ชีวาไม่สูญเปล่า
ผู้แต่ง : อวี๋เฉิง
ผู้แปล : เทียนซ่างเตี้ยวเซี่งอิง
สำนักพิมพ์ Muzes Books
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
น้องเงือกที่อยากตอบแทนบุญคุณ กับแม่ทัพหนุ่มที่ขาพิการ ...นายเอกเป็นเงือก สมัยที่ยังเปลี่ยนร่างไม่ได้น้องเคยได้พระเอกช่วยชีวิตเอาไว้ เลยตั้งใจว่าหากวันใดที่กลายร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างสมบูรณ์แล้วก็จะขึ้นบกเพื่อไปตอบแทนบุญคุณพระเอก
พระเอกถูกคนลอบทำร้ายขณะรบจนทำให้ขา 2 ข้างพิการ ก่อนหน้านั้นแม่ก็เพิ่งเสีย พอแม่เสียพ่อก็ยกอนุขึ้นมาเป็นภรรยาเอก อนุก็อยากให้ลูกตัวเองได้สืบทอดตำแหน่งของสามีแทนบุตรชายคนโตหรือพระเอก(ซึ่งเป็นบุตรชายสายตรง) เลยวางแผนร้ายสารพัดเพื่อกำจัดพระเอกทิ้ง
นายเอกสวมรอยมาแต่งงานเป็นภรรยาพระเอกแทนบุตรสาวของหัวหน้าหมู่บ้านที่เป็นเจ้าสาวตัวจริง เจ้าสาวตัวจริงไม่ยอมแต่งเพราะได้ข่าวว่าพระเอกหน้าตาอัปลักษณ์ ซ้ำยังพิการ หัวหน้าหมู่บ้านรักลูกสาวมากก็เลยยอมหาคนมาแต่งแทนลูก ในวันแต่งงานนายเอกได้เข้าประตูข้าง(แบบอนุ) ไม่ใช่ประตูใหญ่(แบบภรรยาเอก) เพราะพระเอกไม่ได้อยากแต่งไม่ได้สนใจ แค่เข้าพิธีพอให้เสร็จๆ ไปงั้น หลังทำพิธีเสร็จก็แยกไปนอนในห้องหนังสือ ปล่อยให้นายเอกนอนในห้องหอคนเดียว
เช้าวันรุ่งขึ้นตอนไปยกน้ำชาคารวะผู้ใหญ่นายเอกก็ได้รับรู้ถึงความเป็นอริของแม่เลี้ยงกับน้องชายต่างมารดาของพระเอก ได้รู้ว่าแม่เลี้ยง(อนุที่ถูกยกขึ้นมา) กับน้องชายต่างมารดาต่างก็ไม่ชอบพระเอก คอยจ้องแต่จะวางแผนร้ายเพื่อกำจัดพระเอกให้พ้นทางอยู่ตลอด ที่เร่งให้พระเอกแต่งงานก็เพราะอยากให้ลูกตัวเองได้แต่งงานสักทีก็แค่นั้น (ตามธรรมเนียมต้องให้คนพี่แต่งก่อน)
นายเอกเป็นเงือกสามารถพูดคุยกับปลาได้ ว่างๆ น้องก็ชอบแอบลงไปแช่น้ำในสระจนได้เป็นเพื่อนกับปลาหลีที่อยู่ในจวนสองตัว ปลาหลีในสระก็จะคอยเล่าเรื่องในจวนเรื่องที่พระเอกเกือบถูกคนผลักตกสระให้นายเอกฟัง ...คือตั้งแต่พระเอกเดินไม่ได้ต้องนั่งรถเข็น พี่แกก็เปลี่ยนกลายเป็นคนเย็นชาไม่ชอบพูดและไม่ยิ้มอีกเลย แถมยังไม่ไว้ใจใครกลายเป็นคนขี้ระแวง เพราะตั้งแต่ขาพิการก็โดนคนลอบทำร้ายมาเยอะ พ่อแท้ๆ ก็ไม่ค่อยสนใจ ย่าที่เหมือนจะดีแต่สุดท้ายก็เลือกให้ค่ากับชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเป็นหลัก อย่างตอนที่พระเอกถูกน้องต่างแม่พุ่งมาจะแทงมีดใส่ แต่นางเอกอยู่ด้วยพอดีเลยเอาตัวเข้ามาบังจนได้รับบาดเจ็บแทน คนในบ้านโดยเฉพาะพ่อกับย่าอะ ทั้งๆ ที่รู้ว่าใครเป็นคนทำแต่ก็ทำเป็นเฉยปิดเรื่องไว้ เพราะไม่อยากให้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลเสียหาย ปล่อยคนผิด(ลูกอนุ) ให้ลอยหน้าลอยตาต่อ แล้วจะไม่ให้พระเอกกลายเป็นคนไม่ไว้ใจใครและเย็นชาได้ไง!
สาวใช้ข้างกายพระเอกก็ถูกแม่เลี้ยงซื้อตัว ลอบวางยากำหนัดในน้ำชาพระเอกเพื่อหวังจะได้เป็นอนุ แต่นายเอกมาเจอก่อนเลยได้ช่วยพระเอกปลดปล่อย ...จากนั้นพระเอกก็ไปค้นเจอผงขาวๆ ในเสื้อผ้านายเอก เมื่อผสมกับคำให้การของคนอื่น พระเอกเลยเข้าใจว่านายเอกเป็นคนลอบวางยา ก็เลยต่อว่านายเอกต่อหน้าบ่าวไพร่ ส่วนนายเอกก็ไม่กล้าบอกว่านั่นคือเกล็ดเงือกของตนเองที่เอามาบดทำเป็นยาเพื่อใช้รักษาขาพระเอก น้ำท่วมปากมากพูดความจริงไม่ได้ (เพราะราชวงศ์นี้เคยจับเงือกมาฆ่าเพื่อศึกษาเรื่องที่เงือกอายุยืนกับสกัดทำน้ำมันเงือก ถ้าให้ใครรู้ว่านายเอกเป็นเงือกคือน้องตายแน่ๆ)
แต่พอความจริงเฉลยพระเอกก็มาขอโทษนายเอกนะ พระนายเริ่มชอบกัน (นายเอกชอบพระเอกก่อน พยายามหาทางรักษาขาพระเอกโดยการดึงเกล็ดเงือกตัวเองมาบดเป็นยาแล้วแอบผสมในน้ำชาของพระเอก) แต่เพราะเรื่องขา (ที่พระเอกกำลังสืบหาว่าใครคือคนลอบทำร้ายพี่แก) กับเรื่องในบ้านของพระเอกที่ชักจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนพระเอกกลัวว่านายเอกจะได้รับอันตรายเหมือนครั้งที่โดนน้องต่างมารดาแทงในตอนนั้นอีก เลยคิดจะส่งนายเอกออกไปอยู่ที่อื่นก่อน แต่พระเอกไม่บอกเหตุผล ทำให้นายเอกเข้าใจผิดคิดว่าพระเอกอยากกลับไปหาคนรักเก่าที่เพิ่งหย่าร้าง พระเอกก็กลัวนายเอกไม่ยอมไปเลยเปิดโปงเรื่องที่นายเอกสวมรอยแต่งงานมาแทนคนอื่นให้ที่บ้านรู้ นายเอกเสียใจมากเลยไปต่อรองเพื่อขอเพิ่มเวลาอีก 3 วัน จากนั้นก็เร่งทำเสื้อผ้ากับเย็บปักสิ่งของต่างๆ เตรียมไว้ให้พระเอก เพราะรู้ว่าตนเองกำลังจะไม่อยู่แล้ว ...คือแบบไม่อยู่จริงๆ เพราะน้องกะจะใช้หยวนตันของตัวเองรักษาขาให้พระเอก ก่อนจะรักษาน้องก็ไปจ้างให้คนเขียนหนังสือหย่าเตรียมไว้พร้อม พอรักษาเสร็จก็กลายเป็นฟองอากาศหายไปทันที ToT ...
ป.ล. ไม่ต้องห่วงจบดีจ้า น้องยังไม่ขิตจ้า เพียงแต่ไม่สามารถกลายร่างเป็นเงือกแล้วกลับลงทะเลได้อีก แถมร่างกายก็อ่อนแอลงเพราะเสียแหล่งกำเนิดพลังชีวิตไป ส่วนพระเอกพอจัดการเคลียร์ทุกอย่างเสร็จพี่ก็ออกจากตระกูลไปอยู่ข้างนอกคนเดียว ไปตั้งตระกูลใหม่ จากนั้นก็ออกเดินทางตามหานายเอก...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น