ผู้แต่ง : เผิงไหลเค่อ (蓬萊客)
ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
มู่ฝูหลัน ธิดาอ๋องสกุลมู่แห่งแคว้นฉางซา เป็นศิษย์ของหมอโอสถรู้วิชาแพทย์ รูปโฉมงดงามเป็นหนึ่ง แต่กลับต้องมาแต่งให้กับ เซี่ยฉางเกิง อดีตโจรร้ายที่ครองลุ่มแม่น้ำ
ชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน มักใหญ่ใฝ่สูง หวังใช้การแต่งงานนี้เป็นใบเบิกทางเพื่อก้าวไปสู่อำนาจสูงสุด
ชาติที่แล้วนางเอกหลงรักพระเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบ แต่พระเอกกลับจำไม่ได้
พอแต่งงานยังไม่ทันข้ามคืน
ยังไม่ทันได้เข้าหอพระเอกก็ถูกเรียกตัวไปปราบกบฏ
เมื่อกลับมาไม่นานก็รับอนุ ละเลยนางเอกกับลูก
ปล่อยให้นางดูแลบ้านและถูกแม่สามีโขกสับไม่ได้รับความเป็นธรรม
อีกทั้งด้วยหน้าที่การงานจึงทำให้พระเอกไม่ค่อยอยู่บ้าน
เนื่องจากตอนนั้นบ้านเมืองอยู่ในช่วงระส่ำระส่าย มีทั้งศึกนอกศึกใน พระเอกจึงกลายเป็นขุนนางคนโปรดของไทเฮาเพราะไม่มีใครที่สามารถใช้งานได้เลย
แต่ในขณะที่แสร้งทำตัวเป็นขุนนางผู้จงรักภักดี
ลับหลังก็ลอบวางแผนซุ่มรอจังหวะเหมาะ เพื่อช่วงชิงแผ่นดินนี้อยู่เหมือนกัน
และเมื่อนางเอกกับลูกถูกศัตรูจับไปเป็นตัวประกัน
พระเอกก็รีรอไม่ได้เห็นความสำคัญ
ไปช่วยไม่ทัน จนทำให้นางเอกต้องจบชีวิตลงแม้แต่ศพก็ถูกลบหลู่
สุดท้ายผ่านไป 10 ปี ลูกชายก็ทนกับความไร้หัวใจของผู้เป็นพ่อไม่ไหว
จึงเลือกที่จะปลิดชีวิตตัวเองตามแม่ไป
เพราะคับแค้นใจที่พ่อแล้งน้ำใจและทำให้ชีวิตของแม่ต้องทุกข์ทรมานกระทั่งตาย
เมื่อได้โอกาสกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง นางเอกจึงตั้งใจว่าชาตินี้จะต้องหย่าขาดและอยู่ให้ห่างจากพระเอกให้ได้
จะไม่มีวันโง่งมหลงรักสามีผู้เย็นชาไร้หัวใจ ที่พร้อมจะสละนางและลูกทิ้งได้เพื่ออำนาจอีกแล้ว
พระเอกที่เพิ่งกลับมาจากปราบกบฏ เมื่อรู้ว่าเมียที่เพิ่งแต่งงานกันหมาดๆ แม้แต่ห้องหอก็ยังไม่ได้เข้า เก็บของกลับบ้านเดิมก็แปลกใจ
แต่ก็ยังตามไปหาเพื่อรับตัวกลับ
และก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เพราะเมียที่ควรจะน่ารักอ่อนหวานเชื่อฟังสามี
กลับเย็นชาแข็งกร้าวและพยายามตัดสัมพันธ์กับตัวเองทุกวิถีทาง
นางเอกหลอกพระเอกว่าตัวเองมีคนอื่นอยู่ในใจ ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์
เพื่อให้พระเอกโกรธและยอมหย่า ซึ่งแม้พระเอกจะโกรธมากจริงๆ อย่างที่หวัง แต่ทั้งสองก็ยังไม่สามารถหย่าขาดกันได้เพราะเหตุผลทางการเมือง
นางเอกที่รู้เหตุการณ์ล่วงหน้า
รู้ดีว่าไทเฮาซึ่งมีอำนาจสูงสุดในตอนนี้ต้องการกำจัดแคว้นฉางซาและสกุลมู่ของตัวเองมากขนาดไหน
เพื่อจะได้ไม่ต้องยืมจมูกคนอื่นหายใจหรือพึ่งพาพระเอกอีกต่อไป นางจึงต้องหาทางเสริมความแข็งแกร่งเพื่อปกป้องเมืองซึ่งเป็นบ้านเกิดของตัวเองให้ได้ แต่อีกทางก็ต้องคอยคิดหาวิธีรับมือกับพระเอกผู้เป็นสามีไปด้วย
แม้ใจจะเกลียดชังและอยากอยู่ให้ห่างจากอีกฝ่ายสุดๆ แต่เพราะตัวนางยังไร้กำลังและอำนาจ
สุดท้ายเวลามีเรื่องอะไรก็ยังต้องเข้าหาและขอร้องให้พระเอกช่วยอยู่ดี
แต่บุญคุณที่รับมายังไงก็ต้องชดใช้คืน ประกอบกับเรื่องราวในอดีตก็ยิ่งทำให้นางเอกไม่อยากจะติดค้างพระเอกแม้แต่น้อย
นางเอกรู้ว่าลึกๆ พระเอกนั้นปรารถนาตน จึงมอบตัวเองให้เป็นการตอบแทน .. แต่ความสัมพันธ์ทางกายก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาใกล้ชิดหรือมีความสุขมากขึ้นเลยสักนิด นางเอกทั้งยอมทำลายพรหมจรรย์ ทั้งกินยาป้องกันการตั้งครรภ์ฤทธิ์แรง
เพื่อให้พระเอกเข้าใจผิด
ให้โกรธ เพื่อจะได้ขับไล่ไสส่งตัวเองไปไกลๆ
แม้กระทั่งจูบก็ห้าม
ครั้งแรกที่จูบก็วิ่งออกไปอ้วกทันที จนพระเอกอึ้ง คิดไม่ถึงว่านางเอกจะรังเกียจตัวเองมากถึงเพียงนี้
...
หวานอมขมกลืนทั้งเรื่อง เพราะนางเอกรู้ดีว่าพระเอกเป็นคนยังไง
มีเป้าหมายอะไรในชีวิต เข้าใจแจ่มแจ้ง ไม่คิดขัดขวาง ไม่ได้คิดกลับมาแก้แค้นอะไร
ก็แค่อยากใช้ชีวิตกับลูกในชาตินี้อย่างสงบสุข (ลูกก็กลับมาเกิดใหม่)
ไม่ต้องกลับไปซ้ำรอยเดิมเหมือนอย่างในชาติที่แล้วอีกเท่านั้น
จึงต้องกุเรื่องทำร้ายจิตใจทั้งพระเอกและตัวเอง เพื่อให้เขายอมตัดใจและปล่อยมือ
แต่ไปๆ มาๆ พระเอกก็แทบจะอ่อนข้อให้นางเอกทุกครั้งโดยไม่รู้ตัว
เวลานางเอกขออะไรสุดท้ายก็มักให้ตามที่ขอหมด พยายามง้อทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงได้รังเกียจและชิงชังตัวเองถึงเพียงนี้
อ่านๆ ไปบางทีก็แอบสงสารเพราะชาตินี้พี่แกยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ถูกตั้งแง่โดนเกลียดซะแล้ว
แต่อีกทางก็เข้าใจในมุมของนางเอกเช่นกัน
เอาเป็นว่าก็เห็นใจทั้งสองฝ่ายล่ะนะ...เฮ้อออ
ชาตินี้ลูกนางเอกก็มาเกิดใหม่เหมือนกัน เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกพระเก็บไปเลี้ยง (แต่ลูกหน้าตาเหมือนเดิมเปี๊ยบ) นางเอกเห็นก็จำได้ทันทีเลยรับกลับมาเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม
ส่วนพระเอกก็นึกว่านี่เป็นลูกของนางเอกกับคนรักเก่า เพราะดวงตาเด็กเหมือนนางเอกมากเลยยิ่งโกรธ เหมือนขนาดนี้คิดว่ายังไงก็ต้องเป็นลูกที่นางเอกคลอดออกมาเองชัวร์
(จริงๆ ลูกหน้าเหมือนพ่อมากกว่านะ
แต่สงสัยความหึงมันบังตาเลยลืมนึก55)
ด้วยความที่ถูกนางเอกปั่นหัวทำให้โกรธสะสมมานาน พอรู้ว่านางเอกใส่ใจลูกมาก ก็เลยมาแอบจับตัวไป
เพราะรู้ว่านางเอกต้องตามมาเอาคนคืนไปแน่นอน
ตอนแรกลูกก็ไม่ยอมพูดด้วยเพราะถูกนางเอกสั่งห้ามไว้
แต่ต่อมาก็ค่อยๆ เปิดใจ เลิกต่อต้านและค่อยๆ เห็นพระเอกเป็นวีรบุรุษที่ต้องเอาอย่าง
ทว่าวันหนึ่งลูกก็กลับจำอดีตได้ จึงเริ่มวางแผนเป็นฮ่องเต้เพื่อจะได้ปกป้องแม่
(เพราะไม่ไว้ใจพ่อ) และบีบให้พระเอกซึ่งเป็นพ่อต้องยอมจากไป...
จบดีนะจ๊ะไม่ต้องห่วง เราชอบตรงที่สุดท้ายนางเอกก็คิดได้ว่า....
” พวกเราล้วนไม่ใช่ตนเองในชาติก่อนอีกแล้ว แต่กลับหมกมุ่นยึดติดอยู่กับมัน
วางกับดักตนเองโดยไม่รู้จักมองย้อนกลับไปทบทวนสักนิด
เขาไม่จำเป็นต้องแบกรับความผิดในเรื่องที่เขาไม่เคยทำ
ข้าก็ต้องเริ่มทำความรู้จักคนคนหนึ่งใหม่ .... “
ตอนพิเศษนี่ช่วยเยียวยาจริงๆ รอบนี้พระเอกกลับมาเกิดใหม่จำอดีตได้คนเดียว
ชาตินี้ให้คนไปขวางคนนำสารมาแจ้งเรื่องกบฏเพื่อจะได้เข้าหอกับนางเอกให้เสร็จก่อน
แล้วรอบนี้พี่แกก็พาเมียไปรบด้วยเลยจ้า ไม่ทิ้งให้อยู่บ้านปล่อยให้แม่รังแกแล้ว
อนุก็ไม่รับยื่นคำขาด ดูแลใส่ใจนางเอกดีมากๆ นางเอกก็คิดว่าเมื่อสามีดีกับเราขนาดนี้ก็ต้องปรนนิบัติดูแลสามีให้ดีๆ ให้สมกับที่เขารัก
แต่เอาเข้าจริงๆ กลายเป็นว่าตัวเองไม่ต้องทำอะไรเลย สามีดูแลจัดการให้หมด ตอนที่ใกล้คลอดพระเอกก็หยุดอยู่บ้านรอจนให้นางเอกคลอดลูกเสร็จ ถ้าไปทำงานที่อื่นก็ต้องเขียนสารมาหาทุกวัน แบบดีมากผิดกับชาติที่แล้วลิบลับ เลิฟๆ ตอนพิเศษ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น