วันพฤหัสบดีที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2563

เพราะไม่คิดจะปล่อยรักไป 2 เล่มจบ

 


เพราะไม่คิดจะปล่อยรักไป 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : Yi Yan Bu Cheng Xia
ผู้แปล : ไป๋อีอี
สำนักพิมพ์ Meedee

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นี่คือเรื่องแรกของซีรี่ส์ชุดนี้ เรื่องราวของ โม่หลิง ชายหนุ่มผู้ร่ำรวย ทายาทตระกูลโม่
ที่มีทั้งเงินตราและอำนาจ กับเจ้ากระต่ายน้อย หลันอี้ ที่แสนจะบอบบางและขี้ขลาด
ทั้งยังอ่อนแอและยากจน..

นายเอกเป็นเด็กนักเรียนทุนที่ฐานะยากจน ต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ในครอบครัว ส่วนพระเอกก็คือเด็กหนุ่มรูปหล่อ คุณชายน้อยผู้เอาแต่ใจ นิสัยเกเรอันธพาล ที่เกิดมาบนกองเงินกองทองและมีพร้อมทุกอย่าง
ชีวิตที่ต่างกันราวฟ้ากับเหวดูไม่น่าจะมาเจอะเจอกันได้  ถ้าหากเจ้าหมาป่าโม่หลิงไม่บังเอิญไปถูกใจเจ้ากระต่ายน้อยหลันอี้เข้า ชีวิตของพวกเขาก็คงไม่มีทางได้มาบรรจบกัน
และคงไม่เกิดเรื่องราว
มากมายตามมาอีกในภายหลัง จนต้องทุกข์ทรมานกันแบบนี้

ตั้งแต่อ่านซีรี่ส์ชุดนี้มาเราว่าเรื่องนี้นายเอกอนาถที่สุดแล้ว เป็นเด็กยากจนที่ได้ทุนเข้าไปเรียนในโรงเรียนคนรวย แต่ด้วยความจนและแปลกแยกก็ไม่พ้นต้องถูกแกล้ง
ถูกเพื่อนในห้องแอนตี้และเมิน แต่นายเอกก็ทนๆ ไม่หือไม่อือ ทนจนคนเบื่อแล้วก็เลิกแกล้งกันไปเอง  แต่โชคร้ายที่
ท่าทางบอบบางเหมือนกระต่ายน้อยของน้องดันไปเข้าตาพญาหมาป่าเข้าซะก่อน และด้วยความเจ้าเล่ห์ของหมาป่าสุดท้ายกระต่ายน้อยก็ถูกจับกิน
ไม่ว่าจะต่อสู้ดิ้นรนขัดขืนยังไง ท้ายที่สุดก็ต้องถูกเจ้าหมาป่าเขมือบซ้ำแล้วซ้ำเล่าและกลืนลงท้องอยู่ดี ...เฮ้อ

แต่ด้วยความที่ยังเด็ก ตอนนั้นพระเอกก็เลยไม่เข้าใจว่านี่คือ....ความรัก   
เพราะนี่คือคนที่ตัวเองทั้งด่าทั้งดูถูกมาโดยตลอด คือของเล่น จึง
ไม่คิดว่าตัวเองจะตกหลุมคนแบบนายเอกแล้วจริงๆ ก็เลยพยายามปฏิเสธและหนีความรู้สึกของตัวเอง 
และเผลอทำเรื่องเลวร้ายกับนายเอกลงไปมากมาย จนสุดท้ายก็ต้องแยกจากกันไปถึง 7 ปี พอกลับมาเจอกันใหม่รอบนี้ ทั้งคู่ก็ต่างโตเป็นผู้ใหญ่และมีแฟนสาวกันหมด
นายเอกเป็นพนักงานบริษัทตัวเล็กๆ ธรรมดา ส่วนพระเอกก็เป็นผู้บริหารเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่กำลังจะแต่งงาน..

หลังจากที่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แม้ตัวนายเอกจะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพระเอกยังไง
แต่สุดท้ายก็มักจะมีเรื่องเดือดร้อนที่ทำให้พระเอกต้องเข้ามาช่วยเหลือบ่อยๆ อยู่ดี
แบบทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ
ชีวิตมีแต่เรื่องซวยๆ อยากจะใช้ชีวิตปกติธรรมดาเหมือนคนอื่นเขาทำไมมันยากขนาดนี้  เจอแต่ปัญหาแล้วก็เข้าทางพระเอกทุกที
แล้วพอนายเอกเริ่มใจอ่อนยอมเปิดใจ มันก็ต้องมีเรื่องเข้ามาแทรกและทำให้เข้าใจผิดกันอีก แล้วก็วนไปลูปเดิม นายเอกที่ถูกพระเอกสร้างเงาดำเอาไว้ในใจอยู่ก่อนแล้ว พอเจอแบบนี้บ่อยๆ เข้า เงาในใจก็เลยเริ่มขยาย กลายเป็นยิ่งกลัวยิ่งหวาดระแวง

ต่อให้รักมากแค่ไหนแต่ก็ขอเลือกที่จะจากไปดีกว่าอยู่ด้วยกัน

พระเอกก็ดุดันรุนแรงเหลือเกิน คนตระกูลนี้เป็นไรกันทั้งพี่ทั้งน้อง ทำไมถึงชอบจับคนที่ชอบไปขังไว้กันจัง ยิ่งรักก็ยิ่งเห็นแก่ตัว เลือกใช้แต่วิธีที่ผิดๆ จนทำให้อีกฝ่ายขยาดหวาดกลัว
ไม่อยากอยู่ด้วยไม่อยากเข้าใกล้ เกิดปมในใจจนต้องหนีอยู่ตลอดเวลา

ดีหน่อยที่หลังๆ พอโตขึ้นแล้วพระเอกก็ซอฟท์ลง มีเหตุผล ไม่ได้เอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่เหมือนเมื่อก่อน เริ่มสำนึกเสียใจในสิ่งที่ผ่านมา แต่ในเมื่อกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
ก็ได้แต่พยายามทำปัจจุบันให้มันดี พยายามหาวิธีที่จะทำให้นายเอกหายกลัวแล้วยอมอยู่ด้วย ลงทุนใช้แผนเจ็บตัวทำทุกอย่าง ซึ่งกว่านายเอกจะยอมตอบตกลงทั้งร่างกายและจิตใจของทั้งสองคน ก็ต่างเจ็บหนักและบอบช้ำแบบที่ไม่มีใครดีไปกว่ากันเลย

ปล.ตอนอ่านเพราะไม่เคยรู้ว่ารักคู่รุ่นลูกนี่ก็ว่านายเอกเรื่องนั้นรันทดแล้วนะ
แต่พอมาเจอเรื่องนี้รุ่นพ่อนี่ยอมเลยยุงชุมยิ่งกว่า ไปอ่านตอนท้ายเล่มเห็นว่ายังเหลืออีก 2 คู่ด้วย (ไม่รู้สนพ.จะเอามาไหม) แต่อยากอ่านคู่ของรุ่นอาอะ เห็นว่าเป็นรักสามเศร้าด้วย 55


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น