อริร้ายหวนรัก 4 เล่มจบ

อริร้ายหวนรัก 4 เล่มจบ / ผู้แต่ง : จือจือ

ผู้แปล : เม่นน้อย
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ซย่าโหวอวี๋ นางเอกของเรื่องมีตำแหน่งเป็นจางกงจู่ เป็นพี่สาวของฮ่องเต้ 

เป็นคนฉลาด เจ้าแผนการเก็บอารมณ์ความรู้สึกเก่งตามแบบชนชั้นสูงที่เติบโตมาในรั้วในวัง 

เพราะต้องการปกป้องน้องชายที่เป็นฮ่องเต้ นางจึงยอมลดตัวลงมาแต่งงานกับ เซียวหวน 

ประมุขตระกูลเซียว ชายหนุ่มที่มีตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการทหาร

พระ-นางต่างเป็นคนฉลาดเจ้าเล่ห์ และหยิ่งในศักดิ์ศรีด้วยกันทั้งคู่  

เพราะผลประโยชน์ทางการเมืองจึงทำให้ทั้งสองต้องมาแต่งงานกัน  

การแต่งงานที่ปราศจากความรักจึงมีแต่ความเย็นชา เมินเฉย ไม่มีใครยอมใคร 

ทว่าในยามที่นางเอกประสบภัย สามีที่นางเคยคิดว่าเป็นคนเย็นชาและไร้หัวใจ
กลับไม่ลังเลที่จะเอาตัวเข้าแลกเพื่อปกป้องนาง ดังนั้นเมื่อได้โอกาสย้อนกลับมาอีกครั้ง 

นอกจากต้องพยายามเปลี่ยนแปลงแก้ไขเรื่องราวในอดีตแล้ว 

นางเอกก็อยากจะรู้ด้วยว่าเหตุใดสามีผู้เย็นชาถึงได้ยอมปกป้องนางในช่วงวาระสุดท้ายของชีวิต..

นางเอกตายแล้วย้อนกลับมาอยู่ในร่างเดิมตอนที่เพิ่งแต่งงานกับพระเอกได้ไม่นาน 

ในตอนที่พระเอกยังเป็นแค่ผู้บัญชาการทหารและน้องชายยังเป็นฮ่องเต้อยู่  

ซึ่งถึงแม้นางเอกจะรู้อนาคตหรือเหตุการณ์ล่วงหน้า แต่พอเอาเข้าจริงๆ ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นไปตามอย่างที่คิด หลายๆ เรื่องที่ควรจะเกิดก็ไม่เกิด หรือเกิดแต่เวลาก็คลาดเคลื่อนไม่ตรงเดิม 

คนที่ควรตายกลับยังมีชีวิตอยู่ แต่บางคนที่ต้องตายก็ยังเป็นไปตามนั้น  

เอาเป็นว่าการกลับมาของนางเอกก็ไม่ถือว่าได้เปรียบอะไรมากนัก 

มิหนำซ้ำบางเรื่องยังกลับยิ่งแย่ลงกว่าเดิมด้วย เช่นพระเอกที่ควรจะได้เป็น ต้าซือหม่า 

มีอำนาจเหนือคนนับหมื่นแต่อยู่ใต้คนผู้เดียวอย่างในชาติที่แล้วก็ไม่ได้เป็น 

เพราะการเข้ามาแทรกแซงของนางเอก เลยทำให้พี่แกยังอยู่ในตำแหน่งเดิมไม่เปลี่ยน

การแทรกแซงของนางเอก ทำให้หนทางที่ควรจะราบรื่นแต่เดิมของพระเอกต้องเจออุปสรรคมากมาย แผนและเส้นทางที่พี่แกเตรียมเอาไว้ต้องเปลี่ยนไป(ดีที่พระเอกเก่งมองการณ์ไกลอยู่ตลอด เลยพากันรอด)  เพียงการแทรกแซงครั้งเดียวในตอนนั้น(ซึ่งเป็นการแทรกแซงที่ใหญ่มาก) 

สุดท้ายก็ทำให้เรื่องราวทั้งหลายต้องเปลี่ยนแปลงพลิกกลับตาลปัตรไปหมด  

ศัตรูที่ควรจะตายกลับยังอยู่ ...แถมอยู่ไปจนจบอีกต่างหาก กลายเป็นไม้เบื่อไม้เมาเป็นก้างขวางคอชิ้นโต ทำให้พระเอกทำอะไรติดขัดไม่สะดวก แถมยังมีศัตรูใหม่ข้างกายเพิ่มเข้ามาด้วย (บางทีก็สงสัยว่านางเอกย้อนกลับมาทำม๊ายยย? 55)  แต่ก็มีบางคนที่ถูกนางเอกช่วยเหลือและทำให้ชะตาชีวิตเปลี่ยนไป จากที่ควรจะแย่ก็กลายเป็นดี แต่ก็มีบางคนที่แย่ลงแบบดึงยังไงก็ไม่ขึ้นหมดทางเยียวยา

เล่มแรกเป็นการชิงตำแหน่งฮ่องเต้ซึ่งยกนี้นางเอกชนะ และทำให้พระเอกต้องมองเมียตัวเองใหม่  

ส่วนเล่ม 2 เป็นเรื่องในบ้านพระเอก เบื้องหลังการตายของพ่อพระเอก 

และความวุ่นวายของบ้านตระกูลเซียวซึ่งนางเอกไม่เคยรู้มาก่อน เพราะชาติที่แล้วความสัมพันธ์ของสามีภรรยาไม่ได้ดีเท่าชาตินี้เลยไม่แคร์ไม่สนใจ ชาตินี้ความสัมพันธ์เริ่มดีสามีก็ปฏิบัติกับนางไม่เหมือนเดิมจึงเริ่มสนใจ แต่ด้วยความที่เป็นคนทระนงและหยิ่งในศักดิ์ศรีเหมือนๆ กัน 

จะให้มานั่งถามดีๆ มันก็ไม่ได้ ถามไปก็ไม่อยากจะตอบ นางเอกก็เลยต้องให้คนไปสืบเอง..55

เล่ม 3 เริ่มเปิดฉากทำสงครามกับแคว้นทางเหนือ แต่ในเมืองหลวงก็ดันเกิดเหตุวุ่นวายคือการทำร้ายชนชั้นสูง พระเอกเลยตัดสินใจพาเมียไปรบด้วย (ชาติที่แล้วต่างคนต่างอยู่ไปคนละทาง)  

ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ นางเอกเอาเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในชาติที่แล้วมาช่วยเหลือแนะนำบอกเป็นนัยๆ ให้พระเอกรู้ พระเอกก็คิดว่าทำไมสายข่าวเมียเราดีจัง (ดีกว่าของตัวเองอีก55) พอสองคนเริ่มปรองดองรักใคร่ทางฝั่งฮ่องเต้ก็เริ่มหวาดระแวง..ไม่ไว้วางใจ 

ประกอบกับมีตัวร้ายคอยยุหาเรื่องใส่ไฟ บวกกับคนของฝั่งพระ-นางที่อยู่ในเมืองหลวง หลังๆ ก็เริ่มหวาดระแวงพระเอกและห่วงผลประโยชน์ของตัวเองมากกว่า จึงไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไร 

ฮ่องเต้ที่อ่อนแอและอยู่ท่ามกลางเสือสิงห์กระทิงแรดจึงเริ่มหวั่นไหว 

จากที่เคยเคารพและเชื่อฝั่งพระ-นางมากกว่า ก็เริ่มเอนเอียงเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม ...

สไตล์ของนักเขียนท่านนี้ก็ยังเหมือนเดิมคือบรรยายเยอะ ตัวละครแยะ 55 

(แต่รอบนี้พี่แจ่มเขาทำแผนผังความสัมพันธ์ของตัวละครไว้ให้ที่ท้ายๆ เล่มด้วยนะ ..ดีๆ)  

ตัวละครเยอะมากจ้าทั้งฝั่งนางเอก ฝั่งบ้านพระเอก ทั้งฝั่งตัวร้าย ญาติพี่น้องเยอะกันจริงๆ

ทั้งลูกเมียเอก-ลูกอนุ พี่ป้าน้าอา ทั้งชื่อคนชื่อตำแหน่งบลาๆ 

ตอนแรกอาจจะงงๆ แต่ถ้าอ่านไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจะชินเอง 55  

หลักๆ ก็จะเป็นเรื่องการแย่งชิงอำนาจของเหล่าตระกูลชนชั้นสูง (ยิ่งในยุคสมัยที่ฮ่องเต้อ่อนแอก็ยิ่งเข้าทาง)  มีเรื่องศึกสงคราม เรื่องสายสัมพันธ์ของคนในตระกูล 

การเชื่อมสัมพันธ์ การเอาตัวรอด และการช่วงชิงผลประโยชน์ของพวกตระกูลใหญ่ๆ  

บางตระกูลที่เคยโดดเด่นแต่ตอนนี้ไม่เด่นแล้ว ก็จะพยายามหาทางกลับมายืนอยู่แถวหน้าอีกครั้ง  

ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ล้วนๆ ยามมีผลประโยชน์ร่วมกันก็จับมือยืนอยู่ข้างกัน 

แต่วันใดที่หมดหรือขัดต่อผลประโยชน์ก็พร้อมจะหักหลังและจากไปได้ทุกเมื่อ ...เฮ้อออ 

ในเรื่องนี้ก็จะประมาณนี้แหละ แทบจะไว้ใจใครไม่ได้สักคน 

วันนี้เป็นมิตรแต่วันหน้าก็ไม่รู้จะเป็นอะไร?? 

จึงไม่แปลกที่กว่าพระเอก-นางเอกกจะเชื่อใจ+เข้าใจกันได้ก็เลยปาไปเล่ม 3 แล้ว

ก่อนหน้าก็เดากันไปเดากันมา อยากรู้อะไรก็ต้องไปสืบหากันเอาเอง ถามกันพูดคุยกันตรงๆ ธรรมดาไม่ได้ เพราะนิสัยส่วนตัวและสภาพแวดล้อมที่เติบโตมาจนถึงปัจจุบันมันทำให้เป็นแบบนั้นจริงๆ 

ยิ่งอยู่ในตระกูลใหญ่ มีตำแหน่งใหญ่ๆ ภาระหน้าที่ที่ต้องแบกรับก็ใหญ่ตาม ...

มันเลยทำให้ยากที่จะเชื่อใจใครหรือเปิดใจกับคนอื่นได้ง่ายๆ...

กว่าจะมีฉากหวานๆ เลยต้องรอถึงเล่มสุดท้ายนู่น 55 ถ้าหลังๆ พระเอกไม่หน้าหนาตีมึนเข้าไปนอนห้องเดียวกับนางเอกก็ไม่รู้ว่าจะได้เห็นฉากหวานๆ หรือเปล่า55 (ถ้าเทียบกับพราวพร่างแล้วก็ยังไม่ถึง 2 ใน 10 เล๊ยยย) หวานน้อย ฉาก nc มีนิดหน่อยไม่ได้บรรยายอะไรมาก ...

แต่ที่ขัดใจที่สุดคือตอนจบนี่แหละ...บรรยายมาตั้งเยอะทำไมพอถึงตอนจบ......T___T

ทำไมคุณพี่ถึงได้รวบรัดสรุปจบภายใน 2 หน้าแบบนี้ค๊า(อยากจะร้อง) ทำไมไม่เขียนต่ออีกสักเล่มหรือมีตอนพิเศษเพิ่มสักหน่อย กำลังมันส์ได้ที่เลย ทำไมม่ายยยเขียนต่อค๊าาาา 

อยากรู้เส้นทางในการฝ่าฟันอุปสรรคของพระ-นางหลังจากนั้นต่อว่ายากลำบากขนาดไหน 

เอาแบบที่บรรยายเหมือนเล่ม 1-3 นาจา ไม่เอาแบบสรุปแบบนี้ 

แล้วไหนจะเรื่องของตัวละครอื่นๆ อีก อยากรู้ว่าฝั่งตัวร้ายต่อจากนั้นจะเป็นยังไง?

น้านางเอกกับลูกน้าที่ยังอยู่ต่อจากนั้นจะมีชีวิตยังไง? บ้านของอารองโดนตัดหางแล้วเป็นยังไง? 

ลูกชายของอาสามที่นางเอกส่งไปฝึกเป็นยังไง? จะปรับความเข้าใจกับแม่ได้ไหม?

เซียวซานสุดท้ายจะได้แต่งกับใคร? คุณหนูสี่สกุลหลูกับคุณหนูเจ็ดตระกูลชุยต่อจากนั้นเป็นยังไง? ...ทำไมทำแบบนี้เขียนมาตั้งเยอะแล้วทำไมไม่เล่าต่อค๊าาาา

มันไปต่อได้อีกนะค๊า คุณพี่ควรจะเขียนต่อค่า ...เสียใจเน้อพราวพร่างก็ทีนึงและ 55

จันทร์กระจ่างกลางเงาเมฆ 2 เล่มจบ

จันทร์กระจ่างกลางเงาเมฆ 乌云遇皎月 (2 เล่มจบ) / ผู้แต่ง : ติงโม่ (丁墨 )

ผู้แปล : พันมัย

สำนักพิมพ์ อรุณ

น้ำตาของฉันไหลรินลงมาเป็นสาย

ในที่สุดฉันก็เข้าใจ

ฉันตัดใจไม่ได้

ฉันอยากอยู่กับเขา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันบนเรือ ฉันก็ไม่เคยลืมเขาเลย

เพราะฉันรักเขาคนเดียว

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ผลงานเรื่องใหม่ของติงโม่ นิยายรักแนวสืบสวนไขคดีผสมไซไฟเหนือธรรมชาติ 

ถ้าได้อ่านตอนกลางคืนยิ่งหลอน 55

นางเอก ถานเจี่ยว มีอาชีพเป็นนักเขียน แม้จะเขียนนิยายรักๆ ใคร่ๆ แต่ประสบการณ์เรื่องรักในชีวิตจริงกลับเป็นศูนย์ พอได้เจอกับคนที่คิดว่าใช่ แต่อีกฝ่ายก็ดันมาดูถูกนิยายที่เธอเขียนซะได้ เธอจึงทั้งโกรธทั้งผิดหวัง ความรักที่ยังไม่ทันได้เริ่มต้นจึงต้องปิดฉากลงด้วยประการฉะนี้

อูอวี้ หนุ่มเนิร์ด นักศึกษาปริญญาโทคณะวิศวะ ชายหนุ่มผู้ไม่เคยสนใจสิ่งอื่นใดนอกจากเรื่องเรียน แต่จู่ๆ กลับมาสนใจหญิงสาวคนหนึ่งตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบหน้ากันบนเรือสำราญ หญิงสาวที่ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ ทว่ากลับทำให้เขาต้องจดจำเธอไปชั่วชีวิต....

พระ-นางได้เจอกันครั้งแรกบนเรือสำราญ ทว่าพอลงเรือ พวกเขาก็กลับจดจำสิ่งที่เกิดขึ้นบนเรือไม่ได้เลยแม้แต่น้อย และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่จะเปลี่ยนชีวิตของคนทั้งคู่ไปตลอดกาล
ชีวิตของพระเอกที่กำลังจะไปได้สวย ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงาน กลับต้องมาสะดุดหยุดลงพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเพราะเหตุการณ์บางอย่าง จึงทำให้ต้องตัดสินใจทิ้งอนาคตที่สดใส หันหลังให้การงานที่กำลังรุ่งโรจน์ ละทิ้งทุกอย่างและจากไป จากหนุ่มวิศวะก็กลายมาเป็นช่างซ่อมรถ
จากบัณฑิตผิวขาวหน้าใสก็เปลี่ยนมาเป็นหนุ่มผิวเข้มดิบเถื่อน ที่มีกล้ามท้องเป็นมัดๆ (ถูกใจนางเอกนักแล) ใช้ชีวิตระหกระเหินเร่ร่อน เปลี่ยนงานไปเรื่อยเพื่อตามล่าหาตัวฆาตกรต่อเนื่อง...

1 ปีผ่านไปทั้งสองคนก็ได้มาเจอกันอีกครั้ง พระเอกจำนางเอกได้ตั้งแต่แวบแรก ส่วนนางเอกกลับไม่ค่อยแน่ใจเพราะอีกฝ่ายเปลี่ยนไปมาก  สำหรับพระเอก...การได้เจอนางเอกนั้นเปรียบเสมือนโลกทั้งใบได้เจอแสงสว่างอีกครั้ง แต่สำหรับนางเอก....การมาของอีกฝ่ายกลับทำให้ชีวิตที่เคยปกติธรรมดาของเธอต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ยิ่งอยู่กับเขามากเท่าไร นางเอกก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของช่วงเวลา รวมถึงเรื่องราวลึกลับเหนือธรรมชาติที่บอกไปก็คงไม่มีใครเชื่อ  

นับแต่นั้นเป็นต้นมา สาวนักเขียนกับหนุ่มวิศวะจึงต้องมาร่วมหัวจมท้ายกัน เพื่อสืบคดีและไขความลับที่ซุกซ่อนอยู่ในช่วงเวลาที่ความทรงจำขาดหายไป...

ซึ่งแต่ละคดีเมื่อสืบไปสืบมาก็บ่งชี้ว่าตัวคนร้ายต่างล้วนข้องเกี่ยวกับเรือสำราญที่พวกเขาเคยขึ้น

ทุกคนต่างมีอาการสูญเสียความทรงจำในช่วงที่อยู่บนเรือไปจนหมดเหมือนกัน

และที่น่าสงสัยคือ...คนอื่นสูญเสียความทรงจำเพียงแค่ไม่กี่วัน แต่ของนางเอกเหตุไฉนทำไมถึงหายไป 1 ปี  มิหนำซ้ำนางเอกในความทรงจำของคนรอบๆ ข้างตลอด 1 ปีที่ผ่านมา เหตุใดจึงเป็นเหมือนแค่เงาจางๆ เป็นแค่ภาพเลือนรางที่เหมือนจะมีแต่ก็ไม่มีกันล่ะ ...เอาล่ะเซ่!!!

แต่นอกจากเรื่องไขคดีก็ยังมีเรื่องของมิติเวลาเข้ามาเอี่ยวด้วยนะ (ไซไฟมาก นี่ยังไม่นับเรื่องพลังพิเศษอีกนะ) เพราะนับตั้งแต่วันที่พระเอกได้เจอนางเอก หลังจากนั้นเวลาของพี่แกก็ไม่ได้เดินไปข้างหน้าแต่กลับเริ่มเดินถอยหลัง ย้อนกลับไปในอดีตแทนซะอย่างนั้น แต่นั้่นก็ทำให้ตัวพระเอกมีโอกาสได้กลับไปแก้ไขเรื่องราวที่ผ่านมา รวมถึงกลับไปช่วยชีวิตใครบางคนอีกครั้งด้วย ...

พออ่านจบแล้วว๊าววมาก หนังสือจะเล่าเรื่องแบบสลับมุมมองของพระเอก-นางเอกไปมา 

บทนี้มุมมองของพระเอก บทถัดไปก็ของนางเอกอะไรแบบนี้ ซึ่งเราว่าก็ดีนะ จะได้เข้าใจไปเลยว่าต่างฝ่ายต่างคิดหรือกำลังมองเหตุการณ์ด้วยความรู้สึกแบบไหนอยู่  

พระ-นางตกหลุมรักกันตั้งแต่ตอนที่อยู่บนเรือแล้ว แต่เพราะความเข้าใจผิดเลยทำให้ต้องคลาดกันไป พอได้เจอกันอีกครั้งความรู้สึกเลยก่อตัวเร็ว เพราะมันมีฐานอยู่แล้ว แค่รอว่าเมื่อไรจะสร้างเท่านั้นเอง  แต่ช่วงแรกๆ พระเอกคือพยายามหนี+ปฏิเสธ ทั้งๆ ที่ชอบมากแต่เพราะความจำเป็นบางอย่างเลยต้องหักห้ามใจ  แต่ดีนางเอกที่ไม่ยอมแพ้ไม่ยอมตัดใจ เธอหนีฉันก็ตาม  สุดท้ายพระเอกเลยต้องยอมเพราะเอาจริงๆ ตัวเองก็ขาดเขาไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ

พล็อตน่าสร้างเป็นหนังมาก ขนาดแค่อ่านยังทั้งลุ้นทั้งหลอนเลย  เอาเรื่องทฤษฎีเวลามาเล่นได้น่าสนใจและน่าติดตามดี  อ่านๆ ไปก็มีแอบขนลุก  ตัวพระ-นางคนธรรมดา ไม่ได้เก่งเวอร์ ไม่ได้ซู มีผิดมีพลาด กว่าจะผ่านแต่ละเรื่องแต่ละเหตุการณ์ไปได้ เจ็บหนักเกือบตายก็มี แต่พระเอกนี่สู้สุดใจมาก (กลัวพี่แกจะตายก่อนเขา 55) นับถือความมุมานะและความรักที่พี่แกมีให้นางเอกจริงๆ 

เป็นความรักที่แบบตายแทนกันได้ ต่างคนต่างทำเพื่อกันและกัน เพื่อให้อีกฝ่ายได้มีชีวิตอยู่ต่อไป...

(ตอนที่ได้รู้ว่าทำไมนางเอกถึงเป็นแค่ภาพความทรงจำเลือนๆ ในชีวิตของคนรอบข้าง ทำไมความทรงจำถึงหายไป 1 ปีอยู่คนเดียว ฉากนี้ซึ้งมาก แบบอ๋อ! ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง )
ยิ่งตอนใกล้ๆ จะจบตอนที่ทุกอย่างเหมือนจะคลี่คลาย ...แต่จริงๆ คือยังไม่จบเว้ยเฮ้ยย!!

แบบโคตรหลอก ลุ้นจริงๆ ต้องไปลองอ่านนะ ทั้งเรื่องความรักของคู่หลัก-คู่รอง
ทั้งเรื่องคดี เรื่องย้อนเวลา เขียนได้สนุกมาก 

ทะลุมิติหักเหลี่ยมจอมมาร เล่มพิเศษ

ทะลุมิติหักเหลี่ยมจอมมาร เล่มพิเศษ / ผู้แต่ง : เฟิงหลิวซูไต
ผู้แปล : MW

สำนักพิมพ์  Rose Publishing

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

เล่มนี้จะคล้ายๆ โลกคู่ขนาน นายเอกเป็นคนละคนหรือเป็นคนละชุดข้อมูลกับเล่มหลัก 

เพราะในขณะที่โลกนี้กำลังดำเนินไป พระ-นายที่อยู่ในเล่มหลักก็กำลังจัดการกับระบบหรือพระเจ้าอยู่ จึงทำให้นายเอกในเล่มนี้ค่อยๆ หลุดพ้นการควบคุมของระบบและกลายเป็นอิสระ 

ส่วนพระเอกในเล่มนี้ก็คือ เซวียจื่อเซวียน พระรองจากในตอนเปียโนคอนแชร์โต้ผู้น่าสงสาร 

ที่เคยทำผิดพลาดและทำได้เพียงแค่มองดูคนเขา (พระ-นายในเล่มหลัก) รักกันเท่านั้น  

แต่ด้วยความรักและความมุ่งมั่นที่มีต่อนายเอก ในที่สุดพี่แกก็ได้กลับมาเกิดใหม่ในร่างเดิมก่อนที่เรื่องราวความผิดพลาดทั้งหลายจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

นายเอกหรือโจวอวิ่นเซิ่ง เข้ามาอยู่ในร่างของ หวงอี๋ หนุ่มน้อยยากจนหน้ามนที่ไร้ญาติขาดมิตร  

นายเอกรู้ว่าร่างเดิมนี้มีน้องสาวฝาแฝดที่ร่างกายอ่อนแออยู่อีกคน ซึ่งถูกครอบครัวคนมีเงินรับไปเลี้ยงดู เพราะสาเหตุนี้วันดีคืนดีพวกเขาจึงมารับนายเอกไปอยู่ด้วย เพื่อหวังจะใช้หัวใจของนายเอกต่อชีวิตให้กับน้องสาวฝาแฝดที่เป็นโรคหัวใจบกพร่อง

ส่วนพระเอกก็ได้กลับเข้ามาอยู่ในร่างเดิมตอนที่ตัวเองเย็นชาและปิดฝาครอบเปียโนใส่มือนายเอกไปเรียบร้อยแล้ว...เหอๆ พอได้สติฟื้นขึ้นมาอิพี่ก็ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น 

(ปกติก็ไม่เคยสนใจใครอยู่แล้วนอกจากเปียโนกับน้องสาวฝาแฝดของนายเอก) 

รีบบึ่งกลับบ้านไปหานายเอกทันที  พอเจอก็เข้ามากอดและร้องไห้จนทุกคนอึ้ง 

เพราะพระเอกเป็นโรคความรู้สึกด้านชากับโรครักความสะอาดไม่ชอบให้ใครโดนตัว 

ส่วนนายเอกก็งงคิดว่าจะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย เดี๋ยวก็เย็นชาเดี๋ยวก็มาทำตัวสนิทสนม ...งงเด้!!!

หลังจากนั้นพระเอกก็ตัวติดกับนายเอกโพดๆ เดี๋ยวหอมเดี๋ยวกอดแทบจะประคองไว้ในฝ่ามือ 

หวานมากกก ดีกับกับนายเอกแค่คนเดียว แม้แต่นางร้ายหรือน้องสาวที่เคยรักและให้ความสำคัญ

ก็ไม่สนไม่แล จนคนในบ้านนึกว่าสมองพระเอกมีปัญหา 55 

ส่วนน้องสาวก็พยายามเรียกร้องความสนใจ เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆ พระเอกหรือพี่ชายถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า(ฟะ) 55 ทั้งแกล้งเป็นลมแกล้งเจ็บหัวใจ 

ใช้แผนทรมานร่างกายต่างๆ นานาแต่พระเอกก็ยังเมิน ...โถถถถ

ส่วนนายเอกแม้จะยอมสนิทสนมใกล้ชิดกับพระเอกแต่ในใจลึกๆ ก็ยังระแวงอยู่ตลอด 

เพราะไม่รู้ว่าพระเอกไม่ใช่คุณชายเซวียคนเดิมที่เคยเย็นชา และรักทะนุถนอมเพียงน้องสาวฝาแฝดของตนคนนั้นอีกแล้ว แม้พี่แกจะดีด้วยมากแค่ไหนแต่ใจนายเอกก็ยังไม่เชื่อเต็มร้อยอยู่ดี 

ซึ่งพระเอกก็รู้นะแต่ไม่เป็นไร ถึงยังไงชาตินี้ก็ไม่มีใครมาขวางแล้ว 

เซวียเหยียน(พระเอกคนเดิมในเล่มหลัก) ก็ไม่รู้ไปอยู่ไหน 

เพราะพี่แกสัมผัสได้ว่าเซวียเหยียนในโลกนี้กับโลกนั้นเป็นคนละคนกันเลยเบาใจ 

รู้ว่าไม่มีใครมาแย่งนายเอกไปจากตัวเองได้อีกแล้ว 

ดังนั้นขอแค่พยายามก็ต้องทำให้นายเอกเปิดใจและรักตัวเองได้จริงๆ แน่นอน

พระเอกเลิกเป็นนักเปียโนทิ้งฉายาจักรพรรดิเปียโน เปลี่ยนมาเป็นนักธุรกิจรับช่วงต่อของที่บ้าน 

เพราะตระหนักได้ว่าแค่อาชีพนักเปียโนนั้นไม่อาจปกป้องคุ้มครองนายเอก และต่อกรกับครอบครัวตัวเองได้ มีเพียงต้องมีอำนาจและเงินเท่านั้นเขาจึงจะสามารถปกป้องนายเอก และทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำได้  และด้วยประสบการณ์ความยากลำบากจากชาติที่แล้วเพียงไม่นานพี่แกก็สามารถกุมอำนาจทุกอย่างในบริษัทได้สำเร็จ  บีบให้พ่อหมดอำนาจ บีบให้คนในบ้านย้ายไปอยู่ที่อื่น 

ทำถึงขนาดนี้แต่คนพวกนั้นก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะเอาหัวใจของนายเอกไปอีกเน้อ 

โดยเฉพาะน้องสาวน่ะตัวดี คิดวางแผนฆาตกรรมนายเอกคนเดียวไม่พอ ยังไปลากคนอื่นให้มาร่วมวงด้วยอีก  และนี่ก็เป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้นายเอกตัดสินใจจากไป  ....

อ่านจบแล้วบอกเลยว่าหวานมากกก พี่ชายสายเปย์มาก นายเอกอยากได้อะไรหามาให้หมด  

ชาติที่แล้วไม่สมหวังได้แต่มองดูคนอื่นเขารักกัน ชาตินี้ได้โอกาสอีกครั้งพี่ชายจัดเต็มมาก 

ร้อนแรงมากจ้า55 เย็นชากับคนทั้งโลกแต่กับนายเอกนี่ยังกับภูเขาไฟระเบิด 

(ส่วนคนในบ้านพี่ชายรู้นิสัยรู้ธาตุแท้หมดแล้วเลยไม่สนไม่ยุ่ง) แสดงออกให้ทุกคนเห็นชัดๆ ไปเลยว่าชอบนายเอก(มากกกก) ไม่ปิดบังไม่ซ่อน ชาตินี้มาเร็วทำเร็วไม่ชักช้า ไม่มองคนผิด 

ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปอีกแล้ว เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพี่ชาย....T^T

นวลหยกงาม เล่ม 8-11 (15 เล่มจบ)

นวลหยกงาม เล่ม 8-11 (15 เล่มจบ) / ผู้แต่ง : ซานเยวี่ยกั่ว

ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
รีวิวนวลหยกงาม เล่ม 1-5 https://marynlinsbook.blogspot.com/2020/02/1-5.html

รีวิวนวลหยกงาม เล่ม 6-7 https://marynlinsbook.blogspot.com/2020/03/6-7-15.html

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เล่ม 8 พระ-นางออกจากเมืองหลวงไปทำบันทึกคุนหยวนกัน แต่จริงๆ เรื่องบันทึกน่ะเรื่องรอง 
เรื่องสำคัญคือการตามหาสมุนไพรล้ำค่าหายาก และการทำภารกิจลับของพระเอกต่างหากนาจา 
ซึ่งในขณะที่ตามหาสมุนไพรนางเอกก็ตกหลุมพรางและหายตัวไประหว่างทาง
ได้รับบาดเจ็บและได้รับความลำบากมากมาย ส่วนพระเอกก็อเนจอนาถไม่แพ้กัน
แต่ดีที่นางเอกกลับมาช่วยได้ทันเลยรอดไป ...

หลังจากนั้นนางเอกก็ได้เจอกับแม่ที่ถูกลักพาตัวไป และมีตัวละครใหม่เพิ่มมาคือ หานสืออวี้ 
ลูกสาวบุญธรรมของหานลี่ (แอบหน้าตาคล้ายๆ นางเอก เพราะหานลี่ตั้งใจหามาเพื่อไว้ใช้ปลอบประโลมแม่นางเอกเวลาคิดถึงลูก)  จากนั้นพระเอกก็ตัดสินใจทิ้งนางเอกไว้กับแม่และจากไปทำภารกิจลับคนเดียว เพราะหลังจบเหตุการณ์ในตอนที่ไปหาสมุนไพรด้วยกัน พระเอกก็เริ่มรู้สึกกลัว 
ไม่อยากให้นางเอกพบเจออันตรายหรือความยากลำบากใดๆ อีกแล้ว...

เมื่อผ่านไป 2 ปีก็ได้เวลากลับเมืองหลวง นางเอกถึงวัยที่ต้องเข้าพิธีปักปิ่น 
แต่พอถึงวันจริงงานดันเกือบล่ม เพราะถูกคุณหนูใหญ่จ่างซุนยกพวกตามมารังควานก่อกวน
จนงานเกือบพัง  ทว่าสุดท้ายนางเอกก็สามารถพลิกสถานการณ์กลับมาเป็นฝ่ายชนะได้ 
ตอกหน้าอีกฝั่งกลับไปจนพ่ายแพ้หมดรูปได้อย่างสวยงาม ...(งานนางเอกพัง ส่วนฝ่ายนั้นก็ชื่อเสียงพังพินาศกลับไป ...ตาต่อตาฟันต่อฟันไม่ยอมแล้ว หึหึ)

ส่วนพระเอกก็โดนยัดข้อกล่าวหาเรื่องเบียดบังเงินในท้องพระคลังไปใช้  

ซึ่งจริงๆ พระเอกเป็นแค่แพะรับบาป ซึ่งตัวพี่แกก็รู้ แต่ก็ยังยอมแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่เหล่านั้นไว้ 

เพื่อขอแลกกับการให้นางเอกได้แต่งงานกับตนในฐานะชายาเอกไม่ใช่ชายารอง  

พอนางร้ายรู้ว่าพระเอกใกล้จะแต่งงานแล้วจริงๆ ก็เปลี่ยนจากที่คอยตามติดวิ่งไล่ออดอ้อน 

เป็นเว้นระยะห่าง ไม่ใช้ลูกไม้เดิมๆ เพื่อจะได้เข้าใกล้คนเขามากขึ้น ( แบบไม่ได้คิดไรนะ ก็แค่พี่น้อง พี่น้องจะสนิทสนมใกล้ชิดกันไม่ได้หราา ..ทั้งที่ใจจริงอยากได้เขามากกกกก55 ) 

ส่วนพระเอกก็ดีเหลือเกินทั้งไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ ยอมให้เขาเข้าใกล้  

แม้นั่นจะเป็นแผนการแต่นางเอกก็ไม่ได้รู้ด้วย จึงทำให้เข้าใจผิด อัดอั้นตันใจจนเก็บไปคิดมากและสุดท้ายก็ล้มป่วย  พอคนหายไปหาไม่เจอนั่นแหละพระเอกถึงได้รู้สึกตัวว่าทำผิด 55

แต่คุณหนูจ่างซุนซี คุณหนูที่บิดารักใคร่โปรดปรานมากที่สุดในบรรดาพี่น้อง 

ไม่ว่าจะดีดพิณ เดินหมาก วาดภาพหรือโคลงกลอนก็เชี่ยวชาญไม่เป็นสองรองใคร 

อีกทั้งรูปโฉมก็ยังงดงามเป็นหนึ่ง ชาติตระกูลดีพร้อม  ตั้งแต่เกิดมาก็สมหวังทุกอย่าง 

แต่กลับไม่สมหวังอยู่เรื่องเดียวคือไม่ได้เป็นชายาของพระเอก ดังนั้นคุณหนูจึงโกรธแค้นมาก 

จากโกรธก็กลายเป็นคลั่ง วันๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่คิดวางแผนหาทางเล่นงานเมียคนอื่น 

อยากให้นางเอกอับอาย ให้พระเอกสำนึกเสียใจที่ไม่เลือกตัวเอง 

ตอนแรกเจอคนพี่ก็ว่าร้ายแล้วนะ มาเจอคนน้องยิ่งเพลีย 

คนพี่ร้ายแบบไม่ค่อยปิดบังแต่คนน้องนี่แอ๊บแบ๊วสุดๆ 

ทำตัวเหมือนดอกบัวขาวแต่ข้างในกลับตรงกันข้าม

ล่าสุดคุณหนูก็ทำให้นางเอกตกหลุมพรางจนต้องชดใช้ด้วยขาข้างหนึ่ง 

ตอนแรกไม่มีใครคิดว่านางเอกจะใจเด็ดกล้าทำ  แต่เพราะนางเอกไม่อยากให้เรื่องเดือดร้อนไปถึงพระเอกกับวังอ๋อง แบบยอมรับว่างานนี้ตัวเองโง่พลาดตกหลุมพรางจริงๆ ก็เลยตัดสินใจทำแบบนี้  

จากที่กำลังเสียเปรียบอยู่ ก็พลิกกลับมาเป็นฝ่ายคุมสถานการณ์เอาไว้

ขาของจ่างซุนซีที่ไม่เป็นไร(แต่หลอกว่าเป็น) ก็เจอนางเอกเล่นใหญ่กว่าปล่อยข่าวว่าขาตัวเองอาการหนักอาจพิการ ง่ายๆ คือถ้าขานางเอกยังไม่หาย ขาของจ่างซุนซีก็จะหายดีไม่ได้เด็ดขาด..

พอเจอนางเอกตลบหลังกลับ นางก็เลยยิ่งแค้นอีกฝ่ายที่ทำให้พิธีปักปิ่นของนางจัดแบบยิ่งใหญ่ไม่ได้เพราะเรื่องขา (ไม่คิดบ้างหนอว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน..หึหึ)

ไม่ใช่แค่นางเอกเน้อที่มีเรื่อง ฝั่งพระเอกก็เรื่องเยอะพอๆ กัน  ทั้งเรื่องเบียดบังเงินในคลังหลวง 

ทั้งเรื่องคดีคนตายในหอตำราใหญ่ของสำนักอักษร แล้วยังมาโดนใส่ร้ายว่าทำร้ายองค์ชายอีก
เรื่องคดีคนตายในหอตำรานี่ยังดีที่นางเอกมาช่วยสืบหาความจริง ช่วยคืนความบริสุทธิ์ให้ได้ 

แต่เรื่องอื่นๆ นี่พระเอกต้องจำใจยอมแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่ เป็นแพะรับบาปไปโดยปริยาย 

ตอนแรกเรื่องคดีคนตายพี่แกก็จะไม่ให้นางเอกสืบนะ แบบจะยอมรับชื่อเสียงไม่ดีเอาไว้แล้วปล่อยให้เรื่องเงียบซาไปเอง แต่นางเอกไม่เอา ไม่ยอม พระเอกเลยต้องตามใจ 

ซึ่งหลังๆ นางเอกก็เริ่มเข้าใจแล้วว่า จริงๆ พระเอกน่ะไม่ได้เป็นองค์ชายที่ได้รับความรักความโปรดปรานจากฮ่องเต้อย่างที่ทุกคนเขาว่ากันหรอก  แต่เป็นองค์ชายที่ถูกใช้เป็นโล่กันธนูล่อคมหอกคมดาบต่างหาก  ถ้าอยากได้สิ่งหนึ่งก็ต้องแลกมาด้วยชื่อเสียงติดลบอย่างหนึ่ง ...เฮ้อออ

จบเล่ม 11 ด้วยการหาข้ออ้างเดินทางออกจากเมืองหลวง  นางเอกจะไปเยี่ยมท่านยายเพราะติดใจเรื่องบางอย่างจึงต้องไปถามจากปากด้วยตัวเอง  ส่วนพระเอกก็อาศัยการเดินทางนี้ไปทำภารกิจลับ (เหมือนเดิม) และไปหาเบาะแสพี่รองของนางเอกด้วย ...

-เล่ม 11 ท้ายๆ พี่รองออกมาแล้ว ได้เจอพี่รองแล้วจ้า แต่เซ้นต์ในการเลือกผู้หญิงของพี่รองนี่แย่มากเลย  นางเอกเลยวางแผนดัดหลังคุณพี่ให้ได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงที่ตัวเองชอบซะ 55

- ท่านอ๋องที่เย็นชา พูดน้อย ไม่แคร์ใครพอหลังจากแต่งงานแล้วก็หมาป่าดีๆ นี่เอง ส่วนนางเอกก็คือลูกแกะน้อยที่ถูกหมาป่าจ้องจะจับกินทุกวัน ตอนยังไม่ได้แต่งก็กอดจูบแอบกินเต้าหู้คนเขาไป 
หลังแต่งยิ่งไม่ต้องพูดถึงสมใจอยากสักที รอมานาน นางเอกก็เหนื่อยไป 55...

- ตอนที่นางเอกแต่งงานเข้าไป ก็เจอหัวหน้าสาวใช้รุ่นเก่าที่ติดตามพระเอกตั้งแต่สมัยยังอยู่ในวังทำเบ่งใส่ ไม่เห็นหัวนางผู้เป็นนายหญิงที่แท้จริง  ทั้งใช้ของเหมือนเจ้านายแล้วยังแอบเบิกตังค์ไปใช้เกินเงินเดือนอีกนาจา  นางเอกเห็นว่าเป็นคนที่ติดตามมาตั้งแต่ในวังเลยยกให้พระเอกลงโทษ 

แต่พระเอกไม่สนใจเลยจ้าว่าจะเป็นใคร ติดตามมาตั้งแต่ไหน ลงโทษจัดเต็มมาก 

สาวใช้อ้อนวอนขอร้องยังไงอิพี่ก็ไม่สน  จนนางเอกยังอึ้ง ...หุหุ

....................................................................................

ปล.คิดไปเองหรือเปล่าแต่รู้สึกว่าพวกคำสร้อยเยอะจัง เช่น สีหน้าสีตา ระวังระไว เปล่าๆ ปลี้ๆ

รังเกียจรังงอน เหตุผลกลใด โศกาอาดูร ผู้ทรงศักดิ์ทรงเกียรติ ...อะไรประมาณเนี่ย
ปล. คำราชาศัพท์เยอะฟุ่มเฟือยมาก