สำนักพิมพ์ IRISBOOK
เป็นแนวบำเพ็ญเพียร มีเทพเซียน มาร ปีศาจ ผู้บำเพ็ญเพียร มีตบะ
ขั้นพลัง มรรคา
พระเอกเป็นจอมมารชื่อ
เหวินเหรินเอ้อ จอมมารประมุขพรรคเสวียนยวน
วันหนึ่งบังเอิญมีหนังสือประหลาดโผล่มาอยู่ในมือ
พระเอกก็งงว่ามาได้ไง เพราะพี่แกเก่งมาก ไม่มีทางที่จะมีอะไรโผล่มาโดยไม่รู้ตัว แต่พอเปิดหนังสืออ่าน พระเอกก็ได้พบว่าโลกที่ตัวเองอยู่ตอนนี้ ก็คือโลกในหนังสือนิยายเรื่อง...ร้าวรักระทม..
ซึ่งตัวพระเอกในหนังสือนิยายเล่มนี้ก็คือตัวละครชายลำดับที่สอง ผู้คลั่งรักและเอาแต่ใจ
หลงรักนางเอกในหนังสือที่อยู่ฝ่ายธรรมะอย่างหัวปักหัวปำ ยอมทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อปกป้องนาง
แต่ฝ่ายหญิงกลับไม่เคยรักตนเลย
แล้วสุดท้ายพระเอกก็ต้องตายจากการไปช่วยเหลือคนรักของนางเอก
หรือพระเอกในนิยายนั่นแหละ...
พออ่านจบพระเอกก็อารายวะ! คนอย่างพี่แกเนี่ยนะ! จะรักใครมากจนถึงขนาดยอมทำเรื่องโง่ๆ
แบบนี้ บ้าไปแล้ว เป็นไปไม่ได้...ว่าแล้วก็ลงจากเขาไปสืบหาความจริง ไปดูหน้าตา+นิสัยใจคอของพระ-นาง
ในหนังสือเลยดีกว่า 55
ส่วนนายเอก อินหานเจียง ผู้คุมกฏซ้ายของพรรคเสวียนยวน
เป็นลูกน้องที่ติดตามอยู่ข้างกายพระเอก
เคารพเทิดทูนและจงรักภักดีต่อพระเอกผู้เป็นนายอย่างมากกกก
นิสัยทื่อๆ เย็นชา
พูดน้อย ไม่เห็นใครอยู่ในสายตานอกจากพระเอกเท่านั้น...
ซึ่งนายเอกก็คือตัวละครชายลำดับสี่ในหนังสือนิยาย ที่หลงรักนางเอกเหมือนกัน
...
แต่ๆ ๆ พอพระเอกตาย(ในหนังสือ) ตัวละครนี้กลับเปลี่ยนเป็นคนละคน จากคนที่คอยปกป้องนางเอก(ตามคำสั่งพระเอก)
ก็กลับเป็นคนร้ายที่ตามไล่ล่าสังหารนางเอกอย่างบ้าคลั่ง...
พออ่านถึงตอนนี้พระเอกก็เลยสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมนายเอกถึงได้กลายเป็นแบบนี้
ไม่เข้าใจสาเหตุ...พี่แกจึงเริ่มให้ความสนใจและคอยสังเกตนายเอกมากขึ้น
จากที่ไม่เคยใส่ใจ ก็กลับมาให้ความสำคัญและคิดเผื่อนายเอก เพราะไม่ต้องการให้นายเอกมีจุดจบหรือกลายเป็นคนคลุ้มคลั่งแบบในนิยาย
อันที่จริงนางเอกในหนังสือก็คือเทพโดยกำเนิดที่เหลืออยู่เพียงองค์เดียว
ส่วนพระเอกในหนังสือก็คือเทพหลังกำเนิด (พลังจะด้อยกว่าเทพโดยกำเนิด)
ตอนที่นางเอกกำลังจะข้ามผ่านด่านเคราะห์
อิพระเอกในหนังสือซึ่งเป็นเทพอยู่ตอนนั้น
ดันโผล่มาช่วยนางเอกสกัดด่านเคราะห์พอดี เลยทำให้ต้องลงมาเกิดด้วย
ทั้งสองคนจึงมีชะตาเกี่ยวข้องกัน
พอลงมาเกิดในแดนมนุษย์ก็เป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องร่วมสำนัก และตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบ
แต่อิพระเอกนิยายเนี่ยถึงจะรักนางเอกจริง แต่ก็มักมาก เจ้าชู้ ชอบทำร้ายจิตใจนางเอกต่างๆ
นานา นักอ่านก็คอมเมนต์ด่า อยากให้นางเอกตาสว่าง รีบกลับสวรรค์คืนร่างเทพมาแก้แค้น ไม่ก็ลงเอยกับคนอื่นแทนไปเลย แต่นางเอกก็ยังดักดานรักแต่อิตานี่อยู่นั่นแหละ
พระรองงานดีเข้ามากี่คนก็ไม่สน ใครพูดเตือนยังไงก็ไม่แคร์
ฉันก็จะรักของฉันอยู่แบบนี้...
พระเอก(ท่านจอมมาร) เลยพยายามจะช่วยนางเอกในนิยาย เพราะถือว่าอีกฝ่ายมีบุญคุณที่ทำให้ตนรู้แจ้งในมรรคา
ถือว่านางเป็นเสมือนอาจารย์คนหนึ่ง ก็เลยจะช่วยให้นางตาสว่างได้เห็นธาตุแท้ของอิพระเอกในนิยายแล้วทิ้งมันไปซะ
จะได้เข้าสู่มรรคาไร้รักแล้วกลับขึ้นสวรรค์ไปเป็นเทพดังเดิม
พระเอกเลยให้ลูกน้องในพรรคไปล่อลวงอิพระเอกในนิยายตามที่ในหนังสือเคยเขียนไว้
คือในหนังสือเดิมเขียนว่าอิพระเอกในนิยายนั้นถูกฝ่ายอธรรมล่อลวง ไม่ได้สมยอม
แต่พอพระเอกไปคุยกับลูกน้อง
ลูกน้องบอกเรื่องนี้ต้องสมยอมด้วยถึงจะทำได้
พระเอกเลยเริ่มรู้ธาตุแท้ของพระเอกในนิยายและว่าจริงๆ
เป็นคนยังไง
เลยหาทางแยกพระ-นางในนิยายออกจากกัน โดยการพานายเอกกับนางเอกในนิยายไปหาของวิเศษตามที่ในหนังสือเขียนเอาไว้ คือต้องบอกก่อนว่า ถ้าของวิเศษอันไหนไม่ใช่ของพระเอกแต่เป็นของคนอื่น ถึงจะรู้ตำแหน่งที่ตั้ง รู้เหตุการณ์ล่วงหน้ามาแล้ว
แต่พระเอกก็จะไม่ฉกฉวยเอาไป
จะเอาแต่เฉพาะอันที่เป็นของตัวเองจริงๆ ...
เพียงแต่ไอ้ของวิเศษเนี่ย มันจะปรากฏก็ต่อเมื่อมีนางเอกในนิยายอยู่ด้วยเท่านั้นไง
ดังนั้นทุกครั้งพระเอกเลยต้องพานางไปด้วย...แต่พี่ก็ไม่ได้ทะนุถนอมคนงามเลย
อยากฟาดให้สลบก็ฟาด อยากผลักตกหน้าผาก็ผลัก 55...เพราะพระเอก(ท่านจอมมาร) ไม่ได้หลงรักนางเอกในนิยายตามที่หนังสือเคยเขียนไว้แล้ว
เฉยมากกก พอรู้ว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้ตนหลงรักเขา พี่ก็ไปบอกนายเอกให้มาช่วยแทน 55 ...
เรื่องราวมันเลยค่อยๆ
เปลี่ยนแปลงไปจากต้นฉบับเดิม
คนที่นางเอกในนิยายช่วยจึงกลายเป็นคนอื่น
ส่วนนายเอกก็เริ่มเปลี่ยนไป เพราะพระเอกคอยจับตาดูและใส่ใจมากขึ้น เริ่มเป็นตัวของตัวเอง
มีความคิดของตัวเอง ไม่ใช่เอาแต่ฟังคำสั่งเป็นหุ่นอย่างเดียว (นี่แหละสิ่งที่พระเอกต้องการ)
หลังๆ พระเอกก็เริ่มสงสัยแล้วนะ
ว่าทำไมนางเอกในนิยายถึงได้หลงรักอิพระเอก(คนเก่า) อย่างไม่ลืมหูลืมตาขนาดนี้ กำลังคิดว่ามีใครคอยชักใยแอบควบคุมอะไรอยู่เบื้องหลังรึเปล่า
ขณะเดียวกันก็ค่อยๆ เข้าใจที่มาที่ไปของเรื่องราวที่เกิดในหนังสือมากขึ้นด้วย (เริ่มมองทะลุ)
ป.ล. ส่วนเรื่องความรักของพระ-นาย ยังไม่มีอะไร ความรู้สึกช้าด้วยกันทั้งคู่ ตอนนี้ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลย
ป.ล. แปลดี จากที่อ่านดูแล้วคิดว่าเรื่องนี้น่าจะแปลยากนะเนี่ย แต่อ่านลื่นไม่ติดขัดเลย (สำหรับเรานะ) เลือกใช้คำได้ดีเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น