หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 4-5

 

หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม เล่ม 4-5 (10 เล่มจบ)
ผู้แต่ง : ตงเทียนเตอะหลิ่วเยี่ย
ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส 

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

เล่ม 4 เปิดด้วยการเฉลยว่าใครคือคนร้ายที่วางยาพิษพี่ชายนางเอก และช่วยให้พระเอกหาข้ออ้างพาพี่เมียออกมาอยู่ที่จวนตัวเองได้ นางเอกจึงไม่ต้องเข้าทางญาติผู้น้องอีกแต่สามารถไปทางพระเอกได้เลย สะดวกกว่าเยอะ เพราะพระเอกรับปากหมอเทวดาเอาไว้ว่าจะช่วยดูแลนางเอกในระหว่างที่ไม่อยู่ เพื่อตอบแทนที่ท่านหมอจะช่วยรักษาใบหน้าพี่เมียให้ ทั้งสองคนต้องมาพัวพันและมีเรื่องให้ช่วยเหลือกันไปมาอยู่บ่อยๆ ยิ่งไม่อยากใกล้ชิดก็ต้องใกล้ เพราะต่อมาพิษไอเย็นที่พระเอกได้รับตอนอยู่แดนเหนือก็กำเริบเข้าสู่หัวใจ เป็นเหตุให้นางเอกต้องมาช่วยรักษา...

นางเอกรู้วิชาแพทย์เพราะเป็นลูกศิษย์ของหมอเทวดาหลี่(เพื่อนปู่) สาเหตุที่พิษกำเริบก่อนกำหนดก็มาจากของขวัญที่พระเอกได้รับจากแม่ในวันงานเลี้ยงเข้าบ้านใหม่ พอเห็นของถึงกับกระอักเลือดหมดสติ เพื่อนสนิทเลยปรี่ไปเอาเรื่องพี่ชายคนโตของพระเอก (คือเพื่อนสนิทรู้กันหมดว่าแม่พระเอกเป็นยังไง) พี่คนโตโดนซ้อมจนอยู่ต่อไม่ได้ พอแม่เห็นสภาพลูกก็โวยวายจะไปเอาเรื่องกับพระเอก ส่วนพ่อก็เป็นห่วงพระเอกมาก คือทั้งบ้านมีพ่อคนเดียวที่รักและห่วงใยพระเอก ส่วนพี่คนโตก็ระแวงกลัวแต่จะมาแย่งตำแหน่งผู้สืบทอด อิน้องคนเล็กก็ไม่ชอบเพราะโดนแม่ปั่น
พอพ่อรู้สาเหตุที่ทำให้พระเอกอาการทรุดหนักกะทันหันก็ตบเมียไปหนึ่งดอก (สะใจ ปกติเกลียดความรุนแรง แต่แม่พระเอกนี่ขอสักทีเถอะ) แม่ก็ให้อะไรไม่ให้ ดันให้จดหมายที่พระเอกเขียนส่งกลับมาให้เมียตอนไปรบ คือพระเอกอะเขียนจดหมายกลับมาหานางเอกตลอดสองปี แต่แม่ไม่เคยเอาให้นางเอกเลย แอบเก็บไว้ รวมถึงจดหมายที่นางเอกเคยเขียนให้พระเอกด้วย พระเอกเลยนึกว่าเมียโกรธถึงไม่เคยเขียนจดหมายตอบกลับ พอเปิดมาเห็นของเลยเสียใจมากจนกระอักเลือด 

นางเอกเลยต้องมาฝังเข็มรักษาพิษไอเย็นให้พระเอกทุกวันและได้มีข้ออ้างไปพบพี่ แต่พี่ก็ระแวงสงสัยนางเอกอีกว่ามีจุดประสงค์ไม่ดีหรือได้รับคำสั่งจากใครมารึเปล่า บวกกับเรื่องที่นางเอกจัดการเรื่องคนวางยาพิษด้วยเลยยิ่งไม่ค่อยพอใจ จากตอนแรกที่รู้สึกดีก็กลายเป็นวางตัวห่างเหินเย็นชา นางเอกสัมผัสได้ก็น้อยใจน้ำตาร่วงทันที อยากให้พี่รู้ว่าตนคือเฉียวเจาใจจะขาดแต่ก็กลัวพี่จะไม่เชื่อ ...

แล้ววันหนึ่งพี่ชายก็ถูกฮ่องเต้เรียกตัวเข้าวังด้วยเรื่องผลการสืบสวนคดีที่จวนตระกูลเฉียวถูกไฟไหม้ พี่จึงใช้โอกาสนี้ถวายหลักฐานบางอย่าง แต่กลับโดนข้อหาใส่ความขุนนางผู้จงรักภักดีและถูกจับขังคุกซะอย่างนั้น เพื่อช่วยพี่ นางเอกเลยต้องไปข้องเกี่ยวกับกององครักษ์จินหลิน เพราะผู้บัญชาการองครักษ์จินหลินเป็นคนสนิทฮ่องเต้ เลยโชคดี? ได้รับโอสถทิพย์หรือยาอายุวัฒนะมากิน แล้วอียาเนี่ยจริงๆ มีพิษเด้อ แต่ไม่กินก็ไม่ได้เดี๋ยวฮ่องเต้ไม่พอใจ เวลากินก็ต้องกินต่อหน้าแล้วบรรยายความรู้สึกให้ฮ่องเต้ฟังอีก แบบกินก็ตายไม่กินก็ตายอะ นางเอกเลยบอกว่าจะทำยาถอนพิษให้แลกกับการให้ช่วยพี่ออกจากคุก กลายเป็นว่าผู้บัญชาการองครักษ์จินหลินก็ต้องมาคอยดูแลปกป้องความปลอดภัยของนางเอกไปด้วยอีกคน เพราะนางเป็นคนเดียวที่ทำยาแก้พิษได้ จะปล่อยให้เป็นไรไม่ได้เด็ดขาด เพราะต่อให้ได้สูตรยามาปรุงเองแต่เดี๋ยวอียานี้ก็มีการปรับสูตรใหม่อีกเรื่อยๆ ยาแก้ตัวเดิมก็จะใช้ไม่ได้ จึงต้องปกป้องนางเอกไว้ เพราะเดี๋ยวไม่มีคนปรับสูตรยาแก้พิษตัวใหม่ให้

ต่อมาก็มีเหตุการณ์ดินถล่มขณะที่นางเอกกำลังเดินทางกลับจากอาราม แต่องครักษ์ที่พระเอกให้คอยติดตามเก่งเลยพาหนีทัน แต่กลุ่มขบวนขององค์หญิงเก้าหลบไม่พ้น พอพระเอกรู้ข่าวก็ขนลูกน้องมาช่วยกันขุดเอาดินออก ใจคอไม่ดี กลัวนางเอกจะเป็นอะไร (ยังไม่รู้ว่านางเอกปลอดภัย) ระหว่างที่ขุดๆ ก็ได้ช่วยองค์หญิงเก้าออกมา องค์หญิงจึงเกิดประทับใจในตัวพระเอก เกิดรักแรกพบ แต่ยังไม่ได้บอกใคร พระเอกก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองได้เผลอสร้างหนี้ดอกท้อเอาไว้แล้วเด้อออ ..นี่กะจะให้นางเอกกลายเป็นศัตรูของผู้หญิงทั้งเมืองหลวงไปเลยชิมิ 55

พระเอกก็ขึ้นเขาไปตามหานางเอกจนพิษกำเริบและหมดสติ นางเอกเลยต้องฝ่าฝนไปหาสมุนไพรมาช่วยบรรเทา ต้องป้อนยา ถอดเสื้อผ้า เพื่อใช้ร่างกายเพิ่มความอบอุ่นให้คุณพี่เขา.. แต่พอตื่นมาก็นิ่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนพระเอกก็จำไรไม่ได้ ต่อมาอารามที่นางเอกไปพักก็เกิดเรื่องมีคนถูกฆ่าตาย อดีตองค์หญิงใหญ่ที่ออกบวชก็หายตัวไป พระ-นางตกเป็นผู้ต้องสงสัย เรื่องราวเริ่มชักจะบานปลายโยงใยไปถึงเหตุการณ์ก่อกบฏเมื่อ 20 ปีก่อน...
หลังจบเรื่องนี้นางเอกกลับไปใช้ชีวิตชิวๆ ได้ไม่นานก็ถูกไทเฮาเรียกตัวเข้าวัง เพราะเรื่องยาลบรอยแผลที่ลูกสาวผู้บัญชาการองครักษ์จินหลินมาข่มขู่ขอไปรักษาใครก็ไม่รู้ ถามก็ไม่บอก นางเอกเคยเตือนแล้วว่าต้องได้เห็นหน้า เห็นอาการ และเห็นบาดแผลก่อนนะ ถึงจะรู้ว่าควรใช้ยาแบบไหน เดี๋ยวรักษาไม่ถูกโรคจะซวย แต่อีกฝ่ายไม่ฟัง ดึงดันจะเอาไป นางเอกเลยปล่อยเลยตามเลย...

พอไทเฮาเห็นว่านางเอกไม่มีหมอเทวดาคอยคุ้มหัวแล้วก็ใส่เต็มที่ ลูกสาวผู้บัญชาการได้ทีก็เอาคืนใส่ไฟหาว่านางเอกกลั่นแกล้งหลอกเอายาไม่ดีมาให้  คือตอนแรกนางไปขอให้พ่อช่วย แต่พ่อบอกว่าให้ลองไปหานางเอกดูสิ เพราะหมอเทวดาไม่อยู่แล้ว พ่อก็อยากให้ลูกผูกมิตรเป็นเพื่อนกับนางเอก แต่ลูกก็โวยวายไม่ยอม ตอนไปขอยาก็ไม่พูดดีๆ แต่ไปข่มขู่เขา แถมไม่บอกอาการให้ชัด พอมีอะไรปุ๊บก็โทษนางเอก ..นางเอกเลยขอดูอาการคนเจ็บ พอเห็นก็บอกได้เลยว่าเป็นอะไร สามารถรักษาได้ แต่ยาที่เอ็งเอาไปก่อนหน้าน่ะรักษาไม่ได้นะ(คนละโรคโว้ยยย) เพียงแต่นางรักษาได้แต่โรคนะ ส่วนรอยแผลรักษาไม่ได้เพราะไม่มีตัวยา ถ้าอยากหายก็ต้องให้นางเดินทางลงใต้ไปหาตัวยาเอง ...

ยิงทีเดียวได้นกสามตัว เพราะนางเอกกำลังจะหาเหตุผลเดินทางลงใต้พอดี เพื่อไปสืบเรื่องไฟไหม้ ไปตามหาหมอเทวดา และไปหาตัวยามารักษาบาดแผลที่หน้าให้พี่ชาย..เข้าทางพอดี จะได้มีข้ออ้างไปแล้ว พอพระเอกรู้ว่านางเอกจะไปก็คิดจะส่งคนไปติดตามคอยคุ้มกันแต่ตัวเองไม่ไปด้วย พี่ชายนางเอกเลยมาถามย้ำแล้วสนับสนุนให้ไป พระเอกเลยตกลง (เพราะในใจก็อยากไปอยู่แล้ว) ก่อนไปพี่ก็ให้ของบางอย่างกับพระเอก บอกว่าถ้าสับสนเรื่องนางเอกมากๆ เมื่อไรให้เปิดดู ...ส่วนผู้บัญชาการองครักษ์จินหลินก็ให้คนมาส่งป้ายคำสั่งให้นางเอก (ป้ายที่ใช้ออกคำสั่งควบคุมองครักษ์จินหลินได้) คือแตกตื่นกันไปหมด กลัวว่าเดี๋ยวนางเอกจะเป็นอะไรระหว่างเดินทาง เพื่อนพระเอกที่ชอบนางเอกก็ติดตามมาด้วยในฐานะองครักษ์ แม้นางเอกจะปฏิเสธไปแล้วแต่พี่ก็ยังสู้ไม่ถอย พยายามเลิกนิสัยมุทะลุบุ่มบ่าม เปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ตอนที่เห็นพระนางดูใกล้ชิดกันและนางเอกปฏิบัติกับพระเอกแตกต่างจากคนอื่น พี่ก็ไปถามพระเอกตรงๆ เลยนะว่าคิดอะไรกับนางเอกรึเปล่า คือถ้าคิดก็จะได้เตรียมตัวสู้ ไม่ได้ห้ามถ้าพระเอกจะชอบเหมือนกัน แต่พระเอกดันบอกว่าไม่ได้คิด! ..เหอะๆ แถมยังคิดว่าถ้าเพื่อนเราได้แต่งกับนางเอกก็คงดีนะ เพราะถ้าเพื่อนได้แต่งจะต้องดีกับนางเอกมากแน่ๆ ตัวเองจะได้วางใจ เพราะยังไงก็แต่งเองไม่ได้อยู่แล้ว...

แต่พอพระเอกได้รู้ความจริงว่านางเอกคือเฉียวเจาภรรยาตัวเองเท่านั้นแหละ โฮะๆๆ ... พี่ก็บุกเข้าไปจูบเขาถึงในห้องทันทีเลยจ้า ดีใจมากจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ จากนั้นก็หน้าหนาตามติดตามตื๊อเขาไม่ปล่อย นางเอกก็บอกแล้วว่าไม่คิดออกเรือน ไม่คิดแต่งงานกับพระเอกหรือใครทั้งนั้น ไม่ใช่เมียตัวเองแล้วเด้ออย่ามามือไวรุ่มร่ามหรือพูดจาแบบนี้อีก ขอให้หยุด แต่พระเอกทำม่ายล่ายยย (ไม่ทำ) พอรู้ว่าเมียยังอยู่ก็ดีใจเจียนคลั่ง โลกเป็นสีชมพูประหนึ่งหนุ่มน้อยที่เพิ่งเคยมีความรัก ให้ตายก็ไม่มีวันปล่อยมือ ยิ่งห้ามยิ่งทำ รุกหนักมาก เผลอเมื่อไรเดี๋ยวกอดเดี๋ยวจูบ แล้วก็ได้ซัดกับเพื่อนไปยกนึง เพราะพระเอกเคยบอกว่าไม่คิดอะไรแล้วไฉนตอนนี้มาทำแบบนี้ แต่พระเอกก็บอกไม่ได้อีกว่าตอนนั้นไม่รู้ว่านั่นเมียตัวเองนิ่ เลยยกให้ไม่ได้จริงๆ สุดท้ายเพื่อนเลยยอมถอยเพราะแน่ใจแล้วว่านางเอกไม่ได้คิดอะไรกับตนจริงๆ ...ลูกผู้ชายมากพี่ฉือ (นึกว่าจะแตกหักเข้าหน้ากันไม่ติดซะแล้ว) เพื่อนแท้จริงๆ ถอยคือถอยไม่เซ้าซี้อีกเลย แล้วก็กลับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิม

พอพระเอกรู้ตัวตนนางเอกทำอะไรก็ราบรื่นสะดวกมากขึ้น ไม่ต้องหาเรื่องมาปิดบังอีก พระเอกก็เหมือนสุนัขตัวโตๆ ที่แกว่งหางคอยเดินตามติดเจ้าของ ปากว่ามือถึง หยอดได้ตลอดเวลา จากคุณหนูหลีกลายเป็นเจาเจา เจาเจาของข้า เจาเจาอย่างงู้น เจาเจาอย่างงี้ ส่วนอีเว้นท์เรื่องวุ่นวายต่างๆ ก็ยังประดังเข้ามาเหมือนเดิมไม่จบไม่สิ้น ตอนอยู่เมืองหลวงว่าสนุกแล้ว ตอนออกมายิ่งมันส์ นางเอกไปตามหานักชันสูตรมือหนึ่งเพื่อมาชันสูตรพลิกศพคนในตระกูล พระเอกก็ใช้ข้ออ้างว่าจะไปเคารพศพพ่อตาเพื่อติดตามมาด้วย
ยิ่งสืบก็ยิ่งอันตราย พันพันกับผู้คนมากมายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ใครกันที่กล้าถึงขนาดสังหารครอบครัวของปราชญ์ผู้เลื่องชื่อได้ ปริศนาอันตรายรอบด้านชวนให้ติดตามอยากรู้จริงๆ ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดนี้คือใคร ...