โปรดยิ้มตอบข้าด้วยไมตรี 2 เล่มจบ

โปรดยิ้มตอบข้าด้วยไมตรี 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : จิ่วเสี่ยวชี 酒小七
ผู้แปล : เจ้าเยวี่ย
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

    สือชีมองดูอย่างหมดแรง แม้พวกเขาจะแต่งตัวได้ดูดีกันมากเพียงใด

แต่พอนึกถึงความจริงที่ว่าสาวงามทั้งสองคนพกพา "ด้ามจับ" อยู่

เขาก็รู้สึกว่าโลกใบนี้ช่างหลอกลวงเสียจริง ..........

     นี่มันคืออะไร คือการเล่าเรื่องบัณฑิตคนหนึ่งที่หน้าตายากจะบรรยาย

กับแม่นางสองคนซึ่งพกด้ามจับเอาไว้ ??

     สือชีไม่อยากดู เนื่องจากดูแล้วรู้สึกปวดตา

     ถึงอย่างนั้นก็ยังจำเป็นต้องดู เพราะมีเขาเป็นคนดูเพียงคนเดียว...

หลินฟางโจว หญิงสาวที่เติบโตมาในคราบบุรุษ 
เพราะกลัวจะถูกทางการลงโทษ จึงทำให้นางยิ่งไม่กล้าเปิดเผยความจริงว่าตนเองเป็นสตรี  
แต่หากไม่นับเรื่องรูปร่างหน้าตา นางเอกก็ใช้ชีวิตได้เหมือนบุรุษคนหนึ่งจริงๆ นั่นแหละ (ไม่แปลกที่ไม่มีใครจับได้หรือสงสัย) เพราะนิสัยนางทั้งกะล่อน ทั้งปากหวาน แถมยังชอบหยอกเย้าสตรี
ไม่ทำงานทำการอยู่ไปวันๆ ใช้ชีวิตได้เหมือนกับบุรุษเสเพลคนหนึ่งจริงๆ มาก
ถ้าหากไม่บังเอิญเก็บพระเอกมาได้ ก็คงจะมีชีวิตแบบนั้นต่อไปเรื่อยๆ ล่ะมั้ง

เสี่ยวหยวนเป่าหรืออวิ๋นเวยหมิง องค์ชายสามที่กำพร้าแม่ตั้งแต่เล็ก ส่วนพ่อก็ไม่ค่อยรักเพราะไปหลงเชื่อคำทำนายของนักพรต จึงทำให้เขาถูกพี่น้องคนอื่นรังแกและวางแผนฆ่า 
แต่ก็รอดมาได้เพราะนางเอกช่วยไว้ ทีแรกก็ไม่อยากช่วยเพราะนึกว่าพระเอกเป็นกบฏหนีมา
แถมตัวนางเอกก็ยังยากจ๊นยากจนนนนน แค่ตัวคนเดียวก็จะเอาไม่รอดอยู่แล้ว 
ก็เลยกะจะเอาพระเอกไปปล่อยคืนที่เดิม..เหอๆ  
แต่สุดท้ายก็ใจอ่อนทนไม่ไหว เลยต้องไปพากลับมาบ้านใหม่อยู่ดี 55+

พระ-นางเรื่องนี้ห่างกัน 7 ปีเลยจ้า ตอนเจอกันครั้งแรกนางเอก 17 พระเอก 10 ขวบเอง  
พอมีเด็กเพิ่มเข้ามาหนึ่งคน นางเอกถึงได้เริ่มรู้จักหางานทำ ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย 
แต่ก็ยังไม่ทิ้งนิสัยที่ชอบเล่นการพนัน ชอบเอาเงินรางวัลที่ได้ไปเล่นจนหมดตัว
แล้วก็ลงท้ายด้วยการรู้สึกผิด แต่พระเอกก็ไม่ว่าสักคำเพราะเห็นนางเอกดูมีความสุข ... เหอๆ
พระเอกที่อายุ 10 กว่าขวบในตอนนั้นก็เลยเริ่มตั้งใจหาเงินเพื่อเอามาให้นางถลุง เอ้ยๆ ไปเสี่ยงโชค
(นี่ขนาดยังเด็กนะ) แต่ดีที่นางเอกยังมีหัวคิด และกลับตัวกลับใจไม่บ้าตามพระเอกไปด้วยก่อน55
พอคิดได้นางเอกจึงตั้งใจหางานทำเพื่อส่งพระเอกเรียนหนังสือ
ส่วนพระเอกแม้จะฉลาดเจ้าเล่ห์เกินวัยแค่ไหน แต่ก็ต้องเก็บงำเอาไว้เพื่อจะได้ไม่นำภัยมาสู่ตัว  
ทั้งสองคนจึงใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เรียบง่าย ตามประสาพี่ชายน้องชายแบบนี้มาเรื่อยๆ 
จนกระทั่งผ่านไป 6 ปีพระเอกก็ยังไม่รู้เลยว่านางเอกเป็นผู้หญิง 55+
(ถึงจะยังไม่รู้แต่น้องชายก็เริ่มไม่อยากเป็นน้องชายแล้วนะ 55)

แต่แล้ววันหนึ่งหายนะก็มาเยือนและทำให้นางเอกต้องเกือบตาย 

เนื่องจากนิสัยปากเปราะพูดไม่ค่อยคิดของตัวนางเองนั่นแหละ 

จนเป็นเหตุให้พระเอกตัดสินใจกลับคืนสู่ฐานะเดิม และกลับมาเผชิญหน้ากับคนที่คิดปองร้ายตัวเองในอดีตอีกครั้ง แต่คราวนี้พระเอกไม่ใช่ลูกพลับนิ่มที่รอให้คนมาบีบอีกแล้วนะจ๊ะ 

กลับมาคราวนี้ทั้งแกร่งทั้งฉลาดขึ้น แถมยังเจ้าเล่ห์และโหดขึ้นมากๆ อีกด้วย 

ไม่ได้จัดการง่ายๆ เหมือนในอดีตอีกแล้ว 

ส่วนนางเอกก็มีความดีความชอบ และได้ตามมาใช้ชีวิตอยู่กับพระเอกที่เมืองหลวงด้วยเช่นกัน 

แต่นางก็ยังไม่ทิ้งนิสัยเดิม ยังกะล่อนซุกซน ชอบออกไปตะลอนๆ เที่ยวเล่นกับเพื่อนฝูงเหมือนเดิม

จนเกิดเรื่องแล้วก็ไม่พ้นพระเอกที่ต้องวิ่งตามไปช่วยอีกนั่นแล

ส่วนเรื่องที่เป็นสตรีจนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้บอก พอจะบอกก็ต้องมีเรื่องเข้ามาขัดทุกที

ปาไปครึ่งเล่ม 2 สรุปนอกจากสาวใช้นางเอกแล้ว นอกนั้นก็ยังไม่มีใครรู้เลย..ปิดเก่งจริงๆ   

พระเอกฉลาด+รู้เกือบทุกเรื่อง แต่มีแค่เรื่องนี้แหละที่ไม่รู้ไม่เคยสงสัย 

ตอนที่เห็นระดูนางเอกด้วยความที่ยังเด็กก็ไม่รู้ พอนางเอกบอกว่าเป็นริดสีดวงพี่แกก็เชื่อหมดใจ 

กว่าจะรู้นี่คือตัดสินใจตัดแขนเสื้อไปแล้วนะ 

พ่อส่งสตรีมาให้ก็ไม่สนและหึงผู้หญิงทุกคนที่มาเข้าใกล้นางเอก 

ขนาดจะหาสาวใช้ให้นางเอกก็ต้องเลือกที่ขี้เหร่ๆ ไว้ก่อน ดูระดับความหึงของพี่แกสิ

นอกจากเรื่องความรักก็มีเรื่องการชิงบัลลังก์ของพระเอกนี่แหละ แต่ก็สบายๆ พระเอกกลับมาคราวนี้เอาอยู่ทุกเรื่อง ส่วนเรื่องความลับของนางเอกพอรู้ความจริงแล้วพระเอกก็ดีใจมากๆ

ตั้งใจจะแต่งงานกับนางโดยไม่สนคำคัดค้านของใครทั้งนั้น 

แต่นางเอกกลับกลัวเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรเหมาะสมกับพระเอกเลยสักนิด 

หนังสือก็อ่านไม่ค่อยออก คุณสมบัติที่สตรีทั่วไปควรจะมีนางก็ไม่มี 

ก็เลยเก็บข้าวของหนีไป แต่สุดท้ายก็ไม่รอด หนีไม่พ้นมือพระเอกอยู่ดี..หึหึ