยตัดสินใจสารภาพความรู้สึกออกไป....
เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยเหมือนนิยาย แต่เหมือนกำลังอ่านไดอารี่หรือบันทึกชีวิตประจำวันของนางเอกมากกว่า
อ่านง่าย เนื้อเรื่องฟีลกู้ด บางตอนอ่านแล้วก็ตลกกับความคิดนางเอก
(เปรียบตัวเองเป็นห้องน้ำ ถ้าพระเอกชักช้าไม่ใช้ แล้วคนอื่นมาใช้ก่อนระวังจะเสียดายนะ
55)
นางเอกเป็นลูกคนเล็กของบ้าน ที่บ้านห่วงแต่ไม่หวง
ยินดีปล่อยให้ลูกไปทำตามฝันค้นหาเส้นทางชีวิตของตนเอง แม้สุดท้ายลูกจะตัดสินใจอยู่ต่อเพราะมีคนที่รักที่อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วย ต่อให้ในใจจะห่วงหามากขนาดไหนแต่ก็ยังพร้อมสนับสนุน เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก
จริงๆ มีบทไม่เยอะนะ แต่แค่สั้นๆ ก็ทำให้เราได้เห็นถึงความรักความห่วงใยที่พ่อแม่มีต่อลูก
พี่มีต่อน้องได้แล้วอะ...
ส่วนพระเอกเวลาอยู่กับนางเอกก็เหมือนเด็กน้อยอายุ
3
ขวบมากกว่าผู้ใหญ่ 55 เปลี่ยนไปเป็นคนเอาแต่ใจ ขี้งอน แถมยังขี้หึงมาก แบบว่ามากกกกกกกจริงๆ
เช่น...
1 เห็นนางเอกคุยกับหนุ่มเอเชียคนไหน พี่ก็คิดว่าเขาเป็นแฟนนางเอกหมด
2 นางเอกเรียกเพื่อนผู้ชายว่าพี่(แล้วตามด้วยชื่อ)
พระเอกก็หึง ทำไมถึงเรียกว่าพี่ล่ะ เป็นพี่น้องกันเหรอ
แล้วทำไมกับผมคุณถึงเรียกว่า ‘เชฟ’ ..(แบบอยากให้เรียกหวานๆ
อะ) (-_-“)
3 ถ้ากลับก่อนโดยไม่ได้บอกลาพี่ก็น้อยใจ พอวันถัดไปก็ต้องให้นางเอกพูดบอกลาสองรอบด้วยนะจ๊ะ
(ชดเชย) ....
4 นางเอกเอาไอติมที่พี่ทำ(จนล้นตู้) ไปให้คนอื่นกินก็ไม่ได้ จะชายหรือหญิงก็ห้าม เพราะผมทำให้คุณกินคนเดียวเท่านั้น
55....ยังมีอีกเยอะต้องลองไปอ่าน เล่มเดียวจบบางๆ ย่อยง่าย
อ่านแล้วต้องเผลอยิ้ม(กันบ้างแหละ) ...
ป.ล. อ่านจบแล้วสรุปก็ยังไม่รู้เลยว่าตกลงพระเอกชื่อจริงชื่ออะไร อายุจริงเท่าไร เรียกแต่มิสเตอร์เอ็มโอเอฟกันทั้งเรื่อง ส่วนเชฟคนอื่นๆ ก็เหมือนกัน เรียกแต่ฉายา ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าชื่อจริงๆ ชื่ออะไร?
ป.ล. เพิ่งสังเกตเห็นว่านักเขียนก็ชื่อเดียวกับนางเอกของเรื่องด้วย 55 ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น