ลิขิตรักข้ามปรภพ

ลิขิตรักข้ามปรภพ (เล่มเดียวจบ)
ผู้แต่ง : หวนมี่
ผู้แปล : ลีลรักษ์
สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอกเรื่องนี้ก็คือ ยายเมิ่ง ที่ทำหน้าที่ตักน้ำแกงลืมเลือนอยู่ตรงสะพานในแดนนรก ยายเมิ่งที่ไร้เจ็ดอารมณ์หกปรารถนา จิตใจเยือกเย็น ไม่เคยก่อเกิดอารมณ์หรือความรู้สึกใดๆ แต่กลับถูกสวรรค์? ไม่สิจักรพรรดิสวรรค์เจ้ากี้เจ้าการจัดแจงผูกด้ายแดงกับ หลงอวี้ รัชทายาทหรือโอรสของราชามังกรแห่งทะเลบูรพาที่มีหน้าตาหล่อเหลาสง่างาม ทั้งยังมีตบะพิสุทธิ์แก่กล้ามากความสามารถ แต่กลับมีนิสัยเย็นชาเป็นอย่างยิ่ง 

แต่หลงอวี้กลับชอบพอหญิงสาวมนุษย์คนหนึ่งที่เคยช่วยชีวิตตนเอาไว้ในตอนที่ได้รับบาดเจ็บจากศึกปราบมารเมื่อกาลก่อน ทั้งยังได้ให้สัญญาว่าจะครองคู่อยู่กับนางในโลกมนุษย์ไปชั่วชีวิต แต่เพราะทะเลบูรพาเกิดเรื่องขึ้นเขาจึงต้องกลับไป จนทำให้ต้องผิดสัญญา ทว่าต่อมาหลงอวี้ก็ได้กลับมาตามหานางใหม่อีกครั้ง และตัดสินใจละเมิดกฎสวรรค์เพื่อจะได้เคียงคู่อยู่กับนางตามที่เคยลั่นวาจาเอาไว้ ...

พอราชามังกรกับราชานรกรู้ว่าพระ-นางมีด้ายแดงผูกติดกันอยู่ ก็อยากจะช่วยให้ทั้งคู่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน จึงออกอุบายขอให้นางเอกลงไปที่โลกมนุษย์ ประจวบกับที่ตอนนั้นนางเอกก็ได้เจ็ดอารมณ์หกปรารถนาของตนกลับคืนมาพอดี เลยดูเหมือนจะรู้สึกอะไรๆ กับพระเอกอยู่บ้าง จึงยอมตกปากรับคำ และพอได้ไปเห็นตอนที่พระเอกกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยกันก็ยิ่งชัด แบบว่ามีอาการเจ็บแปลบๆ ในอก เห็นเขาอยู่ด้วยกันก็แอบเศร้า เลยรู้ว่าตัวเองคงชอบพระเอกเข้าแล้ว ...แต่ก็ทำได้เพียงแค่ปกปิดไว้ (>_<)

พอพระเอกเห็นนางเอกตามลงมาแล้วยังคอยช่วยสนับสนุนตนก็เริ่มรู้สึกดีด้วย ผ่านไปไม่นานความรู้สึกก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป แต่พอรู้ว่าคนที่ตัวเองชอบจริงๆ คือใคร พระเอกก็ไม่อาจตัดใจทำผิดสัญญาได้อีก แต่ยังไม่ทันได้แต่งกัน หมู่บ้านของผู้หญิงคนนั้นก็เกิดเรื่องขึ้นซะก่อน เกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้วิญญาณในแม่น้ำของหมู่บ้านโกรธแค้น จึงทำให้หมู่บ้านนี้ต้องพบกับภัยพิบัติ นางเอกกลัวพระเอกเสียใจ เลยเลือกที่จะปิดบังและลบความทรงจำในตอนนั้นของพระเอกทิ้ง ทำให้คิดว่าได้แต่งงานและใช้ชีวิตอย่างราบรื่นกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ  และหลังจากนั้นพระเอกก็ถูกลงโทษให้ลงไปเกิดในโลกมนุษย์เพื่อตักเตือน และเผชิญกับวิบากกรรม

เวลานี้พระเอกรู้แล้วว่าตัวเองรักใคร จึงห้ามไม่ให้นางเอกมาหาและบอกให้รออยู่ที่แดนนรก
แต่สุดท้ายนางเอกก็ตามมาและคอยแอบช่วยเหลืออยู่ดี
พระเอกลงมาเกิดเป็นองค์ชายที่แม่ตาย ส่วนตนก็ไม่ได้รับความโปรดปรานจากพ่อ ต้องอาศัยอยู่ในตำหนักเย็น ...แต่เพราะมีนางเอกแวะเวียนมาหาอยู่เรื่อยๆ จึงไม่เหงา ทว่านางเอกกลับยังไม่รู้ว่าคนที่พระเอกรักคือใคร นึกว่าพี่แกยังรักหญิงสาวมนุษย์ผู้นั้นอยู่ จึงไปแก้ไขเรื่องราวที่มันควรจะเป็น แปรเปลี่ยนความเป็นความตาย ทำให้คนที่ต้องตายกลับมามีชีวิตใหม่ กระทำการฝืนลิขิตละเมิดกฏสวรรค์ และก็ทำให้ผลกรรมนั้นตกมาอยู่กับตัวเองทั้งหมด ซึ่งทุกอย่างก็เพื่อช่วยให้พระเอกกับคนๆ นั้นได้ครองคู่กัน...โดยที่พระเอกไม่รู้เรื่องเลย (และไม่ได้ต้องการแบบนั้นด้วย) ส่วนคนที่พระเอกเคยชอบก็เปลี่ยนไป เมื่อเห็นว่าพยายามทำทุกอย่างแล้วแต่พระเอกก็ยังไม่เปลี่ยนใจ ก็เลยโกรธแค้น วางแผนจะแยกพระ-นางออกจากกัน กลายเป็นตัวร้ายแทน..เหอๆ

เรื่องนี้จะทำให้เราได้เห็นอีกมุมหนึ่งของยายเมิ่ง เพราะภาพของยายเมิ่งที่เราเคยเจอในหนังสือปกติจะเป็นหญิงชราและมีหน้าที่ตักน้ำแกงลืมเลือนเท่านั้น แต่เรื่องนี้ยายเมิ่งหรือนางเอกจะมีภาพลักษณ์เป็นหญิงสาวแสนสวยผมขาว มีนิสัยเฉื่อยๆ เหมือนคนแก่ (ก็แก่แหละ ข้างนอกสาวแต่ข้างในชราแว้วว (‾◡◝　) )  และยังมีความรักไม่ต่างกับหญิงสาวทั่วๆ ไป ทั้งยังเป็นความรักที่เสียสละ ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด ไม่เห็นแก่ตัว ขอเพียงแค่อีกฝ่ายมีความสุขและได้สมหวังเท่านั้นเป็นพอ

บางทีก็แอบคิดว่า ถ้าพระ-นางคู่นี้มีอะไรแล้วพูดออกมาตรงๆ ก็คงจะดี บางทีเรื่องราวมันอาจจะไม่บานปลายและลากยาวมาจนถึงขนาดนี้ก็ได้ แต่ก็เข้าใจแหละว่าคงยาก เพราะพื้นฐานนิสัยเขาเป็นกันแบบนั้น แบบหวังดี อยากให้อีกฝ่ายมีความสุข เลยคิดว่าต้องทำแบบนี้ๆๆ ถึงจะดี (แต่ไม่ได้ถามก่อนไง) ...บวกกับมีคนคอยวางแผนอยู่ข้างหลังด้วย นี่ก็หวังดี! อยากให้นางเอกได้คู่ครองที่ดีจริงๆ เลยอยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วคนเขาจะยังรักกันอยู่อีกไหม ถ้าไม่มีด้ายแดงผูกติดกันแล้ว หากเป็นแบบนั้นจะยังสามารถจดจำกันและไม่ลืมเลือนกันได้อยู่อีกหรือเปล่า...อุปสรรคมันก็เลยเยอะ กว่าจะได้ลงเอยกันก็เลยยาวนานยากลำบากแบบนี้แหละ

แต่จบดีนะไม่ต้องห่วง พระเอกก็ยินดีแบกรับโทษแทนนางเอก โดยการไปเวียนว่ายตายเกิดเป็นเวลา 1000 ปี ซึ่งในทุกๆ ชาติจะต้องมีชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ไม่อาจรู้ว่ากำลังตามหาใคร? ใครคือคนที่ตัวเองรัก? และเมื่อจำได้นั่นก็คือวันที่พระเอกต้องจบชีวิตลง ส่วนนางเอกก็ถูกขังอยู่ในความฝัน ต้องฝันเห็นพระเอกกับผู้หญิงคนนั้นรักกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าและต้องหลับไหลไป 1000 ปีเช่นกัน...เมื่อผ่านทุกอย่างไปได้ และถ้าทั้งสองคนยังไม่ลืมกัน ยังรักกันอยู่เหมือนเดิม ก็ถือว่าผ่านบททดสอบ จึงจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป...

อ่านจบแล้วตอนแรกก็แอบสงสัยนะว่า..พระ-นางเคยมีซัมติงอะไรกันมาก่อนรึเปล่า เช่นเคยรักกันมาก่อนแต่ต้องพลัดพราก แล้วจำกันไม่ได้อะไรประมาณเนี่ย เพราะพระเอกน่าจะเป็นไทป์ที่แบบรักใครรักจริง ยากจะเปลี่ยนใจ แต่ไฉนพี่กลับเปลี่ยนใจมาชอบนางเอกเร็วขนาดนี้ อุตส่าห์ทำสัญลักษณ์ไว้ที่ตัวผู้หญิงคนนั้น แล้วตามหามาตั้งนาน 55 หรือนั่นเป็นแค่การตอบแทนบุญคุณ? ยังไม่ได้ชอบจริงๆ? ยังไม่รู้หัวใจตัวเองดีพอ? หรือเพราะมีด้ายแดงส่งเสริมพระ-นางเลยชอบกัน(เร็ว)? ... ความจริงถ้าเขียนให้พระ-นางมีอดีตกันมาก่อน เราอาจจะอินในความรักของทั้งคู่มากกว่านี้ก็ได้นะ นี่แบบอะไรอะ ชอบกันและ ทำไมชอบกันอะ แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ เลิกชอบง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ? 55 ...แต่ในเรื่องก็ไม่ได้มีแค่คู่หลักนะ ยังมีคู่ของเจี้ยงเหนียง(ลูกสาวจักรพรรดิสวรรค์) ที่ไม่รู้ว่าจะมีเล่มแยกเป็นของตัวเองไหม แต่เรื่องนี้ยังไม่เฉลยปม อยากรู้เหมือนกันว่าสุดท้ายจะสมหวังหรือเปล่า

ป.ล.ขอสารภาพว่าอ่านแล้วมึนกับคำราชาศัพท์มากกกพี่จ๋า เยอะมากก 55 (๑╹∀╹๑)... ส่วนเนื้อเรื่องก็โออยู่นา หน่วง ซึ้ง หลายอารมณ์ดี ที่สำคัญเรื่องนี้ปกสวยมากกก

ป.ล. พวกคำว่า กระไร มิ อันใด ...มันเยอะไปหน่อยนะพี่จ๋าาา ＼(^^＼)