ข้านี่แหละปลาน้อยของท่านเทพ (เล่มเดียวจบ)
ผู้แต่ง : 鱼香四溢 (หมั่วฉาฉวี่ฉี)
ผู้แปล : สี่เมษา
ปก : Kanapy
สำนักพิมพ์ อรุณ
นางเอก อาเหลียน เป็นปลาฮวาเหลียนที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบต้งเจ๋อ นิสัยเรียบร้อย
ใสซื่่อ
ว่าง่าย
แต่หากตัดสินใจหรือยึดมั่นในสิ่งใดแล้วก็จะสู้จนถึงที่สุด
เมื่อ 200 ปีก่อนนางเอกเคยถูกชาวประมงจับไปและได้พระเอกหรือ หรงหลินซ่างเสิน
เทพสงครามแห่งแดนสวรรค์ที่มีอายุมาหลายหมื่นปีช่วยเอาไว้
นับแต่นั้นนางเอกจึงตั้งใจว่าจะต้องสอบเข้าไปเรียนที่จิ่วเซียวเก๋อ(ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สำหรับฝึกเซียน)ให้ได้
เพื่อตอบแทนบุญคุณพระเอกที่ช่วยชีวิต..
นางเอกเป็นเด็กกำพร้าที่ชาติกำเนิดต่ำต้อย ไม่มีคนหนุนหลัง
เป็นเพียงปลาหัวโตที่รูปร่างหน้าตางดงาม ยามที่เข้าไปเรียนจึงไม่พ้นถูกคนกระแนะกระแหนดูถูกเหยียดหยาม
เพราะถึงจะเป็นโรงเรียนสำหรับฝึกภูตเซียน
แต่เห็นแบบนี้ก็มีการแบ่งชั้นวรรณะเหมือนกันนะ
นอกจากจะดูจากชาติกำเนิดว่าเป็นลูกหลานใคร ก็ยังดูว่ามาจากที่ไหน
ใครมาจากแดนสวรรค์ก็ไฮโซมีอภิสิทธิ์มากกว่าหน่อย หรือถ้าเป็นสัตว์น้ำก็ต้องดูว่ามาจากทะเลหรือเปล่า
หากมาจากทะเลภาษีก็จะดีกว่าพวกที่มาจากทะเลสาบหรือบ่อบึง อย่างนางเอกเนี่ยถือว่าเป็นพวกบ้านนอกปลายแถวอยู่ระดับล่างสุด
เพราะมาจากทะเลสาบเล็กๆ ที่ทุรกันดาร
บวกกับพลังตบะอ่อนด้อยจึงยิ่งไม่มีใครเห็นหัว...
แล้วนางเอกก็ได้พบพระเอกสมใจ แต่น่าเสียดายที่เขากลับจำนางไม่ได้เลยสักนิด
ทว่าเรื่องแค่นี้ไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว
จะจำได้หรือไม่ นางเอกก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณ นางจะต้องถูกเขากินให้จงได้...อิอิ
เพราะฉะนั้นเวลาเจอพระเอก
นางเอกก็จะลิงโลดมีความสุขเป็นพิเศษ เหมือนเวลาได้เห็นคนที่เราแอบปลื้มแอบใฝ่ฝันมานาน เขาทำอะไรก็รู้สึกว่าดูดีไปหมด เลิศที่สุดในปฐพี ไม่มีข้อเสียเลย
หน้าตา นิสัย พลังตบะ ฝีมือเก่งกาจเลิศทุกอย่าง
สมกับที่เป็นเทพสงครามของสวรรค์จริงๆ
พระเอกก็คิดว่านางเอกคงเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มาตามจีบหรือชอบตัวเองนั่นแหละ
เจอมาเยอะ รู้ว่าต้องรับมือยังไง
พี่จึงทำตัวเย็นชาห่างเหินเว้นระยะห่างอย่างที่เคยทำ แต่นางเอกก็ยังกระตือรือร้นวิ่งเข้าหาควงแขนส่งยิ้มให้
พระเอกจะเย็นชาตีหน้าขรึมเท่าไรก็ใช้ไม่ได้ผล ...แถมไปๆ มาๆ
ตัวเองยังเป็นฝ่ายตกหลุมรักเขาก่อนอีกต่างหาก...
แต่พระเอกไม่รู้ตัวนะ คลั่งรักแล้วแต่ยังไม่รู้ตัว
ปากบอกไม่อยากยุ่งแต่เขาขอให้สอนวิชาก็สอน เห็นนางเอกไปทำงานในร้านอาหารแล้วนุ่งน้อยห่มน้อยก็โกรธ
บอกให้เลิกทำ
ตอนไปงานเลี้ยงเห็นเซียนหญิงคนหนึ่งแต่งตัวสวย พี่ก็มองซะจนเขาเข้าใจผิดคิดว่ามีใจให้ ที่ไหนได้!!
แค่อยากรู้ว่าเสื้อผ้าชุดนี้ซื้อที่ไหน จะได้ไปซื้อให้นางเอกใส่บ้างเท่านั้นเอง 55 ...
นี่ยังไม่นับเรื่องความหึงหวงอันมากมายของพี่แกอีกนะ
เพราะนางเอกก็เสน่ห์แรงไม่เบา
แต่พระเอกก็มาขวางไว้ได้ทันตลอด
ใครกล้ายุ่งกับปลาข้าก็ลองดู! ...เป็นถึงขนาดนี้แต่ก็ยังไม่ยอมรับว่าชอบเขา นางเอกทำอะไรก็คิดว่าเขากำลังจีบ
กำลังสารภาพรัก กำลังลองใจอยากให้ตัวเองหึง เขามีแผนการ คิดเองเออเอง มโนไปไกลมากกกแม่...
เป็นแนวเทพเซียนเบาๆ เล่มเดียวจบ อ่านง่ายอ่านเพลิน สนุก
บางตอนดูเหมือนไม่มีอะไรแต่เราอ่านแล้วรู้สึกซึ้งอะ
บางทีก็แอบจุก อย่างเช่นเหตุผลลึกๆ ที่นางเอกอยากให้พระเอกกินตัวเอง
หรือตอนที่พระเอกนั่งมองดวงดาวบนท้องฟ้าแต่นางเอกกลับเอาแต่ก้มหน้าเก็บก้อนหิน T^T ....นางเอกน่ารักใสซื่อมากกก ไม่เคยโกรธใคร นิสัยดี บื้อแต่ไม่โง่ ใจเย็นฝุดดๆ
กลับเป็นพระเอกซะอีกที่ใจร้อนและนิสัยเหมือนเด็กน้อยมากกว่า (ทั้งๆ ที่อายุก็ปาไป 30,000 ปีแล้วนะ)...ตอนแรกนึกว่าฝ่ายที่หลงรักแบบหัวปักหัวปำคงเป็นนางเอก
แต่อ่านไปถึงค่อยๆ เข้าใจว่านางก็แค่อยากตอบแทนบุญคุณเฉยๆ
ชื่นชอบแบบรักเคารพเทิดทูนเลื่อมใส แต่ไม่คิดอาจเอื้อม ยังไม่ได้รักแบบชาย-หญิง
...ที่อยากให้พระเอกกินก็คือให้กินเป็นอาหารจริงๆ
แต่พระเอก(และเราด้วย)นี่คิดไปไกลแล้วจ้า หลายๆ
ฉากนี่อ่านแล้วคิดในแง่ดีไม่ได้เลยจริงๆ 55...
แอบมีดราม่าอยู่นิดหน่อย เนื่องจากพระเอกเราเป็นเทพชั้นสูงที่มีร่างจริงเป็นหงส์ไฟ
พี่แกก็จะมีนิสัยหยิ่งทะนง ปากแข็ง
และรักศักดิ์ศรีมากกก บางทีก็เลยพูดไม่ค่อยคิด พูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับใจออกมา
นางเอกก็เป็นปลาน้อยใสซื่อที่อยู่มาแค่ 300 ปีเอง
บวกกับนี่คือคนที่ตนเลื่อมใสมาตลอด เพราะฉะนั้นขอแค่เป็นสิ่งที่พระเอกพูด
น้องก็เชื่อหมด ไม่เคยขัด ไม่เคยปฏิเสธ ไม่มีคำว่า "ไม่"
นานวันเข้ามันเลยสร้างปมเล็กๆ ในใจขึ้นมา...
อย่างเรื่องลูก
นางเอกถามพระเอกประมาณว่าอยากมีลูกไหม
พระเอกก็ดันปากไม่ตรงกับใจไปพูดอีกว่า..ใครจะอยากมีลูกกับปลาหัวโตอย่างเจ้าให้เสื่อมเสียเกียรติกัน..นางเอกก็
"อ้ออ"
ทีนี้พอท้องน้องก็ไปเลยสิ
เข้าใจว่าพระเอกรังเกียจไม่อยากมีลูกกับตน พอพระเอกกลับมาไม่เห็นคนก็โมโห ต้องรีบข้ามน้ำข้ามทะเลไปตามหา
...สรุปแล้วคนที่หลงรักหัวปักหัวปำก็คือพระเอกนั่นแหละ
ส่วนนางเอกกว่าจะรู้ใจตัวเองและเข้าใจคำว่ารักอย่างแท้จริงก็ปาไปท้ายๆ เลย...
ป.ล.มีประเด็นเรื่องลูกเพราะลูกฟักออกมาแล้วดันไม่เหมือนพระ-นาง
พ่อเป็นหงส์ไฟแม่เป็นปลา แต่ทำไมลูกเกิดมาเป็นมังกร(วะ) 55 หลงไปหยิบไข่มังกรข้างบ้านมาเปล่า..
เดี๋ยวสุดท้ายจะมีเฉลยว่าทำไม
แต่สรุปคือพระ-นางเขามีวาสนากันมาตั้งนานแล้ว
คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน..อิอิ
- บ้านนี้มีลูกเยอะมากกก พระเอกขยันจริงๆ
เพราะเคยฝันเห็นนางเอกมีลูกกับคนอื่น 7-8 คน พี่จึงเกิดปม ไม่ได้!
ปลาตัวนี้ต้องมีลูกกับข้าคนเดียวเท่านั้น แต่ลูกที่คลอดออกมาดันเป็นมังกรน้อยหมด
พอได้หงส์ไฟน้อยมาพระเอกนี่น้ำตาไหลพรากๆๆ ในที่สุดก็มีคนที่เหมือนพ่อแล้ว
ดีใจสุดๆ 55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น