ผู้แต่ง : ปู๋ซื่อเฟิงต้ง (不是风动)
ผู้แปล : ศีตกาล
นายเอกเป็นเฟิ่งหวงน้อยตัวกลมที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งเพราะมีขนสีขาว เนื่องจากเผ่าเฟิงหวงถือว่านกที่มีขนสีขาวนั้นเป็นสิ่งอัปมงคล นายเอกจึงถูกทอดทิ้งตั้งแต่อยู่ในไข่ ต้องเกิดมาอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายไร้ญาติมิตร ต้องใช้ชีวิตตามลำพังและหาอาหารกินเอง แถมร่างกายก็ยังเล็กกลมไม่เจริญเติบโต ไม่อาจกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ บวกกับเรื่องสีขนจึงทำให้ถูกคนรังเกียจและรังแก แม้แต่พวกพ้องเผ่าเดียวกันก็ไม่ยอมรับ นายเอกจึงต้องทำงานเป็นนกส่งสารอยู่ในแดนพรหมเพื่อแลกกับอาหาร จนได้ลงไปเกิดในโลกมนุษย์เพื่อผจญด่านเคราะห์รัก
พระเอกมีนามว่าฝูหลีหรือ ชิงอี้ เป็นเทพจากยุคบรรพกาลรุ่นเจ้าแม่หนี่ห์วา มีพลังตบะแข็งแกร่ง เป็นเทพที่ทำหน้าที่ควบคุมกระดานดาราหรือควบคุมชะตากำเนิดของเทพเซียน ซึ่งผู้ที่จะควบคุมกระดานดารานี้ได้จะต้องไร้ความรู้สึกไร้หัวใจ ดังนั้นนิสัยของพระเอกจึงเป็นเช่นนั้นแล เย็นชา เด็ดขาด ไร้ความรู้สึก ไร้หัวใจ ไม่เคยให้ความสำคัญหรือเห็นสิ่งใดอยู่ในสายตา แต่อะไรๆ ก็เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อพระเอกให้เฟิ่งหวงน้อยตัวอ้วนกลมเข้ามาอยู่ในวังด้วย...อิอิ
เจ้าเฟิ่งหวงน้อยตัวกลมปุ๊กลุ๊กน่ารักน่าแกล้ง ชอบทำตัวน่าสงสาร แถมยังเถียงเก่งเป็นที่หนึ่ง แต่กลับต่อสู้เก่งและไม่เคยเสียเปรียบใคร มีจุดมุ่งหมายอันยิ่งใหญ่คือต้องตามหาสามีให้เจอ เมื่อเจอแล้วก็แสร้งทำตัวเป็นนกน้อยน่าสงสารพูดไม่ได้ เพื่อหวังให้เขารับเลี้ยงดู แต่พอพระเอกบอกว่าที่นี่ไม่เลี้ยงนกอ้วน น้องก็รีบจัดโปรแกรมออกกำลังกายลดน้ำหนักทันที (แต่น้ำหนักก็ไม่เคยลด55) ต่อมาเรื่องที่น้องพูดได้ก็ความแตกถูกพระเอกจับได้...น้องเลยต้องแสร้งทำตัวน่าสงสารบีบน้ำตาอีกรอบ (แต่ไม่มีน้ำตาสักหยด มารยาล้านเล่มเกวียนมากก 55) จนพระเอกใจอ่อนยอมให้อภัย จากนั้นน้องก็สารภาพความจริงว่าตนมาที่นี่เพื่อสานต่อวาสนาในชาติก่อนเพื่อเป็นสามีภรรยากับพระเอกอีกครั้ง ...ความหมายก็คือข้ามาที่นี่เพื่อเป็นมหาเทวีของท่านไงล่ะ.. โฮะๆ แต่พระเอกเป็นเทพไร้หัวใจ ยังไม่ก่อเกิดความรู้สึกอันใด จึงไม่ได้ตอบตกลง..ซึ่งนายเอกก็โอเคไม่บังคับ เพียงแต่ต้องอนุญาตให้ข้าเรียกท่านว่าสามีนะ 55
เนื้อเรื่องช่วงแรกจะเล่าสลับไปมาระหว่างตอนปัจจุบันกับชาติที่แล้ว ตอนที่พระ-นายลงไปเกิดบนโลกมนุษย์ ในชาติแรกนายเอกนึกว่าพระเอกเป็นฝ่ายจีบตัวเองก่อน พระเอกก็คิดว่าขนาดนานๆ ทีข้ามาหา มาถึงก็เงียบไม่ได้พูดอะไร เจ้าก็ยังคิดว่าข้าตามจีบอีกหรือเนี่ย...เหอๆ
ชาติแรกแต่งเพราะมีเหตุผลแอบแฝง (นายเอกก็ยังไม่รู้นะ โถๆ) เพราะพระเอกเป็นหวาง มีพ่อแม่เดียวกับฮ่องเต้ แถมยังรบเก่งและมีกำลังทหารในมือ ฮ่องเต้จึงหวาดระแวงกลัวว่าพระเอกจะก่อกบฏ พระเอกเลยตัดปัญหาด้วยการแต่งงานกับผู้ชายซะ จะได้ไม่ต้องมีทายาทสืบสกุล เพื่อลดความหวาดระแวงจากฮ่องเต้ แต่นายเอกไม่รู้ ยังคิดว่าสักวันพระเอกคงจะรับหญิงอื่นเข้าบ้านเพื่อคลอดลูก ขนาดมาชาติปัจจุบันที่อยู่บนสวรรค์ นายเอกก็ยังไม่รู้ว่าเผ่าพันธุ์ตัวเองนั้นถึงจะเป็นผู้ชายแต่ก็สามารถตั้งครรภ์ได้ น้องก็ยังหวังดีคิดจะไปรับนกน้อยมาเป็นลูกบุญธรรมอยู่อีก 55...
ช่วงแรกๆ เวลาพระเอกออกว่าราชการประชุมเช้า นายเอกในร่างเฟิ่งหวงน้อยก็จะมานั่งฟังด้วย พวกเหล่าเทพเซียนที่มาประชุมเห็นก็แอบขำ
เพราะน้องอ้วนกลมมาก แถมยังชอบไปนอนทำรังอยู่บนศีรษะพระเอกอีก แล้วทุกคนก็พากันซุบซิบนินทาบอกว่าน้องอ้วน ไหนว่ากำลังลดน้ำหนักแต่ทำไมมันยิ่งอ้วนขึ้นกว่าเดิมเนี่ย พระเอกได้ยินคนนินทาเมียเลยเขียนเป็นราชโองการออกมาเตือน บอกว่านายเอกไม่ได้อ้วน แค่ขนฟูเฉยๆ
ต่อไปหากใครยังว่าเมียพี่อ้วนอีก พี่ก็จะลงโทษตามกฎสวรรค์โทษฐานหมิ่นเกียรติให้หมดเลยคอยดู
55
แต่นายเอกไม่ได้ทำตัวติดกับพระเอกตลอดเวลานะ ถ้าเบื่อๆ เหงาๆ ก็ไปหาคนอื่นเล่นด้วย เป็นนกน้อยอารมณ์ดีฝุดๆ มีวันหนึ่งพระเอกอยากตามไปดูว่าน้องทำอะไร? เหงาหรือเปล่า? ก็เลยกลายร่างเป็นเฟิ่งหวงน้อยตัวกลมขนสีดำเพื่อไปแอบตามส่องดูชีวิตเมีย พอนายเอกเห็นพระเอกอ้วนกลมไซด์เดียวกับตัวเองก็ชอบมากกก ยิ่งพอพระเอกบอกว่าตัวเองอยู่คนเดียวไร้ครอบครัวด้วย นายเอกก็ยิ่งรักยิ่งห่วง ก็เลยนับพระเอกเป็นน้องชาย คอยแบ่งอาหารให้และแวะเวียนมาเล่นด้วยบ่อยๆ โดยไม่รู้เลยว่านี่คือสามีตัวเองปลอมตัวมา 55 ...ความลับอะไรที่ไม่เคยบอกสามี น้องก็มาบอกพระเอกในร่างนกหมด ตอนเขียนจดหมายหาพระเอกช่วงที่กักตัว น้องก็บอกพระเอกว่ากำลังลดน้ำหนักอยู่นะ กินลูกไผ่แค่นิดเดียวเองเพราะคิดถึงสามี....แต่พอเขียนหาพระเอกในร่างนก อิน้องก็บอกความจริงว่าไม่ได้ลดน้ำหนักเลย แถมยังกินลูกไผ่วันละตั้ง 300 ลูกแน่ะ ส่วนสามีก็ไม่ค่อยคิดถึงหรอก เพราะกำลังยุ่งกับการเปิดร้านอยู่ 55...
พระเอกก็ ......อืมมมมม -_-
เซียนดาวบริวารที่อยู่ข้างๆ เอามาอ่านก็ขำ 555 >>v<<
และเมื่อพระเอกเริ่มชอบนายเอก กระดานดาราจึงเริ่มควบคุมไม่ได้ หลังๆ คือต้องกรีดข้อมือเพื่อใช้เลือดควบคุมกดกระดานดาราเอาไว้แทน แต่พระเอกก็ไม่กล้าบอกนายเอก แล้วนึกว่าเมียคงจะไม่รู้เพราะเห็นเป็นคนซื่อๆ คิดว่าเมียคงเชื่อตามที่ตัวเองพูดหมด แต่จริงๆ คือนายเอกรู้นะ สังเกตเห็นแล้ว รู้ว่าพระเอกมีบางอย่างปิดบัง ก็เลยไปปรับทุกข์กับคนอื่น คนนั้นเลยเอาเรื่องมาบอกพระเอก บอกว่ามีอะไรก็ไม่ต้องปิดบังเมียดอก เพราะเมียพี่ก็ไม่ได้ธรรมดานะ ดูสิแค่ 300 ปีก็ฝ่าด่านได้ถึงขั้นจินตานแล้ว (คนอื่นใช้เวลาเป็นพันๆ ปี) ไม่ได้อ่อนแอเปราะบางอย่างที่พี่คิดดอก มีอะไรก็บอกๆ เมียไปเต๊อะ อย่าปิดบังเลย...พระเอกเลยเลิกปิดบัง และพยายามค้นหาวิธีใหม่ๆ เพื่อมาใช้ควบคุมกระดานดาราแทน เพราะยิ่งพระเอกรักนายเอกมากเท่าไร กระดานดาราก็ยิ่งสูญเสียการควบคุมเร็วขึ้นเท่านั้น แต่ดีที่พระเอกไม่มีความคิดทำนองว่าจะหยุดรักหรือถอยห่างจากนายเอกเลย มีแต่นายเอกนี่แหละ ที่เป็นฝ่ายบอกให้พระเอกรักตัวเองช้าๆ ลงหน่อยไม่ต้องรีบ หรือถ้ารักก็ไม่ต้องรักเต็มร้อยก็ได้ แค่ 90 พอ...ฮ่าๆ
จะมีเฉลยว่าทำไมนายเอกถึงมีขนสีขาว และมีบอกเล่าเรื่องราวในอดีตของพระ-นายด้วย (แอบซึ้ง) รวมถึงตอนพิเศษเรื่องของลูกๆ ซึ่งบอกเลยว่าน่ารักน่าหยิกทุกตัว คนโตเย็นชาเงียบๆ นิสัยเหมือนพ่อ (น้องมีคู่ด้วยเปิดตัวตอนท้าย เป็นหญ้าอ่อนที่อยากถูกโคแก่กิน 55) คนรองอ่อนหวานหญิงเดียวในบ้านรักน้องฝุดๆ คนที่สามดื้อซุกซน ส่วนคนเล็กบื้อๆ ซื่อๆ มีสีขนเหมือนนายเอกที่สุด แถมยังชอบกักตุนของกิน ...แต่ลูกบ้านนี้ชื่อเชยมาก เพราะพระ-นายเอาชื่อของตัวเองมาแยกสลับกันแล้วตั้งเป็นชื่อลูก...จนมีคนถามว่าเด็กบ้านท่านนี่ใช้เท้าตั้งชื่อเหรอ หรือคิดว่าแค่เอาชื่อของตัวเองมาแยกสลับกันแล้วจะไม่มีใครดูออก 55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น