นวลหยกงาม เล่ม 1-5

นวลหยกงาม เล่ม 1-5 (15 เล่มจบ) / ผู้แต่ง : ซานเยวี่ยกั่ว

ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

อี๋อวี้ หญิงสาวยุคปัจจุบันที่ตายแล้ววิญญาณทะลุมิติมาอยู่ในร่างของ หลูอี๋อวี้ 

เด็กหญิงอายุ 4 ขวบที่มีสติปัญญาไม่สมประกอบ ไม่อาจพูดจาสื่อสารหรือกลั้นปัสสาวะอุจจาระได้ 

บุตรสาวคนสุดท้องของหลูซื่อ หญิงหม้ายในชนบทที่ต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพังถึง 3 คน 

ในชาติก่อนนางเอกเป็นเด็กกำพร้า และเติบโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า 

ทั้งหน้าตาและสติปัญญาจัดอยู่ในระดับธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่น 

แต่พอทะลุมิติมาทุกสิ่งก็อัพเลเวลขึ้น  หน้าตาจิ้มลิ้มบอกเค้าสาวงามตั้งแต่วัยเยาว์ 

หัวสมองที่เคยเชื่องช้าธรรมดาก็เปลี่ยนกลายเป็นฉลาดเฉลียว

ไม่ว่าอ่านอะไรก็สามารถจำได้ภายในรอบเดียว 

แถมเลือดภายในร่างกายก็ยังมีสรรพคุณช่วยเร่งการเจริญเติบโตของต้นไม้ได้อีกด้วย 

จากคนเงียบๆขาดความมั่นใจ ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะตัวคนเดียวและเป็นเด็กกำพร้า 

แต่เพราะความรักความอบอุ่นและการดูแลเอาใจใส่จากคนในครอบครัวในชาตินี้ 

จึงทำให้นางเอกค่อยๆสลัดปมในใจและกลายเป็นคนที่สดใสร่าเริง

ครอบครัวนางเอกเดิมเป็นตระกูลขุนนางใหญ่ แต่เพราะไปข้องเกี่ยวกับการต่อสู้แย่งชิงบัลลังก์

แม่ของนางเอกจึงต้องกลายเป็นหมากบนกระดานอย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่ 

ได้รับความเจ็บช้ำน้ำใจต่างๆมากมาย..สามีที่เคยรับปากว่าจะไม่มีหญิงอื่นก็หลงอนุทอดทิ้งไม่ใยดี 

ครอบครัวเดิมตัดสัมพันธ์ไมตรี หัวเดียวกระเทียมลีบไร้ที่พึ่งพิงปราศจากคนหนุนหลัง 

กระทั่งลูกชายคนโตก็ยังถูกใส่ร้ายจนเกือบตาย สุดท้ายท่านแม่ทนไม่ไหวจึงตัดสินใจหอบลูกๆหนีออกมาใช้ชีวิตตกระกำลำบากอยู่ข้างนอกแทน  สองเล่มแรกจะเป็นช่วงใช้ชีวิตอยู่ในชนบท 

สี่คนแม่ลูกสกุลหลูต้องช่วยกันทำมาหากินเพื่อให้ได้อิ่มท้อง 

หลูจื้อพี่ชายคนโตต้องออกไปเลี้ยงวัวพลางอ่านหนังสือไปพลาง ไม่ได้เล่าเรียนในสำนักศึกษาเพราะยากจน หลูจวิ้นพี่ชายคนรองถนัดใช้แรงก็คอยหาบน้ำช่วยทำนา แต่ละวันต้องวิ่งไปกลับหลายกิโลเพื่อเรียนวรยุทธ์ ส่วนนางเอกกับแม่ก็อยู่บ้านช่วยกันปักผ้าเพื่อหารายได้อีกทาง 

แต่ด้วยความรู้จากยุคปัจจุบันของนางเอก เพียงไม่นานก็สามารถช่วยให้ที่บ้านมีรายได้เพิ่มมากขึ้นจากการทำขนมออกขาย

รายได้เริ่มดีทุกอย่างกำลังไปได้สวย เดิมทีคิดว่าคงได้อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ไปเรื่อยๆจนพี่ชายสอบเสร็จกลับมา แต่เหมือนสวรรค์จะไม่เห็นด้วย จึงส่งมารผจญคนขี้อิจฉามาสร้างเรื่องก่อปัญหา 

หวังใช้โอกาสที่พี่ชายไม่อยู่บ้านจับแม่นางเอกแต่งงานใหม่ สองแม่ลูกจึงต้องพากันหนีออกมา  

และได้ไปเจอกับพระเอกที่เดินทางผ่านมาช่วยเข้าไว้พอดี ...

หลังจากที่หนีออกมาได้ก็ต้องเริ่มสร้างทุกอย่างใหม่หมดอีกครั้ง 

สองแม่ลูกต้องช่วยกันทำขนมออกขาย และค่อยๆเก็บเล็กผสมน้อยจนค่อยๆเริ่มมีฐานะขึ้น 

ระหว่างนั้นพี่ชายที่ได้เข้าเรียนในสำนักศึกษาก็เริ่มฉายแววโดดเด่นเป็นที่รู้จัก 

แต่ด้วยความขี้อวดน้องสาวของพี่คนรอง จึงทำให้นางเอกต้องตกเป็นเป้าขององค์หญิงเกาหยาง
แบบงงๆ แบบอยู่เฉยๆก็โดนเกลียดโดนวางแผนเล่นงานเฉยเลย 

ทว่าแม้จะโชคร้ายถูกวางแผนเล่นงานจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด 

แต่นั่นก็ทำให้นางเอกได้แสดงความสามารถ จนได้รับการเสนอชื่อให้เข้าเรียนในสำนักซูเสวีย 

หนึ่งในสำนักชื่อดังของเมืองหลวงด้วยเช่นกัน

แต่พอเข้าไปอยู่ในสำนักศึกษา นางเอกก็กลายเป็นเป้าถูกคนรังแกอีกแล้ว

แบบยิ่งเก่งก็ยิ่งถูกเกลียดขี้หน้า เพียงเพราะเป็นสามัญชนไม่ได้มาจากตระกูลขุนนางใหญ่  

โดยมีคุณหนูใหญ่ตระกูลจ่างซุน ที่ภายนอกดูอ่อนโยนเป็นคนดีแต่ข้างในร้ายลึกเหมือนงูพิษ
เป็นแกนนำพรรคคอยยุยงวางแผน...ตอนแรกนางเอกก็พยามยามอยู่เงียบๆยอมๆไป

เพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร เลี่ยงได้ก็เลี่ยง แต่กลายเป็นว่ายิ่งหลบกลับยิ่งเจอ 
สุดท้ายเลยต้องสู้ตอบโต้กลับไปบ้าง 

ส่วนพี่ชายก็พยายามปกป้องน้องแล้วนะ แต่เพราะไม่สามารถอยู่ด้วยกันตลอดเวลาได้ 

น้องจึงจำต้องหัดยืนหยัดด้วยตัวเอง โดยมีพี่ชายอยู่ข้างๆคอยหนุนหลังให้คำปรึกษา 

และมีพระเอกคอยแอบช่วย แอบตามไปเก็บจัดการให้ทีหลัง

นอกจากเรื่องวุ่นๆในสำนักศึกษา นางเอกก็ยังต้องเข้าไปพัวพันกับพระเอกเพราะเรื่องถอนพิษอีกด้วย ทำให้พระ-นางมีโอกาสได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่กว่าจะรู้ตัวว่าชอบจริงๆก็ปาไปเล่ม 5 ได้

พระเอกเป็นองค์ชายสี่ ที่กำพร้าแม่แต่ได้รับความโปรดปรานจากพ่อ เป็นคนเย็นชาไม่ค่อยพูด

และเพราะถูกพิษจึงทำให้สีดวงตาเปลี่ยนกลายเป็นสีเขียว 

พระเอกไม่เคยรักใครมาก่อนจึงไม่รู้ว่าจริงๆตัวเองชอบนางเอกมานานแล้ว 

คือเห็นนางเอกพูดคุยยิ้มกับหนุ่มอื่นก็อึดอัดตรงอก 

นอกจากพี่ชายแล้ว หากหนุ่มไหนเข้าใกล้หรือให้ของนางเอก พี่แกก็แปลบๆในใจ 

แต่บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร ไม่รู้ ไม่เคยรักใคร 55  

ส่วนพี่ชายนางเอกนี่รู้ทันจ้า มองออกนานแล้ว...ฮึฮึ 

ก็พยายามเตือนน้องให้อยู่ห่างๆ ไม่ให้เข้าไปสนิทสนมกับอีกฝ่ายมาก 

เพราะกลัวน้องถูกหลอกใช้เป็นหมากบนกระดาน (พวกองค์ชายมานไว้ใจม่ายล่ายยย)  

แต่ในเมื่อมีเรื่องให้อยู่ใกล้กันทุกวันขนาดนี้ สายเปย์ขนาดนี้ ดูแลดีแบบนี้แล้วใครจะอดใจไหว 

ทว่าสุดท้ายนางเอกก็ต้องถอยเพราะพระเอกทำอะไรคลุมเครือ 

ทำเหมือนชอบแต่ลับหลังกลับไปหมั้นหมายกับคนอื่นซะอย่างงั้น ..เหอๆ 

นางเอกเลยตัดใจเพราะไม่อยากใช้สามีร่วมกับใคร  ไม่อยากเสียใจเหมือนแม่ตัวเอง

เล่ม 3-5 นางเอกอีเว้นท์เยอะมากจ้า งานเข้าตลอด เดี๋ยวก็ถูกคนนู้นคนนี้จับตัวไป 

เนื้อหอมมากไม่ได้หยุดพักเลย มีเรื่องการแข่งขันประชันศาสตร์ของสำนักศึกษาที่ถูกเสนอชื่อให้เข้าร่วมแข่ง ซึ่งก็อย่าหวังว่าจะได้แข่งอย่างราบรื่นเลย เพราะมีพวกตัวร้ายๆคอยวางแผนคิดหาทางให้นางเอกพ่ายแพ้อับอายขายขี้หน้าอยู่ตลอด(สงสัยจะว่างมาก) 

มาอยู่สำนักศึกษานี่เหมือนเข้ามาเพื่อฝึกฝนรับมือเรื่องพวกนี้โดยเฉพาะ เรื่องเรียนเป็นเรื่องรอง 

ที่เหลือก็คอยรับมือกับพวกคุณหนูวุ่นวายกับคุณชายเย็นชานี่แหละ55 

นี่ขนาดเพิ่งอายุ 12-13 ยังอยู่แค่ในสำนักศึกษากันนะ ถ้าโตกว่านี้นี่ไม่อยากจะคิดเลย55 

แล้วไหนจะเรื่องพ่อกับตาที่รู้แล้วว่าพวกนางเอก 4 คนแม่ลูกยังมีชีวิตอยู่ 

ก็พยายามจะดึงคนเขากลับเข้าตระกูลตัวเองให้ได้ ฝั่งตาบอกเหตุผลแล้วพอให้อภัยได้ 

แต่ฝั่งพ่อนี่ขอเบ้ปากกรอกตายิ่งพอเจอลูก+เมียอนุแล้วยิ่งขอบาย ไม่รู้ว่าที่พ่ออธิบายมาเป็นความจริงหรือหลอก แต่ไม่ว่าจริงหรือเท็จสรุปแล้วก็ไม่มีใครอยากกลับไปอยู่บ้านพ่ออยู่ดี

ใครๆก็อิจฉาที่แม่นางเอกมีลูกดี ได้เรื่อง เก่งกันทั้ง 3 คน (ฝั่งพ่อเลยอยากได้ลูกคืนเพราะพี่นางเอกกับนางเอกเก่งและโดดเด่นมาก ส่วนลูกสาวที่เกิดจากอนุของตัวเองก็...) 

แต่บ้านนางเอก 4 คนสุดท้ายก็ไม่ได้กลับไปจ้า อิพ่อเงิบแต่ทำไรไม่ได้ 

ส่วนอนุพ่อปากว่าเสียใจแต่ข้างในนี่ตีปีกพั่บๆ ไม่อยากให้พวกลูกเมียเอกกลับมาใจจะขาด 

กว่าจะแย่งสามีคนอื่นมาได้นี่ไม่ง่ายเลย ไม่ยอมหรอกเน้อเสียทองเท่าหัวแต่จะไม่ยอมเสีย..ให้ใคร55 (ไม่รู้ว่าพ่อนางเอกรู้ไหมว่าอนุสุดที่รักของตัวเองลึกๆเป็นคนยังไง? เป็นสายให้ใคร?) 

ปมเยอะมากจ้าบอกเลย ทั้งเรื่องบ้านนางเอกเอง เรื่องการแย่งชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชาย 

เรื่องขุมกำลังที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวต่างๆ แล้วไหนจะตัวละครที่ออกมาแล้วแต่ยังมีบทไม่มาก
แต่ดูแล้วคาดว่าต้องมีซัมติงแน่นอน  ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตั้ง 15 เล่มจบ ปมเยอะจริงๆ 

บรรยายละเอียดด้วย  เริ่มตั้งแต่เด็กจนโต อยู่ในชนบทจนเข้าเมืองหลวงและเข้าเรียน

จบเล่ม 5 นางเอกยังอายุแค่ 13 อยู่เลย  (พระเอกต้องใจเย็นนิสสสสนึงง) 

ศัตรูก็เยอะต้องฟาดฟันกันอีกเยอะอีกนาน เล่มแรกก็กับคนในหมู่บ้าน กับขุนนางเล็กๆในอำเภอ 

พอเข้าเมืองก็เริ่มพบเจอกับคนระดับสูงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งคุณหนูคุณชาย องค์ชายองค์หญิง 

ทั้งฝั่งพ่อที่เป็นขุนนางใหญ่ซึ่งมีฮ่องเต้หนุน รวมถึงพวกที่อยู่ในที่ลับแต่ยังไม่เปิดเผยตัวออกมา 

แล้วยิ่งตอนนี้นางเอกก็ดันมีความสามารถพิเศษในการแก้พิษยากๆได้เพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง  

เดี๋ยวก็ต้องมีคนมาตามล่าเพิ่มอีกแน่ๆ เชื่อเราสิ..หึหึ

ตัวละครเยอะมากจ้า มีที่เด่นๆน่าสนใจหลายคนเลย แต่บอกได้ไม่หมดต้องไปอ่านเองน๊า 

แต่ที่เราชอบสุดก็คือพี่ชายคนโตของนางเอกจ้า ออกเยอะมาก มากกว่าพระเอกอีก55  

เป็นคนที่ฉลาดเฉลียวมากๆ เจ้าเล่ห์เจ้าแผนการพอๆกับพระเอกเลย  รักแม่กับน้องมาก 

เป็นผู้ใหญ่เกินวัยตั้งแต่เด็กเพราะเจ็บมาเยอะ ปากไม่พูดแต่ใจพี่ชายนี่เจ็บปวดมาก 

เจ็บที่เห็นแม่ต้องทุกข์ใจเพราะพ่อและอนุ เจ็บที่พ่อไม่เชื่อใจถือดาบจะฟัน 

เจ็บที่น้องสาวคนเล็กต้องเกิดมาปัญญาอ่อนและไม่มีเงินรักษา 

เจ็บที่เห็นแม่กับน้องต้องคอยวิ่งหลบเจ้าหน้าที่เวลาเอาขนมไปขาย แต่พูดอะไรไม่ได้ 

เจ็บที่พ่อกับตาทอดทิ้งพวกเขา เจ็บที่ทุกคนเอาพวกเขา 4 คนแม่ลูกไปเป็นหมาก  

พอเข้าเรียนในสำนักศึกษาได้ พี่ชายจึงเริ่มสร้างเครือข่ายขยายอิทธิพลของตัวเองอย่างลับๆ  

แบบไม่ขอพึ่งพาหรือฝากความหวังไว้ที่ใครอื่นนอกจากตัวเอง 

เพื่อจะได้ปกป้องแม่และน้องๆไม่ให้ต้องกลายเป็นหมากของใครอีกต่อไป 

รวมถึงแก้แค้นทุกคนที่เคยทำร้ายครอบครัวพวกเขาในอดีตด้วย 

(เสียดายพี่คนรองที่หลังๆมานี้ไม่ค่อยมีบทเลย ไม่รู้ไปฝึกวรยุทธ์ถึงไหนไม่กลับมาสักที55)

.........................................................................................................

ปล. การแปลบางประโยคอ่านแล้วงงๆเหมือนวางสลับที่ บางจุดเหมือนตกคำเชื่อม

บางคำเยิ่นเย้อไปหน่อย อย่าง 'ยิ้มอย่างกว้างขวาง'  'ได้ยินอย่างละเอียดลออ' 

แล้วก็คร่าวๆประมาณนี้

 1.

'เฉินซวีเห็นผู้เป็นนายตื่นแล้ว ซึ่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆตลอดกุลีกุจอเข้าไปประคองนางลุกขึ้น..'

ควรจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า

 'เฉินซวีซึ่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆตลอดเห็นผู้เป็นนายตื่นแล้ว จึงกุลีกุจอเข้าไปประคองนางลุกขึ้น..'

2. จากเล่ม 3

'อีกทั้งเมื่อคืนรู้สึกใจคอไม่ดีวูบหนึ่ง เลยส่งหลูเย่ามาดูสถานการณ์ที่นี่ เช่นนั้นน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาก็คง....'

อันนี้ตกคำว่า "มิ" ไปหรือเปล่า

3. จากเล่ม 3

'ตอนรุ่งสางนางหลับไปโดยไม่รู้ตัว หลังชำระกายเสร็จก็ผล็อยหลับไปอีก ครั้งสุดท้ายพอร้องไห้เหมือนคนไร้สติต่อหน้าหลูจื้อ แล้วเป็นลมไปเลย....'

ควรจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า

'ครั้งสุดท้ายพอร้องไห้เหมือนคนไร้สติต่อหน้าหลูจื้อ ก็เป็นลมไปเลย....'