ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 4 เล่มจบ

 

ฮวาปู๋ชี่ นางนี้ที่ฝากรัก 4 เล่มจบ
ผู้แต่ง : จวงจวง
ผู้แปล : เสี่ยวหวา
สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอกเป็นหญิงสาวยุคปัจจุบันที่ทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ
ชาติก่อนตอนอยู่ยุคปัจจุบันก็ถูกลักพาตัวตั้งแต่ 5 ขวบ ต้องกลายเป็นเด็กเร่ร่อน ต้องขายดอกไม้ อาศัยการลักเล็กขโมยน้อยและต้มตุ๋นเพื่อเลี้ยงชีพ พอตายก็ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของทารกหญิง ฮวาปู๋ชี่ ที่ได้ขอทานเลี้ยงดู พอท่านอาขอทานตายก็อาศัยน้ำนมแม่หมาเพื่อต่อชีวิต ต่อมามีคนสงสารก็เลยได้เป็นคนดูแลสวนผักอยู่ในหมู่ตึกโอสถสกุลหลิน และอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆ กับแม่หมา...เป็นนางเอกที่ชีวิตอนาถมากทั้งชาติก่อนและชาตินี้
ทะลุมาก็ไม่ได้เป็นคุณหนูลูกผู้ดีหรือมีชีวิตที่สุขสบายอะไรเลย แถมยังไม่มีพระเอกหล่อๆ โปรไฟล์ดีๆ โผล่มาช่วยหรือเป็นแบ็คด้วย55

เหตุมันเกิดหลังจากที่บุรุษคนแรกโผล่มาได้ไม่นาน หลังจากนั้นเรื่องที่อ๋องเจ็ดน้องชายของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน กำลังตามหาลูกของอดีตหญิงสาวคนรักก็แพร่กระจายไปทั่วจนมาถึงเมืองที่นางเอกอยู่ ต้องบอกก่อนนะว่านางเอกเรื่องนี้มีหน้าตาธรรมดา ความสามารถพิเศษก็ไม่มี วรยุทธ์อะไรก็ไม่เป็น แต่นางมีทักษะขโมย เปลี่ยนสีหน้าเก่ง ปรับตัวไว และมีดวงตาที่สุกสกาวแวววาวเปล่งประกายสวยมากกกก จนทำให้คนที่มองหลงลืมหน้าตาแต่กลับจดจำดวงตาได้ไม่ลืม (อยากรู้เหมือนกันว่าสวยขนาดไหน เพราะเห็นในหนังสือบรรยายไว้เยอะ มีแต่คนชม)

หมู่ตึกโอสถสกุลหลินที่นางเอกไปอาศัยอยู่ได้รูปภาพนั้นมา เมื่อเห็นว่านางเอกมีท่าทางบางอย่างกับดวงตาเหมือนคนในภาพ จึงรับเป็นลูกบุญธรรมและหันมาทำดีด้วยทันที
หวังใช้นางเป็นสะพานเชื่อมไปพึ่งพาอำนาจบารมีของอ๋องเจ็ด เพื่อผลประโยชน์ของตระกูล
แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูก ม่อรั่วเฟย คุณชายผู้สืบทอดตระกูลม่อ 1 ใน 4 ตระกูลวาณิชใหญ่ของแคว้นรู้เข้า จึงมาเจรจาขอพาตัวนางไปส่งให้อ๋องเจ็ดแทน พูดง่ายๆ คือมาด้วยเรื่องผลประโยชน์ทั้งนั้น แต่นางเอกก็ไม่ซี จะเป็นลูกบุญธรรมตระกูลหลินหรือคุณหนูตระกูลม่อก็ดี สำหรับนางมันก็คืออาชีพๆ หนึ่ง นอกจากจะได้เงิน ก็ยังได้กินอิ่มนอนหลับ มีที่พัก มีเสื้อผ้าอุ่นๆ ให้ใส่ ดีจะตาย...ซึ่งอันที่จริงจะว่าไป นางก็เก่งในแบบของตัวเองแหละนะ ไม่ต้องมีวรยุทธ์ก็เอาตัวรอดได้ ไหวพริบดี อ่านสีหน้าคนออก รู้ว่าถูกหลอกก็เนียนไหลตามน้ำแล้วค่อยซ้อนแผนคืน ไม่ตีโพยตีพาย ปรับตัวเก่งจนต้องสงสาร แบบมันต้องเคยลำบากมามากขนาดไหน ถึงได้กินง่ายอยู่ง่ายขนาดนั้น...

แต่ระหว่างที่ไปเมืองหลวงขบวนรถม้าก็ถูกโจมตี และทำให้นางเอกได้เจอกับบุรุษลึกลับที่คิดจะสังหารตนและช่วยชีวิตตนในเวลาเดียวกัน อีกฝ่ายมักโผล่มาในตอนที่นางกำลังตกอยู่ในอันตราย โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่งพา...ทำให้นางเกิดความรู้สึกดีๆ แต่กลับถูกเขาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ซึ่งตัวนางเอกเนี่ยแม้ภายนอกจะสดใสร่าเริง ช่างคุย ดูสบายๆ เหมือนไม่มีอะไร  

แต่ความจริงกลับเป็นคนอ้างว้างโดดเดี่ยว อยากมีที่พึ่งพิง และอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนทั่วๆ ไป แม้จะบอกเสมอว่าต้องพึ่งตัวเอง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ลึกๆ ก็อยากให้มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยอย่างนางเอกในนิยายเหมือนกันนะ...ซึ่งพระเอกก็คือคนๆ นั้น
ดังนั้นไม่ใช่ว่าพระรองคนอื่นๆ ไม่ดีนะ..ก็ดี เพียงแต่มาไม่ถูกจังหวะและผิดเวลาเท่านั้นเอง
บางคนตอนแรกอาจไม่ดี แม้ภายหลังจะดีแต่ใจนางเอกก็มีคนอื่นไปแล้วงายย....

พอเข้าเมืองหลวงนางเอกก็กลายเป็นบุตรบุญธรรมตระกูลม่อ
เพราะอ๋องเจ็ดไม่อาจพานางเข้าตระกูลได้ เนื่องจากลูกชายคนโตกับบรรดาชายารองและอนุในจวนทั้งหลายไม่ชอบ แต่พอมาอยู่ตระกูลม่อ นายหญิงม่อก็ไม่ชอบนางอีก
เพราะนายท่านม่อเคยไปหลงรักแม่นางเอก จึงทำให้นายหญิงม่อโกรธแค้น
ต่อหน้าทำดีด้วยแต่ลับหลังกลับเกลียดแทบอยากจะฆ่า อีรุงตุงนังมากกกก วุ่นวายสุดๆ
ไอ้เรื่องชาติกำเนิดนางเอกเนี่ย เกือบทำให้พระ-นางเข้าใจผิดจนต้องปฏิเสธความรู้สึกตัวเองและตัดใจจากกันไปแล้วนะ ถ้านางเอกไม่ถูกวางยาจนต้องแสร้งตาย ก็คงไม่รู้สักทีว่าเป็นลูกใคร  ความจริงก็น่าเห็นใจนะเพราะเป็นเรื่องของคนรุ่นก่อนแท้ๆ แต่คนรุ่นหลังดันกลับต้องมารับเคราะห์แทน ...เหอๆ ๆ

หลังจากกลับเข้าตระกูลตัวเอง นางเอกก็ได้รู้ความจริงเรื่องท่านอาขอทาน และสัญญาหมั้นหมายของผู้เป็นมารดา ที่ทำให้เกิดเรื่องราวตามมาอีกมากมาย แล้วก็โยงใยสร้างความทุกข์ทรมานให้ใครต่อใครอีกหลายคนเป็นทอดๆ...

ตอนแรกที่อ่านก็แอบเคืองแม่นางเอกนะ เคืองตระกูลนางเอกที่ไม่ทำตามสัญญา
จนทำให้เรื่องมันวุ่นวายแล้วก็ทำให้คนมากมายต้องเดือดร้อน และทุกข์ทรมานตามๆ กันไปหมด ตั้งแต่ตระกูลที่โดนฆ่าล้างตระกูล มาถึงชายาเอกของอ๋องเจ็ดที่ตรอมใจตาย
นายท่านม่อที่ผิดสัญญาญากับภรรยาเพราะไปหลงรักแม่นางเอกจนตรอมใจ แล้วทิ้งเมียกับลูกไว้ให้สู้รบปรบมือกับคนในตระกูลตามลำพัง  หรือบุตรชายคนโตตระกูลจูที่ยอมทิ้งทุกอย่าง ไปใช้ชีวิตอย่างลำบากเพื่อซ่อนตัวตนของหลานและต้องตายอย่างอนาถในภายหลัง รวมถึงนายหญิงม่อที่ถูกสามีทรยศจนเปลี่ยนกลายเป็นคนเหี้ยมโหด และอ๋องเจ็ดที่จวบจนวันตายก็ยังไม่ลืมแม่นางเอก แล้วสุดท้ายก็ตายจากไปอีกคน....คือมันเกี่ยวโยงกันไปหมดยังกับโศกนาฏกรรมอะ อ่านๆ ไปก็ได้แต่ถอนหายใจ ....เฮ้อออ 

ต่อมานางเอกก็ได้รู้เรื่องสัญญาหมั้นรวมถึงจำนวนเงินที่ต้องชดใช้เมื่อผิดสัญญา ส่วนคู่หมั้นที่ว่าไม่นานก็โผล่ตามมาติดๆ ความหวังที่จะได้ครองคู่กับพระเอกจึงเริ่มริบหรี่ลงเรื่อยๆ
เพราะอิตาคู่หมั้นนั่นก็ไม่ธรรมดา นอกจากจะรูปหล่อบ้านรวยเก่งฉลาดแล้ว ก็ยังหน้าหนา
เจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ ชอบเอาชนะ นิสัยเหมือนเด็กแต่ก็โหดเหี้ยมจนน่ากลัว 
เป็นคนที่มีแผนการอยู่ตลอด เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่ยังดีที่รักนางเอกจริง แม้ตอนแรกจะมาเพราะมีเหตุผลอื่น แต่พอรักแล้วก็ไม่ยอมให้ใครแตะหรือทำร้ายนางเอกทั้งนั้น ไม่ว่าจะความสามารถหรือความฉลาดก็ไม่ด้อยไปกว่าพระเอกเลยสักนิด 
ถึงจะโหดแต่ก็พึ่งพาได้ เป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์ดึงดูดให้เราติดตาม และอาจจะเด่นกว่าพระเอกซะด้วยซ้ำ(นะบางที) 55...

ส่วนพระเอกหลังจากที่พ่อตาย แม้จะได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์และมีดินแดนปกครองเป็นของตนเอง แต่จริงๆ คือถูกใช้เรื่องนี้มาบังหน้าเพื่อออกไปทำงานให้กับฮ่องเต้ต่างหาก
เพราะปมมันไม่จบแค่เรื่องชาติกำเนิดนางเอกกับเรื่องสัญญาหมั้นหมาย แต่ยังมีปมใหม่คือเรื่องคำทำนายปี้หลัวเทียน และใช่จ้าาา เพราะไอ้คำทำนายนี้แหละที่เป็นต้นเหตุของทุกสิ่ง
ที่ทำให้แม่นางเอกต้องหมั้นหมาย ฮ่องเต้หวาดระแวง อ๋องเจ็ดต้องถูกขังอยู่ในเมืองหลวง
พระ-นางต้องถูกตามไล่ล่าไม่อาจได้อยู่ด้วยกัน  เพราะพระเอกคือหนึ่งในคนที่รู้เรื่องคำทำนาย จึงทำให้ถูกฮ่องเต้ตามล่าตัว คนสนิทก็หักหลัง แต่พอจะหนีไปหานางเอกใหม่ สงครามก็ปะทุ พี่ก็ต้องอยู่ช่วยรบ ไม่ทำก็ไม่ได้เพราะอีกฝ่ายเอาชีวิตเพื่อนมาขู่ เอาเรื่องนางเอกมาต่อรอง...โอ๊ยชีวิต วิบากกรรมเยอะจริงๆ

อ่านจบแล้ว สนุกดี มีอะไรมาให้ลุ้นอยู่ตลอด เกมการเมืองศึกสงครามเข้มข้น เรื่องความรักก็เด่นสูสีไม่แพ้กัน นางเอกเสน่ห์แรงมาก มีเรือให้เลือกลงหลายลำ แต่พระเอกเป็นใครนั้นเดาไม่ยาก (เพราะสนพ.ใบ้ให้ตรงประโยคสั้นๆ ช่วงหน้าแรกๆ แล้ว 55)
เนื้อเรื่องพลิกไปพลิกมาเดายากอยู่ พระเอกเก่ง ฉลาด วรยุทธ์สูงจริง แต่อีกฝั่งก็ใช่ย่อย 
บวกกับมีกำลังและทรัพยากรมากกว่า พระเอกจะทำอะไร วางแผนยังไงก็เดาทางออก ดักได้หมด ยังกับอับดุลรู้ทุกเรื่อง ไม่รู้เดี๋ยวนั้น ผ่านไปไม่นานเดี๋ยวก็ต้องรู้ (ไม่นานหรอก)

พระ-นางไม่ซู อุปสรรคเยอะมากกก เจอจับแยกกันบ่อย ฮ่องเต้ก็อยากได้ตัวพระเอก
ฝั่งพระรองก็อยากได้นางเอกเลยต้องหาทางจับเขาแยกกัน แล้วไหนจะคนที่แอบชอบพระเอกอีก ส่วนพระ-นางก็ต้องพยายามหนีและหาหนทางกลับมาอยู่ด้วยกันให้ได้ ...

ป.ล. การแปลโอเคนะ สำหรับเราไม่ได้ติดขัดอะไร มีสะดุดนิดหน่อยตรงคำเรียก 'กานชายา'
เพราะปกติเคยเจอแต่กานเฟย แต่โดยรวมคือดีจ้าาา