ผู้แต่ง : 祈祷君 (Qi dao jun)
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เรื่องราวอยู่ในช่วงราชวงศ์เป่ยเว่ย ซึ่งอยู่ในช่วงยุคสมัยราชวงศ์เหนือ-ใต้ เป็นยุคที่บ้านเมืองระส่ำระส่ายมีแต่ความวุ่นวายไม่เป็นปึกแผ่น และยังเต็มไปด้วยชนเผ่ามากมายที่อาศัยอยู่ร่วมกัน
ไม่ว่าจะเป็นเซียนเปย ฮั่น หลูสุ่ย ทูเจว๋ ซยงหนู เป็นต้น มีการผสมผสานทางเชื้อชาติหลากหลายวัฒนธรรม
เป็นยุคที่ยังไม่มีการใช้ตั๋วเงินหรือเงินตำลึงในการแลกเปลี่ยนซื้อขาย
แต่จะใช้ผ้ากระสอบหรือทองในการแลกเปลี่ยนแทน
ฮวามู่หลาน ตัวเอกของเรื่องนี้มีพ่อเป็นชาวเซียนเปย มีแม่เป็นหญิงสาวชาวฮั่น
วันหนึ่งมีหมายเรียกจากกองทัพมาที่บ้าน แต่ด้วยความที่พ่อร่างกายไม่ดี น้องชายก็ยังเล็ก แถมนางก็ไม่มีพี่ชาย ฮวามู่หลานซึ่งเป็นบุตรสาวคนรองและมีพละกำลังเหนือคนทั่วไปจึงได้แต่ต้องปลอมตัวเป็นชายเพื่อออกรบแทนพ่อ ต้องเก็บงำความสามารถไม่ทำตัวเด่นดัง เพื่อทำตามคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับครอบครัวว่า... จะกลับบ้านอย่างปลอดภัย และไม่ให้ใครรู้เด็ดขาดว่าตนเป็นสตรี!
12 ปีในกองทัพ จากทหารธรรมดาก็กลายเป็นขุนพลพยัคฆ์เดชที่มีตำแหน่งขุนนางขั้น 5 เป็นวีรบุรุษผู้กล้าของแผ่นดินที่ใครๆ ต่างเคารพยำเกรง ทว่าทันทีที่นางถอดเกราะขอกลับบ้านและเปิดเผยเรื่องราวที่ตนเป็นสตรี คำยกยอชื่นชมก่อนหน้าก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นถ้อยคำต่อว่าและคำดูถูกแทนทันใด ...
นางเอก เฮ่อมู่หลาน แพทย์นิติเวชสาววัย 28 จากยุคปัจจุบัน ที่จู่ๆ ก็ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของวีรสตรีฮวามู่หลานวัย 30 กว่าที่ปลดเกราะกลับบ้าน แต่กลับต้องมาถูกคนนินทาต่อว่าเรื่องที่นางปลอมตัวเป็นชายไปออกรบ และต้องใช้ชีวิตกินนอนอยู่ในค่ายทหารร่วมกับบุรุษมากมาย ถูกคนในหมู่บ้านรังเกียจมองว่าเป็นตัวประหลาด เพราะมีพละกำลังเกินกว่าคนธรรมดาทั่วไป ซ้ำยังมีส่วนสูงถึงเจ็ดฉื่อ (177-178 ซม.) หลังเสือเอวหมี ชายก็ไม่ใช่หญิงก็ไม่เชิง กลายเป็นสาวแก่ทึนทึกที่ขายไม่ออก
นางเอกเข้ามาอยู่ในร่างนี้ในแบบที่ความทรงจำของร่างเดิมขาดหายมีไม่ครบ พูดง่ายๆ คือต้องได้เจอหน้าคนก่อนความทรงจำถึงจะโผล่ขึ้นมา ไหนจะปริศนาอีกมากมายที่นางไม่เข้าใจ
เช่น เรื่องของรางวัลพระราชทานในหีบบางหีบที่ว่างเปล่าหายไป? แล้ววิญญาณของฮวามู่หลานตัวจริงหายไปอยู่ที่ไหนกันแน่? ดังนั้นนางเอกจึงพยายามไม่ไปแตะข้าวของเดิมของร่างจริง พยายามใช้ชีวิตตามที่ร่างเดิมต้องการ คือเป็นแค่หญิงสาวชาวบ้านธรรมดาและใช้ชีวิตสงบๆ อยู่กับครอบครัว
แต่คุณแม่ของฮวามู่หลานตัวจริงก็หวังดีอะ อยากให้ลูกสาวแต่งงานมีคนคอยดูแลตอนบั้นปลาย จะได้ไม่ต้องแก่ตายอยู่คนเดียว เลยพยายามหาคู่ให้ลูก แต่ด้วยความที่ร่างเดิมก็อายุ 32 แล้ว ซึ่งในสมัยโบราณอายุเท่านี้ก็นับว่าเป็นยายคนได้ บวกกับชื่อเสียงก่อนหน้าที่ปลอมเป็นชาย รวมถึงรูปร่างหน้าตาที่ห่างไกลจากคำว่าสตรี สุดท้ายคนที่มาสู่ขอจึงมีแต่คนไม่ดี เช่นอยากแต่งนางไปเพราะบึกบึนแข็งแรง เวลาตบตีจะได้ไม่บาดเจ็บหรือตายง่ายๆ หรือไม่ก็ตัวเองมีปัญหากลัวว่าวันหนึ่งตายไปจะไม่มีใครดูลูก
เลยกะแต่งนางเอกเข้ามาเพื่อให้เป็นคนดูแลลูกต่อจากตน...ไม่มีเลยสักคนที่มาสู่ขอเพราะหลงรักในตัวฮวามู่หลานจริงๆ
หลังจากนั้นนางเอกก็ถูกดึงให้ไปข้องเกี่ยวกับคดีฆ่าคนตาย และถูกคนขอร้องให้ไปช่วยหลานชายชนชั้นสูงตระกูลหนึ่งที่ถูกลักพาตัว
..พอจบเรื่องพวกนี้ ชีวิตที่เคยสงบก็เริ่มไม่สงบสุขเหมือนอย่างเคย
เริ่มมีคนรู้จักเก่าแวะเวียนมาหา
บางคนก็มาด้วยใจเพราะเคารพและชื่นชอบในตัวของฮวามู่หลานจริงๆ แต่บางคนก็มาด้วยเหตุผลแฝงบางอย่างที่ไม่ค่อยบริสุทธิ์เท่าไร
จบเล่มแรกด้วยการออกเดินทางไปช่วยอดีตลูกน้องคนสนิทที่เคยอยู่ในกองทัพ...
อ่านแล้วก็คิดว่าเรื่องนี้ไม่ต้องมีพระเอกก็ได้นะ (จริงๆ ยังไม่รู้เลยว่าพระเอกคนไหน ออกมายัง จะมีพระเอกไหมอะเรื่องนี้ 55) นางเอกโคตรแมน
ทั้งเก่งทั้งแมน วรยุทธ์ก็สูง
พละกำลังก็เยอะ อ่านจบเล่มแรกยังไม่เห็นใครมีวรยุทธ์สูงกว่านางเอกเลย ไม่ว่าจะเป็นองครักษ์ของฮ่องเต้ เพื่อนที่เป็นแม่ทัพนายกอง หรือแม้แต่พวกหัวหน้าเผ่าต่างๆ ก็ยังพ่ายแพ้ ยังไม่มีผู้ชายคนไหนสู้นางเอกได้เลยสักคน...
แต่เล่มแรกนี่คงเป็นเหมือนการเกริ่นๆ จุดเริ่มต้นของการเดินทางล่ะมั้ง แล้วก็มีการเท้าความถึงอดีตผ่านตัวละครที่นางเอกได้เจอ ทำให้เราได้รู้จักตัวตนของฮวามู่หลานตัวจริงมากยิ่งขึ้น อ่านแล้วก็รู้สึกว่าตัวฮวามู่หลานกับนางเอกที่มาเข้าร่างนี้ความจริงแล้วพื้นฐานนิสัยก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไรเลย ต่างก็เป็นหญิงแกร่งพึ่งพาตัวเองได้ทั้งคู่ เป็นคนไม่คิดอะไรซับซ้อน ไม่ต้องการชื่อเสียงเงินทองแต่รักครอบครัวมาก...
ป.ล. จุดยืนในกองทัพของฮวามู่หลานเจ้าของร่างเดิมก็คือ
หากสู้ไม่ได้ก็ให้หนี ต้องรักชีวิต ต้องนึกถึงคนข้างหลังที่รออยู่ ซึ่งตอนแรกที่อยู่ในกองทัพนางจะเก็บงำความสามารถ ไม่สนใจเรื่องเก็บแต้มแลกของรางวัลหรือเลื่อนขั้น (แต้ม = ชีวิตของฝ่ายตรงข้ามที่สังหารได้) เวลาออกรบก็จะเป็นตัวกลางคอยช่วยเหลือเพื่อนในกอง ถ้าจุดไหนแย่ก็จะเข้าไปหนุน ทำให้ทุกคนมีชีวิตรอดกลับมาอย่างปลอดภัย ดังนั้นกองที่นางอยู่จึงเป็นกองที่แทบไม่มีคนตายและแต้มสูง
จนทำให้เบื้องบนสงสัยเริ่มจับตาดู
และสุดท้ายนางก็ถูกเบื้องบนค้นพบความสามารถ...พวกแม่ทัพ พวกที่อยู่เบื้องบนบางคนก็อยากให้นางไต่เต้าเลื่อนขั้นไปรับใช้อยู่ข้างกายฮ่องเต้ แต่นางก็ไม่สนอยากอยู่แค่นี้ ไม่อยากมีตำแหน่งใหญ่โต
ได้ของรางวัลอะไรมาก็ส่งกลับบ้านหมด ไม่ยอมเก็บไว้กับตัว เพราะกลัวว่าหากวันหนึ่งเรื่องแดงแล้วเดี๋ยวของที่ได้มาจะถูกยึด เลยต้องรีบส่งกลับไปที่บ้านหมด แต่คนอื่นไม่รู้ ก็ว่าทำไมนางซื่อบื้อจัง หาว่านางขี้ขลาดบ้างที่สั่งให้ลูกน้องในกองรักษาชีวิตอย่ารบแบบบ้าบิ่นกะตายลูกเดียว แต่ให้คิดถึงหน้าคนในครอบครัวหรือคนข้างหลังเอาไว้ เพราะฉะนั้นลูกน้องในกองของนางส่วนใหญ่เลยมีแต่คนที่มีห่วงอยู่ข้างหลัง เวลารบจึงไม่ทิ้งกัน
แต่จะพยายามพาเพื่อนในกองกลับมาให้ครบให้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น