สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ชาติที่แล้วนางเอกหรือ เสิ่นหยวน หลงรักหลี่ซิวหยวน บัณฑิตหนุ่มรูปงาม แต่เย็นชาปานน้ำแข็งอย่างหัวปักหัวปำ ถึงขนาดแอบเขียนจดหมายรักและปักถุงหอมไปให้เขา
เมื่อพ่อนางเอกรู้เข้าก็โกรธมาก จึงส่งนางไปอยู่กับท่านตาที่เมืองอื่น
โกรธมากขนาดตอนที่แม่ตายก็ยังไม่ให้กลับมาร่วมงานศพ
และด้วยความที่นางเอกมีป้าเป็นเสียนเฟย ป้าก็เลยช่วยให้นางได้แต่งงานสมดังใจหมาย
แต่ถึงจะได้แต่งงานเป็นสามีภรรยากันแล้ว ทว่าสุดท้ายตั้งแต่ต้นจนจบอีกฝ่ายก็ไม่เคยรักนางเลยแม้แต่น้อย เพราะในใจเขามีสตรีอื่นอยู่ก่อนแล้ว เขาจึงหมางเมินไม่สนใจนาง
ปล่อยให้คนในบ้านรังแกนาง และรับอนุที่มีหน้าตาคล้ายกับนางในดวงใจเข้ามา
นางเอกจึงต้องใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลหลี่อย่างทุกข์ระทม จนสุดท้ายก็ถูกคนวางยาพิษจนตาย
นางเอกตายแล้วได้กลับมาเกิดใหม่ในช่วงที่ถูกส่งไปอยู่บ้านตาพอดี
พอได้โอกาสอีกครั้งก็ปรับปรุงตัวและกลายเป็นเสิ่นหยวนคนใหม่
เพราะเสิ่นหยวนคนเดิมนั้นเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ หากไม่ได้ดั่งใจก็จะเอะอะโวยวาย
ไม่มีความเป็นกุลสตรี ไม่สนใจพี่น้อง ชาตินี้นางเอกจึงตั้งใจเรียนรู้เรื่องงานบ้านงานเรือน
เปลี่ยนเป็นคนที่สุขุมใจเย็น เรียบร้อยเหมือนกุลสตรี ตัดใจจากสามีเก่าและหันมาให้ความสำคัญกับครอบครัวแทน โดยเฉพาะน้องสาวกับน้องชายร่วมอุทร
ชาติที่แล้วนางเอกกับน้องๆ ไม่สนิทกัน เพราะถูกอนุคนโปรดของพ่อยุยงทำให้แตกคอกัน
สุดท้ายทั้งนางเอกและน้องต่างก็ไม่มีใครมีจุดจบที่ดี มาคราวนี้นางเอกเลยเอาใหม่
หันกลับมาใส่ใจดูแลคอยปกป้องน้องๆ เพื่อไม่ให้ทุกอย่างต้องซ้ำรอยเดิม
ช่วง 2-3 เล่มแรกจะเป็นเรื่องในบ้านนางเอกล้วนๆ
พระเอกยังไม่ค่อยมีบท (แต่ก็โผล่มาบ้างประปราย) นางเอกไม่ซู
ไม่มีพระเอกหรือใครคอยหนุนหลัง ต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง
ค่อยๆ วางแผนหาทางกำจัดอนุคนโปรดของพ่อที่ทำร้ายแม่กับชีวิตของน้องๆ
จริงๆ นางเอกก็หาหลักฐานความผิดของอนุมาเปิดโปงได้หลายครั้งแล้วนะ
แต่กลับไม่สามารถถอนรากถอนโคนอีกฝ่ายได้สักที เพราะอีกฝ่ายเป็นอนุคนโปรดของพ่อ
แล้วก็ฉลาด มารยาเยอะ รู้ว่าพ่อนางเอกเป็นคนยังไง จุดอ่อนคืออะไร
ก็ใช้ตรงนั้นแหละมาเรียกร้องความสงสารเห็นใจจากสามี แถมพ่อนางเอกก็หูเบาไม่หนักแน่น
มีปมเรื่องที่ตัวเองเป็นลูกอนุ
ประกอบกับเคยสัญญากับอนุไว้ตอนโสด ว่าจะแต่งอีกฝ่ายเป็นเมียเอก แต่สุดท้ายก็อยากได้เมียที่ส่งเสริมเส้นทางขุนนางมากกว่า จึงไปแต่งกับแม่นางเอกแทน คนรักเก่าเลยเป็นได้แค่อนุ พ่อก็เลยรู้สึกผิดที่ทำตามสัญญาไม่ได้
จึงยิ่งโปรดปรานอีกฝ่ายและรักลูกของอนุคนนี้มากกว่าลูกคนอื่นๆ
หมางเมินเมียเอก
ให้ท้ายอนุคนนี้เกือบทุกอย่าง
แล้วเวลานางเอกหาหลักฐานมาเปิดโปงได้ อีกฝ่ายก็ชอบเอาเยื่อใยในอดีตมาพูดเพื่อให้พ่อนางเอกใจอ่อน พ่อก็อ่อนจริงๆ
กว่านางเอกจะจัดการได้เลยลากไปถึงกลางเล่ม 3 เลย 55
แต่นางเอกคือนิ่งมาก ค่อยๆ จัดการรวบรวมหลักฐานไปเรื่อยๆ ไม่กระโตกกระตาก
เก็บอารมณ์เก่ง ไม่เคยหลุด ต่างจากชาติที่แล้วที่นิดๆ หน่อยๆ ก็วีนแตก
พ่อจึงค่อยๆ เชื่อใจและกลายเป็นลูกคนโปรดแทนลูกอนุ
ลูกสาวของอนุตอนแรกก็ทำตัวเป็นเด็กเรียบร้อย
ว่าง่าย เป็นกุลสตรีอย่างที่พ่อชอบเหมือนกัน แต่หลังๆ หลุดบ่อย+แอ๊บแตก พ่อเลยไม่เข้าข้างแล้ว
ระหว่างที่จัดการอนุพ่อก็ต้องสานสัมพันธ์กับน้องไปด้วย
น้องชายนี่ดีเข้าใจง่าย+เชื่อพี่ตั้งแต่แรก
แต่น้องสาวนี่แบบ...อ่านเจอพฤติกรรมน้องช่วงแรกๆ นี่อยากเข้าไปตบเรียกสติมากจ้า
เหนื่อยแทนนางเอกมาก แต่เข้าใจอยู่ว่าน้องสาวก็มีปมที่คิดว่าแม่ไม่รัก
เพราะถูกคนของอนุคอยยุยงมาตั้งแต่เด็ก เลยกลายเป็นเด็กขาดความรัก
นิสัยขี้วีนขี้อิจฉาเหมือนนางเอกในชาติก่อนเปี๊ยบ
นางเอกรู้ปมดีเลยพยายามใจเย็นกับน้องคนนี้มากกกกก
เอาความดี+ความจริงใจเข้าสู้ สุดท้ายน้องเจอยาแรงเข้าไปเลยคิดได้ กลับตัวกลับใจทัน
พอเรื่องที่บ้านจบ คราวนี้นางเอกก็ถูกจับหมั้น ได้หมั้นกับคนไม่ดี
แต่ทำไรไม่ได้เพราะอีกฝ่ายให้ญาติที่เป็นพระสนมมาออกหน้าสู่ขอให้
นางเอกก็แอบเศร้านิดๆ ตรงที่พ่อไม่ลุกขึ้นปกป้องบ้างเลย ห่วงแต่อาชีพการงานของตัวเอง
หลังจากนี้ก็ได้ฤกษ์ของพระเอกปรากฏตัวแล้ว พอรู้ข่าวเรื่องหมั้นก็บุกไปหาสาวเจ้ากลางดึก
ประกาศความในใจพร้อมห้ามไม่ให้นางเอกแต่งกับใครนอกจากตัวเองเท่านั้น
แต่ก็ถูกปฏิเสธกลับมา เพราะชาตินี้นางเอกไม่อยากยุ่งกับคนสกุลหลี่จริงๆ 55
อิพี่เสียใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่แคร์
ขอแค่แต่งอีกฝ่ายมาได้ก็มีเวลาทั้งชีวิตที่จะทำให้นางเอกรักเหมือนกัน
สำคัญคือตอนนี้ต้องหาทางแต่งให้ได้ก่อน และสุดท้ายก็ใช้อุบายจนได้แต่ง
นางเอกก็ทำใจ ในเมื่อหนีไม่พ้นแล้วก็ต้องทำตัวเป็นภรรยาที่ดี
ทำหน้าที่เมียให้ดีที่สุด
แต่พระเอกอยากได้ทั้งตัวและหัวใจคน ปฏิบัติการจีบเมียจึงเริ่มต้นขึ้น..อิอิ
ผลงานของคนเขียนนิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน
ช่วง 2 เล่มแรกพระเอกค่าตัวแพงมาก แต่พอกลางๆ เล่ม
3 ก็ออกรัวๆ เลยจ้า
พระเอกหลี่ซิวเหยา เป็นพี่ชายคนละแม่ของสามีเก่านางเอกในชาติที่แล้ว
มีแม่เป็นสาวใช้อุ่นเตียงแถมยังตั้งครรภ์ก่อนเมียเอก เมียเอกพ่อเลยไม่ชอบพระเอกอย่างแรง
ชีวิตในวัยเด็กของพระเอกจึงไม่พ้นถูกรังแก ถูกดูหมิ่น และเติบโตมาอย่างยากลำบาก
วันหนึ่งอิพี่ทนไม่ไหวเลยทิ้งพู่กัน(ทั้งๆ ที่เรียนดีมาก) ไปเข้ากองทัพเป็นทหารแทน
ไต่เต้าด้วยกำลังความสามารถของตัวเองจนเริ่มมีตำแหน่งสูง
แต่ที่บ้านก็ยังดูถูกเหยียบหยาม เพราะราชวงศ์นี้เชิดชูฝ่ายบุ๋นมากกว่าบู๊
ดูถูกว่าพวกทหารว่าหยาบช้าไม่รู้หนังสือ มีแต่กำลังไม่มีสมอง
พระเอกชอบนางเอกมาตั้งนานแล้ว
เคยเจอกันตั้งแต่ตอนนางเอกเด็กๆ แต่นางเอกจำไม่ได้
แถมยังเข้าใจผิดคิดว่าคนที่ช่วยตัวเองเป็นสามีเก่า จึงไม่เคยสนใจพระเอก
กระทั่งชาตินี้ก็เหมือนกัน แถมยังตั้งใจว่าจะไม่แต่งงานแล้วด้วย (โดยเฉพาะกับคนสกุลหลี่)
ถ้าแต่งก็จะแต่งกับอวี้หลาง คนที่เคยช่วยชีวิตตัวเองไว้ก่อนตายเมื่อชาติที่แล้วเท่านั้น
แต่ดันตามหาไม่เจอ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครเพราะตอนนั้นนางเอกตาบอด
พอต้องมาแต่งกับพระเอกก็เลยรู้สึกผิด
ส่วนพระเอกก็คิดว่านางเอกมีคนในใจอยู่แล้ว แต่ก็ไม่แคร์จ้า ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก
ชอบนางเอกมากๆ แบบพอไปสู่ขอแล้วอีก
3 วันก็จัดงานแต่งเลย
ชุดแต่งงานอิพี่ก็วาดลวดลายเองและไปสั่งตัดเองที่ร้าน งานก็จัดเอง เสื้อผ้าเครื่องประดับของนางเอกก็ไปเลือกซื้อหามาเอง
รู้ว่านางเอกชอบดอกไม้+ต้นไม้อะไรก็ไปหามาปลูก
เห็นเย็นชาเหมือนภูเขาน้ำแข็งแบบนี้แต่ข้างในร้อนแรงมากกก (แต่งมาแป๊บเดียวท้องแว้ว..)
ต่างจากสามีเก่าของนางเอกเมื่อชาติที่แล้วลิบลับ
ขานั้นก็เย็นชาเหมือนกัน
แต่เย็นชาแบบพวกบัณฑิตหัวเก่า คร่ำครึ อยู่ในกรอบ
ตรงอย่างเดียวไม่มีงอ เย็นชากับทุกคนไม่เลือกหน้า ขนาดชาตินี้ได้แต่งงานกับนางในดวงใจแล้วก็ยังเย็นชากับเขาเลย..เหอๆ
ผิดกับพระเอกที่เย็นชาเฉพาะกับคนนอก+คนที่ไม่ใส่ใจเท่านั้น
แต่ถ้ากับคนที่ชอบคืออบอุ่นอ่อนโยน สายเปย์พ่อบุญทุ่ม ถ้ารู้ว่าเมียใส่ใจใครหรือใครเคยช่วยเมีย
อิพี่ก็จะซอฟท์ลงมา ไม่ใช่เย็นชาใส่เขาไปทั่ว ถึงไม่ค่อยพูดแต่การกระทำกินขาด
รู้ว่าแม่เลี้ยง(เมียเอกพ่อ)ชอบข่มคนที่ต่ำกว่าโดยเฉพาะลูกสะใภ้ อิพี่ก็พูดดักหน้าเลย
ตอนแม่เลี้ยงส่งสาวใช้มาให้ก็เอาไปคืนเอง ปกป้องนางเอกสุดฤทธิ์มาก
ส่วนสามีเก่าไม่เคยทำไรเลยนอกจากนิ่งเป็นน้ำแข็งอย่างเดียว
กับเมียตัวเองในชาตินี้ก็ไม่เคยปกป้อง ปล่อยให้แม่+น้องตัวเองโขกสับ กระแนะกระแหนอยู่นั่นแหละ
มีไรก็ไม่เคยอธิบาย ไม่พูด ไม่เคยปลอบ จนเมียเริ่มไม่ไหว แล้วยิ่งได้มาเห็นสิ่งที่พระเอกทำให้นางเอกที่เป็นภรรยา เมียก็ยิ่งหมดใจจนต้องขอบายย
เรื่องนี้ชอบตรงที่นางเอกไม่ได้คิดกลับมาเพื่อแก้แค้นใคร
ไม่ได้โกรธแค้นตัวสามีเก่าหรือบ้านฝั่งสามี
หรือแม้กระทั่งคนที่วางยาพิษตัวเอง
เพราะรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น ก็เพราะตัวเองเลือกเองทั้งนั้น
แม้จะถูกคนยุยงให้เขียนจดหมาย แต่คนที่ผิดสุดก็คือตัวเองนี่แหละ
ที่ไปเชื่อและเขียนตามคำยุเขา...ไม่ได้โทษหรือโยนความผิดให้คนอื่น
ดังนั้นนางเอกจึงแค่ขออยู่ให้ห่างจากคนสกุลหลี่ ไม่ต้องเจอ ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีกก็พอ
สิ่งสำคัญในชาตินี้คือการปกป้องน้องชายน้องสาว(แม่เดียวกัน) ไม่ให้ต้องมีชีวิตเหมือนในชาติที่แล้ว
และจัดการคนที่ทำร้ายแม่ให้ได้รับผลกรรมเท่านั้นพอ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น