คู่ชิดสองปฏิปักษ์ 3 เล่มจบ

คู่ชิดสองปฏิปักษ์ (两世欢) 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : จี้เยว่เจี๋ยวเจี่ยว (寂月皎皎) 

ผู้แปล : เสี่ยวหวา

สำนักพิมพ์ อรุณ

"..ข้าจะออกไปตามหาคนดีของข้าสุดหล้าฟ้าเขียว 

นับแต่นี้หมดสิ้นบุญคุณความแค้น

ไม่ต้องพบเจอกันอีกทางใครทางมัน ต่างคนต่างไปมีชีวิตที่เป็นสุข

บทสรุปนี้ระหว่างท่านกับข้านั้นเหมาะสมที่สุดแล้ว .."

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

หยวนชิงหลี  คุณหนูใหญ่สกุลหยวน  รูปโฉมงดงาม เฉลียวฉลาดเพียบพร้อม แต่กลับมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ เจ้าชู้มากรัก ทั้งยังเลี้ยงเด็กหนุ่มรูปหล่อเอาไว้ข้างกายอีกเป็นโขยง  และด้วยอุบัติเหตุบางอย่างจึงทำให้นางสูญเสียความทรงจำในอดีตไปจนสิ้น  ครั้นพอลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วได้รู้เรื่องราวในอดีตที่คุณหนูใหญ่หยวนเคยกระทำ รวมไปถึงสัญญาหมั้นหมายนั้นของตัวเองก็รับไม่ได้ จนต้องหนีออกจากบ้านและแอบไปเป็นมือปราบในอำเภอเล็กๆ แห่งหนึ่ง

จิ่งฉือ หรือตวนโหวขี้โรค นิสัยเย็นชาแต่ปากร้าย ที่มาที่ไปลึกลับแต่กลับได้รับความโปรดปราน

จากฮ่องเต้อย่างล้นเหลือ และเป็นคู่หมั้นของคุณหนูใหญ่สกุลหยวนที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่โด่งดัง

เรื่องนี้เป็นแนวสืบสวนสอบสวน กึ่งๆ ดราม่า พระ-นางและตัวละครหลายคนต่างก็มีปมในอดีต 

ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมและเรื่องราวทั้งหลายตามมา  

เล่มแรกเน้นที่การสืบคดี อาจจะเนือยๆ หน่อย เริ่มจากคดีเล็กๆ แล้วค่อยๆ ลุกลามออกไปเรื่อยๆ  

ทว่าน่าเสียดายที่แม้จะร่วมมือกันสืบจนรู้ถึงตัวการที่อยู่เบื้องหลัง แต่ก็ยังไม่มีใครสามารถลากคนผู้นั้นออกมารับผิดได้ ทั้งๆ ที่มีแต่ตัวบิ๊กๆ มาช่วยกันสืบทั้งนั้น ทั้งองค์หญิง ผู้แทนจากเมืองหลวง ท่านอ๋องน้อยเอย แม่ทัพมณฑลเอย และก็มือปราบ แต่สุดท้ายก็ยังทำอะไรไม่ได้อยู่ดี (ใหญ่จริงๆ) 
ก็เลยทำให้เกิดความสูญเสียต่างๆ จนนำไปสู่เหตุการณ์วุ่นวายครั้งใหญ่ในภายหลัง 

อ่านจบแล้ว รู้สึกสงสารชะตาชีวิตของแม่ลูกสกุลหยวนนะโดยเฉพาะลูก  

คนแม่ยินยอมแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่ ทำทุกอย่างเพื่อให้คนรักเก่าที่เจ้าชู้มากรักได้สมดั่งใจหมาย นอกจากความมั่งคั่งและอำนาจกับความโปรดปรานที่ได้รับ สุดท้ายเหลืออะไร? 

บ้านก็แตกสาแหรกขาด ลูกก็ถูกใช้เป็นสิ่งของแลกเปลี่ยนจนวันตายก็ไม่ได้พบหน้า ส่วนลูกอีกคนก็ถูกขโมยไป  ...ลูกสาวคนเล็กที่ยังอยู่ก็พยายามดิ้นรนฝึกฝนจนเชี่ยวชาญศาสตร์ทั้งสี่ เพราะไม่อยากให้คนมองว่าเป็นเหมือนแม่ แต่สุดท้ายก็ยังพลาดถูกคนทำร้าย จนต้องเลือกเดินบนเส้นทางชื่อเสียงฉาวโฉ่เฉกเช่นเดียวกับผู้เป็นแม่เหมือนกัน ...T^T

ส่วนนางเอกเพราะบุญคุณความแค้นของคนรุ่นเก่า หรือความเข้าใจผิด??  

จึงทำให้ถูกคนลักพาตัวไปตั้งแต่เป็นทารก หลอกว่าเป็นเด็กกำพร้า ถูกบ้านพระเอกเลี้ยงดูมา 

เติบโตมาด้วยกันและมีฐานะเป็นเหมือนสาวใช้  แม้พระเอกจะไม่เคยมองว่านางเป็นสาวใช้แต่ก็ไม่เคยพูด  หลายครั้งที่นางเอกถูกคนในบ้านรังแก ถูกใส่ร้าย ไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่ก็ไม่เคยปริปากหรือแก้ตัวใดๆ  เพียงแค่ก้มหน้าเงียบๆ ปล่อยให้ตัวเองโดนกระทำอยู่แบบนั้นตั้งแต่เล็กจนโต  ซึ่งพระเอกก็รู้นะ แต่กลับเงียบไม่พูดอะไร  เพราะโดนคนทั้งบ้านกรอกหูมาตั้งแต่เกิดว่านางเอกเป็นลูกสาวศัตรู พี่แกจึงคุ้นชินกับการที่นางเอกต้องอดทนต่อการเป็นเครื่องบรรเทาความแค้นของบรรดาญาติๆ ที่เลี้ยงดูมา แม้จะรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ก็ปลอบตัวเองว่าเดี๋ยวค่อยชดเชยให้ที่หลัง และพยายามทำดีกับนางให้มากๆ ก็โอเคแล้ว ( ดีที่ตอนหลังยังสำนึกได้ว่ามันไม่โอเคนะเว้ยเฮ้ย )  

นางเอกจึงถูกทุกคนในบ้านพระเอกรวมถึงบ่าวไพร่ปฏิบัติอย่างเย็นชาใส่มาตลอด 

โดยที่ตัวนางก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าทำไม?  

ส่วนอิป้าที่เป็นสาวใช้แม่พระเอกก็เหมือนประสาทแดก ดุด่ากระทบกระเทียบเฆี่ยนตีคนเขาไม่พอ 

เวลาเห็นนางเอกใกล้ชิดกับพระเอกเมื่อไร ลับหลังพอพระเอกไม่อยู่ นางก็ต้องแอบมาเอาเรื่องนางเอกทันที แล้วดูแต่ละอย่างที่อิป้าทำนี่ มันแบบบ้ามากกก(ไปอ่านเองเน้อ) เหมือนคนโรคจิตอะ

(แต่เรื่องบ้าๆ นี่พระเอกไม่รู้นะ)  และในเมื่อตั้งแต่เล็กจนโตชีวิตนี้มีเพียงพระเอกเท่านั้นที่ดีด้วย 

แม้จะเป็นแค่รอยยิ้มอันเล็กน้อยที่เหมือนกับเศษทาน และการเลี้ยงดูที่เหมือนกับลูกหมาลูกแมว 

(ตามที่สหายคนหนึ่งของพระเอกได้กล่าวไว้)  ก็ไม่แปลกที่นางเอกจะรักและเทิดทูนพระเอกเอามากๆ ไม่ว่าจะเจอเรื่องเลวร้ายแค่ไหน แต่ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ อีกฝ่ายแบบนี้ตลอดไปก็พอใจแล้ว  

แต่เมื่อนางเอกได้รู้ความจริงเรื่องชาติกำเนิดของตัวเอง ได้รู้ว่าตนก็เป็นแค่หมากที่จะถูกจับวางหรือจับเดินอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น  ส่วนเรื่องพระเอกไม่ว่าพยายามอย่างไรก็ไม่มีทางสมหวัง  

เมื่อเป็นดังนั้นนางเอกจึงตัดสินใจที่จะไม่เป็นหมากของใครอีกต่อไป และขอเลือกเส้นทางเดินชีวิตที่เหลือด้วยตนเอง ...

หลังจากนั้นพระเอกก็ถูกลอบทำร้ายจนเกือบตาย และก็เข้าใจว่า.....เป็นคนทำ

เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงเก็บกดมานานเลยระเบิดนิสัยดั้งเดิมออกมา 

บวกกับคำพูดกรอกหูของคนสนิทข้างกายก็เลยยิ่งเชื่อสนิท...

พี่แกเลยให้คนเขากินยาลบความทรงจำ แล้วส่งไปสลับสับเปลี่ยนฐานะกับคนอื่น
เพื่อให้อีกฝ่ายใช้ชีวิตและแบกรับชื่อเสียงที่ไม่ดีของคนผู้นั้นไปชั่วชีวิตเพื่อแก้แค้น  
แต่พี่แกก็ยังไม่หนำใจยังตามไปใช้แผนชายงามหลอกให้คนเขารักและสลัดทิ้ง (น้ำเน่ามากพี่)
พอกลับมาเมืองหลวงก็ทำตัวเย็นชาห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จัก ไปสนิมสนมใกล้ชิดกับหญิงอื่น 
ทำทีเหมือนจะทอดทิ้งแล้วไปแต่งงานกับอีกคน 
แต่จุดที่ทำให้นางเอกตัดสินใจเลิกและขอถอนหมั้นก็คือ ตอนที่นางถูกใส่ร้ายแล้วพระเอกไม่เชื่อ 
ไม่ปกป้อง แต่กลับเข้าข้างอีกฝ่าย ไม่คิดถึงผลลัพธ์ที่นางจะได้รับหากถูกลงโทษขึ้นมาจริงๆ

พอนางเอกตัดใจได้ พระเอกที่ตอนแรกทำท่าเหมือนจะทิ้งเขาก็กลับตัดใจไม่ได้แทน (อะไรฟะ)
คนรอบตัวที่สนิทกับพระเอกพอเห็นพี่แกทุกข์จนอาการป่วยทรุด 
ก็เลยหวังดีอยากให้นางเอกกลับมา 
แต่ไม่ลองถามนางเอกละว่าอยากกลับมาไหม หรืออยากมีชีวิตแบบไหน
พอไม่เป็นไปตามแผนก็อยากให้คนเขาเหมือนเดิม แต่พอโกรธก็ลบทุกอย่างทิ้ง
แม้เวลาที่นางเอกมีภัยพระเอกจะลากสังขารที่เจ็บป่วยตามไปช่วยทุกครั้ง
แต่ถ้าเทียบกับการกระทำตลอด 20 ปีที่ผ่านมาก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าให้อภัยอยู่ดี (ความเห็นส่วนตัวนะ)
เราว่าโตแล้วก็น่าจะกลับมานึกพิจารณาได้ หรือไปลองสืบสวนดูใหม่ (มีกำลังมีอำนาจแล้ว)
เพราะมันมีจุดที่น่าสงสัยตั้งหลายอย่างแต่ก็ไม่ทำ เพราะอคติมันบังตา แม้จะรักแต่ใจก็ยังเอนเอียงไปทางนั้นมากกว่าอยู่ดี แล้วพอความจริงทุกอย่างเปิดเผยออกมาก็เป็นไปตามที่เราคิด (กะแล้ว)
พระเอกเรื่องนี้เข้าตำราฉลาดเกือบทุกเรื่องแต่ชอบมาตกม้าตายกับเรื่อง(รัก)แบบนี้จริงๆ  
ถ้าเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่นทำขนาดนี้บางทีอาจจะไม่ได้เป็นพระเอกแล้วก็ได้นะ ...   

"..ถึงกับหวังว่าข้าจะเปลี่ยนกลับไปเป็นคนที่เคารพเชื่อฟังอย่างไร้ศักดิ์ศรีคนนั้นอีกครั้ง

น่าเสียดายที่เป็นไปไม่ได้ !

ถึงจะหักกระดูกสันหลังของข้าและหักขาทั้งสองข้างของข้า

ข้าก็ยังคงเป็นคนที่สง่าผ่าเผย  เป็นคนที่สง่าผ่าเผยเหมือนท่าน

ไม่ใช่บ่าวรับใช้ที่ต้องพึ่งจมูกผู้อื่นหายใจและต้องคอยมองสีหน้าของผู้อื่น ! ...."

   

- เรื่องนี้มีหลายคู่แล้วทุกคนก็มีคู่เป็นของตัวเอง ไม่ต้องกินแห้วโดดเดี่ยวเดียวดาย 55
- สาวใช้นางเอกน่ารัก แม้จะพูดมาก ซื่อๆ ทึ่มๆ แต่พอมีอันตรายก็ปกป้องเจ้านายสุดชีวิต T^T
- แปลดี อ่านลื่น ไม่ติดขัด ชอบบบ
- พระรองก็ดี เปิดเผยตรงไปตรงมา ลูกผู้ชายที่แท้ทรู เมื่อรู้ว่าสาวเจ้าไม่รักก็ยินดีปล่อยมือและเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน อยู่ด้วยแล้วไม่อึดอัด ไม่ต้องรู้สึกผิดที่ไม่มีใจให้ ..