ผู้แปล : เฉินลี่ถิง
สำนักพิมพ์ Princess
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ที่ถูกส่งมารับตำแหน่งเจ้าเมืองชิงโจว
นางเอกมีพี่ชาย 1 คน และน้องสาว 1 คน พี่คนโตเงียบขรึม+เย็นชา คนรองหรือนางเอกก็ซุกซน+เจ้าเล่ห์ ส่วนคนเล็กก็ใสซื่อไร้เดียงสาและช่างกิน
พี่น้องบ้านนี้ล้วนมีหน้าตาโดดเด่น และมีนิสัยหรือเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง
โดยเฉพาะนางเอกที่ได้รับสืบทอดความงามมาจากแม่ แบบว่าโตไปต้องงามล่มบ้านล่มเมืองแน่นอนนน
พระเอก หลี่อวี้ เพราะมีบ้านอยู่ติดกับนางเอก ทั้งสองครอบครัวจึงได้เป็นเพื่อนบ้านและไปมาหาสู่กันบ่อย แต่เพราะพระเอกหน้าตาดีเกิน ตอนนางเอกเห็นครั้งแรกเลยเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผู้หญิง เลยเรียกอีกฝ่ายว่าพี่สาว พอพระเอกบอกว่าตัวเองเป็นผู้ชายก็ยังไม่เชื่อ
แถมยังลงมือพิสูจน์ด้วยการจับเป้าพระเอกดูอีกต่างหาก55 (ตอนนั้นพระ-นางยังเด็กเพิ่ง
5 ขวบเอง)
พระเอกโกรธมากจะเดินหนี แต่นางเอกก็ไม่ให้ไปอีก(แบบอยากเล่นด้วย)
แต่พระเอกคือปวดฉี่มาก จะไปเข้าห้องน้ำแต่ก็อายไม่กล้าบอก สุดท้ายก็เลยฉี่ราดกางเกง...
ทีนี้พี่แกก็เลย ยิ่งโกรธยิ่งไม่ชอบนางเอกเข้าไปใหญ่
แต่นางเอกก็ไม่รู้เรื่อง ยังชอบอีกฝ่ายมาก อยากไปหาไปเล่นด้วย
แต่พอไปหาพระเอกก็หลบหน้าตลอด พอเจอหน้าก็พูดไม่ดีทำเย็นชาใส่
ด้วยความที่ตอนนั้นยังเด็กนางเอกเลยไม่ถือ
เวลาเจอพระเอกก็ยังชอบไปตามเกาะติด
ชวนไปเล่นด้วยเหมือนเดิม
แล้วหลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้พระเอกเริ่มมองนางเอกเปลี่ยนไป
เริ่มตั้งแต่ตอนพลัดหลงไปเจอพวกค้ามนุษย์ด้วยกัน และที่หนักสุดคือตอนพระเอกถูกคนมาตามฆ่าแต่นางเอกมาเจอเข้าพอดี
เลยถูกจับไปพร้อมกัน ได้ผ่านเรื่องร้ายๆ มาด้วยกัน
พระเอกเลยค่อยๆ รู้สึกดีกับนางเอก
เริ่มไม่ปฏิเสธหรือทำสีหน้ารำคาญเวลานางเอกมาหา
มาชวนไปเล่น
ตอนนางเอกโกรธก็เป็นฝ่ายปีนกำแพงไปง้อขอคืนดีก่อน
แต่ด้วยความที่ยังเด็ก ทั้งสองคนจึงยังไม่เข้าใจความรู้สึกในตอนนั้นว่าคืออะไร
แต่แล้ววันหนึ่งพระเอกก็หายไปเงียบๆ จากไปโดยไม่บอก ปล่อยให้นางเอกรอเก้อ
แค่หายไปเฉยๆ ก็เสียใจมากพออยู่แล้ว ยิ่งมาเจอคนบอกว่าที่หายไปเพราะเกลียดตัวเอง
นางเอกก็ยิ่งเฮิร์ทหนัก
แบบยังเด็กอะเนาะก็เลยเชื่อเขาง่ายๆ...
แต่ก็ได้พระรองคอยแวะเวียนมาหา นางเอกจึงค่อยๆ ลืมและกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม
พระรองเรื่องนี้ก็เข้าตำราแสนดีอีกแล้ว เป็นเพื่อนวัยเด็กและแอบชอบนางเอกมาตั้งแต่เด็ก
แสดงออกชัดเจนมาก แต่เสียดายที่นางเอกไม่ได้ชอบเห็นเขาเป็นเพียงพี่ชายเท่านั้น
แต่พระรองก็ยังไม่ยอมแพ้ คิดว่าตอนนี้ยังไม่ชอบเดี๋ยวพยายามต่อไปวันหน้าก็ต้องชอบ
แต่สุดท้ายก็ดันพลาด ถูกพระเอกตัดหน้าคาบไปกินก่อนซะอย่างงั้น...
น่าสงสารเฝ้าดูแลฟูมฟักผักกาดขาวมาอย่างดี
หันหลังแวบเดียวก็ดันถูกหมูป่าจากไหนไม่รู้ วิ่งมาฉกไปกินหน้าตาเฉยเลย...เหอๆ
ผ่านไป 7 ปีพระ-นางก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งที่เมืองหลวง
แต่นางเอกจำพระเอกไม่ได้(พระเอกโกรธมากกก) แล้วตอนนี้พระเอกก็ไม่ใช่หลี่อวี้เด็กหนุ่มลูกพ่อค้าที่เคยอยู่ข้างๆ บ้านแล้ว
แต่กลายเป็นเหยียนอวี้ องค์ชาย 6 ผู้สูงศักดิ์ ลูกคนโปรดของฮ่องเต้แทน...
พ่อนางเอกถูกคนใส่ความเรื่องงาน หน้าที่การงานเลยหยุดชะงัก ถูกแช่แข็ง
นางเอกไปได้ยินพ่อกับแม่คุยกันว่าเงินในบ้านกำลังร่อยหรอ มีแต่รายจ่ายไม่มีรายรับก็เลยอยากช่วย จึงเอาพวกเครื่องประดับไปขาย และก็มีคนซื้อไปในราคาดีด้วย
นางเอกก็ดีใจนึกว่าได้แบ่งเบาภาระพ่อแม่
แต่หารู้ไม่ว่าคนที่มากวาดซื้อไปน่ะคือรัชทายาท
ไม่รู้เลยว่าตัวเองไปต้องตารัชทายาทเข้าแล้ว
เพราะก่อนหน้านี้รัชทายาทเคยบังเอิญเก็บผ้าเช็ดหน้าของนางเอกได้(แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าของใคร)
รัชทายาทมีอาการนอนไม่หลับ
และพอดีว่าผ้านั้นมีกลิ่นหอมที่ช่วยให้นอนหลับได้สนิท ก็เลยให้คนไปสืบหาตัวเจ้าของผ้า
พอรู้ว่าเป็นนางเอก ก็ไปขอพระราชทานสมรสให้นางเอกแต่งมาเป็นชายารอง
นางเอกรู้ก็ช็อกมากไม่อยากแต่ง เพราะถึงจะเป็นชายารองแต่นั่นก็คืออนุ
อยากแต่งเป็นภรรยาเอกบ้านคนธรรมดาทั่วไปมากกว่า แต่ดีที่พระเอกมาขวางไว้ทัน
พอรู้เรื่องก็รีบไปขอพ่อให้พระราชทานสมรสให้นางเอกแต่งเป็นชายาเอกของตัวเองทันที
(สงสัยชาติต่อไปจะได้เกิดเป็นรถนะ ชอบตัดหน้า55) แต่นางเอกก็ไม่ได้อยากแต่งกับพระเอกอีกเหมือนกัน
เพราะยังฝังใจเรื่องตอนเด็กนึกว่าอีกฝ่ายเกลียดตัวเอง
แต่มันไม่มีทางเลือกอื่นไงเลยต้องแต่ง..หึหึ
คนเขียนเดียวกับเรื่องมารยามารล้านเล่มเกวียน แต่เรื่องนี้พระเอกจะปากแข็ง
ปากไม่ตรงกับใจหนักมาก พระ-นางพ่อแง่แม่งอนกันบ่อย (เป็นมาตั้งแต่เด็ก)
พระเอกรูปงาม+หล่อเหลามากกก นางเอกก็สวยมากกก
หุ่นดีฝุดๆ (อกเป็นอก เอวเป็นเอว)
พอแต่งกันไปได้สักพักพระเอกก็จะค่อยๆ เลิกนิสัยปากหนัก
เริ่มเปิดเผยความรู้สึกและชอบกินเต้าหู้เมียมากขึ้น ยิ่งพอหลังกลับมาจากชายแดนความหื่นก็ยิ่งเพิ่มทวี
กล้าพูด+กล้าแสดงออก ผิดกับเมื่อก่อนลิบลับ
แต่นอกจากเรื่องความรักของพระ-นางแล้ว
ก็ยังมีเรื่องการแย่งชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชาย
ซึ่งแบ่งเป็น 2 ฝั่ง คือฝั่งรัชทายาทกับองค์ชายใหญ่ พระเอกอยู่ฝั่งรัชทายาท
อีกฝ่ายก็เลยอยากดึงไปเป็นพวกด้วย
แต่พระเอกไม่ไป ฝั่งนั้นก็เลยหันมาปองร้ายนางเอกเพราะเป็นจุดอ่อนของพระเอกแทน ..
ส่วนตัวอ่านจบเราชอบเรื่องนี้มากกว่ามารยามารนะ
ชอบความสัมพันธ์ของพี่น้องบ้านนางเอก ชอบพี่ชายนางเอกที่คอยตามปกป้องดูแลน้อง
น้องไปไหนพี่ก็ไปด้วยไม่เคยขัด (สงสัยพี่คงรอส่งน้องออกเรือนให้หมดก่อน
ถึงได้แต่งงานหลังสุดเลย55)
รู้สึกว่าปมในเรื่องดูมีอะไรมากกว่า (ความรู้สึกส่วนตัวเน้อ)
ถึงเนื้อเรื่องจะสบายๆ แต่ก็ไม่ได้ผ่านง่ายไร้อุปสรรค
ดราม่าก็มีบ้างแต่อยู่ไม่นาน
แอบหน่วงนิดหน่อยตรงเรื่องพระรอง
เสียดายบางตัวละครตอนแรกก็ดีๆ
แต่กลับมาตกม้าตายเพราะเรื่องรัก
ยึดติดกับความรักมากไป
เขาไม่ชอบก็ไปดันทุรัง ปล่อยวางไม่ได้
สุดท้ายก็ทำร้ายทั้งตัวเองและคนอื่นๆ ทำลายมิตรภาพที่เคยมีมา....
ปล.คู่น้องสาวของนางเอกน่ารักดี
ปล.ในเรื่องคนที่เสน่ห์แรงสุดไม่ใช่นางเอกนะ แต่เป็นพี่ชายนางเอกจ้า55
- การแปลยังไม่ค่อยลื่น อ่านแล้วยังมีติดขัดอยู่บ้าง(ความรู้สึกส่วนตัวนเน้อแต่บางท่านอาจจะโอเค)
- เรื่องนี้ใช้คำว่า 'จักรพรรดินี' เรียกภรรยาเอกฮ่องเต้ จริงๆ คำนี้ก็แปลว่าภรรยาเอกของฮ่องเต้เหมือนกันนั่นแหละ เพียงแต่ตอนที่อ่านทีแรกเรานึกว่าเรื่องนี้ฮ่องเต้เป็นผู้หญิงอะ 55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น