นวลหยกงาม เล่ม 8-11 (15 เล่มจบ)

นวลหยกงาม เล่ม 8-11 (15 เล่มจบ) / ผู้แต่ง : ซานเยวี่ยกั่ว

ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
รีวิวนวลหยกงาม เล่ม 1-5 https://marynlinsbook.blogspot.com/2020/02/1-5.html

รีวิวนวลหยกงาม เล่ม 6-7 https://marynlinsbook.blogspot.com/2020/03/6-7-15.html

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เล่ม 8 พระ-นางออกจากเมืองหลวงไปทำบันทึกคุนหยวนกัน แต่จริงๆ เรื่องบันทึกน่ะเรื่องรอง 
เรื่องสำคัญคือการตามหาสมุนไพรล้ำค่าหายาก และการทำภารกิจลับของพระเอกต่างหากนาจา 
ซึ่งในขณะที่ตามหาสมุนไพรนางเอกก็ตกหลุมพรางและหายตัวไประหว่างทาง
ได้รับบาดเจ็บและได้รับความลำบากมากมาย ส่วนพระเอกก็อเนจอนาถไม่แพ้กัน
แต่ดีที่นางเอกกลับมาช่วยได้ทันเลยรอดไป ...

หลังจากนั้นนางเอกก็ได้เจอกับแม่ที่ถูกลักพาตัวไป และมีตัวละครใหม่เพิ่มมาคือ หานสืออวี้ 
ลูกสาวบุญธรรมของหานลี่ (แอบหน้าตาคล้ายๆ นางเอก เพราะหานลี่ตั้งใจหามาเพื่อไว้ใช้ปลอบประโลมแม่นางเอกเวลาคิดถึงลูก)  จากนั้นพระเอกก็ตัดสินใจทิ้งนางเอกไว้กับแม่และจากไปทำภารกิจลับคนเดียว เพราะหลังจบเหตุการณ์ในตอนที่ไปหาสมุนไพรด้วยกัน พระเอกก็เริ่มรู้สึกกลัว 
ไม่อยากให้นางเอกพบเจออันตรายหรือความยากลำบากใดๆ อีกแล้ว...

เมื่อผ่านไป 2 ปีก็ได้เวลากลับเมืองหลวง นางเอกถึงวัยที่ต้องเข้าพิธีปักปิ่น 
แต่พอถึงวันจริงงานดันเกือบล่ม เพราะถูกคุณหนูใหญ่จ่างซุนยกพวกตามมารังควานก่อกวน
จนงานเกือบพัง  ทว่าสุดท้ายนางเอกก็สามารถพลิกสถานการณ์กลับมาเป็นฝ่ายชนะได้ 
ตอกหน้าอีกฝั่งกลับไปจนพ่ายแพ้หมดรูปได้อย่างสวยงาม ...(งานนางเอกพัง ส่วนฝ่ายนั้นก็ชื่อเสียงพังพินาศกลับไป ...ตาต่อตาฟันต่อฟันไม่ยอมแล้ว หึหึ)

ส่วนพระเอกก็โดนยัดข้อกล่าวหาเรื่องเบียดบังเงินในท้องพระคลังไปใช้  

ซึ่งจริงๆ พระเอกเป็นแค่แพะรับบาป ซึ่งตัวพี่แกก็รู้ แต่ก็ยังยอมแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่เหล่านั้นไว้ 

เพื่อขอแลกกับการให้นางเอกได้แต่งงานกับตนในฐานะชายาเอกไม่ใช่ชายารอง  

พอนางร้ายรู้ว่าพระเอกใกล้จะแต่งงานแล้วจริงๆ ก็เปลี่ยนจากที่คอยตามติดวิ่งไล่ออดอ้อน 

เป็นเว้นระยะห่าง ไม่ใช้ลูกไม้เดิมๆ เพื่อจะได้เข้าใกล้คนเขามากขึ้น ( แบบไม่ได้คิดไรนะ ก็แค่พี่น้อง พี่น้องจะสนิทสนมใกล้ชิดกันไม่ได้หราา ..ทั้งที่ใจจริงอยากได้เขามากกกกก55 ) 

ส่วนพระเอกก็ดีเหลือเกินทั้งไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ ยอมให้เขาเข้าใกล้  

แม้นั่นจะเป็นแผนการแต่นางเอกก็ไม่ได้รู้ด้วย จึงทำให้เข้าใจผิด อัดอั้นตันใจจนเก็บไปคิดมากและสุดท้ายก็ล้มป่วย  พอคนหายไปหาไม่เจอนั่นแหละพระเอกถึงได้รู้สึกตัวว่าทำผิด 55

แต่คุณหนูจ่างซุนซี คุณหนูที่บิดารักใคร่โปรดปรานมากที่สุดในบรรดาพี่น้อง 

ไม่ว่าจะดีดพิณ เดินหมาก วาดภาพหรือโคลงกลอนก็เชี่ยวชาญไม่เป็นสองรองใคร 

อีกทั้งรูปโฉมก็ยังงดงามเป็นหนึ่ง ชาติตระกูลดีพร้อม  ตั้งแต่เกิดมาก็สมหวังทุกอย่าง 

แต่กลับไม่สมหวังอยู่เรื่องเดียวคือไม่ได้เป็นชายาของพระเอก ดังนั้นคุณหนูจึงโกรธแค้นมาก 

จากโกรธก็กลายเป็นคลั่ง วันๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่คิดวางแผนหาทางเล่นงานเมียคนอื่น 

อยากให้นางเอกอับอาย ให้พระเอกสำนึกเสียใจที่ไม่เลือกตัวเอง 

ตอนแรกเจอคนพี่ก็ว่าร้ายแล้วนะ มาเจอคนน้องยิ่งเพลีย 

คนพี่ร้ายแบบไม่ค่อยปิดบังแต่คนน้องนี่แอ๊บแบ๊วสุดๆ 

ทำตัวเหมือนดอกบัวขาวแต่ข้างในกลับตรงกันข้าม

ล่าสุดคุณหนูก็ทำให้นางเอกตกหลุมพรางจนต้องชดใช้ด้วยขาข้างหนึ่ง 

ตอนแรกไม่มีใครคิดว่านางเอกจะใจเด็ดกล้าทำ  แต่เพราะนางเอกไม่อยากให้เรื่องเดือดร้อนไปถึงพระเอกกับวังอ๋อง แบบยอมรับว่างานนี้ตัวเองโง่พลาดตกหลุมพรางจริงๆ ก็เลยตัดสินใจทำแบบนี้  

จากที่กำลังเสียเปรียบอยู่ ก็พลิกกลับมาเป็นฝ่ายคุมสถานการณ์เอาไว้

ขาของจ่างซุนซีที่ไม่เป็นไร(แต่หลอกว่าเป็น) ก็เจอนางเอกเล่นใหญ่กว่าปล่อยข่าวว่าขาตัวเองอาการหนักอาจพิการ ง่ายๆ คือถ้าขานางเอกยังไม่หาย ขาของจ่างซุนซีก็จะหายดีไม่ได้เด็ดขาด..

พอเจอนางเอกตลบหลังกลับ นางก็เลยยิ่งแค้นอีกฝ่ายที่ทำให้พิธีปักปิ่นของนางจัดแบบยิ่งใหญ่ไม่ได้เพราะเรื่องขา (ไม่คิดบ้างหนอว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน..หึหึ)

ไม่ใช่แค่นางเอกเน้อที่มีเรื่อง ฝั่งพระเอกก็เรื่องเยอะพอๆ กัน  ทั้งเรื่องเบียดบังเงินในคลังหลวง 

ทั้งเรื่องคดีคนตายในหอตำราใหญ่ของสำนักอักษร แล้วยังมาโดนใส่ร้ายว่าทำร้ายองค์ชายอีก
เรื่องคดีคนตายในหอตำรานี่ยังดีที่นางเอกมาช่วยสืบหาความจริง ช่วยคืนความบริสุทธิ์ให้ได้ 

แต่เรื่องอื่นๆ นี่พระเอกต้องจำใจยอมแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่ เป็นแพะรับบาปไปโดยปริยาย 

ตอนแรกเรื่องคดีคนตายพี่แกก็จะไม่ให้นางเอกสืบนะ แบบจะยอมรับชื่อเสียงไม่ดีเอาไว้แล้วปล่อยให้เรื่องเงียบซาไปเอง แต่นางเอกไม่เอา ไม่ยอม พระเอกเลยต้องตามใจ 

ซึ่งหลังๆ นางเอกก็เริ่มเข้าใจแล้วว่า จริงๆ พระเอกน่ะไม่ได้เป็นองค์ชายที่ได้รับความรักความโปรดปรานจากฮ่องเต้อย่างที่ทุกคนเขาว่ากันหรอก  แต่เป็นองค์ชายที่ถูกใช้เป็นโล่กันธนูล่อคมหอกคมดาบต่างหาก  ถ้าอยากได้สิ่งหนึ่งก็ต้องแลกมาด้วยชื่อเสียงติดลบอย่างหนึ่ง ...เฮ้อออ

จบเล่ม 11 ด้วยการหาข้ออ้างเดินทางออกจากเมืองหลวง  นางเอกจะไปเยี่ยมท่านยายเพราะติดใจเรื่องบางอย่างจึงต้องไปถามจากปากด้วยตัวเอง  ส่วนพระเอกก็อาศัยการเดินทางนี้ไปทำภารกิจลับ (เหมือนเดิม) และไปหาเบาะแสพี่รองของนางเอกด้วย ...

-เล่ม 11 ท้ายๆ พี่รองออกมาแล้ว ได้เจอพี่รองแล้วจ้า แต่เซ้นต์ในการเลือกผู้หญิงของพี่รองนี่แย่มากเลย  นางเอกเลยวางแผนดัดหลังคุณพี่ให้ได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงที่ตัวเองชอบซะ 55

- ท่านอ๋องที่เย็นชา พูดน้อย ไม่แคร์ใครพอหลังจากแต่งงานแล้วก็หมาป่าดีๆ นี่เอง ส่วนนางเอกก็คือลูกแกะน้อยที่ถูกหมาป่าจ้องจะจับกินทุกวัน ตอนยังไม่ได้แต่งก็กอดจูบแอบกินเต้าหู้คนเขาไป 
หลังแต่งยิ่งไม่ต้องพูดถึงสมใจอยากสักที รอมานาน นางเอกก็เหนื่อยไป 55...

- ตอนที่นางเอกแต่งงานเข้าไป ก็เจอหัวหน้าสาวใช้รุ่นเก่าที่ติดตามพระเอกตั้งแต่สมัยยังอยู่ในวังทำเบ่งใส่ ไม่เห็นหัวนางผู้เป็นนายหญิงที่แท้จริง  ทั้งใช้ของเหมือนเจ้านายแล้วยังแอบเบิกตังค์ไปใช้เกินเงินเดือนอีกนาจา  นางเอกเห็นว่าเป็นคนที่ติดตามมาตั้งแต่ในวังเลยยกให้พระเอกลงโทษ 

แต่พระเอกไม่สนใจเลยจ้าว่าจะเป็นใคร ติดตามมาตั้งแต่ไหน ลงโทษจัดเต็มมาก 

สาวใช้อ้อนวอนขอร้องยังไงอิพี่ก็ไม่สน  จนนางเอกยังอึ้ง ...หุหุ

....................................................................................

ปล.คิดไปเองหรือเปล่าแต่รู้สึกว่าพวกคำสร้อยเยอะจัง เช่น สีหน้าสีตา ระวังระไว เปล่าๆ ปลี้ๆ

รังเกียจรังงอน เหตุผลกลใด โศกาอาดูร ผู้ทรงศักดิ์ทรงเกียรติ ...อะไรประมาณเนี่ย
ปล. คำราชาศัพท์เยอะฟุ่มเฟือยมาก