ลิ่วเหยา เล่ม 2

ลิ่วเหยา เล่ม 2 (3 เล่มจบ) / ผู้แต่ง : Priest (พีต้า)
ผู้แปล : bou ptrn

สำนักพิมพ์  Rose Publishing

ลิ่วเหยา เล่ม 1 https://marynlinsbook.blogspot.com/2020/02/1.html

นิสัยเสียของศิษย์พี่ใหญ่

คางคกขี้เรื้อนของศิษย์พี่สอง

ความวุ่นวายที่ศิษย์น้องสี่ก่อไปจนถึงผ้าอ้อมของศิษย์น้องหญิงเล็ก

ล้วนเคยเป็นความคิดถึงที่เขาล้วนได้แต่มองแต่มิอาจเอื้อม...

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)  

           ใครจะไปคิดว่าการเดินทางออกจากสำนักในครั้งแรกและครั้งเดียวของพวกเขา
จะก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆ ตามมามากมายถึงเพียงนี้  

สำนักฝูเหยาที่เคยอยู่กันอย่างเงียบสงบ ห่างไกลจากโลกภายนอก 

เหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องหากไม่ตั้งใจฝึกฝนวิชาก็หาเรื่องก่อกวนกันเอง  

แต่มาบัดนี้กลับต้องระหกระเหินเรร่อน มีสำนักแต่ต้องปกปิดไม่อาจกลับไป
ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง พึ่งพาอาศัยกันประหนึ่งคนในครอบครัว

           เล่มนี้พีคมากอารมณ์เหมือนนั่งรถไฟเหาะเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง 

ไว้ใจไม่ได้เลยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกบ้าง  เกิดการเปลี่ยนครั้งใหญ่หลวงที่ทำให้พัฒนาการของตัวละคร ในด้านพลังความสามารถและจิตใจเปลี่ยนแปลงเติบโตขึ้นอย่างมาก  

จุดมุ่งหมายของแต่ละคนเริ่มเด่นชัด  โดยเฉพาะศิษย์น้องสี่ที่เราคาดไม่ถึงที่สุด ......

.............จะสปอยล์ล่ะนะ (ใครไม่อยากอ่านข้ามไปจ้า) ...........

ศิษย์น้องสี่เดินเข้าสู่เส้นทางปีศาจบำเพ็ญ 

ตอนแรกเพราะถูกคนชักใยแต่หลังจากนั้นเหมือนจะเกิดจิตมารจริงๆ 

เพราะเสียใจที่ตัวเองช่วยอะไรหรือปกป้องใครไม่ได้ แถมยังถูกใช้เป็นเครื่องมือทำร้ายศิษย์พี่อีก 

ตอนนี้ภายในร่างเหมือนมี 2 คนอาศัยอยู่ แบ่งเป็นด้านดีกับจิตมาร  
ส่วนพระเอกหรือเจ้าแม่เหยียน นับตั้งแต่วันที่สูญเสียของสำคัญไปก็แทบบ้า 
แต่เพราะความเป็นเจ้าสำนักและศิษย์พี่ยังค้ำคอ จึงได้แต่อดทนกดเก็บความคลั่งนั้นไว้  
ต้องตั้งใจฝึกฝนวิชา และหาช่องทางทำมาหากินเพื่อดูแลคนที่เหลือและฟื้นฟูสำนักต่อไป

           จนร้อยปีผ่านไปเมื่อของสิ่งนั้นหวนคืน พระเอกที่แม้ปากจะไม่พูด 

แต่การกระทำก็แทบจะเผยทุกอย่างออกมาหมดแล้วว่ารู้สึกยังไง ห่วง+หวงคนเขามากแค่ไหน  

แต่อีกด้านก็ยังพยายามระงับความคิดความรู้สึกของตัวเองไม่ให้เกินเลยหรือข้ามเส้น 

แต่พอคนเขาเกิดเรื่องก็รีบแจ้นมาจัดการทุกคนที่ขวางหน้า แม้อีกฝ่ายจะเก่งขึ้นแล้ว
แต่พระเอกก็ยังผลักไปข้างหลังและกางแขนปกป้องไม่ให้ใครทำร้ายเขาได้อีก 
นายเอกแม้จะความรู้สึกช้ายังไงพอเจอแบบนี้เข้าไปหลายๆ ครั้ง (แถมยังมีคนพูดชง) 
ก็ต้องรู้สึกตัวบ้างล่ะนะ

           เล่มนี้ต้องตั้งใจอ่าน บทบรรยายเยอะ(เหมือนเดิม)อ่านข้ามไม่ได้  สถานการณ์พลิกผันบ่อย 

จุดหักเหเยอะตั้งแต่หน้าแรกยันจบ...มีตัวละครใหม่อย่างสำนักโหราศาสตร์ สำนักบำเพ็ญอื่นๆ

และเมธีทั้ง 4 ที่มีส่วนร่วมในเหตุการณ์สำคัญเมื่อครั้งอดีตของสำนักฝูเหยาเพิ่มเข้ามา....

           ตอนนี้นายเอกไม่ค่อยจิกกัดเหมือนเล่มแรก แต่ยังเป็นตัวทำลายบรรยากาศเหมือนเดิม  

พระเอกก็ลดนิสัยนกยูงลงบ้างแล้ว ที่เพิ่มขึ้นมาคือความสุขุมจริงจัง  กลายเป็นศิษย์พี่ เป็นเจ้าสำนักที่สามารถพึ่งพาและฝากชีวิตไว้ได้จริงๆ  แต่อีกด้านก็ยังคงเป็นเจ้าแม่สำหรับบรรดาศิษย์น้อง 

และมีความเป็นสาวน้อยที่เหมือนเพิ่งหัดมีความรักเพิ่มเข้ามา  
ศิษย์พี่รองกลายเป็นมือขวาเชี่ยวชาญเรื่องยากับค่ายกล  กลายเป็นที่ปรึกษาคนสำคัญของสำนัก 

แม้จะดูเหมือนอ่อนแอที่สุด แต่ก็เจ้าเล่ห์+หลอกยากไม่ได้รังแกง่ายๆ นะ
มองความรู้สึกที่ศิษย์พี่ใหญ่มีต่อน้องเฉียนออกเป็นคนแรก (แต่ถูกบังคับให้สาบานว่าจะไม่พูด) 

ศิษย์น้องหญิงเล็กนิสัยเหมือนใคร(ฟะ)55  เป็นครึ่งมารฟ้าครึ่งมนุษย์  

ได้ศิษย์พี่ช่วยกันเลี้ยงดูมาตั้งแต่นุ่งผ้าอ้อม นิสัยเลยไม่เหมือนมารแต่เหมือนเด็กสาวแก่นๆ ธรรมดาทั่วไปมากกว่า เวลาอยู่คนเดียวก็จะเงียบๆ เจียมตนเพราะไม่ค่อยเก่ง แต่ถ้ามีศิษย์พี่อยู่ด้วยพร้อมพรักเมื่อไหร่ คุณน้องก็จะสยายปีกทันที โฮะๆ ๆ (ศิษย์พี่มาแล้วไม่กลัวๆ ๆ กร่างได้55)