เซียมซีทายรัก 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : อีเหมยถงเฉียน
ผู้แปล : อัญชลี เตยะธิติกุลสำนักพิมพ์ แจ่มใส
คำโปรยหลังปก
เพราะเซียมซี ‘คู่ชะตาฟ้าลิขิต’ ที่นางเสี่ยงได้ในครั้งนั้น
นับจากนั้น ‘พ่อบ้านคนใหม่’ ก็ปรากฏกายขึ้นในชีวิตของนาง...
แค่หลบเลี่ยงไม่ให้ถูกนายท่านจับไปเป็นอี๋เหนียงคนที่สี่
ไม่ให้กลายเป็นนางบำเรอของคุณชายรอง
หรือกระทั่ง... ไม่ให้ไปกระทบกระทั่งกับบรรดานายหญิงหรือสาวใช้ด้วยกัน
แค่นี้อาเหม่าก็ต้องอยู่อย่างระมัดระวังทุกฝีก้าวแล้ว
จนนางเกือบจะลืมเลือนคำทำนายนั้นไป
แต่ทุกครั้งก็มีเหตุให้นางกับพ่อบ้านต้องติดหนี้บุญคุณกันไม่สิ้นสุด
แม้แรกเริ่มนางจะพยายามหลบเลี่ยงมิเชื่อในคำทำนาย
ทว่ายิ่งได้รู้จักเขานานวันเข้าแล้ว หัวใจของนางก็เริ่มสั่นคลอน
หรือโชคชะตาจะบอกกล่าวแก่นางว่า...
เมื่อเนื้อคู่ปรากฏกายแล้ว ไม่ว่าจะหนีอย่างไรก็ยากจะหลบพ้น !
แค่หลบเลี่ยงไม่ให้ถูกนายท่านจับไปเป็นอี๋เหนียงคนที่สี่
ไม่ให้กลายเป็นนางบำเรอของคุณชายรอง
หรือกระทั่ง... ไม่ให้ไปกระทบกระทั่งกับบรรดานายหญิงหรือสาวใช้ด้วยกัน
แค่นี้อาเหม่าก็ต้องอยู่อย่างระมัดระวังทุกฝีก้าวแล้ว
จนนางเกือบจะลืมเลือนคำทำนายนั้นไป
แต่ทุกครั้งก็มีเหตุให้นางกับพ่อบ้านต้องติดหนี้บุญคุณกันไม่สิ้นสุด
แม้แรกเริ่มนางจะพยายามหลบเลี่ยงมิเชื่อในคำทำนาย
ทว่ายิ่งได้รู้จักเขานานวันเข้าแล้ว หัวใจของนางก็เริ่มสั่นคลอน
หรือโชคชะตาจะบอกกล่าวแก่นางว่า...
เมื่อเนื้อคู่ปรากฏกายแล้ว ไม่ว่าจะหนีอย่างไรก็ยากจะหลบพ้น !
ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
อาเหม่า นางเอกของเรื่องถูกขายมาเป็นสาวใช้ในบ้านสกุลหาน ตระกูลคหบดีที่มั่งคั่งและมีชื่อเสียงเป็นอันดับต้นๆ ของเมือง ด้วยความที่หน้าตาดีจึงทำให้นางถูกหมายตาจากเหล่าคุณชายและเจ้าบ้านสกุลหาน จนหวิดจะได้กลายเป็นอนุอยู่หลายครั้ง
เซี่ยฟั่ง พ่อบ้านหนุ่มคนใหม่แห่งบ้านสกุลหาน ชายหนุ่มรูปงามสุภาพเรียบร้อยแต่นิสัยเย็นชา เนื่องจากครอบครัวตกต่ำจึงทำให้เขาต้องกลายมาเป็นพ่อบ้าน ประกอบกับมีไหวพริบเฉลียวฉลาดจึงทำให้กลายเป็นที่ชื่นชอบและได้รับความไว้วางใจจากนายท่านทั้งหลายของบ้านสกุลหาน
เหตุมันเกิดจากเซียมซีที่นางเอกเสี่ยงได้ จึงทำให้นางถูกเพื่อนๆ สาวใช้จับคู่ให้นางกับพ่อบ้านคนใหม่ ทว่าถึงจะเป็นแค่สาวใช้ แต่นางเอกก็เป็นคนฉลาดและดูสถานการณ์เป็น นางเดาได้แต่แรกแล้วว่าพระเอกต้องไม่ธรรมดา ถึงจะไม่รู้สาเหตุที่เขายอมมาเป็นพ่อบ้าน แต่เพื่อชีวิตที่สงบสุข นางจึงพยายามไม่ไปวุ่นวายหรือเอาตัวไปยุ่งเกี่ยวกับเขา ส่วนพระเอกก็เช่นเดียวกัน เพราะมีเป้าหมายสำคัญ เขาจึงไม่สนใจสิ่งอื่นใดโดยเฉพาะเรื่องความรัก แต่กลายเป็นว่ายิ่งคนทั้งคู่พยายามหลบลี้หนีหน้า พยายามถอยห่างกันมากเท่าไร สุดท้ายก็ยิ่งถูกดึงให้เข้ามาชิดใกล้และข้องเกี่ยวกันมากขึ้นเท่านั้น ...
แต่เมื่อได้ใกล้ชิดได้มีเหตุให้ช่วยเหลือกันไปมา หัวใจสองดวงที่เคยโดดเดี่ยวก็เริ่มหวั่นไหว นางเอกรู้ใจตัวเองก่อน ส่วนพระเอกนั้นเพราะอดีตอันเลวร้าย เขาจึงไม่ยอมเปิดใจให้กับใครง่ายๆ
ดีที่นางเอกเป็นคนใจเย็นและมีเหตุผล นางจึงยินดีอดทนรอให้เขาเปิดใจอยู่เงียบๆ ไม่ดื้อดึงเอาแต่ใจ เมื่อไรก็เมื่อนั้น ทั้งยังยินดีที่จะช่วยเหลือพระเอกทุกอย่างถึงแม้ว่าสิ่งที่ทำจะเป็นเรื่องที่ิผิดก็ตาม
….
ถึงจะเป็นความรักระหว่างพ่อบ้านกับสาวใช้แต่ก็งดงามละมุนละไม
จนทำให้เราอยากเอาใจช่วยให้คนทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เพราะระหว่างทางนางเอกนี่หวิดจะกลายเป็นเมียของคนอื่นหลายรอบมาก และด้วยความที่พระเอกเป็นพ่อบ้าน ก็จะช่วยแบบออกหน้าออกตามากไม่ได้ เพราะเดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย จึงต้องช่วยแบบแอบๆ ต้องแอบวางแผนไม่ให้ใครรู้ ซึ่งหลายครั้งที่กว่าจะช่วยได้นางเอกก็เลือดตกยางออกสะบักสะบอมจนเนื้อลายไปหมดแล้ว
เป็นอีกเรื่องที่ชอบ นานๆ ทีจะได้เห็นตัวเอกที่เป็นคนธรรมดา
ฐานะธรรมดา ค่อนไปทางต่ำต้อยด้วยซ้ำ ไม่ได้มีเบื้องลึกเบื้องหลังเป็นคนใหญ่คนโตหรือเป็นองค์ชายองค์หญิงตกยากมาจากไหน เลยอยากรู้ว่าพระเอกจะทำสำเร็จไหม? ในเมื่อเงินก็ไม่มี ขุมอำนาจอะไรก็ไม่มี แล้วจะสู้กับเขายังไง? จะชนะเขาได้หรือเปล่า (เป็นการต่อสู้ของคนธรรมดาที่ใช้แค่สมองกับอุบายล้วนๆ)
ตัวละครในเรื่องจะออกสีเทาๆ แม้กระทั่งตัวพระ-นางเองก็ไม่ได้ดีเต็มร้อย จริงๆ เราว่ามันก็เหมือนๆ กับเรื่องการแก่งแย่งชิงดีในราชสำนักในรั้วในวังนั่นแหละ แต่แค่เปลี่ยนสถานที่มาเป็นในบ้านคนธรรมดา พอสเกลมันเล็กลงความเข้มข้นก็อาจจะไม่เท่า แต่ถ้าพูดถึงเรื่องกลอุบายวิธีการ การใส่ร้ายป้ายสี การยุแยงต่างๆ เราว่ามันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไรนะ..จบจ้า
.............................................................................................................
" ในเมื่ออันตราย ข้าก็ยิ่งไม่ควรหลีกหนี แม้อาเหม่ามีฐานะต่ำต้อย
ไม่มีอะไรที่จะช่วยท่านได้แต่อย่างน้อยข้าก็อยากร่วมทุกข์ร่วมสุขกับท่าน
ต่อให้อันตรายและทุกข์ยากแค่ไหนอาเหม่าก็ไม่กลัว
ตั้งแต่เด็กจนโตยังมีความลำบากใดที่ข้าไม่เคบประสบมาบ้าง
..แม้แต่ตัวข้าเองก็คิดไม่ออกแล้ว "
เซี่ยฟั่งนิ่งอึ้ง นางตกระกำลำบากมากมายเพียงใดกัน ถึงได้เล่าความลำบากที่เคยประสบมาได้อย่างเรียบเฉยเช่นนี้ เขาเห็นใจอาเหม่า พลันรู้สึกสงสารนางจับใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น