วันพุธที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2567

หนึ่งปรารถนาหวนชะตารัก


หนึ่งปรารถนาหวนชะตารัก

ผู้แต่ง : อู๋อวี้

ผู้แปล : ตังตัง

สำนักพิมพ์ Princess


ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอกเป็นคนทำศพ ต้องดูแลร้านต่อจากปู่ที่จากไป นางเอกเคยคิดสั้นจะฆ่าตัวตายแต่ได้พระเอกพูดเกลี้ยกล่อมก็เลยเปลี่ยนใจยอมมีชีวิตอยู่ต่อ นางเอกแอบชอบพระเอกมาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ก็รู้ว่าตัวเองเอื้อมไม่ถึง พระเอกอยู่สูงเกินไป เลยขอแค่ได้แอบมองอยู่ไกลๆ และได้เห็นพระเอกมีความสุขก็พอใจแล้ว  

พระเอกเป็นลูกอนุที่ถูกหมางเมินไม่มีใครสนใจ แต่พี่แกมีเสียงสวรรค์ที่สามารถขับกล่อมหรือเกลี้ยกล่อมให้คนคล้อยตามได้ พระเอกจึงออกจากตระกูลมาเปิดร้านข้างนอก และได้ใช้เสียงของตัวเองช่วยชีวิตรัชทายาทเอาไว้ นับแต่นั้นชื่อเสียงของพระเอกจึงยิ่งดังเลื่องลือไปไกล ได้ทั้งตำแหน่งขุนนางและยังได้เป็นคนโปรดของรัชทายาทอีกด้วย คนในตระกูลเห็นพระเอกมีชื่อเสียงเป็นที่นับหน้าถือตาก็มาขอร้องให้กลับเข้าตระกูล และยกให้พระเอกเป็นผู้นำตระกูล

พระเอกมีคนรักที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้า แต่พี่แกดันมาถูกฟ้าผ่าตายในวันที่ขึ้นเขาไปเก็บดอกไม้ตามคำร้องขอของคนรักซะก่อน พอตาย คนที่บ้านก็ส่งศพไปที่ร้านของนางเอก พอนางเอกเห็นร่างคนในโลงก็ร้องไห้เสียใจ ก่อนจะพบความจริงอันน่าเหลือเชื่อว่าจริงๆ แล้วพระเอกยังไม่ตาย หนำซ้ำร่างกายยังตั้งครรภ์อีกด้วย...ชาลาล่าาา

เป็นแนวเทพ เซียน ปีศาจ ฝ่าด่านเคราะห์ ช่วงแรกๆ ขำ หลังๆ เริ่มเครียด พระเอกก็ท้องจริงตามเรื่องย่อไม่จ้อจี้จ้า ...ตอนที่รู้ว่าท้องพระเอกก็สติแตกอยู่แป๊บนึงก่อนจะค่อยๆ ทำใจยอมรับความจริงได้ จากนั้นก็ขอหลบซ่อนตัวอยู่ในบ้านนางเอกชั่วคราวจนกว่าจะคลอด ระหว่างนั้นพี่แกก็มีความหวังอยู่ตลอดว่าจะได้กลับไปใช้ชีวิตและแต่งงานกับญาติผู้น้องหรือคนรักอีกครั้ง  ส่วนนางเอกแม้จะชอบพระเอกมากแค่ไหนแต่ก็ไม่คิดฉวยโอกาส และไม่คิดบอกให้อีกฝ่ายรู้ด้วย มีแต่ความปรารถนาดีอยากให้พระเอกได้กลับไปอยู่กับคนรักโดยเร็ว เวลาคนรักพระเอกมีเรื่องเดือดร้อนนางเอกก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือทุกครั้ง แม้ว่าสุดท้ายตัวเองจะเป็นฝ่ายที่ต้องเจ็บตัวหรือถูกเขาผูกใจเจ็บก็ตาม ...

เพราะหลังจากที่พระเอกตาย อริคู่แค้นของพี่แกก็ส่งคนไปสู่ขอคนรักพระเอกมาเป็นภรรยาเพื่อเอาคืน (เพราะตอนพระเอกมีชีวิตอยู่สู้ไม่ได้ เลยมาเอาคืนตอนคนตายแล้ว) ตอนแรกคนรักพระเอกไม่อยากแต่งก็เลยถูกอีกฝ่ายตามตอแย พอนางยิ่งหนีหรือปฏิเสธอีกฝ่ายก็ยิ่งไล่ตามเหมือนแมวจับหนู นางก็เลยเรียกนางเอกมาช่วย เพราะเห็นว่าใบหน้านางเอกมีรอยแผลอัปลักษณ์ที่ทำให้ฝ่ายนั้นหวาดกลัวได้ ซึ่งนางเอกก็ตามไปช่วยทุกครั้งเพราะเห็นแก่พระเอก ...ทว่ามีทีหนึ่งพระเอกทนไม่ไหวขอตามไปช่วยด้วยเพราะห่วงคนรัก แต่พอคนรักได้เห็นสภาพพระเอกก็สติแตกรับไม่ได้ เอ่ยถ้อยคำทำร้ายจิตใจมากมาย และขอตัดความสัมพันธ์ทันที ต่อให้พระเอกสามารถกลับมาเป็นปกติได้ก็ไม่ขอยุ่งเกี่ยวอีก อย่ามาเจอกันอีกเพราะนางรับไม่ได้ ไม่ว่าพระเอกจะอธิบายยังไงนางก็ขอบายลูกเดียว 

ต่อมาคนที่ไล่ตามจีบนางก็หันมาชอบนางเอกแทน ส่วนพระเอกก็เริ่มมีใจให้นางเอกแล้วเช่นกัน พอไม่มีใครเอานางเลยสักคน นางก็เริ่มโกรธแค้นและโทษนางเอก พยายามหาทางแต่งกับอริคู่แค้นเก่าของพระเอกอีกครั้งให้ได้... วางแผนบีบน้ำตาให้รัชทายาทสงสารจนสุดท้ายก็ได้แต่งสมใจ แต่พอแต่งไปอีกฝ่ายกลับไม่แตะต้องไม่สนใจนาง วันๆ เอาแต่วิ่งไปหาคนอื่น แถมไม่นานหลังจากนั้นพระเอกก็กลับมาเป็นปกติและมีชื่อเสียงยิ่งกว่าเดิม ...ทุกอย่างผิดพลาดไปหมด คนใหม่ไม่สนใจ ส่วนคนรักเก่าก็มีรักใหม่ไม่เอานางแล้ว 

นางเลยอยากกลับไปหาพระเอกอีกครั้ง พยายามวางแผนชั่วมากมายสารพัดเพื่อให้ตัวเองได้กลับไป พร้อมกับกำจัดนางเอกให้พ้นทาง แบบไม่น่าเชื่อว่าสตรีธรรมดาที่ไม่มีภูมิหลังใหญ่โตอะไรเลยจะทำได้ถึงขนาดนี้ พอถูกจับได้ก็บีบน้ำตาทำตัวน่าสงสารไม่ยอมรับ กู่ไม่กลับแล้วจริงๆ ขนาดถูกไล่ไปเป็นนักพรตแล้วก็ยังไม่ยอมหยุด บีบจนนางเอกเข้าสู่ทางมารเกือบไม่ได้กลับมา พวกพระเอกก็ไม่จัดการนางให้เด็ดขาดไปตั้งแต่ต้น ไม่รอบคอบไม่จับตาดูนางให้ดีๆ หรือเห็นว่าเป็นสตรีอ่อนแอเลยคิดไม่ถึงว่านางจะทำได้ถึงขั้นนี้ จนเรื่องราวมันบานปลายใหญ่โต ทำเขาเดือดร้อนเกือบตายกันทั้งเมืองเพราะคนคนเดียว... เหอๆ


ป.ล. อ่านจบแล้วสงสารพี่ต้นไผ่เลย เฝ้ารอคนกลับมาตั้งนาน สุดท้ายมาเฉลยที่หลังว่าตัวเองมาที่สองเฉย นั่นต่างหากคู่แท้เขา ...เหอๆ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น