เซียนสาวซ่อนกาย 2 เล่มจบ

เซียนสาวซ่อนกาย 2 เล่มจบ

ผู้แต่ง : โม่เหยียน

ผู้แปล : ปัณณ์

สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ไม่ได้อ่านของท่านโม่เหยียนมานานแล้วนะเนี่ย เรื่องนี้นางเอกเป็นหญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ที่บ้านมีพี่น้องเยอะ นางเอกเป็นลูกคนที่ 7 พอพ่อแม่ตายก็ถูกลุงรับไปเลี้ยง นางคิดว่าตนเองโชคดีเพราะพี่น้องคนอื่นๆ หากไม่ใช่แต่งงานก็จะถูกขาย แต่พอเริ่มโตเริ่มรู้เรื่องนางเอกถึงได้รู้ว่าที่แท้ตนก็โชคร้ายเหมือนกัน เพราะลุงเห็นว่านางหน้าตาดีเลยกะเลี้ยงไว้เพื่อขายไปเป็นอนุให้พวกเศรษฐีเฒ่า พอนางเอกรู้เลยรีบหนี แต่ก็ถูกจับกลับมา จากนั้นก็ถูกส่งไปเป็นเครื่องสังเวยบูชายันตามความเชื่อของคนในหมู่บ้านต่ออีก ทว่าลูกชายผู้ใหญ่บ้านกลับถูกใจนางและแค้นที่เคยถูกนางเล่นงานจนกล่องดวงใจบาดเจ็บ ก็เลยส่งคนมาจับตัวนางระหว่างทางขึ้นเขา นางเอกก็เลยต้องหนี ขณะที่หนีก็บังเอิญไปเก็บแหวนประหลาดได้วงหนึ่ง ...

แหวนวงนี้ไม่ใช่แหวนธรรมดา เพราะนอกจากข้างในจะมีบ้านให้นางเอกพักพิงอยู่อาศัยได้ประหนึ่งแดนเซียนแล้ว ที่เหนือกว่านั้นคือมันยังสามารถพานางวาร์ปไปที่ไหนก็ได้ตามใจชอบเพียงชั่วพริบตา เหมือนมีประตูวิเศษติดตัว เพราะแหวนวงนี้จึงทำให้หญิงสาวธรรมดาซึ่งมีหน้าตางดงามและอยู่ตัวคนเดียว แถมยังไม่มีวรยุทธ์ สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระปลอดภัย ต่อให้มีคนคิดจะทำร้ายหรือถูกลักพาตัว หรือถูกจับเข้าคุก ไม่ว่าตกอยู่ในสถานกาณ์ร้ายแรงแบบไหน ทว่าเพราะแหวนวงนี้นางเอกจึงสามารถวาร์ปหายตัวไปได้ทุกที่+ทุกเวลาตามที่ใจปรารถนาเสมอ ขนาดพระเอกที่ว่าวรยุทธ์สูงๆ ก็ยังไม่อาจจับหรือกักขังนางเอกได้เลย

พระเอกเป็นองครักษ์เสื้อแพร อยู่ระหว่างพาองค์ชายที่มีสิทธิ์จะครองบัลลังก์หลบหนี พี่แกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกเป็นสายสืบหรือคนที่ฮองเฮาชั่วส่งมาเพื่อจัดการเจ้านายตน เพราะนางเอกชอบวาร์ปมาโผล่ตรงแถวที่พวกพี่แกหลบซ่อนตัวอยู่ พอเจอหลายครั้งเข้าพระเอกเลยระแวง สั่งให้คนสะกดรอยตามแล้วจับตัวนางเอกมาเค้นสอบ ส่วนตัวต้นเรื่องกลับยังไม่รู้อะไร ยังใช้ชีวิตชิลๆ เหมือนเดิม เพราะนางเอกยังเด็ก(14 ปี) ไม่มีประสบการณ์ ยังไม่เคยเห็นโลก บวกกับคิดว่าตนมีของวิเศษจึงขาดความระมัดระวัง ไม่รอบคอบ นี่ถ้าไม่มีแหวนช่วยนางคงได้ขิตไปตั้งแต่ตอนถูกส่งไปเป็นเครื่องสังเวยแล้ว ...

พวกพระเอกก็นึกว่านางเอกต้องมีวรยุทธ์สูง มีวิชาตัวเบาเป็นเลิศ แบบต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ มโนเป็นตุเป็นตะ55 คอยเฝ้าระวังจับตาดูรอวันที่นางเอกจะหางโผล่เผยวรยุทธ์ออกมา ตลกตอนจับนางเอกมาขัง นางเอกไม่ยอมกินอาหารที่คนของพระเอกเอามาให้แต่จะกินของที่เก็บไว้ในบ้านเซียน ผ่านไป 3 วันทุกคนคิดว่านางเอกคงทนไม่ไหวแล้ว แต่กลับไปเจอนางกำลังนั่งแทะน่องไก่อย่างแฮปปี้ หน้าตาไม่ได้ซีดเซียวไม่มีแรงเหมือนคนอดอาหารอย่างที่คิด จากนั้นก็พากันคิดว่าในหมู่พวกเราจะต้องมีคนทรยศแฝงอยู่แน่ๆ ต้องมีคนแอบส่งน่องไก่ให้นางเอกกิน พระเอกถึงขนาดต้องไปแอบซุ่มบนหลังคาเพื่อรอจับตัวคนทรยศเลยนะ55

แต่หลังพบว่านางเอกมีสมุนไพรหายากที่ช่วยรักษาชีวิตองค์ชายได้ ทุกคนก็เริ่มเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อนางเอก ...นางเอกอยากอ่านออกเขียนได้ เลยพยายามฝึกเขียนตัวอักษรอยู่ตลอด องค์ชายหรือเจ้านายพระเอกรู้เข้าก็สั่งให้พระเอกไปสอนนางเอกอ่านเขียน นางเอกใช้ชีวิตแบบชิลๆ กับพวกพระเอกได้สักพักก็จากไปเพราะถูกคนในกลุ่มพระเอกพูดแทงใจดำเข้า ...ต่างฝ่ายต่างใช้ชีวิต กลับไปเดินบนเส้นทางของตัวเอง นางเอกตัดสินใจออกเดินทางไปดูโลกภายนอก เรียนรู้วิธีที่จะอำพรางใบหน้าและระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น ส่วนฝั่งพระเอกก็หลบหนีการตามล่าไปจนถึงเมืองเมืองหนึ่ง และแล้วผ่านไปหลายเดือนทั้งสองฝ่ายก็ได้กลับมาพบกันอีกในสถานที่ไม่คาดคิด55 

คราวนี้นางเอกตัดสินใจช่วยพวกพระเอกอีกแรง จากนั้นนางก็พาทุกคนวาร์ปๆ มาจนถึงเมืองหลวง ทำให้กลุ่มของพระเอกรอดพ้นจากการถูกตามล่าตามสังหาร ไม่ต้องคอยเค้นสมองวางแผนเพื่อหาวิธีเข้าและออกจากเมือง และไม่ต้องถูกใครซุ่มโจมตีอีก ในขณะที่เดินทางพระนางก็เริ่มสนิทสนมกันจนเกิดเป็นความรัก หลังได้เสียกันเขาก็คำนับฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันอย่างเรียบง่ายโดยเร็ว

เล่ม 2 กลุ่มของพระเอกกลับถึงเมืองหลวงและไปจัดการแย่งชิงอำนาจจากฮองเฮาชั่ว พระเอกไม่ให้นางเอกตามไป บอกให้รอประมาณ 2-3 เดือนเสร็จเรื่องเรียบร้อยแล้วจะมารับ วันหนึ่งนางเอกทนไม่ไหวเลยแอบวาร์ปเข้าเมืองไปหาข่าวพวกพระเอก จากนั้นก็ได้เห็นภาพที่พระเอกมากับสตรีอื่น และได้รู้เรื่องที่พระเอกกำลังจะแต่งกับบุตรสาวขุนนางชั้นสูง นางเอกโกรธ+เสียใจมาก ทว่าพอนางเอกเศร้า+หมดแรงใจ บ้านเซียนในแหวนของนางก็ได้รับผลกระทบตามไปด้วย ทำให้บ้านทรุดโทรมสกปรก ต้นไม้ต่างๆ ที่ปลูกไว้ก็พากันเหี่ยวเฉาโรยราไปตามสภาพจิตใจของนาง พอนางเอกเห็นดังนั้นก็รีบปรับสภาพจิตใจให้กลับมาดีดังเดิม จากนั้นก็แอบเอาของแทนใจที่พระเอกให้ไว้ไปคืนแล้วจากไป พอพระเอกกลับมาเห็นของก็รู้ทันทีว่านางเอกรู้เรื่องแล้ว เลยรีบกลับไปหา แต่ก็พบว่านางเอกไม่อยู่แล้วตามคาด

จากนั้นพระเอกก็รีบบึ่งกลับไปคุกเข่าขอร้องฮ่องเต้เพื่อขอเปลี่ยนตัวเจ้าสาว ขอเปลี่ยนจากลูกเมียเอกเป็นลูกอนุแทน ตกลงกันว่าให้แกล้งแต่งมาเฉยๆ ไม่มีสัมพันธ์ใดๆ เสร็จเรื่องแล้วค่อยหย่า(ก็ไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่ทีแรกนะคุณพี่) จริงๆ ตอนแรกพระเอกจะขอแต่งแบบมีภรรยาเอกสองคน (คือจำเป็นต้องแต่งเพื่อถ่วงดุลอำนาจ และพระเอกมีหนี้แค้นที่ต้องชำระด้วย แต่ปัญหาคือพี่แกไม่บอกนางเอกก่อน ปล่อยให้คนเขามารู้เองทีหลัง) แต่เชื่อเถอะไม่ว่าแบบไหนนางเอกก็ไปอยู่ดี มีแหวนวิเศษซะอย่างจะกลัวอะไร พอคนจากไปพระเอกก็หาเรื่องออกจากเมืองหลวงเพื่อไปตามหาเมีย ติดประกาศตามหาไปทั่วทุกที่จนคนนึกว่านางเอกเป็นนักโทษหนีคดีร้ายแรง55 ...

แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็จับนางเอกไม่ได้อยู่ดี ต่อให้มีวรยุทธ์สูงและเร็วแค่ไหนก็สู้แหวนวิเศษไม่ได้ หลังๆ พระเอกเลยใช้ความตายมาขู่ แบบถ้านางเอกจากไปพี่แกก็จะตายให้ดูเดี๋ยวนั้นเลย เพราะมันหมดหนทางแล้วจริงๆ สุดท้ายหลังจากแทงตัวเองและกระโดดจากที่สูงไปอย่างละรอบ นางเอกก็ใจอ่อนยอมฟังที่พระเอกอธิบายและปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด ...

ป.ล. ตอนหนีไปนางเอกก็ปลอมตัวและออกเดินทางท่องเที่ยวไปทั่ว ได้ช่วยยุทธภพขจัดภัยร้ายจนเป็นที่เคารพนับถือ แต่เพื่อป้องกันตัวเองนางเอกก็จะบอกว่าตนเป็นแม่ม่ายสามีตายก่อนเลย พวกผู้ชายจะได้ไม่เข้ามายุ่ง แต่ก็มีบางคนที่ไม่สนใจเพราะชื่นชอบในนิสัยและความสามารถ(วาร์ป)ของนางเอกจริงๆ

เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3 เล่มจบ

 

เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เยี่ยนเสวียเสวี่ย
ผู้แปล : ปัณณ์ 
สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
แนวทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ แต่เรื่องนี้นางเอกไม่ได้เป็นวิญญาณแล้วมาสิงอยู่ในร่างคนอื่นเน้อ แต่นางมาด้วยร่างของตัวเอง จู่ๆ ก็โผล่มาตอนที่บ้านเมืองกำลังประสบภัยพิบัติจากฝูงตั๊กแตนพอดี คนเลยนึกว่านางเป็นเทพธิดาตามคำทำนาย พวกชาวบ้านคนแถวๆ นั้นเลยทั้งกลัวทั้งเกลียดนาง เห็นนางเป็นตัวประหลาด+ตัวเสนียด ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ เจอที่ไหนเป็นต้องอ้อม นางเอกเลยต้องใช้ชีวิตอยู่ในยุคนี้คนเดียวตามลำพัง เพราะไม่มีใครอยากยุ่งหรือแม้แต่จะพูดคุยด้วย ถ้านางเปล่งเสียงออกมาก็จะถูกคนตี นางก็เลยไม่พูดอีก มีแต่สัตว์เป็นเพื่อน พอได้เจอคนจริงๆ แรกๆ ก็พูดไม่เก่งติดๆ ขัดๆ เพราะไม่ได้พูดมานาน ... 

จากเด็กสาวธรรมดาที่เคยมีครอบครัวอบอุ่น มีพ่อแม่ปกป้องดูแล แต่พอทะลุมิติมาชีวิตก็โคตรแย่ จะไปไหนทำอะไรก็มีแต่คนรังเกียจ ถูกด่าถูกขับไล่ หนักหน่อยก็โดนตี ต้องใช้ชีวิตตามลำพัง แถมร่างกายก็หยุดเจริญเติบโตอีก เหมือนเวลาหยุดเดินไว้ที่อายุ 16-17 เท่ากับตอนขามา จะผ่านไปกี่ปีหน้าตาร่างกายก็ยังเหมือนเก่า ไม่แก่ขึ้น อายุไม่เพิ่ม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ผมไม่ยาว เล็บก็สั้นเท่าเดิม ถ้าถูกตัดก็ไม่งอกขึ้นใหม่... คนเลยยิ่งหวาดกลัวนางกัน

พระเอกเป็นองค์ชายเพียงคนเดียวที่รอดจากการล่มสลายของราชวงศ์ก่อน ตอนกำลังหนีบังเอิญได้นางเอกช่วยเอาไว้แล้วพากลับมารักษา ถึงพระเอกจะหยิ่งนิสัยไม่เป็นมิตรแต่นางเอกก็ดีใจที่มีคนให้พูดคุยด้วย กระทั่งวันหนึ่งคนของพระเอกก็ตามมาเจอ พระเอกเลยพานางเอกกลับไปอยู่ด้วยกัน กะใช้ประโยชน์จากฐานะเทพธิดาของนางเอกมารับรองบัลลังก์ของตน ทำให้ได้รับความเชื่อถือสนับสนุนจากประชาชนว่าตัวเองคือฮ่องเต้ที่เทพธิดาเป็นคนเลือก (เป็นไปตามคำทำนาย) ...คือมันเป็นช่วงที่บ้านเมืองแตกแยก บรรดาอ๋องเมืองอื่นๆ พอรู้ข่าวก็พากันอยากได้ตัวนางเอกเหมือนกัน เพราะถ้าเทพธิดาอยู่ในมือใครหรือแคว้นไหนก็เสมือนเป็นการรับประกันว่าคนคนนี้คือฮ่องเต้ตัวจริง

แต่ถ้าไม่ได้มาก็ต้องฆ่าทิ้ง ตอนที่นางเอกหนีออกจากวังพระเอกถึงบอกว่าสู้ให้นางเอกตายด้วยมือตัวเองยังดีกว่าปล่อยให้ไปตายข้างนอก...เพราะมีคนจ้องจะฆ่านางเยอะ แต่นางเอกยังไม่รู้ คือถ้าออกไปก็ตายแน่ๆ ขนาดอยู่ในวังใกล้ๆ กับพระเอกยังมีคนวางแผนคิดจะทำร้ายนางสารพัดเลย  แล้วนางเอกก็ใสซื่อซะขนาดนั้นจะรอดได้ไง...พอเข้าวังได้ไม่นานนางเอกก็ถูกพาไปซ่อนตัวที่อื่น ต้องสับเปลี่ยนสถานที่ทุก 1-2 ปี เพราะเดี๋ยวคนจะรู้ความลับเรื่องที่นางไม่แก่ไม่โต แต่ผ่านไปประมาณ 6 ปีที่ซ่อนตัวก็ถูกเปิดเผย นางเอกเลยต้องกลับเข้าวังมาอยู่ข้างกายพระเอกอีกครั้ง

นางเอกกลายเป็นหนึ่งในสนมชายาของพระเอก ได้รับความโปรดปรานและตั้งท้องเป็นคนแรก แต่เพราะไม่มีอำนาจหนุนหลัง เป็นเพียงเทพธิดาที่ไว้ใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจคน ไม่เหมือนสนมคนอื่นๆ ที่มีครอบครัวเป็นแบ็ค ก็เลยมีคนบางกลุ่มไม่ยอมไม่เห็นด้วยที่นางเอกจะเป็นคนแรกที่คลอดลูกของพระเอก พระเอกเลยต้องบังคับให้นางเอกทำแท้ง(เล่มสุดท้ายจะมีเฉลยเรื่องนี้) เรื่องนี้เลยกลายเป็นปมในใจของนางเอก เป็นจุดเริ่มที่ทำให้นางโกรธเกลียดพระเอกมากก ไม่ว่าพระเอกจะทำดีแค่ไหนก็ไม่ให้อภัย ตั้งแต่นั้นความสัมพันธ์ของคู่นี้ก็เป็นเหมือนน้ำกับไฟ เดี๋ยวก็ทะเลาะเดี๋ยวก็เย็นชาใส่กัน อยู่ด้วยกันดีๆ ไม่ได้ ต้องทำร้ายกันไปมาและสุดท้ายก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่

มีอะไรไม่ถามไม่พูดกันตรงๆ นางเองก็ชอบคิดไปเอง ส่วนพระเอกก็ด้วยความเป็นฮ่องเต้จึงคิดว่าสิ่งที่ตนทำและมอบให้นางเอกนั้นคือดีแล้ว ทั้งความโปรดปราน อำนาจ และฐานะฮองเฮา แต่ทั้งหมดกลับไม่ใช่สิ่งที่นางเอกต้องการเลย สิ่งที่นางเอกต้องการความจริงเล็กน้อยมาก อย่างเช่นหวีไม้ธรรมดาสักอันที่พระเอกแกะให้ หรือการอยู่แบบผัวเดียวเมียเดียว แต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่พระเอกไม่อาจให้นางได้มากที่สุด แต่เรื่องนี้จะโทษพระเอกก็ไม่ได้ ต้องเข้าใจบริบทของผู้ชายในยุคโบราณด้วย แถมพระเอกยังเป็นถึงฮ่องเต้ การแต่งงานมีลูกจึงไม่ใช่แค่เรื่องของครอบครัวแต่เป็นเรื่องของแว่นแคว้น เกี่ยวพันกับคนหมู่มาก ในเล่มสุดท้ายพอนางเอกถามว่าพระเอกจะมีนางคนเดียวไม่ได้หรือ พระเอกเลยงงไม่เข้าใจ คิดว่าการที่ตนแสดงออกว่าโปรดปรานและแต่งตั้งนางเป็นฮองเฮา น่าจะชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าในใจมีแค่นางเอกเท่านั้น การเป็นฮองเฮาก็หมายถึงเป็นภรรยาตัวเองไง เป็นภรรยาเพียงคนเดียว(เพราะฮองเฮามีเพียงคนเดียว) ส่วนสนมชายาคนอื่นๆ ก็เป็นแค่บ่าว จะเทียบกันได้ยังไง ...(คือเขาถูกปลูกฝังมาแบบนี้อะ)

เล่ม 2 จะเป็นเรื่องในวังหลัง นางเอกถูกพระเอกบังคับให้ไปเรียนวรยุทธ์ ยิงธนู ขี่ม้า เรียนรู้วิธีแยกพิษ หลังๆ นางจะเริ่มโหดขึ้น+ขี้ระแวง ไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป แต่เริ่มเป็นฝ่ายวางแผนโต้กลับเองบ้างแล้ว แต่บางเรื่องเราก็งงกับนางนะว่าทำไปทำไม(ทำไปเพื่อออ) เหมือนจะฉลาดโตขึ้น แต่ก็ยังทำอะไรไม่ค่อยคิด ไม่ไตร่ตรองถึงผลที่จะตามมาให้ดีๆ เช่นตอนหนีไปคลอดลูกที่นอกวัง...หนีไปเพื่ออออ?? สุดท้ายก็เกือบตายคือเก่า -_-“  ไหนจะตอนที่แอบหนีไปหาลูก แล้วมีวันนึงจะพาลูกออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก แต่ดันทุรังจะออกมากับลูกแค่สองคนโดยไม่ให้คนสนิทที่มีวรยุทธ์สูงติดตามมาด้วย ผลสุดท้ายก็ไปเจอกับอริเก่า เกือบขิต ...เหอๆ

จุดอ่อนของนางเอกก็คือเรื่องลูก ฝังใจที่ถูกบังคับให้ทำแท้งลูกคนแรก พอตั้งท้องครั้งที่สองนางเลยหวาดระแวง กลัวใครจะมาวางแผนทำให้แท้งอีก ส่วนพระเอกนางก็ยิ่งไม่เชื่อใจ ดังนั้นพอพระเอกออกไปข้างนอกนางเอกเลยหาข้ออ้างออกจากวังเพื่อไปคลอดลูกที่อื่นทันที แล้วสุดท้ายก็เกือบขิต -_-“...พอนางมีลูก พระเอกก็ผ่อนปรนอนุญาตให้นางเลี้ยงลูกอยู่ในตำหนักตัวเองได้ นางเอกก็เลี้ยงลูกแบบตามใจ ลูกไม่อยากไปเรียนก็อนุญาต ปกป้อง+โอ๋ลูกสุดๆ พระเอกเลยจะเอาลูกไปเลี้ยงเอง แต่นางเอกไม่ยอมขอโอกาสแล้วก็ทะเลาะกันอีก ลูกก็เผลอหลุดปากว่าพ่อ พระเอกอึ้ง เลยเอาลูกออกไปอบรมสั่งสอนเลี้ยงเองเดี๋ยวนั้นเลย เพราะหากปล่อยไว้กับนางเอกเดี๋ยวลูกจะเสียคนทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง นางเอกเลยพยายามทำตัวดีๆ เพื่อให้พระเอกใจอ่อนยอมให้พบลูก แต่พอพระเอกใจอ่อนยอมให้ นางเอกก็ฉวยโอกาสตอนที่พระเอกไม่อยู่แอบไปหาลูกเองและพากลับมาเล่นที่ตำหนัก พระเอกรู้ก็โกรธมากเลยมีคำสั่งห้ามไม่ให้เจออีก

ระหว่างนั้นก็จะมีเรื่องศึกสงครามเข้ามาอยู่เรื่อยๆ พระเอกต้องออกไปรบแย่งชิงดินแดนกลับคืน... เล่ม 3 ลูกนางเอกถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาท จากนั้นก็ถูกส่งไปเป็นตัวประกันที่เมืองอื่น พอนางเอกมารู้ที่หลังก็แทบคลั่งโกรธมาก บุกไปเอาเรื่องพระเอกถึงที่ จริงๆ พระเอกหรือใครจะทำร้ายตัวนางยังไงก็ได้ ขอแค่อย่ายุ่งกับลูกนาง ถ้าเป็นเรื่องลูก นางเอกสู้ตายเอาจริงเน้อ เล่นซะพระเอกเกือบขิต แต่ก็ยังไม่ลืมปกป้องนางเอกแล้วโยนความผิดไปให้นางกำนัลที่รับใช้แทน สุดท้ายนางเอกถูกจับขัง แกล้งเสียสติ พอพระเอกไม่อยู่ก็หาทางหนีไปหาลูกอีก...

แต่ลูกไม่ยอมกลับไปด้วย ลูกเริ่มโตคิดเองเป็นและ ถึงจะเพิ่ง 9 ขวบแต่ก็โตเกินวัย รู้ว่าตัวเองมีฐานะอะไรและมีหน้าที่อะไร ต่อไปจะต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง จึงไม่คล้อยตามแม่ จริงๆ ที่พระเอกส่งลูกมานี่ส่วนหนึ่งก็เพื่อปกป้องลูกด้วย อยู่ที่นี่ลูกจะได้เรียนรู้อะไรเยอะกว่า เรียนทุกอย่างได้อย่างเต็มที่ จะดีและปลอดภัยกว่าอยู่ในวังตัวเองด้วยซ้ำ แต่นางเอกมาจากยุคปัจจุบันมาจากโลกที่ไม่มีสงครามการสู้รบ นางก็อยากให้ลูกโตมาแบบได้รับความรักและอยู่ใกล้ๆ พ่อแม่ ได้ใช้ชีวิตอย่างที่เด็กวัยนี้ควรจะเป็น เหมือนอย่างตัวนางที่มีพ่อแม่โอ๋ตามใจและคอยปกป้อง ซึ่งจริงๆ เราว่าวิธีเลี้ยงลูกและความคิดของพระนางเรื่องนี้มันไม่มีใครผิดถูกนะ แต่ผิดที่ยุคสมัย ...

ต่อๆ พอนางเอกหนีมาหาลูกได้สักพักพระเอกก็ตามมาพาคนกลับ ตอนแรกพี่แกยกทัพจะไปรบอีกที่ แต่พอรู้ว่านางเอกมาหาลูกก็เปลี่ยนขบวนทัพกะทันหันเพื่อมารับเมีย ตอนขากลับเจอข้าศึกยกทัพมาล้อม แม่ทัพที่ติดตามพระเอกเลยแซะนางเอกว่าเป็นตัวซวย  ถ้าไม่ใช่เพราะนางเอกป่านนี้ทำตามแผนเดิมคงรบชนะไปนานแล้ว ก็วางแผนรบสู้กันบลาๆ สุดท้ายนางเอกก็ถูกจับ ถูกบังคับให้เข้าพิธีแต่งตั้งเป็นฮองเฮาแคว้นอื่นและถูก....

พระเอกโกรธตัวเองมากที่สุดท้ายก็ปกป้องนางเอกไม่ได้ ส่วนนางเอกก็ไม่ซีคิดซะว่าถูกหมากัด จากนั้นนางเอกก็ตั้งท้อง แต่คนอื่นคิดว่านี่ไม่ใช่ลูกพระเอก ขุนนางคนสนิทพระเอกก็มาขอให้นางเอาเด็กออก ส่วนพระเอกก็เย็นชา นางเอกเลยขอย้ายไปอยู่นอกวังแทน บอกพระเอกว่าถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องมา แล้วพระเอกก็ไม่มาจริงๆ ...เหอๆ

อ่านจบแล้วอยากจะบอกว่าเหนื่อยกับความสัมพันธ์ของพระนางมาก อ่านแล้วอึดอัด นางเอกเหมือนจะโตแต่ก็ไม่โต เหมือนจะเก่งฉลาดขึ้นแล้วแต่ก็ไม่ใช่ ครึ่งๆ กลางๆ เหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ อ่านแล้วบางทีก็เพลียกับนาง ส่วนพระเอกช่วงแรกก็โหดหลายๆ (นี่พระเอกหรือตัวร้าย55) กว่าจะลงเอยแบบเข้าใจกันได้ก็นู่นท้ายๆ เลย ...เพราะฉะนั้นอย่าถามหาความหวานเพราะมันแทบไม่มีเลยจ้า55 มีหวานแค่สองหน้าสุดท้ายใกล้ๆ จบเลย ..

ป.ล.เนื้อเรื่องเข้มข้นอยู่นะ แต่การแปลส่วนตัวรู้สึกว่ายังไม่ค่อยลื่นเท่าไร บางจุดอ่านแล้วงงๆ นิดหน่อย  ถ้าปรับได้จะดีมากเลย 

ข้ามภพมาแต่งเข้าจวนอ๋อง

ข้ามภพมาแต่งเข้าจวนอ๋อง( เล่มเดียวจบ ) / ผู้แต่ง : เจี่ยนซวิน
ผู้แปล : อามู่
สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา 

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอกตายแล้วมาเกิดใหม่ในยุคโบราณ โดยมีความทรงจำในชาติที่แล้วติดตัวมา
ชาตินี้มีชื่อว่า ไป๋ซูฟาง มีแม่เป็นสาวใช้อุ่นเตียงส่วนพ่อเป็นนายท่านรองของจวนหม่าโหว
แม่นางเอกเป็นสาวใช้อุ่นเตียง ที่พ่อให้ไปปรนนิบัติตอนไปทำงานต่างเมืองด้วย
ระหว่างทางเกิดตั้งครรภ์ พ่อเลยซื้อบ้านให้อยู่ที่เมืองนั้นแล้วสัญญาว่าจะมารับกลับ
ตอนแรกๆ พ่อก็ยังทิ้งบ่าวไพร่ไว้ให้คอยดูแลและส่งเงินมาให้ทุกเดือน
แต่พอรู้ว่าน้องชายนางเอกที่เพิ่งคลอดออกมาขาพิการ พ่อก็เงียบหายไป แม้แต่เงินก็ไม่ส่งมาให้แล้วทีนี้ ถูกทิ้งแล้วนะจ๊ะ ความเป็นอยู่ของพวกนางแม่ลูกจึงแย่ลงเรื่อยๆ
แม่ก็ต้องขายบ้าน ขายบ่าวรับใช้ เพื่อหาเงินมารักษาน้อง ส่วนตัวเองก็ล้มป่วยเจ็บออดๆ แอดๆ นางเอกจึงต้องกลายเป็นเสาหลักของบ้าน และเริ่มทำงานในโรงเตี๊ยมตั้งแต่อายุ 7 ขวบ เพื่อหาเงินมาดูแลทุกคน จนวันหนึ่งก็โชคดีได้เจอลูกค้ากระเป๋าหนัก
เลยได้เงินส่งน้องชายเดินทางไปสอบพอดี แต่เมื่อน้องชายสอบได้เป็นจวี่เหริน
คนจากทางบ้านพ่อก็โผล่มาเพื่อขอรับพวกนาง 3 คนแม่ลูกกลับไป...เหอๆ

พระเอก ฉีสิงเล่อ ได้รับบรรดาศักดิ์จวิ้นอ๋องตั้งแต่เด็ก มีพ่อเป็นจิ้งอ๋องส่วนแม่เป็นอี๋เหนียง
จริงๆ พระเอกเป็นเด็กฉลาด หัวดี แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จึงต้องแสร้งทำเป็นเลอะเลือนเหมือนคนสติไม่ดี พระเอกเคยเจอกับนางเอกตอนที่ทำงานในโรงเตี๊ยม
เป็นลูกค้าที่ให้ทิปหนักจนนางเอกมีเงินส่งน้องชายไปสอบ ดังนั้นนางเอกจึงถือพระเอกเป็นผู้มีพระคุณ ไม่เคยลืม และทั้งสองก็ได้เจอกันอีกครั้งตอนที่นางเอกกลายเป็นคุณหนูห้าของจวนโหว นางเอกจำพระเอกได้เลยรู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งบ้า พระเอกก็จำนางเอกได้เลยมายื่นขอเสนอให้แต่งงานกับตัวเอง ถ้าไม่อยากถูกฆ่าปิดปาก
นางเอกก็ตกลงสิจะรออะไร ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมยังมีบรรดาศักดิ์แบบนี้จะหาที่ไหนได้อีก เพราะนางก็กำลังรีบหาคนมาแต่งงานด้วยอยู่พอดี แบบจะ 18 แล้วถ้ายังไม่แต่งอีกเดี๋ยวถ้าน้องสอบติดจะมีปัญหา พระเอกก็อยากได้คนมาแต่งงานด้วยเหมือนกัน
เพราะอยากมีหลานให้แม่ แม่จะได้มีเรื่องดีใจ ไม่ต้องทุกข์เรื่องที่ลูกชายเป็นคนบ้าและจะไม่มีทายาทสืบสกุลอีก แล้วจะได้ให้นางเอกกตัญญูดูแลแม่แทนตัวเองด้วย
เพราะเห็นนางเอกดูแลแม่กับน้องดีมาตั้งแต่เด็ก ประกอบกับเติบโตมาจากชนบทจึงไม่มีเล่ห์เหลี่ยมเหมือนพวกผู้หญิงในตระกูลใหญ่ๆ ...เลยตัดสินใจแต่งด้วย

อ่านจบแล้วเนื้อเรื่องเดาได้ ปมแก้ง่ายไม่มีอะไรยุ่งยาก เอาไว้อ่านเพลินๆ ก็ได้อยู่
บ้านพ่อนางเอกเป็นตระกูลโหวที่สืบทอดบรรดาศักดิ์กันได้ แต่บรรดาศักดิ์กำลังจะหมดลงในรุ่นพ่อ แล้วที่บ้านตอนนี้ก็ไม่มีใครที่สามารถสอบเป็นขุนนางได้เลย
ดังนั้นพอรู้ว่าน้องชายนางเอกสอบเป็นจวี่เหรินได้จึงมารับกลับ
นางเอกก็ไม่ค่อยอยากกลับหรอก แต่เพื่ออนาคตของน้องและเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่เลยต้องยอม กลับไปก็เจอเมียเอกกับลูกเมียเอกของพ่อแกล้งบ้าง พูดจาดูถูกเหยียดหยามบ้างประปราย แต่ร้ายแบบโง่ๆ ไม่มีพิษมีภัยอะไร แล้วทั้งจวนก็มีแค่ 2 คนนี้ที่เป็นแบบนั้น
คนอื่นๆ คือรู้ตัวว่าต่อไปบ้านนี้อาจจะต้องพึ่งน้องชายนางเอกกัน จึงไม่กล้าสร้างความลำบากใจอะไรให้ แต่จะพยายามเข้าหาสร้างไมตรีเพื่อผูกมิตรมากกว่า
ดังนั้นนางเอกจึงใช้ชีวิตอยู่ในจวนได้สบาย ไม่ได้ลำบาก ไม่มีอะไรน่าห่วง

มาหนักฝั่งบ้านพระเอก เพราะเมียเอกพ่ออิจฉาที่พระเอกฉลาด เก่ง และมีสุขภาพดีกว่าลูกตัวเอง ได้เป็นหลานคนโปรดของฮ่องเต้ แถมยังได้บรรดาศักดิ์ตั้งแต่เด็ก
ต่อหน้าก็วางตัวดี ใจกว้างมีเมตตา ลับหลังคือวางแผนลอบฆ่ามีแต่คำผรุสวาททุกคำ
พระเอกมาแอบได้ยินตอนอายุ 8 ขวบก็อึ้ง ไม่รู้จะทำไงดี พ่อก็รักเมียเอกมากบอกไปคงทำไรไม่ได้ เพราะตัวเองยังปลอดภัยดีอยู่ พี่แกเลยไปบอกลุงที่เป็นฮ่องเต้ ลุงก็เลยคิดแผนว่าให้แกล้งบ้า? ขนาดลุงเป็นฮ่องเต้นะเนี่ยแต่ก็ยังทำไรเมียเอกพ่อไม่ค่อยได้
เพราะอีกฝ่ายเป็นตระกูลแม่ทัพใหญ่ไง จะทำอะไรรุนแรงไม่ได้ หย่าก็ไม่ได้อีก
พระเอกเลยต้องแกล้งบ้ามาจนอายุ 21...เหอๆ

แต่ขนาดพระเอกแกล้งบ้าแล้วเมียเอกพ่อก็ยังไม่วางใจ พอรู้ว่านางเอกกำลังตั้งครรภ์ก็พยายามจะทำให้เขาแท้งอีก กะไม่ให้เขามีทายาท แล้วหาทางให้หลานตัวเอง(ลูกคนรองของลูกชาย)ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์ของพระเอก ทั้งๆ ที่หลานคนโตของตัวเองก็ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์จากลูกตัวเองแน่นอนอยู่แล้ว คือกะเอาทุกอย่าง ...แต่พอทำไม่สำเร็จก็เลยหาเรื่องใส่ความนางเอกแทน ทีนี้พระเอกทนไม่ไหวเลยเลิกแกล้งบ้า แล้วลุกขึ้นมาเปิดโปงแผนชั่วของอีกฝ่ายซะ 55 ...อุตส่าห์แกล้งบ้ามาตั้ง 10 กว่าปี บทจะเลิกก็เอาง่ายๆ แบบนี้เบย
ไม่มีอะไรซับซ้อนก็ฟาดกันตรงๆ ง่ายๆ แบบนี้แหละ แบบเล่มเดียวจบอะเนาะ ...
ก็อ่านเพลินๆ ได้อยู่นา

ตำรับรักชายากระทะเหล็ก

ตำรับรักชายากระทะเหล็ก ( เล่มเดียวจบ ) / ผู้แต่ง : เจี่ยนอิง
ผู้แปล : Breadcrumbs
สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

นางเอกเป็นเด็กสาวที่ตายแล้วทะลุมิติมาอยู่ในร่างของ จินถงหรุ่ย 

ซึ่งถูกลุงแท้ๆ บังคับให้แต่งงานแต่เจ้าของร่างเดิมไม่ยินยอมจึงพยายามฆ่าตัวตาย  

ส่วนพ่อแม่ของเจ้าของร่างเดิมนั้นก็เป็นคนหัวอ่อน อ่อนแอ ไม่สู้คน

จึงมักถูกลุงซึ่งเป็นพี่ชายคนโตของพ่อเอารัดเอาเปรียบอยู่เสมอ  

เห็นบ้านนี้มีเงินหน่อยไม่ได้ก็จะรีบเข้ามาหาเรื่องสูบไปทุกทีนิดๆ หน่อยๆ ก็เอา    

แน่นอนว่าหลังจากที่ได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้นางเอกก็เริ่มปฏิวัติทุกอย่างใหม่  

โดยเริ่มจากทำอาหารขายเพื่อหาเงินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องทุกคนในบ้าน  

เพราะไม่งั้นได้อดตายกันหมดแน่นอน  

ลืมบอกไปว่าตอนอยู่ในโลกเดิมบ้านนางเอกทำร้านอาหาร พ่อนางก็เป็นเชฟใหญ่ที่มีชื่อเสียง 

นางเอกก็เลยได้เรียนรู้การทำอาหารจากพ่อมาตั้งแต่เด็ก  

ประกอบกับอาหารที่นางทำก็เป็นของที่สมัยนั้นยังไม่มี มันก็เลยขายดีเป็นเทน้ำเทท่า 

บวกกับรสชาติที่กลมกล่อมแสนอร่อยจึงยิ่งทำให้เงินทองไหลมาเทมาไม่หยุด

ส่วนพระเอกแม้จะมีฐานะเป็นถึงท่านอ๋องแต่เพราะถูกคนทำร้ายจึงทำให้เดินเหิน+พูดไม่ได้  

เคราะห์ดีที่ได้บ้านนางเอกช่วยเอาไว้ และคอยดูแลประหนึ่งเป็นคนในครอบครัว 

ไปไหนก็พาไปด้วยทั้งคนป่วยคนพิการไม่มีทิ้ง 

จากตอนแรกที่คิดว่าจะอยู่ไม่นานแต่พอชอบนางเอกทีนี้ล่ะยาวเลย  

ก็เนียนๆ อาศัยอยู่บ้านเขาไปเรื่อยๆ จนคนที่บ้านมาตามนี่แหละถึงได้ฤกษ์กลับบ้านตัวเองสักที55+

จุดเด่นของเรื่องนี้น่าจะเป็นความรักความสามัคคีของครอบครัวนางเอกนะ(และพระเอกด้วย) 

ถึงตอนแรกพ่อแม่จะหัวอ่อนขี้กลัวแต่ก็ไม่ได้อ่อนจนกู่ไม่กลับ 

เพราะเมื่อโดนกระทำมากๆ เข้าวันหนึ่งก็ลุกขึ้นมาแข็งข้อได้เหมือนกัน  

....ตัวละครอย่างน้องชายก็มีสีสัน  พี่สาวจะทำอะไรก็คอยช่วยพูดสนับสนุนตลอด

ไม่เคยสงสัยเลยว่าพี่เอ็งน่ะมันแปลกๆ แล้วนา 55+    

เป็นบ้านที่ทำงานกันเป็นทีม ไม่ว่าคนป่วยคนพิการแต่พอมีงานอะไรก็จะเข้ามาช่วยกันหมด  

พระเอกเองก็ใช้ชีวิตอยู่กับเขาได้อย่างกลมกลืนไม่ติดขัด 

ไม่ได้ทำตัวเป็นคุณชายหรือเรื่องมากอะไรเลย  ก็ช่วยเขาทำมาหากินช่วยขายของได้ 

เขาให้ทำไรก็ทำ เลี้ยงง่ายจริงๆ  

ส่วนตัวร้ายในเรื่องก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เป็นบรรดาญาติๆ ขี้อิจฉาที่คอยจ้องแต่จะฮุบของๆ บ้านนางเอกนี่แหละ  ถ้าบ้านนี้มีอะไรดีๆ เมื่อไรคนพวกนี้ก็จะวิ่งเข้ามาขอแบ่งด้วยทันที  

เห็นขายอะไรดีก็จะวิ่งมาขอสูตรแบบหน้าด้านๆ  เห็นเขามีของกินของใช้ดีๆ ก็ต้องร้องเอะอะโวยวาย 

ทนเห็นเขามีชีวิตที่ดีกว่าตัวเองไม่ได้ต้องวิ่งพล่านจะเป็นจะตาย  

แต่เวลาเขาเดือดร้อนลำบากจะอดตายกลับไม่เคยช่วยเหลือสักแดง ...หึหึ   

เลยอยากรู้ว่านางเอกจะจัดการยังไง  เพราะในสมัยโบราณยิ่งยึดถือเรื่องความกตัญญูเป็นที่หนึ่งอยู่ด้วย  แถมในบ้านตอนนั้นก็มีแค่นางเอกที่ร่างกายกับจิตใจแข็งแรงที่สุด 

...ส่วนพระเอกก็ทำได้แค่แผ่รังสีอำมหิตเพราะเดินเหินไม่ได้ 

แถมพอบอกว่าเป็นท่านอ๋องก็ดันไม่มีใครเชื่ออีก  หาว่าสติไม่ดีซะงั้น 55+ 

... มันก็เลยสนุกตรงนี้นี่แหละ  ตรงเรื่องบ้านๆ แค่นี้แหละไม่ต้องสลับซับซ้อนอะไรเลย  

ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม

ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม ( เล่มเดียวจบ ) / ผู้แต่ง : เชียนสวิน

ผู้แปล : Primavera
สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา

คำโปรยหลังปก

หลี่เซวียน นั้นเฉลียวฉลาดรู้ประสามาตั้งแต่เยาว์วัย 

แต่นางกลับเคราะห์ร้ายถูกเลือกให้สวมรอยเพื่อตายแทน โจวซวี่ยง

ท่านชายรองแห่งจวนอ๋อง หลังศึกชิงบัลลังก์ยุติลง ท่านอ๋องได้ขึ้นครองราชย์ 

ซวี่ยงมีฐานะเป็นองค์ชาย ส่วนนางที่รอดชีวิตมาได้ถูกแต่งตั้งเป็นองค์หญิง 

เพียงแต่เบื้องหลังเกียรติยศสูงศักดิ์นี้กลับแลกมาด้วยชีวิตบิดามารดาของนาง

เพื่อเป็นการชดเชยฝ่าบาทจึงทรงให้องค์ชายรองซวี่ยงรับนางเป็นภรรยา 

ทว่าเขากลับยืนกรานไม่ยอมแต่งนางเข้าจวน 

ยามนี้นางถึงได้รู้ว่าความผูกพันและมิตรภาพที่ลึกซึ้งขนาดยอมตายแทนเขาได้

.....มิอาจบงการความรักได้ 

นางเพิ่งจะมองเห็นความไร้หัวใจของเขาก็เมื่อถูกส่งตัวเข้าตำหนักเย็น 

ช่างปะไร ในเมื่อเป็นเช่นนี้นางก็ทำได้เพียงใช้ชีวิตให้สุขกายสบายใจ 

แต่ไม่รู้ว่าเรื่องเกิดผิดพลาดตรงไหน ‘ชายาที่ถูกทิ้ง’ อย่างนาง

กลับถูกฝ่าบาทยกให้องค์ชายห้าและรับสั่งให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน 

ส่วนซวี่ยงที่ต่อให้ตายอย่างไรก็ไม่รับนางเป็นภรรยา

กลับแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนทุกวันหมายจะแย่งตัวนางกลับไป…

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

นางเอก หลี่เซวียน เป็นบ่าวที่ถูกเลี้ยงดูและเติบโตมาในบ้านของพระเอก  

เป็นคนเฉลียวฉลาด มีไหวพริบ นิสัยช่างพูดและซุกซน  ซ้ำยังมีรูปโฉมงดงาม  

แม้จะมีสถานะเป็นบ่าว แต่ก็ได้รับการอบรมเลี้ยงดูไม่ต่างจากคุณหนูผู้ดีมีสกุลสักเท่าไร  

ประกอบกับเฉลียวฉลาดเกินวัย จึงทำให้นางเป็นที่ชื่นชอบของใครหลายๆ คน

แต่ใครเลยจะคิดว่าวันหนึ่งจะเกิดเหตุการณ์พลิกผันบางอย่าง ที่ทำให้นางเอกต้องเกือบตาย

ทั้งยังสูญเสียบิดามารดาไปจนสิ้น  กระทั่งพระเอกก็ยังเมินเฉยตีตัวออกห่าง

แม้จะได้สถานะองค์หญิงเป็นการปลอบใจ แต่อะไรๆ ก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ....

พระเอกกลายเป็นองค์ชายรองผู้สูงศักดิ์  ส่วนนางเอกก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นองค์หญิงไหวอี้ 

ตำแหน่งที่ใครๆ ต่างก็พูดว่าแลกมาด้วยเลือดเนื้อและชีวิตของบิดาตนเอง  

แม้ไม่อยากรับแต่ก็ไม่มีทางเลือก ไม่งั้นจะให้เด็กสาวที่อายุ 12 ปีอย่างนางใช้ชีวิตอยู่ยังไง  

นางเอกจึงต้องใช้ชีวิตอยู่ในวังด้วยความทุกข์ระทม  

ส่วนพระเอกก็ยังคงเมินเฉยและเอาแต่หลบหน้าเหมือนเดิม 

แต่นางเอกก็ยังพยายามปลอบใจตัวเอง และพัฒนาปรับปรุงตัวเพื่อให้คู่ควรเคียงข้างเขา  

แต่ทุกอย่างก็พังทลาย เมื่อจู่ๆ นางต้องกลายเป็นแพะรับบาปและถูกคุมขังอยู่ในตำหนักเย็น

เรื่องนี้พระ-นางเค้ารักกันและรู้ใจตัวเองกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว   

แต่มันมีสาเหตุที่ทำให้พระเอกแสดงออกไม่ได้  ...

อ่านไปครึ่งเล่มเราจะสงสารนางเอก เพราะต้องมาสูญเสียพ่อแม่ไปอย่างไม่ทันตั้งตัว  

ถึงนางจะเป็นคนฉลาดแต่ก็เป็นแค่เด็กอายุสิบสอง อีกทั้งคนที่นางชื่นชอบ คนที่เอ็นดูมาตลอด

จู่ๆ ก็ยังมาตีตัวออกห่างไปเฉยๆ โดยที่ไม่ทราบสาเหตุอีกด้วย  
เมื่อหลายๆ เรื่องเข้ามาพร้อมกัน นางเอกจึงเกือบจะรับไม่ไหวและแทบจะเสียสติไปเลย ... 
แถมพอได้มาอยู่ในวังก็ใช่ว่าจะดี เพราะเจอแต่คนดูถูกเหยียดหยามฐานะเดิม  
เจอแต่คนปองร้ายคอยหาทางกลั่นแกล้งอยู่ตลอด แถมพระเอกก็ยังมาเย็นชาไม่สนใจอีก  
แต่นางเอกก็ยังพยายามอดทนต่อไปนะ  โดยหวังว่าสักวันมันคงจะดีขึ้น  
แต่พอต้องมาถูกคุมขังอยู่ในตำหนักเย็นอีกทีนี้แหละพอเลย

....ไม่ไหวแล้ว  ไม่ขอพึ่งหรือฝากความหวังไว้กับใครแล้ว จากนี้ไปจะขอพึ่งตัวเองเท่านั้นพอ

แต่พระเอกก็มีเหตุผลจำเป็นจริงๆ ที่ทำให้ต้องเย็นชาไม่สนใจ  

เพราะตอนนั้นพ่อพี่แกไว้ใจคนผิด จึงทำให้อีกฝ่ายมีอำนาจและบารมีมากกว่า  
ฝ่ายบ้านพระเอกที่เพิ่งเข้ามาเลยยังต่อกรสู้กับเขาไม่ได้  
เรื่องของนางเอกเลยทำได้แค่ปกป้องแบบลับๆ 

 ...กว่าจะเคลียร์ทุกอย่างแล้วมีอำนาจได้ก็ผ่านไปตั้งเกือบ 6 ปี

จนนางเอกปล่อยวางปิดตัวเอง ไม่คิดอะไรกับพระเอกแล้ว  

พี่แกเลยต้องหาทางทำให้นางเอกเหมือนเดิมและกลับมาอยู่ข้างกายตัวเองใหม่อีกครั้ง ...

ปล. ตอนแรกไม่คิดว่าจะสนุกนะเนี่ย  แต่พออ่านแล้วใช้ได้เลยดีกว่าที่คิด 

การแปลก็ดีขึ้น ( สารภาพว่าเรื่องก่อนๆ หน้าของสำนักพิมพ์เราอ่านแล้วบางประโยคมึนๆ งงๆ มาก  

ต้องมาแปลไทยเป็นไทยเองอีกรอบ 55+  )  

ถึงจะมีบางคำที่อ่านแล้วยังขัดๆ อยู่ แต่สำหรับเราโดยรวมคือดีขึ้นเยอะ

เนื้อหาก็โอเคนะสมเหตุสมผล   ตอนแรกอ่านไปอาจจะโกรธๆ พระเอกว่าทำไมถึงทำแบบนี้ 

แต่พอรู้เหตุผลแล้วก็โอเคให้อภัยได้   ส่วนนางเอกก็เป็นคนฉลาดมีเหตุผลอยู่แล้ว

พอคิดทบทวนไปมาก็เข้าใจ รับรู้ถึงความลำบากที่พระเอกต้องเจอมาเหมือนกัน  

อะไรๆ มันก็เลยไม่ต้องยืดเยื้อนาน ..

-  ตอนจบจะรวบรัดหน่อย  เพราะเราจะรู้ทุกอย่างผ่านการเล่าของพระเอกแทน  

อาจเป็นเพราะเล่มบางด้วยมั้ง มันเลยต้องรวบรัดแบบนี้แหละ

 .....................................................................................

     หลังจากที่เขาปฏิบัต่ิต่อนางอย่างเย็นชามาเป็นเวลาสามปี  พยายามทำให้ทุกคนเห็นชัดๆ 

ว่าเขามิได้มีใจ มิได้มีความรู้สึกใดๆ ต่อนาง  หลังจากที่เขาปล่อยให้นางต้องทนทุกข์

กับการถูกใส่ร้ายป้ายสี  แบกรับชีวิตอันยากลำเค็ญในตำหนักเย็นเป็นเวลาสามปี

เขาถือดีอันใดคาดหวังให้นางละทิ้งอดีตแล้วกลับไปเป็นเหมือนอย่างแต่ก่อน?

    ความคิดเช่นนี้ แม้แต่ตัวเขาเองยังรู้สึกว่าน่าละอายแก่ใจยิ่ง ...