ขอโทษทีไม่ได้คบใครที่หน้าตา 2 เล่มจบ

 

ขอโทษทีไม่ได้คบใครที่หน้าตา 2 เล่มจบ 

ผู้แต่ง : เย่ว์เซี่ยเตี๋ยอิ่ง (月下蝶影)

ผู้แปลเล่ม 1 : เป่าหลุน / ผู้แปลเล่ม 2 : Huang Liyuan

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เหยียนซี หญิงสาวลุคบอบบางน่ารัก น่าทะนุถนอม แลดูน่าสงสารใครเห็นก็อยากปกป้อง แต่แท้ที่จริงเธอคือหญิงแกร่ง กล้าพูดกล้าทำ ด่ามาก็สวนกลับ ไม่ต้องรอให้ใครมาปกป้อง...ผิดกับภาพลักษณ์ภายนอกสุดๆ ส่วนพระเอก หยวนอี้ คุณชายรองตระกูลหยวน หนุ่มนักธุรกิจรูปหล่อ ลุคแบดบอยท่าทางเหมือนตัวร้าย ไม่เคยมีแฟนไม่เคยสนใจเรื่องรัก
แถมยังชอบพูดจาจิกกัดไม่ค่อยเข้าหูคน

คู่นี้เขามีเรื่องให้ต้องบังเอิญเจอกันบ่อย แต่ครั้งแรกพระเอกดันเข้าใจนางเอกผิด นึกว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่มีสามีรุ่นพ่อ (นึกว่านางเอกกับพ่อเป็นสามีภรรยากัน) ก็เลยถูกนางเอกสวนกลับไปเบาๆ หนึ่งทีจนลืมไม่ลง...หึหึ  พี่แกจึงได้รู้ซึ้งว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ซื่อๆ หงิ๋มๆ เหมือนรูปร่างหน้าตา ซึ่งไม่ใช่แค่พระเอกเท่านั้นนะที่คิดแบบนั้น แต่ทุกคนที่ได้เห็นนางเอกตอนแรกก็คิดแบบนี้เหมือนกันหมด ถูกรูปลักษณ์ภายนอกของนางเอกหลอกตากันหมดเลย 55

พระเอกและนางเอกต่างเป็นคนมีฐานะ แต่บ้านพระเอกรวยกว่ามากก เพราะเป็นตระกูลเก่าเป็นอันดับหนึ่งของเมือง มีแต่คนอยากเกาะแข้งเกาะขา
ส่วนบ้านนางเอกเป็นเศรษฐีใหม่ นางเอกเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน มีพ่อที่แสนดีที่ทั้งรักและทะนุถนอมตัวเองสุดๆ ผลประโยชน์ใดๆ ก็ไม่สำคัญเท่ากับความสุขของลูกสาว 

นางเอกได้งานเป็นพิธีกรเล็กๆ ในรายการช่องโทรทัศน์ท้องถิ่นที่เรตติ้งไม่ดีและไม่ค่อยมีคนดู จึงไม่ค่อยมีใครอยากมาทำ แต่นางเอกก็ชิวๆ ไม่ซีเรียส เพราะไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน พอดีจบสาขานี้มาแล้วว่างอยู่ เพื่อนพ่อชวนเลยมาทำดู  แต่ปรากฏว่าทำได้ดี เริ่มมีคนพากันพูดถึงและสนใจรายการนี้มากขึ้น เรตติ้งก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นกระแสในเวยปั๋ว นางเอกเลยกลายเป็นขวัญใจของคนสูงอายุ (เพราะรายการนี้ส่วนใหญ่มีแต่คนสูงอายุดู)
จนได้ฉายาว่า ‘มือปราบผู้เฒ่า’ แต่ตอนแรกที่เข้ามาทำงาน คนที่ทำงานเห็นว่าเป็นลูกคุณหนูใช้เส้นเข้ามาจึงไม่ได้คาดหวังอะไร ต่อมาพอรายการเริ่มเปรี้ยง และเห็นว่านางเอกมีความสามารถจริงๆ เลยพากันมองนางเอกใหม่ และให้ความเคารพนับถือจากใจจริง

พระ-นางมักมีเหตุให้บังเอิญเจอกันบ่อย พระเอกจึงสนใจนางเอกขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่รู้ตัว เหมือนเจอมวยถูกคู่ ต่อมาทั้งคู่ก็ขยับจากคนรู้จักจนกลายมาเป็นเพื่อน แต่พระเอกก็ทำตัวไม่ค่อยเหมือนเพื่อนเท่าไร พฤติกรรมหลายๆ อย่างมันฟ้อง ขนาดคนสนิทรอบข้างยังมองออก แต่พี่แกก็ไม่ยอมรับ ปากแข็งมากกก ส่วนนางเอกทีแรกก็ยังมองพระเอกเป็นแค่เพื่อน เพราะรู้ว่าตัวเองไม่ใช่สเปคอีกฝ่าย และอีกฝ่ายก็ไม่ใช่สเปคของตัวเอง แถมพระเอกยังปากเสียมากใครจะชอบลง 55 แต่เวลามีเรื่องหรือเกิดปัญหาพระเอกกลับโผล่มาอย่างไว ไม่เคยอิดออด นางเอกจึงเริ่มรู้สึกดี แต่ก็ไม่กล้ากินหญ้าข้างรังตัวเอง 55 เลยกลายเป็นว่าต่างคนก็ต่างไม่กล้าบอกความในใจ เพราะกลัวอีกฝ่ายจะเห็นตัวเองเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น..

ผลงานของนักเขียนท่านนี้ส่วนใหญ่จะมาแนวสบายๆ ไม่เครียด อุปสรรคไม่เยอะ ข้ามไม่ยาก พระเอกสายเปย์ รักเดียวใจเดียว นางเอกก็เป็น working women อยู่ได้ด้วยตัวเอง รักแบบมีสติไม่ลุ่มหลง เรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน แต่พระเอกเรื่องนี้จะแหวกออกมาหน่อยตรงเรื่องนิสัย55+ ไม่ได้มาแนวสุขุม อ่อนโยน พูดเพราะใจเย็น เหมือนเรื่องอื่นๆ ที่ผ่านมา
แต่อันนี้มาแบบปากร้าย ชอบจิกกัด ปากไม่ตรงกับใจ กว่าจะตกลงคบเป็นแฟนกันได้ก็เลยลากไปถึงกลางเล่ม 2 เล่มสุดท้ายพอดี 55 (ปากแข็งดีนัก นางเอกยังตรงกว่าอีก55)

มีปมเรื่องครอบครัวพระเอกที่เราว่าน่าสนใจดี เหมือนตบหน้าพระเอกนิยายที่ชอบหลงเมียหรือนางเอกเอามากๆ แบบไม่แคร์โลก ไม่สนแม้แต่ลูกตัวเอง สนแต่นางเอกหรือเมียเท่านั้น ซึ่งพ่อพระเอกในเรื่องนี้ก็เป็นแบบนั้นแหละ พ่อกับแม่รักกันมากๆ
เห็นคนอื่นกระทั่งลูกตัวเองเป็นส่วนเกิน แบบรวยไม่ต้องทำไรเองก็เลยจ้างให้คนอื่นเลี้ยงลูกแทน แล้วไปใช้ชีวิตอยู่ในโลกของตัวเองกันสองคน ผลปรากฏว่าพระเอกเจอพี่เลี้ยงทารุณตอนห้าขวบจนต้องเข้าโรงพยาบาล แล้วพอเป็นโรคหวาดผวาอยากให้พ่อกับแม่นอนเป็นเพื่อน พ่อแม่ก็ไม่ให้นอนด้วย ตอนเข้าโรงพยาบาลเพราะผ่าตัด ก็ไม่เคยโผล่มาดูมาเยี่ยมเลย... แม่พระเอกก็เหมือนดอกไม้หายากที่อยู่ในเรือนกระจก ไม่เคยต้องแดดหรือฝน ฐานะดีมากจะใช้ชีวิตแบบไหนก็ได้ ไม่เคยสนใจอะไร (เหมือนที่ตาพระเอกว่า) พอโตก็ได้สามีที่รักและตามใจตัวเองมากๆ มีคนคอยปกป้องตลอด เคยแต่เป็นฝ่ายได้ความรักแต่ไม่เคยเป็นฝ่ายให้ เลยไม่รู้ว่าจะให้ความรักกับคนอื่นยังไง ชีวิตอยู่แต่บนหอคอยงาช้าง พอออกมาจากหอคอยก็ไปไม่เป็นแล้ว ...ตอนเด็กๆ พระเอกอยากให้พ่อแม่สนใจ เลยพยายามเรียกร้องความสนใจด้วยการทำตัวเกเร ไม่ตั้งใจเรียน แต่งตัวประหลาดๆ แต่ก็ไม่ได้ผล พออายุ 18 เลยเลิกคาดหวัง ไม่สนใจแล้ว  พอเห็นชีวิตรักของพ่อกับแม่เป็นแบบนี้ก็เลยทำให้ไม่อยากจะมีความรัก พอชอบนางเอกก็เลยลังเลอยู่นาน เพราะกลัวจะมอบครอบครัวที่มีความสุขให้ไม่ได้

พอพระเอกคบกับนางเอก พ่อกับแม่ก็ดันมาคัดค้าน ขู่ว่าจะตัดออกจากกองมรดกถ้าไม่เลิก พระเอกก็ไม่สน ตัดก็ตัดสิ พอตาของพระเอกรู้ว่าลูกสาวกับลูกเขยทำแบบนั้นก็โกรธ เลยยกโรงแรมที่มีชื่อเสียงมากว่าร้อยปีของตัวเองให้พระเอก หักหน้าพ่อกับแม่เลย (ตาเป็นแฟนคลับรายการนางเอก ชอบนางเอกมาก สนับสนุนให้คบกัน) ชอบตอนตาว่าแม่พระเอกแบบ...เออจริง ตอนนั้นไม่สนไม่ดูแล มาตอนนี้จะเรียกร้องหรือไปบังคับให้เขาทำตามใจตัวเองได้ยังไง ตัวเองดีพอหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ก็เอาที่พอเหมาะพอควรเถอะ พอเจอตาว่าตรงๆ ฝ่ายแม่เหมือนจะคิดได้ เริ่มเสียใจแต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะลูกไม่ได้สนใจหรือคาดหวังแล้ว มองตัวเองเหมือนคนทั่วไป ไม่ได้มีอะไรพิเศษ...