วันพฤหัสบดีที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2567

พลิกลิขิตฟ้า เปลี่ยนชะตาก่อนถูกเนรเทศ 2 เล่มจบ


พลิกลิขิตฟ้า เปลี่ยนชะตาก่อนถูกเนรเทศ 2 เล่มจบ 

ผู้แต่ง : Ye Dong Li

ผู้แปล : ใบไม้ผลิ

สำนักพิมพ์ Happy Banana


ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

แนวย้อนเวลากลับมา เนื้อเรื่องสบายๆ ไม่เครียด หนังสือสองเล่มไม่หนา อ่านแป๊บเดียวก็จบแล้ว เรื่องนี้ทั้งพระเอกนางเอกต่างก็ได้ย้อนกลับมาทั้งคู่ คนหนึ่งตายแล้วได้ย้อนกลับมาเข้าร่างตัวเอง ส่วนอีกคนตายแล้วได้มาอยู่ในร่างคนอื่น

นางเอก ไป๋ไฉ่เวย บุตรสาวภรรยาเอกของฉางชิงโหว ชาติก่อนพอท่านน้าที่เป็นพระสนมในวังตาย บ้านนางเอกก็ถูกคนฟ้องร้องถูกยึดทรัพย์และถูกเนรเทศทันที ต้องตกระกำลำบากมากมาย และสุดท้ายนางก็ตายเพราะความเหน็ดเหนื่อย พอตายก็ได้ย้อนกลับมาอยู่ในร่างตัวเองในตอนที่ยังไม่เกิดเรื่อง ครั้งนี้นางเอกตาสว่างแล้ว รู้ว่าใครที่ดีและไม่ดีกับตัวเอง ใครที่ดีนางก็หันกลับมาทำดีด้วย ส่วนใครที่ไม่ดีนางก็ห่างๆ ออกมาไม่ยุ่งด้วยอีก

ชาติก่อนนางเอกหลงรักคุณชายคนหนึ่ง ทั้งยังวิ่งไล่ตามจีบเขาอย่างบ้าคลั่งโดยไม่สนใจแม้ว่าตนเองจะมีคู่หมั้นอยู่ก่อนแล้วก็ตาม ทว่าหลังผ่านความลำบากมาชาตินึงนางก็คิดได้ พอได้กลับมารอบนี้เลยไม่ได้รู้สึกหรือคิดอะไรกับอีกฝ่ายแล้ว (แต่พอไม่สนใจก็กลับกลายเป็นอีกฝ่ายที่คิดอะไรกับนางแทน) จากที่รบเร้าอยากจะขอถอนหมั้นกับคู่หมั้นทุกวันก็เปลี่ยนใจ ไม่ถอนแล้ว เพราะในชาติก่อนตอนที่กำลังลำบาก หนึ่งในคนที่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือนางก็คือคู่หมั้นที่นางไม่เคยสนใจใยดีนี่แหละ

ชาติก่อนพระเอกเป็นขันที มีตำแหน่งเป็นถึงผู้บัญชาการตงฉ่าง แต่ดันป่วยตายตอนอายุ 30 พอตายวิญญาณก็มาอยู่ในร่างของคุณชายเจ้าสำราญ เซี่ยเจียเหยียนหรือซื่อจื่อเฉิงอันกง เจ้าของร่างเดิมเป็นคนไม่เอาไหน อ่อนแอ เชื่อคนง่าย ไม่ทำการทำงาน พอพระเอกมาอยู่ในร่างนี้ตอนแรกก็กะจะใช้ชีวิตชิลๆ ดื่มด่ำกับชีวิตใหม่ที่มีครอบครัวมีคนรักและเอาใจใส่ มีคู่หมั้นคนงามที่น่าสนใจ จากคนที่ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาตลอดไม่เคยรักใครก็ค่อยๆ เรียนรู้ที่จะรัก และรู้สึกดีกับการที่มีคนคอยห่วงใย ...จากคุณชายเจ้าสำราญใช้ชีวิตไปวันๆ ก็เริ่มฉายแววความเก่ง ล้มเสือด้วยมือเปล่า จนไปเข้าตาผู้บัญชาการองครักษ์อวี่หลิน อีกฝ่ายก็เลยให้พระเอกมาสอบเป็นองครักษ์ แล้วพระเอกก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะสุดท้ายก็ได้ตำแหน่งอันดับหนึ่งมาครอง กลายเป็นคนมีอนาคตพึ่งพาได้ ทำให้ท่านย่าที่รักเอ็นดูหลานมาตลอดวางใจ ส่วนนางเอกก็แปลกใจว่าทำไมชาตินี้พระเอกเก่งจัง(ฟะ?)

คือเรื่องนี้ทั้งพระเอกนางเอกต่างก็ไม่ได้ย้อนกลับมาเพื่อแก้แค้นใครเน้อ นางเอกกลับมาเพื่อหาทางพาตนเองและครอบครัวหลบเลี่ยงชะตากรรมในชาติที่แล้ว ก็เลยเอาความรู้ที่บังเอิญได้มาจากชาติก่อนมาทำเครื่องสำอางเครื่องประทินผิวขาย พอเปิดร้านก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า แต่นางเอกใช้ฐานะอื่นเปิดร้านนะ เพราะต่อไปหากโดนยึดทรัพย์กิจการกับเงินตรงนี้จะได้รอด หากถูกเนรเทศทั้งครอบครัวจะได้มีเงินใช้ไม่ตกระกำลำบากอีก ส่วนพระเอกก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมคู่หมั้นตัวเองถึงต้องขยันหาเงินขนาดนี้ แต่พี่แกก็ไม่เคยค้าน นางเอกอยากทำอะไรก็คอยช่วยสนับสนุนเป็นกำลังอยู่ลับๆ จนนางเอกอุ่นใจ รู้สึกว่าอยู่กับพระเอกแล้วปลอดภัย ต่อให้มีเรื่องหนักหนาอะไรก็มีพระเอกคอยช่วยยันเอาไว้ให้ไม่ต้องกลัว

พระนางออกแนวคู่กัด เจอหน้าเมื่อไรต้องได้จิกกัดกันเล็กน้อยพอหอมปากหอมคอ อุปสรรคความรักของพระนางเลยไม่มี เพราะหมั้นกันเรียบร้อยแล้ว ปัญหาส่วนใหญ่จะมาจากภายนอกมากกว่า อย่างของพระเอกก็เป็นเรื่องในบ้านที่บ้านรองอยากกำจัดพระเอกเพื่อให้ลูกตนกลายเป็นซื่อจื่อแทน ส่วนนางเอกก็ต้องหาทางวางแผนรับมือหากว่าที่บ้านจะโดนยึดทรัพย์และเนรเทศซ้ำอีก ศัตรูของนางเอกจะอยู่ในวังเพราะนางเอกมีท่านน้าเป็นกุ้ยเฟย พระสนมที่ฮ่องเต้โปรดปรานมากที่สุด ชาติก่อนพอกุ้ยเฟยตายบ้านนางเอกก็ล้มตามด้วยทันที ส่วนชาตินี้ก็ต้องมาดูกันว่านางเอกจะสามารถหาทางช่วยหรือปกป้องกุ้ยเฟยไม่ให้ตายเหมือนชาติก่อนได้ไหม เพราะตัวแปรสำคัญในการอยู่รอดของครอบครัวนางก็คือกุ้ยเฟยนี่แหละ

ป.ล.ไม่ชอบฮ่องเต้เรื่องนี้อะ55 แต่ก็เข้าใจว่าก็เป็นฮ่องเต้นี่เนาะ คือฮองเฮาวางแผนจะให้นางเอกกับน้าที่เป็นกุ้ยเฟยผิดใจกัน ก็เลยเรียกนางเอกมาพบในตำหนักเพราะรู้ว่าฮ่องเต้ชอบคนงาม ยิ่งนางเอกมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับกุ้ยเฟยตอนเด็กด้วยฮ่องเต้ยิ่งต้องชอบแน่ ซึ่งก็ตามนั้นจริงๆ... นางเอกเลยไปบอกพระเอก(ดีที่เวลามีปัญหาหรือเกิดเรื่องอะไรนางเอกจะรีบไปปรึกษาพระเอก ไม่เก็บไว้กับตัวแล้วแก้เอง) พระเอกมีประสบการณ์รู้นิสัยฮ่องเต้ดี เลยสร้างสถานการณ์ที่ทำให้ฮ่องเต้ติดหนี้บุญคุณแล้วขอพระราชทานสมรสกับนางเอก นางเอกเลยรอด ...แต่หลังจากนั้นฮองเฮาก็ยังหาสตรีที่หน้าคล้ายน้านางเอกมาจนได้ สุดท้ายคนคนนั้นก็ได้รับความโปรดปรานส่วนน้านางเอกก็ถูกลืมไว้ในซอกหลืบ ตอนหลังน้านางเอกถูกแผนชั่วของฮองเฮาบีบให้จบชีวิต พอคนไม่อยู่แล้วฮ่องเต้ถึงเพิ่งสำนึกได้ว่าตลอดมาตัวเองชอบอยู่กับใครที่สุด...โถถถถ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น