ถ้าไม่จงรักภักดีกับข้า ก็จงตายซะ!

ถ้าไม่จงรักภักดีกับข้า ก็จงตายซะ! / ผู้แต่ง : หลานอ้ายเฉ่า 

ผู้แปล : เสี่ยวเจินจู

สำนักพิมพ์ อรุณ 

                       ยามเยาว์ สิ่งที่ข้าปรารถนาอยากเป็นมากที่สุดมิใช่ตัวข้าเอง 

                             แต่เป็นศัตรูความรักของข้า ...ฉินอวี้เจิง

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอกถูกเลี้ยงให้โตมาในคราบบุรุษ เนื่องจากบ้านเมืองกำลังอยู่ในช่วงกลียุคมีแต่ศึกสงคราม พ่อนางเอกที่ดำรงตำแหน่งเป็นเซ่อเจิ้งหวังอยู่เหนือคนนับหมื่นแต่อยู่ใต้คนผู้เดียว 
ไม่อยากให้ลูกสาวของตนต้องกลายเป็นเครื่องสังเวยทางการเมือง 
จึงตั้งใจปกปิดเพศของลูก นางเอกจึงโตมาอย่างอิสรเสรีเหมือนบุรุษ
สิ่งใดที่สตรีควรมีหรือต้องรู้ นางก็ไม่มีไม่รู้ทั้งสิ้น 

แต่กลับซุกซนเหมือนลิงทโมน หน้าไม่อาย และใจกล้ายิ่งกว่าบุรุษจริงๆ เสียอีก 

ทว่าแม้ภายนอกจะดูเหมือนอันธพาลน้อยอย่างไร 
แต่จิตใจข้างในก็ยังคงเป็นเด็กสาวที่ลุ่มหลงในความรักและคิดทุ่มเทใจให้กับคนๆ เดียว 

แต่เพราะเรื่องเพศที่ไม่อาจเปิดเผยได้ ดังนั้นต่อให้จริงใจมากแค่ไหน

สุดท้ายก็ต้องถูกปฏิเสธและถูกอีกฝ่ายรังเกียจเสมอมา

พระเอกเป็นรัชทายาทของอีกแคว้น เคยเดินทางมาเป็นแขกที่แคว้นนางเอก 

และได้เห็นความลับของนางเข้าโดยบังเอิญ แม้ตอนนั้นหัวใจของหญิงสาวจะปักอยู่ที่คนอื่น 

แต่พระเอกก็ยังคงชอบและสนใจนางมากอยู่ดี 

ขนาดกลับแคว้นไปแล้ว ก็ยังให้คนคอยจับตามอง คอยส่งข่าวเรื่องนางเอกไปให้ตลอด 

จนกระทั่งสองแคว้นเปิดฉากทำสงครามกัน นางเอกถูกทำร้ายความจำเสื่อมในระหว่างรบ 

พระเอกที่รอมานาน จึงได้โอกาสพาคนกลับมาเป็นเชลยไว้ข้างตัว 
(เป็นเชลยวีไอพีมากๆ อยู่ดีกินดียิ่งกว่าแม่ทัพนายกองในค่ายอีก 55) 
แต่พอความจำฟื้นคืนมา นางเอกก็ออกอุบายขอพระเอกกลับไปแคว้นเดิม  
และนั่นก็เป็นการตัดสินใจที่ทำให้พระเอกต้องเสียใจภายหลัง
และตรอมตรมอยู่นานถึง 3 ปีเต็ม แม้จะมีสนมอยู่ในวังหลังมากมาย แต่พี่แกก็ไม่สนไม่แล
จนคนอื่นพากันคิดว่าเป็นโรคลับ  

ดังนั้นพอจับนางเอกกลับมาได้ คราวนี้พี่แกจึงไม่ยอมปล่อยให้คนคลาดสายตาไปไหนอีก  

ให้กินอยู่-หลับนอน อยู่ในตำหนักเดียวกันกับตัวเองที่เป็นฮ่องเต้นี่แหละ 
นางเอกเองก็ใช้ชีวิตอยู่ในวังอย่างสบายอุรา กินอิ่ม นอนหลับ กินเก่งกินดุ
เพราะลำบากอดหยากมานาน ภายนอกดูเหมือนโอนอ่อนคล้อยตาม แต่ข้างในกลับยังหวาดระแวงและไม่เชื่อใจพระเอกอยู่ดี...

         เรื่องนี้มีครบทุกรสสนุก ตลก เศร้า ซึ้งและมีความดราม่าซ่อนอยู่ 

แต่พอเล่าผ่านมุมมองความคิดของนางเอกมันก็เลยตลก จนบางทีก็เผลอมองข้าม 

แต่พออ่านไปเรื่อยๆ จะรู้ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มและเสียงหัวเราะนั้น มันเต็มไปด้วยความทุกข์ 

ความรู้สึกผิดที่มีต่อพ่อ ความผิดหวังเมื่อได้รู้ว่าใจที่ตนทุ่มเทไปเกือบสิบปีนั้น
สุดท้ายสิ่งที่เขามอบให้คือการหลอกลวง ส่งผลให้นางเอกกลายเป็นคนเก็บงำความทุกข์ ร่างกายไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ...มีชีวิตแต่เพียงเปลือกนอก  ส่วนด้านในคือพังทลายหมดแล้ว .. ไม่มีใครมองออก แต่พระเอกกลับมองเห็น และเข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่ง 

แม้จะมีตำแหน่งสูงเป็นถึงฮ่องเต้ผู้ครองแผ่นดิน และมีสาวงามมากมายให้เลือกอยู่ในวังหลัง 

แต่พี่แกกลับมีใจรักให้กับนางเอกที่หน้าตาธรรมดา (หนังสือไม่ได้บอกชัดแต่คิดว่าน่าจะหน้าตาธรรมดานะ) ส่วนนิสัยก็ห่างไกลกับคำว่ากุลสตรีลิบลับแต่เพียงผู้เดียว 

ไร้แผนการ ไร้สิ่งใดแอบแฝง คอยอยู่เคียงข้าง  รักและทะนุถนอมเป็นอย่างดี 

คอยจับมือนางให้ก้าวข้ามผ่านปมทุกอย่างในชีวิต 

รอคอยอยู่ข้างๆ เพียงแค่หวังให้นางยอมเปิดหัวใจและเชื่อใจตน ...

ที่พึ่งพาที่ยิ่งใหญ่ของข้ามิใช่การมีตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของฝ่ายหญิงคอยหนุนหลัง 

แต่เป็นการปกป้องข้าโดยไร้เงื่อนไขของหวงตี้ ....

.............................................................................................................

ปล.ส่วนพระรองก็ได้แต่เสียใจภายหลัง เกือบ 10 ปีที่เอาแต่หลบเลี่ยงไม่เคยมองนางเอกดีๆ หรือมองแบบใส่ใจจริงๆ สักครั้ง จึงทำให้ต้องสูญเสียสิ่งที่ล้ำค่าไปอย่างน่าเสียดาย